Joodse humor / Joodse moppen - de witz (o.a. Sam en Moos)

Volgens My Jewish Learning begon "Joodse humor met de Joodse moeder Sara, die lachte toen een engel haar instrueerde dat ze op jonge leeftijd een kind zou geven. Haar lach was ooit in feite een kleine rel tegen G'd, die haar vervolgt: "Is er iets te moeilijk voor G'd?"" In de 19e en 20e eeuw zien we dat Joodse humor alle heilige grenzen overschrijdt, zoals bij Franz Kafka, Lenny Bruce (die zelfs in de gevangenis belandt) en Jon Stewart van de Daily Show. De witz is een bijzondere vorm van (Joodse) humor. Freud zegt hierover: "Witz is het wapen van de man, die noch met zijn zwaard noch met zijn verstand rechtstreeks kan of wil aanvallen, het is het wapen van de verslagene, die in het geheel niet denkt aan de mogelijkheid van een overwinning." Bekende Joodse moppen zijn de Sam en Moos moppen. Anno 2024 zijn Joodse moppen nog steeds razend populair.

• Wat is Joodse humor?
• Joods religieuze chassidische visie op humor
• Joodse humor & Antisemitisme
• Joodse humor: De Witz
• Joodse humor: De Baäl Shem Tov
• Joodse humor: Sam en Moos
• Joodse humor: Chelm
• Joodse humor: Beroepen
• Joodse humor: Religieus
• Joodse humor: Chassidisme
• Nog meer Joodse moppen

Wat is Joodse humor?

Wat wordt bedoeld met Joodse humor volgens My Jewish Learning? "Joodse humor - in al zijn tegenstellingen, ondermijningen en mogelijkheden - is één van de manieren waarop Joden door de eeuwen heen een idee van zichzelf hebben gecreëerd."

• Joodse humor is meestal inhoudelijk: Joden zijn meestal grappig over iets, en het is meestal iets waar ze heel veel over weten.
• Joodse humor is meestal anti-autoritair: het is sterk democratisch en benadrukt de waardigheid en waarde van gewone mensen.
• Joodse humor heeft vaak een kritische voorsprong: Vaak is de strekking ervan politiek gericht op leiders en andere autoriteiten die niet directer kunnen worden bekritiseerd.
• Joodse humor bespot iedereen - inclusief G'd: Het bespot vaak religieuze persoonlijkheden en instellingen, evenals rituelen en dogma.

Joods religieuze chassidische visie op humor

De Alter Rebbe (van Chabad) schrijft in de Tanya over het vertellen van een anekdote dat die kan worden gebruikt vóór de studie om de geest van de student te openen. Maar ter wille van een grap zelf is dit niet in overeenstemming met de Chassidische manier van leven. Volgens Chabad is humor belangrijk maar met grappen moet men voorzichtig zijn. Het leven is een serieuze aangelegenheid.

De Talmoed vertelt dat de grote wijze Rabba de volgende gewoonte had. Als hij doceerde in de Talmoedische wet begon hij altijd met een grap, waardoor de studenten moesten lachen, waarna hij verder ging met een serieuze presentatie van een diepgaande analyse van de Joodse wet. Voor Rabba waren toegewijde studenten niet genoeg. Hij wilde dat ze creatief waren en groeiden in hun leerproces door verder te denken dan hun natuurlijke mogelijkheden. Hij wilde dat ze uitdagende vragen zouden stellen en alternatieve manieren moesten bedenken om de stof te benaderen. Lachen aan het begin van de les opende hun geest om breder te denken.

Persoonlijke groei, verandering en menselijke ontwikkeling kunnen alleen plaatsvinden in de context van optimisme, vreugde en een opgewekte stemming. Blijf lachen - het breekt door muren heen.

