Israëlische luchtmacht: De “beste” luchtmacht ter wereld

Het is natuurlijk subjectief om te zeggen dat Israëls luchtmacht de beste van de wereld is. De Amerikanen zullen zeggen dat zij beter zijn. Maar die hebben dan ook het allerbeste materiaal en heel veel geld. Israël heeft een veel kleiner budget en een kleinere luchtvloot. Maar toch zijn er Israëlische acties geweest die de Amerikanen niet snel zullen overtreffen: aanval op kernreactor Irak; vernietiging hele luchtmacht van Egypte en Syrië in een paar dagen in 1967, etc. De Israëlische luchtmacht vormt de ruggengraat van het Israëlische leger. Zij is de beslissende factor tijdens het voeren van oorlogen. Er zijn duizenden vijandelijke toestellen neergeschoten en er is gevochten tegen Arabische, Russische en zelfs Noord-Koreaanse piloten. De Israëlische luchtmacht is zo goed omdat het simpelweg goed MOET zijn om Israël te laten overleven. In 2017-2023 speelt de Israëlische luchtmacht een belangrijke rol bij de vernietiging van Iraanse militaire bases in Syrië.

• Israël luchtmacht
• Israëlische gevechtspiloten
• Israëlische gevechtsvliegtuigen
• jaren 1940
• jaren 1950
• jaren 1960
• jaren 1970
• jaren 1980
• jaren 1990
• jaren 2000
• jaren 2010
• Israëlische luchtmachtbases
• Ein Shemer vliegveld
• Hatzerim Luchtmachtbasis
• Hatzor Luchtmachtbasis
• Nevatim Luchtmachtbasis
• Ovda vliegveld
• Palmachim Luchtmachtbasis
• Ramat David Luchtmachtbasis
• Ramon Luchtmachtbasis
• Sdot Micha Luchtmachtbasis
• Tel Nof Luchtmachtbasis
• De beginjaren 1948-1966
• Zesdaagse Oorlog 1967 - Mirages
• Problemen voor Israëlische luchtmacht met de SAM raketten van de Sovjet Unie in de jaren 1970
• Jom Kippoeroorlog 1973
• Blunder van de Israëlische luchtmacht - neerschieten Libisch passagiersvliegtuig 1974: 108 doden
• Spectaculaire operaties
• Gijzeling Entebbe - de C-130 Hercules
• E-2C Hawkeye / F-15 Eagle / F-16 Falcon / Kfir
• Aanval op kernreactor Osirak in Bagdad (Irak)
• Teruggave Sinaï Woestijn aan Egypte
• Eerste Libanonoorlog in 1982
• Bombardement op PLO hoofdkwartieren in Tunis 1985
• Technologische revolutie jaren 1990
• Tweede Intifada 2000
• Tweede Libanonoorlog 2006
• Meest recente activiteiten vanaf 2007

Israël luchtmacht

Ramp met een Phantom
Het is oktober 1986. Verschillende F-4E Phantoms van de Israëlische luchtmacht vliegen over Libanon op weg naar Miyeh-Miyeh een Palestijns vluchtelingenkamp waar zich terroristen bevinden. Terwijl de Phantoms hun duikvlucht maken worden ze door Palestijnse en Sji'ietische strijders beschoten. Gewoonlijk weten de vliegtuigen de beschietingen te ontwijken door manoeuvres of door hete lucht uit te stoten waar hitte-geleide raketten op afgaan. Maar dan gebeurt er een ongeluk. Er is sprake van een elektronische storing bij de leidende Phantom op het moment dat deze zijn bommen afwerpt. Binnen een milliseconde wordt het vliegtuig opgeblazen. De piloot en de navigator weten te ontkomen met hun schietstoelen. De piloot landt met zijn parachute op Libanese bodem. Er worden lichtkogels afgeschoten door de Sji'ieten en de Palestijnen. Elke groep wil graag de piloot in handen krijgen. De piloot komt in een diepe wadi terecht. Hij heeft een automatische 9mm Beretta bij zich en communicatie en signaal apparatuur. Hij moet zien te proberen uit de handen van de vijand te blijven.

Reddingsoperatie
Eén van de unieke kenmerken in de geschiedenis van het Israëlische leger is dat dit leger en de regering er alles aan doen om soldaten in gevangenschap te bevrijden. Dit geldt vooral voor piloten waar miljoenen shekels zijn in geïnvesteerd en die top-secret informatie hebben. Op het moment van de ontploffing van de Phantom gaan meteen in Israël de alarmbellen af. Er schieten andere oorlogsvliegtuigen te hulp en er wordt een reddingsoperatie op touw gezet. Twee Cobra gevechtshelikopters gaan op weg. Ondertussen verschuilt de in nood zijnde piloot zich in de diepe wadi. De terroristen schieten in het wilde weg en naderen de piloot op zo'n honderd meter. Er zijn 30 minuten voorbij wanneer de piloot hulp ziet naderen vanuit de lucht. Er wordt radiocontact gemaakt tussen de piloot en de bemanning van de Cobra helikopters. De piloot wordt gesommeerd naar de hoogste plek van de wadi te gaan. De Cobra's worden beschoten. Ze vliegen diep in de wadi om het vuur te ontwijken. De piloot zwaait verwoed naar de leidende Cobra. De Cobra komt 1,5 meter boven de grond en de piloot gaat aan de helikopter hangen. Zijn hoofd raakt bijna de raketlanceerders en hij hoopt dat de Cobra niet gedwongen wordt om terug te schieten. De Cobra kan niet snel vliegen. De angst bij de Israëliërs is dat iemand op de grond de piloot ziet bungelen en in het wilde weg begint te schieten. De piloot zegt later dat het erg lastig was aan de helikopter te hangen maar hij vond het nog erger om in handen van de vijand te vallen, dus zette hij door. De piloot wordt langs de kust gedropt bij de Litani-rivier om in een onbemand vliegtuig te stappen. Maar er wordt geschoten en hij wordt gedwongen om opnieuw aan de helikopter te handen. Er wordt direct naar Rosh Hanikra gevlogen. Daar wordt hij uitgeput vervoerd naar het Rambam militaire ziekenhuis in Haifa.

En wat is er gebeurd met de navigator? Deze wordt levend gevangen genomen door de Sji'ieten. Zijn naam is Ron Arad. Er is sindsdien nooit meer iets van hem vernomen. Israël heeft nog wel Sheikh Obeid gevangen genomen om als ruilobject te dienen maar dit heeft niet gewerkt.

