WO II - 4. Hitlers Blitzkrieg

De Tweede Wereldoorlog. Hitler heeft zijn strijdkrachten op volle sterkte en hij besluit Polen aan te vallen met bliksemsnelle manoeuvres. Niet veel later zijn ook Nederland, Belgie en Frankrijk het slachtoffer.

Blitzkrieg in Polen

De vroege ochtend van 1 september 1939. Aan de ijle vrede waarin Europa leefde sinds 1919 komt een eind. Duitse strijdkrachten razen de Poolse grens over. Het is een reactie op een zogenaamde Poolse inval in Duitsland. Die aanval was echter geënsceneerd door nazi agenten in Poolse uniforms. Hitler veinst woede en zet de grootste tegenaanval in uit de geschiedenis. 53 divisies in totaal. Polen ligt voor het grijpen. Het zit in de tang van de Duitse legers in het noorden en zuiden. Het Poolse leger lijkt op papier sterk, maar is machteloos tegen de Duitsers. Die werken zich met ongelooflijke snelheid door de verdediging heen. De pantserdivisies snijden op alle fronten door de Poolse linies. De Luftwaffe bestookt wegen en spoorwegen en snijdt versterkingen af. Dan komen de gepantserde infanterie-eenheden. Ze profiteren van de gaten die de Panzers sloegen in de linies. De Panzers verwoesten de communicatielijnen en vallen Polen aan uit alle richtingen. Hitler is opgetogen. Het leger ligt voor op schema en tot z'n verbazing schieten de Britten en Fransen, Polen niet te hulp. De grens met Frankrijk wordt bewaakt door slechts tien divisies. Een snelle Franse aanval zou praktisch onbeantwoord blijven. Op 3 september groeit Hitlers oorlog uit tot een wereldoorlog. Engeland geeft Duitsland tot elf uur om zich terug te trekken uit Polen. Hitler lacht om de eis en beveelt z'n legers verder op te rukken. De bewijzen van de vernietiging van het Poolse leger. Overal dode mannen en paarden en duizenden krijgsgevangenen. Op de 17de krijgen de Polen een mes in de rug. Josef Stalin eist zijn aandeel op in de Poolse buit en stuurt z'n leger over de onbewaakte oostgrens van Polen. Op de 19de is het Poolse verzet ongeorganiseerd en schaars. Wat standhoudt, wordt omsingeld en gedood. Wat tracht te hergroeperen, wordt uitgeschakeld door de Luftwaffe. Wanhoop maakt plaats voor paniek. Het westen kan Polen niet beschermen tegen de bloeddorstige dictators. Op 27 september volgt de overgave en de Poolse regering vlucht naar Parijs. Het westen had Hitler niet tegengehouden toen hij zwak was. Nu staat het tegenover een sterke nazi-macht. Voor Polen is het te laat. Onvermijdelijk komt de dag dat ’t westen zelf de confrontatie moet aangaan.

