Wie was Victor Hugo?

Victor Hugo kennen velen als schrijven en dan m.n Les Miserables en nog alleen maar omdat het als musical wereldwijd een enorm succes was en is. Toch is Victor Hugo meer dan alleen schrijven van Les Miserables.

Algemeen

De Franse Victor Marie Hugo, zoals hij volledig heette, leefde van 26 februari 1802 tot 22 mei 1885. Hij was naast schrijver van romans ook dichter, toneelstukken, essays en was politiek actief.

Hij werd in Besancon geboren als zoon van Joseph Hugo, een generaal onder het regime van Napoleon, en Sophi Trebuchet. Het gezin (Victor had nog 2 broers Abel en Eugene) leefde volgens het garnizoen en dat maakte het leven voor het gezin niet gemakkelijk. Temeer vader en moeder Hugo het op religieus en politiek vlak absoluut niet met elkaar eens waren. Pa was een atheïstische republikein en moeder een katholieke royaliste. Dit leidde in 1813 tot een breuk en ma ging met Victor in Parijs wonen.

Chateaubriand en het begin van Hugo’s literaire loopbaan

Chateaubriand is een van grondleggers van de romantiek en belangrijkste schrijvers van de negentiende eeuw. Hij had een enorme invloed op Hugo’s eerste literaire werken en in 1820 richtte Hugo met zijn broers de krans Les Conservateur Litteraire op. Nog datzelfde jaar won hij de wedstrijd van de Academie des Jeux Floraux en daarmee richtte hij zich nu volledig op literatuur (hij studeerde eerst wiskunde).

Eerste werken

Zijn eerder bundel verscheen in 1822 (Odes). De bundel die hem in het spotlicht zetten kwam in 1826 uit Odes et Ballades. Zijn eerste roman, een griezelroman verscheen in 1823 Han d’Islande.

Gezin

In 1819 had hij Adele Foucher leren kennen en trouwde in 1822 met haar. Dit viel niet in goede aarde bij zijn broer Eugene (jaloezie). Eugene zou later krankzinnig worden. Met Adele kreeg Hugo 5 kinderen, hun eerste kind Leopold (1823) is kort na zijn geboorte gestorven. In 1824 kwamen er nog Leopoldine, 1826 Charles, 1828 Francois Victor en als laatste dochter Adele in 1830. Leopoldine en haar man verdronken in 1843 en de impact op Hugo bleek groot. Hij heeft vanaf die datum gedurende 8 jaar niets gepubliceerd.

Romantiek

Toneel

Eind jaren 20 nam hij de leidende rol als het gaat om de romantische stroming. Zijn werk van gedurfd en soms provocerend. In 1830 was er nogal ophef bij de première van zijn toneelstuk Hernani. De tweede voorstelling waren de vrienden en medestanders van Hugo aanwezig en de sfeer was te snijden, omdat men recht tegenover elkaar kwam te staan, classicisten tegen romantici, liberalen tegen conformisten en republikeinen tegen royalisten. Uiteindelijk kwam hij er goed uit.

In 1832 werd een voorstelling gecensureerd vanwege de spot met de Franse adel. Hoewel het stuk succesvol was, was Hugo woedend en schreef kort daarna weer een succesvol stuk Lucrece Borgia. Napoleon’s voormalig maîtresse Mademoiselle George speelde de hoofdrol samen met Juliette Drouet. Deze dame werd vervolgens de belangrijkste minnares van Hugo en beef bij hem tot aar dood (1883).

Roman

Zijn eerste in dit kader kwam in 1831 uit, Notre Dame de Paris, oftewel De klokkenluider van de Notre Dame zoals iedereen hem kent.
Zijn meesterwerk Les Miserables, over sociale ongelijkheid, kwam pas in 1862 uit, maar hij was er rond 1830 al mee bezig.

Politiek

Hugo was een aanhanger van de liberale en humanitaire democratie geworden en had zijn moeder zelfs enthousiast gekregen.
In 1841 werd hij verkozen tot de Academie Française en in 1845 (onder koning Louis Philippe) werd hij aangesteld als Pair de France. Hij was fel tegenstander van de doodstraf, sociale ongelijkheid en was voor vrijheid voor de pers. Na de revolutie van 1848 werd hij verkozen tot afgevaardigde in de Assemblée législative en de Assemblée constitutionnelle.

Na de staatsgreep van Napoleon III had Hugo het gehad en keerde zich af van hem en noemde hem zelfs een verrader. Hij ging in ballingschap en verdween via Brussel naar Guernsey (Jersey). Tot 1870 leefde hij daar en hoewel hij inmiddels weer terug mocht, mocht hij geen kritiek uit op het regime en daarom bleef hij lang weg.

Zijn laatste jaren

In 1870 werd hij als nationale held binnengehaald en na een korte tijd in de politiek liet hij dit achter zich. Hij kreeg een lichte beroerte en zijn 2 zonen stierven in die tijd. Zijn jongste dochter Adele werd opgenomen in een krankzinnigengesticht. Uiteindelijk stierf hij in 1885 en als held werd zijn lijkkist nog enkele dagen onder Arc de Triomphe gezet. Zijn laatste rustplaats is het Pantheon.

Een bewogen leven!