Alleen de beste soldaten komen bij de IAF
Dienen bij de luchtmacht is de meest gewilde baan in Israël. De luchtmacht is haast heilig; de luchtmacht vormt de ruggengraat van het Israëlische leger. Daarom komen alleen de besten erin. Negentig procent van de aanmeldingen valt uiteindelijk af. De concurrentie is moordend en de verantwoordelijkheid is enorm. Er drukt een enorme last op de schouders van de piloten. Zij moeten doelen aanvallen in omringende landen en zelfs ver weg: Irak, Tunesië en Entebbe. Slechts weinige luchtmachten in de wereld hebben zoveel oorlogservaring als de Israëlische. Er zijn duizenden vijandelijke toestellen neergeschoten en er is gevochten tegen Arabische, Russische en zelfs Noord-Koreaanse piloten.

Innovatie
Innovatie is het toverwoord bij de Israëlische luchtmacht. De toestellen die het van de VS koopt hebben allemaal veranderingen ondergaan vooral op elektronisch gebied. Ook is Israël koploper op het gebied van onbemande toestellen. Al deze innovaties hebben ertoe geleid dat er spectaculaire operaties konden worden uitgevoerd, zoals het bombardement op de kernreactor in Bagdad en op het hoofdkwartier van de PLO in Tunis. Ook wordt er momenteel geoefend op aanvallen op Iran om daar kernreactors te treffen.

De Israëlische luchtmacht is zo goed omdat het simpelweg goed MOET zijn om Israël te laten overleven.

Israëlische gevechtspiloten

De kracht van de Israëlische luchtmacht is niet alleen te danken aan de superieure techniek. Het verschil wordt voornamelijk gemaakt door de piloten die tot de besten ter wereld behoren. De piloten hebben in Israël een heel hoog aanzien; het is de meest gewilde baan in het leger (samenleving), maar er zijn slechts zeer weinigen die het ook daadwerkelijk worden. Om gevechtspiloot te kunnen worden moet iemand over uitzonderlijke talenten bezitten.

Giboesj tajis
Het begint allemaal met de Giboesj tajis; een week lang zeer zware oefening waarbij de fysieke en geestelijke gesteldheid wordt getest. De kandidaten lijden, marcheren ontelbare kilometers, doen bewakingswerk, moeten in de keuken werken en ander 'onzinnig' arbeid verrichten. Doel is te kijken hoe de soldaat onder druk functioneert, hoe hij initiatief, doorzettingsvermogen en leiderschap toont, en hoe hij teamwork verricht, etc. De laatste twee dagen worden ze beoordeeld. De climax is de zogeheten 'Raket Inspectie'. Hier worden de kandidaten gekozen die door zullen gaan met de pilotenopleiding. Ze beginnen met een korte twee wekenlange basis opleiding waar ze de ins en outs van de Luchtmacht Dienst leren. Daarna gaan ze naar de 'Piloten Berg' bij Jeruzalem waar ze in gezworen worden. Maar niets is zeker. Tijdens de twee jaar durende pilotenopleiding kan de soldaat er elk moment uitgeknikkerd worden. Uiteindelijk slaagt maar 1 van de 10 soldaten.

Tijdens de opleiding wordt gekeken naar de mentale en vliegerskwaliteiten, de fysieke eigenschappen en welk soort vliegtuig het beste past bij de piloot (gevechtsvliegtuig of helikopter).

Hekdam – introductie
Tijdens de introductiecursus wordt onderwezen in wiskunde, natuurkunde, luchtvaart, basis vliegen, meteorologie, Engels en tien vluchten in een Piper Cub. De kadetten leren eerder vliegen dan met een wapen te schieten. Toch moeten ze eerst fysiek gehard worden door lange marsen. Bij de examens moeten hoge cijfers gehaald worden. Wie een paar punten te weinig scoort valt er onherroepelijk uit. De deelnemers worden in twee groepen verdeeld: de eerste groep begint met vliegen en daarna studie; de tweede groep begint met studie en daarna vliegen. De Piper instructeurs zijn reservisten en heeft elk drie leerlingen. Het moeilijkste van het leren vliegen is het omgaan met de G-kracht. Meer dan de helft van de kandidaten valt af.

Kours tajis-machin (voorbereiding)
Tijdens de voorbereiding worden de piloot kandidaten pas echte gevechtsoldaten. Het is de infanterie opleiding voor piloten: vijf maanden marcheren, wapentraining en survival oefeningen. De kandidaten worden geïntroduceerd aan hun commandant. Ze krijgen een strikte training zoals een paratroeper: fysieke conditie, wapentraining (van alle wapens die er in het Midden-Oosten zijn) en gevechtscursussen (o.a. Krav Maga). Een neergeschoten piloot moet immers zien te overleven. Hij moet weer zien terug te keren achter de vriendschappelijke linies. Survival training is het belangrijkste; zichzelf zien te redden in de woestenij. Ervaren kibboetsleden en Bedoeïenen zijn hun instructeurs. Overal moet men zien te kunnen overleven: op de besneeuwde heuvels van de Golan en in de dorre woestijn van de Negev. Degenen die de fysieke moeilijkheden niet aan kunnen moeten de cursus verlaten. De voorbereiding eindigt met een zeer zware mars die binnen 24 uur moet worden afgelegd. Na succesvolle beëindiging worden de kandidaten beschouwd als infanterist vierde klas.

Controle Acht
De voorbereiding wordt gevolgd door een maand lange oefening: Controle Acht. Hierbij wordt bepaald of de piloot kandidaat gevechtspiloot, helikopterpiloot of navigator wordt. Er wordt getraind in de Tzukit (Fouga). Dit vliegtuig wordt ook door stuntvliegers gebruikt. In drie weken tijd wordt de theorie bijgebracht. Wie voor een examen zakt kan zijn opleiding verder vergeten. Na een basis introductie van de cockpit begint het vliegen. Elke vlucht wordt weer langer en er wordt op grotere afstand gevlogen. Ook de manoeuvres, navigatie, militaire procedures en radio instructies worden langzaam opgevoerd. Het gaat meer dan om vliegen alleen. Er wordt gekeken naar talenten, coördinaties en capaciteiten. Feitelijk worden de kandidaten al vanaf hun 16de jaar gevolgd nog voordat ze in het leger zitten.

Na Controle Acht wordt weer geselecteerd: eruit, gevechtspiloot, helikopterpiloot of navigator. Voor degenen die doorgaan volgt nu de ware training. Dit begint met de laatste vlucht met een instructeur voordat solo wordt gevlogen.