Hitler valt Frankrijk binnen

6 september 1939, Berlijn. Hitler en het Duitse opperbevel zijn opgetogen. In zes dagen heeft de blitzkrieg het lot van polen bezegeld en haar legers vernietigd. Veel divisies kunnen nu terug naar de onbeschermde grens met Frankrijk. Ze hadden erop gegokt dat het westen traag en besluiteloos zou reageren. Die gok lijkt goed uit te pakken. De fransen hadden zo het Duitse industriële hart kunnen binnenvallen maar vroegen alleen de Britten geen Duitse stellingen te bombarderen. Het Franse leger wacht af langs z’n peperdure maginotlinie. Nerveus staren ze over de grens, terwijl de Duitse strijdmacht groeit. De Duitsers hebben een nieuw woord: blitzkrieg. Voor de Franse strategie bedenken ze ook een woord: sitzkrieg. De wankele vrede zal van korte duur blijken. Aan het front gebeurt weinig maar in Berlijn wordt het aanvalsplan gewijzigd. Oorspronkelijk zou men aanvallen via België, net als in 1914. Maar generaal Von Manstein komt met een gewaagd nieuw plan. Een afleidingsaanval op België, gevolgd door de hoofdaanval door de Ardennen, zuidelijk van de Frans-Belgische grens. Geallieerde troepen die dan noordwaarts trekken zullen worden afgesneden en ingemaakt. Op 10 mei 1940 treedt het plan in werking. Legergroep B van Generaal Von Bock valt België en Nederland binnen. De geallieerden rukken op maar zien niet dat de Luftwaffe, die in Polen versterking had afgesneden, weinig doet om de Britse en Franse opmars te stuiten. Legergroep A van generaal Von Rundstedt, voornamelijk gepantserde infanterie, trekt de Ardennen in. Op de 12e hebben ze de maas bereikt. Over een breed front, van Dinant in het noorden tot Sedan in het zuiden. Men denkt dat de Duitsers 5, 6 dagen zullen doen over de oversteek. De Fransen merken de grote bedreiging voor hun flank niet op. Op de 13e vallen duizend vliegtuigen het Franse Tweede leger aan bij Sedan. Vluchtend voor de duikende Stuka’s verlaten de Fransen hun kanonnen. Het franse vuur stokt en de infanterie van generaal Guderian steekt de maas over en vestigt een bruggenhoofd. Op de 20e, maar tien dagen later, staat Guderian voor het kanaal bij Abbeville. Het Duitse plan is geslaagd. De geallieerden staan met de rug tegen de zee bij Duinkerken. Ze zijn omsingeld door Guderian en Legergroep B. De vernietiging van de Britse, Franse en Belgische troepen lijkt nabij. De Engelsen doen een laatste poging om hun mannen op de Franse kust te redden. Op 1 juni maakt een vloot van alle beschikbare schepen van lijnschip tot visboot de gevaarlijke oversteek van het kanaal. De RAF geeft dekking en de schepen naderen onder hevig Duits vuur. Drie dagen lang varen ze heen en terug. Op 3 juni zijn alle Britse en enkele Belgische en Franse soldaten gered.

De Duitsers rukken verder op

Op 5 juni zetten de Duitsers de tweede fase in van hun offensief. Op 10 juni steken ze ten westen van Parijs de Seine over bij Rouen. Die dag krijgen de belaagde Fransen nog een klap. Benito Mussolini wil graag meedelen in de Franse buit. Hij stuurt 400.000 Italiaanse troepen over de grens met de Franse Rivièra. Op de 11e bereiken de Duitsers de Marne oostelijk van Parijs. Met Duitse leers aan weerszijden wordt Parijs tot open stad verklaart. Maar de Duitsers bezetten de stad pas op de 14e. Hun hoofddoel is het vernietigen van het restant van de geallieerde legers. Op de 14e breekt het Duitse 4e leger door de maginotlinie bij Saarbrucken. De Duitse opmars hangt alleen af van hoe ver de Panzers oprukken per dag. De strijd om Frankrijk is hoe dan ook beslecht. Het weinige verzet dat de Fransen bieden, houdt maar kort stand. Op 17 juni treedt de Franse premier Paul Reynaud af. Zijn vervanger is maarschalk Pétain, een Franse held uit WO I. Voor Pétain staat de Franse en Britse nederlaag vast. Onderhandelen met de Duitsers is op den duur beter dan dit vergeefse verzet. Hij vraagt de Duitsers om een wapenstilstand. De Duitse opmars gaat ondertussen gestaag door. Guderian is al bij de Zwitserse grens. Op de 18e neemt de 7e Panzerdivisie van Rommel Cherbourg in en de 5e Panzerdivisie verovert Brest. Op 22 juni tekent een Franse delegatie te compiègne de wapenstilstand. Hitler grijpt zijn kans om de Fransen eisen op te leggen. Hij leidt persoonlijk de Duitse delegatie. Volgens zijn visie van historische vergelding vindt de ceremonie plaats in dezelfde wagon waarin Frankrijk de vrede oplegde aan de Duitsers na WO I. Generaal Keitel legt de Duitse eisen neer en na enkele uren gaan de Fransen akkoord. Twee dagen later rijdt Hitler Parijs binnen als zegevierende veroveraar. Hij is opgetogen. Hij daagde de wereld uit en zegevierde. Zijn legers verpletterden elke tegenstand en, belangrijker, het grote onrecht van Versailles is vergolden.

Lees verder

• WO II - 5. De Britten en de Woestijnvos
• WO II - 6. Nazi’s vallen Rusland binnen