De schilder en beeldhouwer Pierre-Auguste Renoir

Renoir maakte deel uit van de kern van de Impressionisten, een vernieuwende stroming in de schilderkunst in de negentiende eeuw. Renoir is misschien wel de beroemdste schilder uit deze groep, zijn werk is aantrekkelijk en zeer afwisselend.

Jeugd

Renoir werd in 1841 geboren in Limoges, maar zijn familie verhuisde naar Parijs toen hij vier was. Zijn familie woonde vlakbij het Louvre en de jonge Renoir maakte vaak van de gelegenheid gebruik om daar rond te kijken. Op zijn dertiende ging hij porselein schilderen in een fabriek. Deze fase was belangrijk voor zijn ontwikkeling. Renoir werd een vakbekwame schilder maar de fabriek waar hij werkte ging failliet en hij moest op zoek naar iets anders.

De impressionisten

Op zijn twintigste ging Renoir schilderen aan de 'Zwitserse academie', onder leiding van Gleyre, waar hij Monet, Bazille en Sisley ontmoette. Het viertal voelde zich tot elkaar aangetrokken en ging vaak samen buiten schilderen, iets wat in die tijd tamelijk revolutionair was. De vier vrienden wilden de impressie van het moment vangen en de effecten van het licht laten zien. Ze maakten gebruik van heldere kleuren en korte penseelstreken. Critici in die tijd vonden dat de werken er onaf en slordig uitzagen. In het begin van zijn carriere had Renoir weinig succes en verkeerde vaak in financiële moeilijkheden, maar vanaf de late jaren zeventig ging het beter. Vooral zijn portretten kwamen in trek. De kunsthandelaar Durand-Ruel begon zijn werk te verkopen.

Italië

In 1881 en 1882 was Renoir in Italië en deze reis maakte diepe indruk op hem. Hij had het gevoel dat hij binnen het impressionisme niets nieuws meer kon doen. In plaats van de populaire onderwerpen uit die periode te schilderen, besloot hij meer klassieke onderwerpen te nemen, zoals naakten, kinderen en ook mythologische onderwerpen.

Beeldhouwen

In de jaren negentig kreeg Renoir last van arthritis en dat bemoeilijkte het schilderen. Daarom verhuisde hij naar het warmere Zuid-Frankrijk, vanaf 1903 was hij echter aan een rolstoel gebonden. Hij bleef schilderen, maar verlegde zijn interesse naar beeldhouwen, waarbij hij uiteindelijk zelfs iemand inhuurde om 'zijn handen' te zijn.