Basisopleiding
De volgende fase in de opleiding heet 'Basis'. Hier gaat het om vluchttraining, formatie vliegen, navigatie vluchten en nachtvluchten. Ook hiervoor wordt de Tzukit (Fouga) gebruikt. Er wordt heel hoog en heel laag gevlogen. Navigatie vluchten houden in dat coördinaten worden gegeven die bereikt moeten worden en waarna weer terug moet worden gevlogen waarbij de kortste route moet worden gekozen. Vóór de vlucht worden twee kaarten getekend door de piloot: één voor hemzelf en de ander voor de instructeur. De navigatie vluchten zijn het lastigst en hier vallen de meeste kandidaten af. Daarna volgen de nachtelijke navigatie vluchten langs de Middellandse Zee kust. Hier moet vertrouwd worden op de kaarten en de instrumenten in de cockpit. De basis wordt afgesloten met een groot examen. Hiermee wordt de laatste vlucht in de Tzukit afgerond, tenzij de piloot later instructeur wordt of gaat stuntvliegen. Het examen mag twee keer worden gedaan. Bij falen ligt de kandidaat eruit.

Senior Basis
Dit is de officiers cursus van de pilotenopleiding. Hier leren de aankomende piloten op de traditionele manier vliegen zoals alleen in de Israëlische luchtmacht gebeurt. Hier leren ze alles over de Israëlische luchtmacht en de Arabische luchtmachten. Ze leren de geheimen kennen van vijandelijke vliegtuigen en hoe de piloten in Arabische landen worden opgeleid.

Hoewel Israëlische piloten tot de besten ter wereld behoren, onderschatten ze de vijanden niet. Ze leren de Arabische piloten respecteren. Er zijn veel Arabische piloten gevangen genomen en zo kent Israël veel geheimen.

Senior Basis training houdt ook parachutespringen in. De piloten springen uit C-130 en C-47 transportvliegtuigen. Zo leren ze hoe te handelen bij technische mankementen of wanneer ze door vijandelijk vuur worden geraakt. Daarnaast wordt geleerd met wapens om te gaan en hoe te vechten. Ze worden zelfs op de grond ingezet om te vechten.

Voortgezette Opleiding
Het laatste stadium van de pilotenopleiding heet 'Voortgezet'. Hier leren de piloten de echte waarheid van het gevechtsvliegen onder de knie krijgen. Er wordt dan op veel doelen geschoten en in formatie gevlogen. Er worden nog talloze examens afgenomen. Het eindstation is de Wing Inspection. Daar vindt de ceremonie plaats waarbij de nieuwe piloten geïnstalleerd worden. Ze dragen het unieke Class A uniform. Het volkslied wordt gespeeld en familie en hoogwaardigheidsbekleders zijn aanwezig. Na de speeches vindt er een luchtshow plaats. En na de show wacht daarna de zware taak om Israël te gaan verdedigen. Het Israëlische volk rekent op de nieuwe piloten!

Israëlische gevechtsvliegtuigen

jaren 1940

jaren 1950

jaren 1960

jaren 1970

jaren 1980

jaren 1990

jaren 2000

jaren 2010

Israëlische luchtmachtbases

Ein Shemer vliegveld

Ein Shemer is een Israëlische legerluchthaven in het noorden van Israël, ongeveer 6 km ten oosten van Hadera. Vóór 1948 werd het bestuurd door de Britse Royal Air Force als RAF Ein Shemer.

Hatzerim Luchtmachtbasis

Hatzerim Luchtmachtbasis is een luchtmachtbasis van de Israëlische luchtmacht in de Negev-woestijn aan de westelijke rand van Beersheba, in de buurt van kibboets Hatzerim. De basis werd gebouwd in de vroege jaren 1960 en operationeel verklaard op 3 oktober 1966.

Hatzor Luchtmachtbasis

Hatzor luchtmachtbasis is gelegen in centraal Israël nabij kibboets Hatzor, waarna het is vernoemd. Het werd geopend als RAF Qastina in 1942 door de Royal Air Force van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië in het toenmalige Britse protectoraat van Palestina.

Nevatim Luchtmachtbasis

Nevatim luchtmachtbasis ligt ten zuidoosten van Be'er Sheva, nabij moshav Nevatim. Het werd gebouwd als een ruwe landingsbaan in 1947 voor de Sherut Avir. Het werd in 1983 heropend als een nieuwe moderne luchtbasis met twee landingsbanen als resultaat van gezamenlijke financiering door de Israëlische en Amerikaanse regering als onderdeel van de hergroepering van de IAF vanuit de bases in de Sinaï nadat het terug was gegaan naar Egypte na de Camp David-akkoorden.

Ovda vliegveld

Ovda is een militaire luchtmachtbasis en civiele luchthaven in de Uvda-regio in het zuiden van Israël, ongeveer 60 km (37 km) ten noorden van de stad Eilat.

Palmachim Luchtmachtbasis

De Palmachim vliegbasis is een Israëlische militaire faciliteit en ruimtehaven in de buurt van de steden Rishon LeZion en Yavne aan de Middellandse Zeekust. Het is vernoemd naar het nabijgelegen Kibbutz Palmachim.

Ramat David Luchtmachtbasis

Ramat David is één van de drie belangrijkste luchtbases van de Israëlische luchtmacht, ten zuidoosten van Haifa gelegen, dichtbij kibboets Ramat David en Megiddo in de vallei van Jizreël.

Ramon Luchtmachtbasis

Ramon is een luchtmachtbasis van de Israëlische luchtmacht ten zuidwesten van Beersheba, nabij de stad Mitzpe Ramon.

Sdot Micha Luchtmachtbasis

Sdot Micha is een basis van de Israëlische luchtmacht in de buurt van Zekharia. Er wordt aangenomen dat de basis een raketlanceringsfaciliteit is voor Jericho 2 met kernkop en waarschijnlijk voor Jericho 3-raketten.

Tel Nof Luchtmachtbasis

Tel Nof is één van de drie belangrijkste luchtbases van de Israëlische luchtmacht. Tel Nof ligt in de buurt van Rehovot, Israël. Deze grote luchtmachtbasis bevindt zich op slechts enkele kilometers van Tirosh, waar nucleaire wapens voor zijn missies naar verluidt worden opgeslagen.

De beginjaren 1948-1966

De Israëlische luchtmacht -cheel havier- kent een lange geschiedenis. De wortels gaan terug naar de Haganah van vóór de oprichting van de staat Israël. De sheroet avier werd op 10 november 1947 gevormd. Het eerste toestel was een licht transportvliegtuig. Met totaal elf vliegtuigen werden voornamelijk verkenningsvluchten uitgevoerd. In 1948 had Israël haar eerste oorlogsvliegtuig: de Tsjechische Avia S. 199 fighter. In 1962/63 kreeg Israël de Dassault Mirage IIIC. De periode 1948-1966.

