Dansen met een buik vol vlinders

Wanneer je met buikdans kennismaakt, is dat meestal tijdens een vakantie. De meeste mensen zagen al eens een buikdansoptreden, maar het is niet alsof je het zomaar wekelijks in culturele centra, cafés of op televisie tegenkomt. De wereld van sensuele lange rokken, sluiers en verleidelijke bewegingen is nog altijd gehuld in een laagje mysterie. Alleen wie er naar op zoek gaat, zal merken hoezeer het bruist. Welke dansers zijn er? Is er maar één soort buikdans, wat hoor je te dragen en kan je zelf ook les volgen? Op deze vragen vind je hier een antwoord. Misschien ben je al lang met buikdans bezig of een fervent liefhebber van het genre. Laat het anders het begin zijn van een boeiende oriëntaalse reis.

Over de bijzondere wereld van buikdans

De avond is al ingezet met een tweede glas wijn. Je zit bij het zwembad, onder een palmboom. Dit is genieten. En dat weten al de hotelgasten. Ineens verschijnt zij: dansend tussen de tafels. Er wordt in de handen geklapt, haar heupen bepalen het ritme… Misschien leek ook jouw eerste kennismaking met buikdans hierop? Als dit jouw interesse aanwakkerde, ging je misschien op zoek naar andere vertegenwoordigers van deze oriëntaalse dans. Nu, dat zijn er nogal wat, want de wereld van buikdans leeft.

Godinnen

Ava Fleming, Mardi Love, Rachel Brice, Sadie, Jilina… dit zijn allemaal dames die de kunst van vloeiende en ritmische bewegingen verstaan. Buikdanseressen die van deze dansstijl hun beroep maakten, reizen meestal de wereld rond. Ze treden op in hotels of in grote, uitverkochte zalen. Er zijn buikdansfestivals waar wereldsterren samengebracht worden. Hun publiek reist mee om optredens te zien of om een workshop mee te pikken. Want zelfs godin Rachel Brice geeft gewoon workshops in grote sporthallen. Buikdans is misschien een subcultuur, maar dan wel één die bruist.

Zeg niet zomaar Buikdans

Buikdans is misschien wel een van de oudste dansen. Vermoedelijk ontstond het in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika, maar pas in de 19de eeuw raakte het ook in het Westen bekend. De term buikdans ontstond doordat westerlingen vooral oog hadden voor de beweging van de buik, maar eigenlijk komt de beweging vooral van de heupen. Er bestaan verschillende soorten buikdans:

• Klassiek Egyptisch: Dit is een van de meer verfijnde stijlen. De danseres doet vaak denken aan een prinses, er wordt gebruik gemaakt van elementen uit het klassiek ballet door vrij grote armbewegingen en een ruim podiumgebruik.
• Turkse stijl: Deze stijl is sneller dan de Egyptische, met veel opwaartse bewegingen. In deze stijl zie je ook veel grondwerk. Snelheid en ritme zijn belangrijker dan lichaamsbewustzijn.
• Baladi: is van Egyptische oorsprong. Hier wordt vaak op een vierkante meter gedanst, de heupbewegingen zijn aards en er wordt veel emotie getoond.
• Khaleegi: wordt ook wel haardans genoemd. Typerend kledingsstuk in deze dans is de grote, doorzichtige jurk met brede mouwen. Hier zijn de bewegingen van handen, borst en heupen veelal klein, het accent ligt helemaal op het haar van de danseres.
• Saaidi: Deze Egyptische dans is afkomstig van gevechtsdansen. Hier wordt met een stok gedanst, meestal op snelle muziek.
• Amerikaanse stijl: Deze stijl is vooral bekend geworden door de dansgroep “Bellydance Superstars” Het is echt een mix van allerlei dansstijlen, waarbij het mysterieuze voorop staat.

Dit is maar een greep uit de verschillende buikdansstijlen, er zijn er nog meer. Soms wordt buikdans met een andere dansstijl gemixt, zoals Flamenco, Indiase Bollywood, Hula, tot Fusion Belludance. De mogelijkheden zijn haast onuitputtelijk.

Zelf dansen?

Als het ook jou aanspreekt om te gaan buikdansen, is de kans groot dat je in je buurt lessen kan volgen. De drempel is laag, aarzel niet. Hoewel buikdanseressen niet per definitie broodmager zijn, is het best een intensieve sport. Een uur buikdansen is een uur flink bewegen, maar dan wel op een leuke manier en op meeslepende muziek. Je oefent vooral buik- en rugspieren, maar eigenlijk is het een deugd voor je hele lichaam.

Kledij

Van turkoois, over fuchsia, naar zwart. In principe kan je in zowat alles buikdansen, een blote buik is zelfs niet nodig. Maar je kledij moet wel los genoeg zitten om ook grote bewegingen toe te laten. Net zoals er veel dansstijlen zijn, zijn er ook weel kledingstijlen. Dat gaat van een satijnen jurk tot een broek met olifantenpijpen. Het meest gekende beeld dat we hebben van een buikdanseres is dat van een vrouw met een lange zwierige rok in een felle kleur (zoals turkoois, fuchsia of violet) met veel gouden versiering en honderden rinkelende pailletten. Toch kan het er ook volledig anders uitzien. In de Amerikaanse Tribalstijlen bijvoorbeeld, overheerst het zwart. Buikdanskostuums zijn vaak erg duur, maar er wordt veel zelf gemaakt.

De basis

Zoals in alles danssoorten, is ook in buikdans de houding belangrijk. Er wordt gelet op een rechte rug, waarbij de schouders naar achter gehouden worden. En het belangrijkste: het bekken wordt mooi naar binnen gekanteld want dit geeft het meeste bewegingsmogelijkheden. Een van de belangrijkste basisbewegingen is het schudden van de heupen van links naar rechts, aangevuld door grote en kleine heupkantels. Ook met de borst wordt geschud en gekanteld. Deze bewegingen gebeuren altijd los van elkaar. Verder wisselen vloeiende en ritmische bewegingen elkaar af, waarbij de armen meestal als dierlijke slangen mee kronkelen.

Niet enkel voor vrouwen

Buikdansen wordt bijna altijd met vrouwelijkheid geassocieerd, maar er zijn zeker ook mannelijke buikdansers. Door hun sterkere spieren zijn zij in staat om hun bewegingen sterker en strakker te maken. Het sensuele wordt minder van belang, het ritmische des te meer. Ook mannen kunnen dansen in een broek, rok of jurk. Vaak is de kledingstijl soberder, soms wordt er gebruik gemaakt van bodypaint. Enkele buikdansers zijn: Serkan Tutar, Marinus, Tarik Sultan, Mister Habien en Ossama.