Gabriel Garcia Márquez en het Magisch Realisme

Of hij nou korte verhalen, epische boeken of non-fictie schreef, ‘Gabo’ was een briljante verteller. Zijn schrijven is een eerbetoon aan de kracht van de verbeelding en de mysteries van het hart. In de wereld van Marquez is de realiteit ondergeschikt aan emoties en worden fysieke grenzen overschreden. Het magisch realisme op zijn best.

Gabriel Garcia Márquez

Gabriel José de la Concordia García Márquez werd geboren in het Colombiaanse bananendorp Aracataca op 6 maart 1928. De bananenindustrie en de slachtpartij die werd aangericht onder stakende werknemers in 1928 zijn van grote invloed geweest op zijn werk. Acht jaar lang heeft Gabriel bij zijn grootouders en een aantal bijgelovige tantes geleefd, hun manier van verhalen vertellen -fantasieverhalen vertellen alsof ze echt gebeurd zijn - heeft hij overgenomen.

Toen in 1936 zijn grootvader overleed en zijn grootmoeder blind begon te worden ging Gabriel weer bij zijn ouders wonen in Sucre. Tussen 1936 en 1946 studeerde Gabriel rechten en journalistiek aan de Universidad Nacional de Bogota. Na het behalen van zijn diploma ging hij werken voor El Espectador als journalist. In 1955 kwam zijn eerste boek uit: The Leaf Storm (niet in het Nederlands vertaald). Geïnspireerd door modernistische schrijvers als Woolf, Joyce en Faulkner schreef Márquez nog een boek: No one writes to the Colonel (ook niet in het Nederlands vertaald). Dit boek voelde echter nog steeds niet goed, te ver van het doel vandaan. Márquez voelde dat hij een verhaal moest schrijven dat plaats zou vinden in het verzonnen dorp Macondo, de naam van een bananenplantage dichtbij Aracataca, hij kon alleen de juiste toon nog niet vinden.

Na het schrijven van de boeken De Herfst van de Patriarch, Het Kwade Uur en De Uitvaart van Mama Grande, die geen van allen meer dan 700 keer verkocht werden, kreeg Márquez in 1965 plotseling een enorme inspiratie. Hij sloot zich anderhalf jaar op in zijn werkkamer om weer voor de dag te komen met 100 jaar eenzaamheid, een meesterwerk. Binnen 3 jaar waren er 3 miljoen exemplaren verkocht en Márquez won talloze prijzen over de hele wereld.

Marquez had zijn toon gevonden, dit heeft geresulteerd in nog een groot aantal bestsellers:

• Kroniek van een aangekondigde dood (1981)
• Liefde in tijden van cholera (1985)
• De generaal in zijn labyrint (1989)
• Over de liefde en andere duivels (1994)
• Ontvoeringsbericht (1996)
• Herinnering aan mijn droeve hoeren (2004)

Magisch realisme

De stijl van schrijven van Gabriel Garcia Márquez is onmiskenbaar magisch realistisch. Deze stijl wordt gekenmerkt door fantasie-elementen die zich afspelen in een realistische wereld. Het echte is gefuseerd met het fantastische. Authentieke beschrijvingen van mensen en hun samenlevingen maken dat de stijl verschilt van echte fantasie.

De aanwezigheid van het bovennatuurlijke in het magisch realisme is vaak verbonden met oude religies en gebruiken van de Indianen in Zuid-Amerika. Een realistische wereld met bovennatuurlijke elementen afkomstig van Indiaanse geloven, dit heeft alleen kunnen ontstaan in de door Europeaanse landen gekoloniseerde delen van Zuid-Amerika. Een criticus genaamd Ray Verzasconi vatte het mooi samen: ‘Magisch realisme is een expressie van de realiteit van de Nieuwe Wereld die de rationele elementen van de Europeaanse supercivilisatie, en de irrationele elementen van het primitieve Amerika combineert’.