Joodse humor & Antisemitisme

Het Joodse volk heeft vaak onder erbarmelijke omstandigheden geleefd. Enerzijds was er de druk van de antisemitische omgeving. Anderzijds was er de druk van de eigen traditie: gevecht om Joodse voorschriften draaglijk te maken. Maar ook was er de behoefte om tot een eigen persoonsgebonden ethiek te komen. Aan de oppervlakte klinkt er iets van dromen over de eindtijd in door. De Witz is ontstaan in de diaspora, waarbij de strijd niet mogelijk was en de Witz het enige wapen was.

Mel Brooks heeft een mening over het onderwerp: "Je anders voelen, je vervreemd voelen, je vervolgd voelen, het gevoel hebben dat je alleen met de wereld kunt omgaan door te lachen - want als je niet lacht, ga je huilen en stop je nooit huilen - dat is waarschijnlijk de reden dat Joden zo'n geweldig gevoel voor humor hebben ontwikkeld. De mensen die de grootste reden hadden om te huilen, leerden meer dan wie dan ook hoe ze moesten lachen."

Joodse humor: De Witz

De Witz is verzonnen, maar vertelt vaak meer dan de werkelijkheid. Ze worden onderling verteld en zijn anders dan een mop. Het is meer een anekdote. De Joodse Witz is meer dan een mop. Het is een mix van humor, tragiek en wijsheid, waarvoor geen Nederlands woord voor kan worden gevonden dat de gevoelswaarde voldoende weergeeft. Om deze reden handhaaf ik het woord "Witz" (meervoud: "Witze"), zonder het te vertalen met "mop".

Sigmund Freud zegt het volgende over de Witz. Hij noemt het "zin in de onzin, activiteit, speels oordeel, bluf en inzicht".
Freud onderscheidt vier verschillende categorieën in Witze:

• De obscene Witze: Zij vervangen rechtstreeks de schuine mop die in beter gezelschap niet wordt geduld.
• De agressieve Witze: Vaak politiek geladen.
• De cynische Witze: Deze richt zich kritisch tegen anders onbetwiste principes en opvattingen. In hun brutaalste uitschieters vallen zij de hoogste godsdienstige instanties aan en zijn dan soms ook niet geheel vrij van blasfemie.
• De sceptische Witze: Zij trekken iedere mogelijkheid van een inzicht in de waarheid op voorhand in twijfel.

Maar er moet nog aan een aantal voorwaarden worden voldaan, voordat een Witz werkelijk grappig is:

• De toehoorder moet overrompeld worden. Alles moet snel en verrassend worden afgewikkeld.
• De verteller en toehoorder van de Witz moeten ongeveer tot dezelfde trap van beschaving behoren. En bij voorkeur ook in een gelijksoortige omgeving leven.
• De "uitvinder" van de Witz mag slechts heel zelden de indruk geven dat hij hem zelf heeft "gemaakt". De Witz is anoniem en verandert na verloop van tijd.

witz

Twee Joden discussiëren met elkaar over de vraag wat relativiteit betekent. Zegt de ene Jood tegen de ander: als je twee haren op je hoofd hebt is het weinig; als je twee haren in je soep hebt is het veel.

witz

Moishe en Miriam hadden wat problemen thuis en gaven elkaar de stille behandeling. De week daarop realiseerde Moishe zich dat hij Miriam nodig zou hebben om hem om vijf uur 's ochtends wakker te maken voor een vroege ochtendvlucht naar Chicago. Omdat hij niet de eerste wilde zijn die de stilte zou verbreken (EN VERLIES), schreef Moishe op een stuk papier: "Maak me alsjeblieft om vijf uur wakker." De volgende ochtend werd Moishe wakker, maar ontdekte dat het 9.00 uur was en dat hij zijn vlucht had gemist. Woedend stond hij op het punt te gaan kijken waarom zijn vrouw hem niet had gewekt toen hij een stuk papier naast het bed zag staan. Op het papier stond: "Het is vijf uur 's ochtends. Wakker worden!"

witz

Douane in Rusland vraagt aan Jood: hebt u familie in het buitenland? Jood antwoordt: nee. Douane vraagt opnieuw: maar Cohen dan in Tel Aviv en Sara in Jeruzalem? Zijn zij dan geen familie? Ja, dat wel, maar ik ben de enige in het buitenland.