Van sheroet avier naar cheel havier
Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog was Israël niet sterk in de lucht; de Arabieren deden het beter. Toch werd er wat succes geboekt. Vier Avia S. 199 vielen een Egyptische gewapende colonne aan op ruim 20 kilometer buiten Tel Aviv. Een week later werd er in een dogfight twee Egyptische Dakota's neergeknald. Deze successen waren vooral psychologisch van belang. De Joden hadden een luchtmacht en de sheroet avier werd omgedoopt tot cheel havier. In de volgende maanden werden op listige wijze allerlei vliegtuigen aangekocht: Bristol Beaufighters, Submarine Spitfires, P-51 Mustangs en B-17 Flying Fortress. De vrijwillig buitenlandse piloten hadden allemaal tijdens de Tweede Wereldoorlog gevochten. Maar er waren slechts 78 operatieve vliegtuigen en piloten beschikbaar. Desondanks werden er bombardementen uitgevoerd op Caïro, Damascus en Amman. In sommige gevallen werden echter soda flessen gebruikt i.p.v. echte bommen. Maar het hielp. De Arabische opmars werd gestopt.

Na 1948
Na de oorlog vertrokken de vrijwillige buitenlandse piloten weer. De cheel havier moest zelf piloten opleiden. Op 15 maart 1949 slaagden de eerste piloten voor de vliegcursus met slechts 150 uur vliegen. Eén van de eerste piloten was Danny Shapira die testpiloot werd van de Mirage IIIC, MiG-21, Kfir en zelfs in 1989 van een MiG-23 Flogger. De luchtmacht moest echter van de grond af aan worden opgebouwd: militaire protocols en procedure; onderhoud aan vliegtuigen door eigen technici en monteurs. Probleem was geldgebrek. Daardoor moest gebruik gemaakt worden van vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog: Mosquitos en P-51 Mustangs. Ander probleem was dat premier David Ben Goerion niet veel zag in een luchtmacht. Maar gelukkig waren de eerste luchtmacht commandanten, Aharon Remez en Shlomo Shamir, wel enthousiast. Ze bleven echter niet lang. Toen kwam Chaim Laskov, een meester in de logistiek. Hij reorganiseerde de IAF en vestigde een professioneel kader van officieren en NCO's. Laskov werd later vervangen door Dan Tolokovsky die de verantwoordelijkheden van de IAF uitbreidde naar grondsteun, luchtverkenning en lange aanvalsoperaties. De piloten kregen ook een eigen uniform. Nog belangrijker was dat hij de IAF in het straaljager tijdperk leidde. De eerste straaljager was een Britse Meteor in 1953. Daarna volgden de Dassault M.D. 450 Ouragan en de Dassault Mystere IV-A. Toch bleef hun invloed beperkt. Het westen wilde bovendien geen Israëlische piloten opleiden dus moest Israël het zelf doen.

Sinaï-oorlog 1956
In april 1956 schoten Israëlische gevechtsvliegtuigen drie Egyptische Vampire jets neer in een dogfight. Het was het eerste grote succes. Op 31 oktober 1956 brak de Sinaï-oorlog uit. Vlak voor de oorlog vlogen 16 P-51 Mustangs heel laag over de Sinaï-woestijn en gebruikten hun propellorbladen om de telefoonlijn van de Egyptenaren door te snijden. De vliegtuigen keerden veilig terug. Daarna vlogen 16 C-47 Dakota's met een bataljon paratroepen richting de Mitla Pas. Tijdens deze oorlog bombardeerden de Israëlische vliegtuigen wegen en vijandelijke posities. Piper Cubs vervoerden officieren en maakten verkenningsvluchten; transportvliegtuigen voorzagen de troepen achter de vijandelijke linie van allerlei voorraden. Er werden 1846 gevechtsmissies uitgevoerd. Er werden hierbij 9 Egyptische vliegtuigen neergeschoten en 308 tanks en voertuigen vernietigd. Aan Israëlische zijde werden slechts 15 vliegtuigen verloren. De Israëlische overwinning leidde ertoe dat de luchtmacht wat overmoedig werd, hoewel het Israëlische luchtruim verdedigd werd door de Franse luchtmacht. Toch verbeterde de IAF zich en werd het een luchtmacht die de grondtroepen steun gaf.

Ezer Weizman
In 1958 werd Ezer Weizman commandant van de IAF. Hij had veel gevechtservaring en militair inzicht. Hij wist de IAF om te vormen tot een elite club. Hij stelde een programma op voor het recruteren van de piloten: hatoviem letajas (het beste voor de piloten). Dit stuitte wel op veel weerstand bij de oude garde die geen elite wilde. Maar Ezer Weizman zette door. Hij wist dat het menselijke element er alleen voor kon zorgen dat de IAF de beste luchtmacht ter wereld zou kunnen worden.

Dassault Mirage IIIC
Het echte omslagpunt kwam in 1962-1963 toen Israël van Frankrijk de Dassault Mirage IIIC kon kopen. De IAF kocht 72 van zulke toestellen. De Mirage IIIC bewees meteen haar waarde in 1966 door in een dogfight een Syrische MiG-21 neer te halen. Het was het eerste succes van Israël in tien jaar tijd.

Zesdaagse Oorlog 1967 - Mirages

Vanaf 1962-1963 toen Israël in het bezit kwam van Franse Dassault Mirage IIIC gevechtsvliegtuigen begon de luchtmacht echt een factor van betekenis te vormen. Tevens wist de Mossad in handen te komen van een MiG 21. De kennis van dit vliegtuig werd door de luchtmacht (IAF) gebruikt en leidde tot de spectaculaire overwinning tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 met inzet van de Franse Mirages. Na de oorlog kwam Israël in het bezit van de Phantom (foto) en Skyhawk

De Zesdaagse Oorlog 1967
Op 7 april 1967, vóór het begin van de Zesdaagse Oorlog in juni, vond er een gevecht plaats boven het Meer van Galilea tussen Israëlische Mirage gevechtsvliegtuigen en Syrische MiGs. Hierbij werden zes MiGs uit de lucht geschoten. De weken die hier op volgden waren spannend. Egypte verzocht de VN-vredestroepen uit de Sinaï-woestijn te vertrekken. Er kwamen honderdduizenden Egyptische soldaten voor in de plaats. Syrië bereidde zich voor op een totale oorlog en het Jordaanse leger kwam onder Egyptische controle. Er werd dreigende oorlogstaal vanuit de Arabische landen gesproken. In Tel Aviv werden loopgraven gegraven, schuilkelders in gereedheid gebracht en reservisten gemobiliseerd. Israël zou echter als eerste gaan aanvallen.

