De zeven klassieke wereldwonderen: Tuinen van Babylon

In de tijd van de oude Grieken was er een aantal bouwwerken op de wereld waar mensen respect voor hadden. Het waren bouwwerken met een enorme grootte, bijzondere stijl of betekenis. De Griekse schrijver Antipater van Sidon stelde een lijst op met zeven wereldwonderen. Op deze lijst stonden onder andere de Hangende Tuinen van Babylon.

Zeven klassieke wereldwonderen

Alle wereldwonderen op deze lijst bevonden zich in het rijk van Alexander de Grote. Op twee na zijn alle wereldwonderen gebouwd door de Grieken. De lijst bestond uit de volgende bouwwerken:

1. Piramide van Cheops
2. Kolossus van Rhodos
3. Hangende tuinen van Babylon
4. Mausoleum van Halicarnassus
5. Pharos van Alexandrië
6. Beeld van Zeus in Olympia
7. Tempel van Artemis in Efeze

Hangende Tuinen van Babylon

Babylon was een bijzonder machtige stad die rond het jaar 600 voor Christus op haar hoogtepunt was. Het was een indrukwekkende stad met grote stadsmuren. De Hangende Tuinen van Babylon waren bijzondere tuinen die op muren gebouwd waren, hierdoor hingen de tuinen als ware naar beneden. Wanneer alles in bloei was, waren de tuinen een ware kleurenpracht. Het wereldwonder bestond uit een aantal terrassen omringd door muren. Op deze muren werden torens gebouwd. De tuinen hingen boven het water van de Eufraat, de rivier die langs de tuinen liep. De Hangende Tuinen van Babylon bevonden zich op de plek waar Bagdad nu ligt in Irak.

De bouw

Volgens de verhalen zou de koning Nebukadnezar de indrukwekkende tuinen hebben aangelegd voor zijn vrouw die maar niet kon wennen aan het leven in de grote stad Babylon. Hij hoopte Amytes op deze manier op te vrolijken. Ze kwam namelijk uit een bergachtige streek met veel groen. De reden van de bouw van dit wereldwonder maakt hem anders dan de andere klassieke wereldwonderen. Tenslotte zijn de Hangende Tuinen van Babylon niet gemaakt als eerbetoon aan een heerser, maar zijn ze gemaakt in de naam der liefde. De aanleg van de tuinen begon in 606 voor Christus. Pas in 562 voor Christus werd de bouw afgerond.

De tuinen

In totaal hadden de tuinen van Babylon een oppervlak van 150 bij 150 meter en waren ze ruim dertig meter hoog. Ieder terras werd omgeven door muren waarop verschillende bomen, bloemen en planten waren geplaatst. Via een ingewikkeld irrigatiesysteem werden de planten ondergronds van water voorzien. Tenslotte bevonden ze zich in een zeer droge omgeving zonder water. Het vocht dat nodig was, werd uit de Eufraat naar de planten gevoerd.

De Hangende Tuinen van Babylon hebben ongeveer 250 jaar bestaan en zijn doorgegeven van generatie op generatie. Daarna raakten de tuinen in verval, de bakstenen werden door mensen voor andere doeleinden gebruikt. Langzaamaan verdwenen de eens zo grote en bijzondere terrassen met planten en bloemen.

Mythe?

De Griekse schrijvers hebben de bijzondere tuinen uitgebreid beschreven met lovende woorden. De opgravingen van het paleis in Babylon sloten echter helemaal niet aan bij deze beschrijvingen. Het was maar moeilijk te geloven dat de tuinen echt zo fantastisch waren al beweerd werd. Sommige mensen denken zelfs dat de tuinen nooit bestaan hebben. In de regio was immers een grote voorliefde voor enorme tuinen, misschien waren de beschrijvingen daarop van toepassing. Dit is moeilijk te zeggen omdat er in het oude Spijkerschrift niks te vinden is over de tuinen, alleen in de lovende beschrijvingen van de Grieken. Toch hebben archeologen later wel grote funderingen gevonden in de buurt van het paleis langs de oever van de Eufraat. Dit zou de plek zijn waar de Hangende Tuinen zich bevonden zouden moeten hebben.