witz

SS-commandant zegt tot Jood: als je mij kunt zeggen welk oog van mij van glas is, laat ik je los. Jood zegt onmiddellijk het linkeroog. SS commandant: Hoe weet je dat zo gauw? Jood: Het kijkt me zo menselijk aan.

witz

Een Jood zit te kijken in het theater bij het optreden van een voordrachtskunstenaar. Hij zegt: één van ons. Daarna komt er een andere artiest: hij reageert weer met dezelfde woorden: één van ons. Dan een zangeres: één van ons. Buurman roept verbaast: o Jezus! Jood zegt: Ook een van ons!

witz

Politie bij Jood: er is een aanklacht tegen u ingediend dat u in concubinaat leeft. Jood zegt: concubinaat, wat is dit? Antwoord: dat je met een andere vrouw net zo leeft als met je eigen vrouw! Jood: onzin, veel beter!

witz

Portier tot Jood die hotel verlaat: hebt u een bad genomen? Jood: Hoe zo? Mist u er een?

witz

Antisemiet zegt tot Jood; de Joden zijn de schuld van alle ellende. Jood: Nee, de fietsers. Antisemiet hoezo de fietsers? Jood: hoezo de Joden?

witz

Een Joodse vrouw is bevallen van een dochter. De arts feliciteert haar en haar man. Maar de Joodse man is helemaal niet blij. Het is al zijn vijfde dochter. De arts zegt: "Ik wou dat ik vijf dochters had." "Hoezo?", vraagt de Joodse man. De arts antwoordt: "Ik heb zeven dochters."

Joodse humor: De Baäl Shem Tov

De Baäl shem tov (de drager van de goede naam), de stichter van het Joods chassidisme is een bron van Witzen. Zijn leerlingen noteerden de gesprekken. Zoals dit bijvoorbeeld. Wat is het ergste verdriet? Dat je het niet aan een ander kunt vertellen. Of dit: Rav (=rebbe) hoe komt het toch dat je altijd de mensen die problemen hebben zo goed raad kunt geven? Rav: Je hoeft niets anders te doen dan je ziel te hechten aan die van een ander.

witz

Er zijn twee broers. De één ziet kans om naar Amerika te gaan. De ander niet. De Amerikaanse Jood heeft met zaken doen veel verdiend. In New York heeft hij een groot huis met een grote tuin. Met zijn eigen vliegtuig vliegt hij naar het Rode Kruis in Genève. Daar vraagt hij naar het dossier van zijn broer. En hij vraagt het Rode Kruis of ze alles wat ze maar kunnen doen, doen om zijn broer te vinden. Voor de onkosten laat hij een cheque achter die niet is ingevuld. Zijn broer bleek in Auschwitz te zijn. Bij de bevrijding krijgt de Amerikaan bericht dat zijn broer is gevonden. Het vliegtuig haalt hem op. Ze ontmoeten elkaar in Amerika. Ze gaan naar het huis van de rijke man. En ze praten niet. Een butler brengt de man naar zijn kamer. Daar ligt alles klaar: nieuwe kleding, spullen om een bad te nemen en zich te scheren...Ik kom u over een uur halen, zegt de butler. De man maakt zich klaar. En na een uur wordt hij opgehaald. De butler brengt hem naar de bibliotheek, klopt er aan en doet de deur open. Maar dan ziet de arme man iets vreselijks. De rijke man leest in zijn boeken. De arme man ziet: boeken, boeken, boeken. Maar aan één wand, geen boeken. Daar hangt een groot portret van Adolf Hitler. Mein Gott, bist du verrückt geworden? roept de arme man uit. De rijke man zegt: Nee dat is tegen de heimwee. En dan omarmt hij zijn broer.