Op de morgen van 5 juni 1967 toen de Egyptische piloten terugkeerden naar hun vliegvelden na hun patrouilles en ze begonnen te ontbijten, kwamen de Israëlische vliegtuigen en vernietigden alle Egyptische toestellen. De operatie duurde minder dan 3 uur. Er werden speciale bommen gebruikt (pa'pa'ms) om de vliegvelden te vernietigen. De MiGs, Sukhois, Tupelovs en Illyushins konden nooit opstijgen. Ook werden doelen getroffen in Syrië, Jordanië en Irak. Israël was heerser van het luchtruim in het Midden-Oosten geworden. Er werden 391 vliegtuigen op de grond, 60 toestellen in de lucht en 60 vliegvelden vernietigd. Toen de Arabische luchtmachten waren vernietigd hielpen de gevechtstoestellen de grondtroepen door tanks, voertuigen en formaties aan te vallen. Zelfs Fouga Magisters, die als trainingsvliegtuigen dienden, werden in de strijd gezet. Ze bleken uitstekend tanks te kunnen aanvallen. Super-Mysteres zetten napalm in tegen Jordaanse posities in de Oude Stad van Jeruzalem. Mirage IIIC vielen Egyptische konvooien aan bij het Suez-kanaal. De luchtmacht won de oorlog voor Israël. De Sinaï-woestijn, West Bank, Gaza, Oost-Jeruzalem en de Golan Hoogvlakten werden in bezit genomen.

Na de Zesdaagse Oorlog een Franse boycot
Er kwam geen vrede na de Zesdaagse Oorlog. Israël kreeg zelfs met een Franse boycot te maken omdat het een aanval had uitgevoerd i.p.v. dat het zelf werd aangevallen. Er werden geen onderdelen meer geleverd en Israël kreeg geen 50 Mirage V bommenwerpers die het al wel betaald had.

Uitputtingsoorlog: 1967-1970
Egypte begon de Uitputtingsoorlog tegen Israël en Israël beantwoordde dit met de luchtmacht. De IAF viel stellingen aan langs het Suez-kanaal, de Jordaanse woestijn en de Syrische heuvels van waaruit de Arabische artillerie Israël aanviel.

Skyhawks en Phantoms
De IAF had ondertussen vliegtuigen gekocht van de VS: de Skyhawk en F-4E Phantom. Met de Skyhawk konden zware bommen worden afgeworpen. Zo had men minder toestellen nodig bij een aanval. De eerste Skyhawks uit de VS bereikten Israël na de Zesdaagse Oorlog. Daarvoor had Israël nog op 8 juni 1967 een vergissing begaan door de USS Liberty, die men aanzag voor een Egyptische boot, te bombarderen. Met de Phantom werd militaire superioriteit bereikt: behendigheid, snelheid en sterkte. De eerste Phantom arriveerde in 1969. Beide vliegtuigen boden Israël nieuwe perspectieven: langere afstanden en zwaardere lading. Daar kwam bij dat de Amerikanen Israëlische piloten gingen trainen. De toestellen uit de VS waren niet alleen beter dan de Franse Mirages, maar ook betrouwbaarder en makkelijker te bedienen.

Ondertussen had de luchtmacht samen met paratroepen een gedurfde commando-actie uitgevoerd. Op 27 december 1969 werd een radar basis aan de kust van de Rode Zee bij Ras Arab aangevallen. In plaats van de radar te vernietigen namen de Israëliërs de apparatuur per helikopter mee naar Israël. De geheimen die werden ontdekt maakten de Egyptische troepen zeer kwetsbaar. Israël werd door deze kennis plus de Amerikaanse vliegtuigen oppermachtig: heel Egypte kwam onder bereik van de IAF. Er werden verschillende aanvallen uitgevoerd. Toch verliep niet alles soepel. Een aanval op een Nijl brug met de Franse Nord N.2501 Noratlas vliegtuigen mislukte.

Problemen voor Israëlische luchtmacht met de SAM raketten van de Sovjet Unie in de jaren 1970

Terwijl Israël vanaf 1967 steun kreeg van de VS, kregen Syrië en Egypte steeds meer hulp van de Sovjet Unie. De belangrijkste wapens die de Sovjets leverden waren SAM raketten, zoals de SAM-2 Guideline en de SAM-3 Goa. Ook werden er honderden anti-luchtdoel batterijen geleverd bemand door 15.000 officieren en NCO's uit de Sovjet Unie. Dit betekent dat de IAF sterk onder vuur kwam te liggen en er vliegtuigen werden neergeschoten en piloten gedood of gevangen genomen.

Zware verliezen voor Israël
De Sovjet raketten brachten zware verliezen aan Israëlische zijde. Succesvolle piloten zoals Shmuel Chez werden gedood door een SAM-3 Goa raket. Maar er was ook succes. Op 30 juli 1970 schakelden een aantal Israëlische Mirages en Phantoms vijf MiGs uit. Hoewel de Uitputtingsoorlog (1967-1970) voorbij was bleef de IAF actief. Er werden vergeldingsacties uitgevoerd tegen Palestijnse terreurgroepen in Syrië en Libanon die Israëlische nederzettingen aanvielen. De operaties die de IAF uitvoerden waren vaak in dichtbevolkte gebieden. Men wilde weinig slachtoffers maken dus werd er laag gevlogen.

Jom Kippoeroorlog 1973

Jom Kippoeroorlog
Een paar uur voor het begin van de Jom Kippoeroorlog ontving premier Golda Meir (zie foto) het bericht van de militaire geheime dienst (Aman) dat Syrië en Egypte een massale aanval zouden gaan uitvoeren tijdens Jom Kippoer. Omdat Israël al in 1967 was veroordeeld preventief in de aanval te gaan, besloot premier Meir dat Israël nu niet preventief zou gaan aanvallen omdat Israël dan opnieuw voor agressor zou worden uitgemaakt. Wel werden reservisten opgeroepen en stonden de parate troepen klaar alsook 500 gevechtsvliegtuigen gevuld met brandstof. Toch zou Israël enorm in de problemen gaan komen. De Mirages IIICs, Phantoms en Skyhawks hadden als moeilijke taak om de Syriërs en Egyptenaren op afstand te houden om zo de reservisten de tijd te geven op hun posities te arriveren. De Syriërs en Egyptenaren gebruikten hun SAM-raketten om de Israëlische gevechtsvliegtuigen uit de lucht te schieten. Deze vliegtuigen hadden een dubbele taak:

• het creëren van een overwicht in de lucht
• artillerie beschietingen uitvoeren tegen vijandelijke troepen

De SAM-raketten slaagden erin de IAF te neutraliseren. De eerste paar dagen werden bijna 100 Israëlische vliegtuigen uit de lucht geknald. De Israëlische piloten maakten lange vluchten naar de Sinaï-woestijn om Egyptische troepen te bombarderen en later richting Damascus om SAM-batterijen te vernietigen. Sommige piloten voerden kamikaze vluchten uit zodat andere vliegtuigen de SAM-raketten konden uitschakelen. Uiteindelijk kreeg de IAF overwicht in het luchtruim.

Door de grote verliezen aan Israëlische zijde moest de VS een luchtbrug openen en vliegtuigen leveren. Er deden zelfs Amerikaanse piloten mee met Israël. In totaal kreeg Israël 43 Skyhawks en 40 Phantoms. De IAF slaagde erin honderden SAM batterijen te vernietigen. Meer dan 360 Syrische en Egyptische gevechtsvliegtuigen werden neergeschoten. Ook tientallen helikopters met Syrische en Egyptische commandotroepen werden neergehaald. De IAF trof doelen ver in vijandelijk gebied (Nijldelta en Damascus).

Twee doctrines
Twee doctrines van de IAF bewezen hun waarde tijdens de Jom Kippoeroorlog:

1. de veelzijdige rol van de helikopters voor reddings- en commando operaties;
2. het gebruik van vrachtvliegtuigen voor vervoer van troepen en materieel naar de frontlinie.

Blunder van de Israëlische luchtmacht - neerschieten Libisch passagiersvliegtuig 1974: 108 doden

Op 24 februari 1974 gebeurde een vreselijk incident. De Palestijnen hadden gezegd een kamikaze vlucht te zullen gaan uitvoeren op een Israëlische stad. Een Libisch toestel dat niet had kunnen landden in Caïro vanwege een zandstorm verscheen op de Israëlische radar boven de Sinaï-woestijn. Gevechtsvliegtuigen gingen er op af en toen het vliegtuig weigerde terug te keren, werd het uit de lucht geschoten met 108 passagiers aan boord.

Spectaculaire operaties

Naast de rol van van IAF (Israel Air Force) tijdens oorlogen is ze ook belangrijk geweest bij verschillende operaties: gijzeling Entebbe, kernreactor Osirak (Irak), Eerste Libanonoorlog (1982), de Tweede Intifada (vanaf 2000), de Tweede Libanonoorlog (2006) en de Gaza-oorlog (2008-2009). De meeste acties waren succesvol, maar er werden ook fouten gemaakt.

Gijzeling Entebbe - de C-130 Hercules

Tijdens de Jom Kippoeroorlog hadden vrachtvliegtuigen al een belangrijke rol gespeeld: de Douglas C-47 Dakota en de C-130 Hercules. Zij vervoerden grote troepen naar de frontlinies in de Sinaï-woestijn.

Drie jaar later zou de C-130 Hercules weer een heel belangrijke rol gaan spelen. Deze vloog 2300 mijlen naar Oeganda met een commando-eenheid (Sayeret Matkal) die 103 gijzelaars in Entebbe zou gaan bevrijden. Deze operatie staat bekend als Thunderbolt en was een waarschuwing naar Palestijnse terroristen toe dat de IAF overal ter wereld in actie kon komen. De grootste eer kwam uiteraard Sayeret Matkal toe, maar zonder de C-130 hercules had ze niet in actie kunnen komen. Ook vloog de vliegende ambulance van de IAF snel naar Israël om de zwaargewonden af te voeren. Een Boeing 707 dat speciaal uitgerust was met communicatie middelen leidde de gehele commando operatie vanaf de grond. Dat vliegtuig zou het begin worden van de AWACS (Airborne Warning and Control) tijdperk.

E-2C Hawkeye / F-15 Eagle / F-16 Falcon / Kfir

In de daarop volgende jaren kwam de IAF in het bezit van de E-2C Hawkeye, een propeller aangedreven vliegtuig dat op 30.000 voet hoogte vliegtuigen op 250 mijlen afstand kan waarnemen. Dit geeft technici aan boord verschillende gevechtssituaties tegelijkertijd te controleren.

In deze periode kreeg de IAF verschillende nieuwe gevechtsvliegtuigen: de Kfir; de F-15 Eagle en de F-16 Falcon. De Kfir verschafte de IAF wendbaarheid en strategische diepte; de F-15 en de F-16 maakte het bereik van de IAF veel groter.

Aanval op kernreactor Osirak in Bagdad (Irak)

Op 7 juni 1981 vlogen zes F-15s en acht F-16s met Arabisch sprekende Israëlische piloten vanaf Zuid-Israël over de woestijn van Saoedi Arabië richting Bagdad (Irak). Daar werd de kernreactor Osirak gebombardeerd dat verdedigd werd door SAM-6 batterijen en anti-luchtdoel raketten. De IAF toestellen kwamen vanuit het zuiden en bombardeerden de kernreactor. Veilig keerden de toestellen weer in Israël terug zonder gehinderd te worden door radar, SAM-raketten en vliegtuigen.

Teruggave Sinaï Woestijn aan Egypte

Omdat in 1979 vrede was gesloten met Egypte moest Israël de Sinaï Woestijn teruggeven. Het gebied had Israël gebruikt om te trainen met haar vliegtuigen. Nu waren ze gedwongen om in een kleinere ruimte te oefenen, in hightech simulatoren, over de Middellandse Zee, en over Libanon.

Eerste Libanonoorlog in 1982

Vanuit Zuid-Libanon werd Israël jarenlang aangevallen door Palestijnse terroristen met katusha raketten. In 1981 plaatste Syrië SAM-batterijen in de Beka'a Vallei. Deze hadden tot doel om de vliegtuigen van de IAF te verhinderen aanvallen uit te voeren op de Palestijnen. Israël wilde de SAM raketten uitschakelen maar de VS voorkwam dit.

Op 3 juni 1982 pleegden Palestijnen een aanslag op de Israëlische ambassadeur in Groot-Brittannië. De volgende dag bombardeerden Phantoms van de IAF doelen in Libanon, inclusief het hoofdkwartier van de PLO in Beiroet. De Palestijnen beantwoordden dit met een regen van katusha raketten op Israël. Oorlog was onvermijdelijk.