witz

God heeft een paar geboden bedacht en Hij gaat ermee op pad.
Eerst komt Hij bij de Fransen en zegt: 'Ik heb een mooi gebod voor jullie.' 'Wat is het voor een gebod?' vragen de Fransen. God zegt: 'Jullie mogen niet vreemdgaan, niet echtbreken.' 'Nee,' zeggen die Fransen, 'dat is niets voor ons. Zo'n gebod nemen wij niet aan.' 'Oké,' zegt God en vertrekt.
Hij komt bij de Duitsers en zegt: 'Hoor eens jongens, ik heb een gebod voor jullie. Gij zult niet doden.' 'Nee,' roepen die Duitsers, 'dat is flauwekul. Daar luisteren wij niet naar.' Enigszins wanhopig gaat God verder.
Dan komt Hij bij de Joden aan en zegt: 'Ik heb een gebod voor jullie.' 'O ja?' vragen de Joden, 'en wat kost het? 'Niets,' zegt God, 'het kost jullie helemaal niets.' 'Prachtig,' zeggen de Joden, 'doe er dan maar tien.'

Joodse humor: Sam en Moos

Bekend zijn de Sam en Moos moppen. Het zijn moppen met prototypen (die karakteristieke kenmerken hebben). Het zijn geen Witze.

Er zijn moppen op drie niveau's:

1. De grove moppen.

Moos komt onverwacht thuis. Hij ziet zijn vrouw niet, maar hij hoort boven vreemde geluiden. Hij gaat de trap op. Doet de deur van de slaapkamer open. Saar schrikt vreselijk. Er ligt een vreemde bult onder de dekens. Moos zegt tegen Saar: Wat is dat? En hij wijst op de schoenen die onder de dekens uitkomen. Saar antwoord niet. Moos vraagt het nog eens. Maar er komt geen antwoord. Nu vraag ik het voor de laatste keer zegt Moos. Van wie zijn die schoenen?
Van... Bata klinkt onder de dekens vandaan.

2. Middenstandsmoppen

Moos komt thuis. En zegt bij zichzelf: Hé wat is dat voor gerommel daarboven? Hij loopt de trap op om te gaan kijken. In de slaapkamer vindt hij een verschrikte Saar en hij zegt: Wat heeft dat te betekenen? Hij loopt naar de kastdeur die een beetje open staat en trekt de deur verder open. Daar staat zijn beste vriend, naakt. Wat doe jij hier, vraagt Moos. Zegt zijn vriend: Je zult het niet geloven. Ik wacht op lijn vier.

3. De intellectuele moppen.

Moos komt onverwachts thuis. Meteen loopt hij door naar boven. En doet de slaapkamerdeur open. Wie hij dacht dat zijn vriend was ziet hij in bed liggen. Wat krijgen we nou? Nou weet je tenminste hoe de zaken liggen zegt zijn "vriend" . Moos stelt voor erom te spelen. Hij schudt en deelt de kaarten. Moos pakt zijn portemonnee, zoekt en zoekt... Ha daar heeft hij het eindelijk: een halve cent legt hij neer. Waar dient dat voor? Zegt Moos: om het spannend te maken.

Joodse humor: Chelm

Joodse folklore maakt grappen over de Joodse inwoners van Chełm (Jiddisch: כעלעם, Hebreeuws: חלם; vaak getranscribeerd als Helm) in het oosten van Polen vanwege hun dwaasheid. Deze verhalen gaan vaak over de 'wijze' mannen en hun dwaze beslissingen, net als de Engelse Wise Men of Gotham of de Duitse Schildbürger. De grappen gingen bijna altijd over dwaze oplossingen voor problemen. Sommige van deze oplossingen tonen "dwaze wijsheid" (het juiste antwoord bereiken door de verkeerde redenering), terwijl andere gewoon verkeerd zijn.

Twee Joodse mannen uit Chelm gingen wandelen, toen het plotseling begon te regenen.
‘Snel’, zei de een. "Open je paraplu."
'Het zal niet helpen', zei zijn vriend. "Mijn paraplu zit vol gaten."
"Waarom heb je het dan meegebracht?"
“Ik had niet gedacht dat het zou regenen!”

Berel en Schmerel, twee van Chelms minst ‘slimste’ inwoners, woonden bij de rivier, aan weerszijden van de oever.
Berel: "Hallo daar, Schmerel! Hoe kom ik aan de andere kant van de rivier?"
Schmerel: "Jij dwaas! -- jij BENT aan de andere kant."

Een Joodse inwoner van Chełm kocht op vrijdag een vis om die voor de sabbat te koken. Hij stopte de levende vis onder zijn jas en de vis sloeg met zijn staart in zijn gezicht. Hij ging naar de rechtbank van Chełm om een aanklacht in te dienen en de rechtbank veroordeelde de vis tot de dood door verdrinking.

Een man in Chelm bedacht ooit een raadsel dat niemand kon beantwoorden: "Wat is paars, hangt aan de muur en fluit?"
Toen iedereen het opgaf, kondigde hij het antwoord aan: een witte vis.
“Een witte vis?” zeiden mensen. "Een witte vis is niet paars."
"Nu," antwoordde de grappenmaker, "deze witte vis was paars geverfd."
“Maar aan een muur hangen? Wie heeft er ooit gehoord van een witte vis die aan een muur hing?”
“Aha! Maar deze witte vis hing aan de muur.”
"Maar een witte vis fluit niet", riep iemand.
"Nu, dus het fluit niet."

De stad Chełm besloot een nieuwe synagoge te bouwen. Dus werden enkele sterke, weerbare mannen naar een bergtop gestuurd om zware stenen voor de fundering te verzamelen. De mannen legden de stenen op hun schouders en sjokten de berg af naar de stad beneden. Toen ze aankwamen, riep de stadsagent: 'Dwaze mannen! Je had de stenen van de berg moeten rollen!' De mannen waren het erover eens dat dit een uitstekend idee was. Dus draaiden ze zich om, en met de stenen nog steeds op hun schouders, sjokten ze de berg weer op en rolden de stenen weer naar beneden.

Een jonge huisvrouw die in de stad Chełm woonde, had iets heel vreemds. Op een ochtend, nadat ze een stuk brood had ingesmeerd, liet ze het per ongeluk op de grond vallen. Tot haar verbazing viel het met de beboterde kant naar boven. Zoals iedereen weet, wanneer een beboterd stuk brood op de grond valt, valt het altijd met de beboterde kant naar beneden; dit is als een wet van de fysica. Maar bij deze gelegenheid was het met de beboterde kant naar boven gevallen, en dit was een groot mysterie dat moest worden opgelost. Dus werden alle rabbijnen en oudsten en wijzen van Chełm bijeengeroepen en brachten ze drie dagen door in de synagoge, vastend en biddend en onder elkaar discussiërend over deze wonderbaarlijke gebeurtenis. Na die drie dagen keerden ze terug naar de jonge huisvrouw met dit antwoord: "Mevrouw, het probleem is dat u de verkeerde kant van het brood hebt ingesmeerd."

Chaim Yankel uit Chelm was buiten zichzelf. Hij belde de politie om te melden dat er dieven in zijn geliefde auto waren geweest.
'Ze hebben het dashboard, het stuur, het rempedaal en zelfs het gaspedaal gestolen,' kreunde hij.
Vijf minuten later ging de telefoon op het politiebureau opnieuw. Het was weer Chaim Yankel.
‘Sorry,’ zei Chaim Yankel. "Ik realiseerde me net dat ik per ongeluk op de achterbank was beland."

Chaim en Yankel, twee van Chelms ‘minder slimme’ bewoners, proberen een telefoonpaal te meten. Ze blijven proberen erop te klimmen en blijven naar beneden glijden. Er komt een hele grote, gespierde man uit een nabijgelegen stad langs en zegt: "Hé, wat zijn jullie aan het doen?"
Chaim en Yankel zeggen: 'We proberen de hoogte van deze paal te meten.'
De sterke man slaat zijn armen om de paal, trekt hem uit de grond, legt hem neer en meet hem. Dan pakt hij het op, stopt het terug in de grond, zegt "12 meter" en loopt weg.
Chaim wendt zich vervolgens tot Yankel en zegt: "Wat een shlamazel - we wilden de hoogte, niet de lengte."