Tienduizenden soldaten trokken op 6 juni 1982 Libanon binnen. Maar de legerleiding zag in dat eerst de Syrische SAM batterijen uitgeschakeld zouden moeten worden. Dit gebeurde dan ook. In 48 uur tijd werden de SAM batterijen en een groot deel van de Syrische luchtmacht uitgeschakeld. Er werden elektronische inlichtingen vliegtuigen ingezet die de radars moesten lokaliseren. Onbemande vliegtuigen moesten de boel afleiden. Daar richtte de Syrische raketten zich op. Ondertussen konden de E-2C Hawkeyes en de Kfirs hun werk doen. Alle SAM-batterijen werden uitgeschakeld. Syrië zond MiG-21 en MiG-23 de lucht in, maar deze vonden Kfirs, F-15s en F-16s op hun weg die uitgerust waren met Sparrows, Shafrir en Python raketten. Israël schoot in 3 dagen tijd meer dan 60 Syrische vliegtuigen neer tegenover geen enkel verloren Israëlische vliegtuig. Na 3 maanden waren er inmiddels 99 Syrische vliegtuigen neergeschoten; aan Israëlische zijde was er een verlies van een helikopter, Skyhawk en RF-4C verkennings Phantom. Nadat de Syrische luchtverdediging was uitgeschakeld kon Israël zich richten op Libanon, het eigenlijk strijdtoneel. De IAF voerde veel vluchten uit op Beiroet om zo de PLO te verjagen.

Bombardement op PLO hoofdkwartieren in Tunis 1985

Op 1 oktober 1985 voerde Israël operatie 'Wooden Leg' uit. Eerder waren drie Israëliërs op Cyprus vermoord. De IAF besloot de hoofdkwartieren van de PLO in Tunis te bestoken met F-15 Eagles. Dat was de langste missie ooit: 2300 kilometer. De toestellen werden in de lucht bijgetankt door een Boeing 707. Alle gebouwen van de PLO werden vernietigd of beschadigd.

Technologische revolutie jaren 1990

De IAF staat bekend om haar innovaties. Alle toestellen die het van de VS koopt ondergaan elektronische veranderingen met Israëlische systemen. Israël kent haar eigen militaire industrie: Israel Military Industries, Israel Aerospace Industries, Elbit en andere industrieën. Zo werd de nieuw aangeschafte AH-64 Apache uitgerust met Rafael Python 4, Popeye en Derby raketten.

Tijdens de Golfoorlog drong de VS er bij Israël op aan géén vergeldingsaanvallen uit te voeren tegen de Scud aanvallen vanuit Irak. Israël kreeg wel Patriot batterijen om zich te beschermen. Deze Patriots kwamen uit de VS en Nederland.

In 1991 was de IAF betrokken bij Operatie Salomo waarbij duizenden Ethiopische Joden naar Israël werden gevlogen.

Andere ontwikkelingen op technologisch gebied waren de verbeterde versies van de F-15 en de F-16 toestellen: F-15I Ra'am en de F-16I Sufa. Ook kocht de IAF de Rafael Pyhton 5 raket en de Apache Longbow. In 2005 ontving de IAF de Gulfstream V jets met inlichtingen systemen door de Israel Military Industries.

Tweede Intifada 2000

De IAF speelde een belangrijke rol tijdens de Tweede Intifada waarbij Palestijnse terroristen vanuit de lucht werden uitgeschakeld. Israël kreeg hier veel kritiek op vanwege de onschuldige burgers die werden gedood. Toch was targeted killing een effectief wapen om gevaarlijke terroristen mee uit te schakelen.

Tweede Libanonoorlog 2006

Tijdens de Tweede Libanonoorlog voerde de IAF maar liefst 12.000 vluchten naar Libanon uit. Het was enerzijds succesvol, zoals het uitschakelen van 59 Iraanse raketlanceerders in 34 minuten; anderzijds werden er ook missers begaan zoals het beschieten van Kana waarbij 28 burgers werden gedood. Ook wist Hezbolla één helikopter neer te halen waarbij 5 soldaten werden gedood. Een ander toestel van de IAF, een F-16, crashte tijdens het opstijgen. Later kwam er vanuit Israël veel kritiek op deze strijdmethode. Er zouden te laat grondtroepen zijn ingezet waardoor Hezbollah lang kon doorgaan met het afschieten van raketten.