Chaim Yankel, een boer in de beroemde stad Chelm, ging naar een verzekeringsmaatschappij om te proberen een polis te kopen. De agent vroeg: 'Heeft u ooit een ongeluk gehad?'
"Nee," antwoordde Chaim Yankel. "Afgelopen zomer schopte een paard me en brak een paar ribben, en het jaar daarvoor beet een slang me in mijn enkel."
'Zou je dat geen ongelukken willen noemen?' vroeg de verbaasde agent.
‘Nee,’ antwoordde Chaim Yankel. "Ze deden het met opzet!"

Joodse humor: Beroepen

Via de Witzen leer je de mensen en hun beroepen kennen. Over bijna elk beroep is een Witz.

witz

Paus Pius XII is overleden. Aan de hemelpoort wordt hij door Paulus ontvangen. Welkom, welkom. Wat kunnen wij voor u doen? Nou ik heb al heel lang een vraag die me erg bezig houdt. Een vraag voor Maria. Ik zal vragen of u bij haar terecht kunt. Even later: Ze wil u ontvangen. Als u deze grot ingaat is het derde opening rechts. Al gauw ziet de paus Maria zitten. Pius knielt voor haar neer en vraagt: Wat dacht u toen u voor het eerst uw zoon in de armen hield? 'k Wou dat het een meisje was!

witz

Een Joods meisje wordt president en zegt tegen haar moeder: "Je moet naar de inauguratie komen, mam." De moeder zegt: "Oké, ik ga, ik ga. Wat ga ik dragen? Het is zo koud. Waarom moest je president worden? Wat voor baan is dat? Je zult niets anders hebben dan tsuri's (problemen).' Maar ze gaat naar de inauguratie en terwijl haar dochter wordt beëdigd door de opperrechter, wendt de moeder zich tot de senator naast haar en zegt: 'Zie je dat meisje daarboven? Haar broer is dokter.’

witz

Poolse Joden dragen vaak lange jassen en lokken. Op hun hoofd hebben ze een zwarte hoed.
Zo een gaat naar China. Hij verblijft en eet in kosjere hotels enzovoorts. Op vrijdag wordt hij door een tolk opgehaald en gaat naar sjoel. Alles is er maar ja het zijn allemaal Chinezen. Hij wil graag met de rabbi spreken. En dat laat hij vragen door de tolk.
Na de dienst vraagt de Poolse man aan de Chinese rabbijn: Bent u een echte rabbijn?
Dat zou ik denken: Ik heb gestudeerd aan het Hirsch Seminarie in New York.
Waarop de rabbijn vraagt: Ja neemt u mij niet kwalijk. Bent u eigenlijk wel Joods? U ziet er helemaal niet Joods uit.

witz

Een Joodse moeder heeft een zoon. En die wordt 30. Voor zijn verjaardag stuurt ze hem twee mooie stropdassen als cadeautje. Gaat hij bij zijn moeder op bezoek en denkt 'k zal maar één van die dassen aandoen die ze me gestuurd heeft voor m'n verjaardag. Zegt zijn moeder: Die ander was zeker niet goed genoeg.

witz

Moos heeft een vervelende afwijking. Hij stottert heftig.Hij ziet een bord met: arts. Er komt net een vriend van vroeger uit de deur. Bbbbram wwas je bij de dddokter? Wwwat is er mmet je? Ik heb een prostaatontsteking. Een ppprosttttaaatt...? Wwwat is dddat? Bram: Ik plas zoals jij praat.

witz

Joodse professor in de psychiatrie legt aan studenten uit wat het verschil is tussen een schizofreen en een neuroot. De schizofreen denkt dat twee plus twee vijf is. Een neuroot weet dat twee plus twee vier is, maar kan het niet uitstaan.