Meest recente activiteiten vanaf 2007

• 2007: Syrische kernreactor gebombardeerd
• 2008-2009: Gaza oorlog (Operation Cast Lead) met 2369 missies vanuit de lucht.
• 2009: Konvooi met wapens in Soedan aangevallen. De wapens waren bedoeld voor Gaza.
• 2010: Vanaf juni 2010 plaatst de Israëlische luchtmacht de Iron Dome rondom Gaza om zo raketaanvallen tegen te gaan.
• 2012: Gaza oorlog (Operation Pillar of Defense)waarbij het Israëlische leger meer dan 1500 doelen aanvalt, de meeste vanuit de lucht.
• 2014: Gaza oorlog (Operation Protective Edge) waarbij de IDF 5263 doelen aanvalt waarvan de meeste vanuit de lucht.
• 2016-2017: Wapenkonvooien van Hezbollah in Syrië aangevallen.
• 2017: Eerste F-35 Stealth bommenwerpers komen in Israël aan.
• 2018: Israëlische F-16 uit de lucht geschoten door de Syrische luchtdefensie bij Israëlische luchtaanvallen op Iraanse militaire bases in Syrië.
• 2018: Bij Israëlische aanvallen in Syrië zijn Iraanse soldaten gedood.
• 2018: Treffen tussen Israël en Iran in Syrië; Israëlische luchtmacht speelt belangrijke rol bij het uitschakelen van Iraanse militaire bases in Syrië op 10 mei 2018. Rusland meldt dat de Israëlische luchtmacht 28 gevechtsvliegtuigen (F-15 en F-16) hebben ingezet tijdens de operatie. Er zijn minstens 23 doden gevallen. Op 22 mei 2018 meldt Israëls luchtmacht commandant dat Israël het eerste land ter wereld is die de F35 operationeel heeft ingezet tijdens de aanvallen op Syrië op 10 mei 2018. Syrië heeft meer dan 100 raketten afgeschoten op de Israëlische vliegtuigen en raketten. Geen enkel gevechtstoestel is geraakt. Iran schoot 35 raketten op Israël af waarvan de meesten in Syrië terechtkwamen. De rest van de raketten werd door de Iron Dome (raketschild) onderschept en troffen dus geen doel in Israël.
• 2018: Bij een Israëlische luchtaanval op 18 september 2018 schoot de Syrische luchtafweer per ongeluk een Russisch transportvliegtuig neer waarbij 15 doden vielen. Volgens Rusland was echter Israël verantwoordelijk voor het neerhalen van het vliegtuig.
• 2018: Nadat Rusland begin oktober 2018 S-300 luchtafweerraketten aan Syrië heeft geleverd, heeft Israël op 3 oktober 2018 aangekondigd de F-35I stealth bommenwerper in te zullen zetten bij aanvallen op Syrië. Dit gebeurde ook al in mei 2018 maar vanaf oktober 2018 zal dat dus vaker voorkomen. Hiermee hoeven de Israëlische gevechtstoestellen niet te vrezen voor de S-300 raketten.
• 2019: De Israëlische luchtmacht heeft de Rampage raket ingezet bij een aanval op 13 april 2019 in Syrië. Deze raket is heel lastig te onderscheppen. Hij werd gebruikt om een Iraanse site dat bedoeld was om massavernietigingswapens te maken te vernietigen.
• 2019: Syrië blijkt gebruik te maken van drone-technologie die in Israël is ontworpen. Het Israëlische ministerie van defensie heeft in 2010 drone-technologie aan Rusland verkocht. Rusland heeft op zijn beurt de technologie aan Syrië doorgespeeld. Israël kwam hier achter toen het in augustus 2018 met een Patriot raket een Syrische drone neerhaalde boven het noorden van Israël.
• 2019: Volgens Arabische media heeft Israël half juli twee F35I gevechtsvliegtuigen ingezet voor bombardementen op Iraanse doelen in Irak. Premier Netanjahoe heeft dit bevestigd. Het is voor het eerst sinds 1981 dat Israël in Irak bombardeert.
• 2019: De IAF heeft eind augustus 2019 een Iraanse drone aanval vanuit Syrië op Israël weten te verijdelen.
• 2019: Israëlische luchtmacht bombardeert op 12 november 2019 het huis van de Palestijnse islamitische Jihad-leider Baha Abu Al Ata in Gaza. De commandant wordt gedood. Het leidt tot 2 dagen van geweld waarbij de Israëlische luchtmacht doelen van de islamitische Jihad bombardeert in Gaza.
• 2019: Op 20 november 2019 heeft de Israëlische luchtmacht een grote aanval uitgevoerd op Iraanse en Syrische doelen in Syrië. Een dag eerder hadden Iraanse troepen vier raketten op de Golan afgeschoten. Daarbij vielen geen slachtoffers. Bij de Israëlische aanval vielen wel doden. IDF-straaljagers hebben tientallen militaire doelen van de Iraanse Quds Force en de Syrische strijdkrachten getroffen, waaronder grondraketten, hoofdkwartier, wapenpakhuizen en militaire bases. Israël had van tevoren Rusland en de VS ingelicht over de aanval.
• 2019: Op 20 november 2019 landden twee nieuwe F35i-jagers op de luchtmachtbasis Nevatim. Dit zijn de eerste twee, die het gloednieuwe 'Lions of the South'-squadron zullen leiden. De IDF merkte op: "De aanschaf van het nieuwe vliegtuig is een duidelijke weergave van de sterke relatie tussen Israël en de VS. Israël is de enige luchtmacht buiten de VS die is uitgerust met de F35i."
• 2019: Israel Air Force (IAF) -vliegtuigen voerden in 2019 1.800 operaties uit in het hele land, terwijl de helikopters van de luchtmacht 600 vluchten uitvoerden. In de loop van het jaar voerde de IAF gezamenlijke oefeningen uit met buitenlandse legers, waaronder een oefening waarbij IAF-vliegtuigen naar Alaska reisden.
• 2020: Israel Air Force is van plan om 50 extra F-35 stealth-jagers uit de VS te kopen voor ongeveer $ 4,5 miljard.
• 2020: De IDF hield in januari de openingsceremonie van het "Lions of the South" Squadron (116e Squadron) op de Nevatim Air Force Base in het zuiden van Israël. Het 'Lions of the South'-squadron is het tweede F-35i' Adir'-straaljagersquadron dat toetreedt tot het 'Golden Eagle' Squadron (140e squadron) dat in 2016 werd geopend en in december 2017 operationeel werd verklaard.
• 2020: IAF bombardeert regelmatig doelen van Hezbollah en Iraanse doelen in Syrië.
• 2021: Luchtmacht voert in mei precisiebombardementen uit op Gaza tijdens Operation Guardian of the Walls.
• 2021: IAF bombardeert regelmatig doelen van Hezbollah en Iraanse doelen in Syrië.
• 2022 Luchtmacht voert in augustus precisiebombardementen uit op Gaza tijdens Operation Breaking Dawn gericht tegen de Islamitische Jihad.
• 2022: IAF bombardeert regelmatig doelen van Hezbollah en Iraanse doelen in Syrië.
• 2023: Iran verdenkt Israël ervan met drie drones een militair fabriek in Iran te hebben aangevallen. Volgens Iran werden twee drones onderschept. De derde drone veroorzaakte een explosie. Israël heeft niet gereageerd op de beschuldiging.
• 2023: Een Iraanse drone werd zondagavond 2 april door het Israëlische leger onderschept nadat het vanuit Syrië het Israëlische luchtruim was binnengevallen, zei de IDF zondagavond. IDF-helikopters en straaljagers schoten het vliegtuig neer, dat werd gevolgd door de Israëlische luchtmacht voordat het werd neergeschoten. Iran stuurde de drone naar Israël na berichten over verschillende aanvallen van Israël op Iraanse doelen en hun gevolmachtigden in Syrië in de afgelopen dagen.
• 2023: In de nacht van 7 april 2023 voerde de Israëlische luchtmacht raketaanvallen uit op doelen in Libanon nadat Hamas Israël daarvoor met 34 raketten had bestookt. Het waren de hevigste raketaanvallen uit Libanon sinds de oorlog van 2006. De IAF bombardeerde ook Gaza van waaruit ook raketten op Israël werden afgeschoten.
• 2023: De IAF heeft een drone ingezet en raketten afgeschoten op Syrië in de nacht van 9 april 2023 nadat Israël eerder vanuit Syrië werd beschoten met 6 raketten. Van deze raketten zouden er drie in door Israël gecontroleerd gebied zijn doorgedrongen. Twee kwamen terecht in onbewoond gebied, een derde raket werd onderschept door Israëlische luchtafweer. De aanval werd volgens een Libanees televisiestation opgeëist door de Al Quds-brigade. Dit is de militante tak van beweging Islamitische Jihad.
• 2023: De IAF voert op 9 mei een precisiebombardement uit op Gaza waarbij 3 terroristen van de Islamitische Jihad worden gedood. Het is het begin van Operation Shield and Arrow.