witz

Een Joodse arts bezoekt een vrouw die net bevallen is van een baby. Hij zegt tegen haar: "Oh, wat een wolk van een baby, de mooiste baby ter wereld." Reageert de vrouw: "Ja dat zegt u tegen alle moeders." "Nee hoor", zegt de arts, "er zijn ook lelijke baby's." "Wat zegt u dan tegen de moeder?" Zegt de arts: "Dan zeg ik tegen de moeder dat de baby erg veel op haar lijkt"

David Silverstein, een aspirant-jonge acteur, was verliefd op Shira Rosenbaum, dus vroeg hij haar vader Moishe om de hand van zijn dochter ten huwelijk. Moishe zei: "Ik zou mijn dochter nooit met een acteur laten trouwen."
David zei: "Meneer, ik denk dat u van gedachten verandert als u mij ziet optreden. Wilt u niet op zijn minst komen kijken naar het stuk?"
Dus ging Moishe naar het toneelstuk en de volgende dag belde hij David: "Je had gelijk. Ik ben van gedachten veranderd. Ga je gang en trouw met mijn dochter. Je zult het nooit maken als acteur."

"Ik wil dat je iets weet", zei Chaim Cohen, een makelaar in New York tegen een aantal potentiële klanten. “Ik heb met mijn rabbijn gestudeerd en hij heeft me wat richtlijnen gegeven over wat ik wel en niet mag zeggen als ik een huis laat zien. Hij zei dat ik volkomen eerlijk moet zijn, dus ik moet de minpunten van een huis onthullen, maar ik kan ook de pluspunten benadrukken.
“Oké…” zei de kandidaat-koper.
"Dus in dit huis", vervolgde Chaim, "zijn de nadelen dat er een chemische fabriek een blok naar het zuiden is en een slachthuis een blok naar het noorden."
"Wat zijn de voordelen!?" vroeg de kandidaat-koper.
"Het voordeel is dat je altijd kunt zien uit welke hoek de wind waait."

Een groot, goed gevestigd Canadees houthakkerskamp maakte bekend dat ze op zoek waren naar een goede houthakker. De volgende dag verscheen Avrumel, een magere kleine jongen, met zijn bijl in het kamp en klopte op de deur van de houthakkers.
De hoofdhouthakker wierp een blik op de kleine Avrumel en zei hem te vertrekken.
'Geef me gewoon de kans om je te laten zien wat ik kan', zei Avrumel.
'Oké, zie je die gigantische sequoia daar?' zei de houthakker. "Pak je bijl en hak hem om."
Avrumel liep naar de boom en binnen vijf minuten klopte hij weer op de deur van de houthakker.
'Ik heb de boom omgehakt', zei Avrumel. De houthakker kon zijn ogen niet geloven en zei: "Hoe kom je aan de vaardigheid om zo bomen om te hakken?"
"In het Saharawoud," antwoordde de kleine Avrumel.
'Je bedoelt de Sahara,' zei de houthakker.
Avrumel lachte en antwoordde terug: "O zeker, zo noemen ze het nu!"

Joodse humor: Religieus

Shapiro's 11-jarige zoon, Greg, liep naar de rabbijn van zijn vader toe tijdens de pauze tussen de Musaf- en Mincha-diensten op Jom Kipoer.
"Rabbi Pollak, u moet mij helpen... Ik weet dat we vandaag moeten vasten, maar ik heb zo'n dorst. Ik moet iets te drinken krijgen!"
Rabbi Pollak antwoordde rustig maar resoluut: "Het spijt me, maar het moet pekuach nefesh (levensbedreigend) zijn voordat het vasten mag worden verbroken."
'Maar je begrijpt het niet,' jammerde de jonge Shapiro, 'als ik niet snel iets krijg, ga ik flauwvallen van de dorst.' Shapiro was al een tijdje doorgegaan toen de rabbijn uiteindelijk toegaf en de Gabbai opdroeg Greg een borrelglas water te geven.
De jonge Shapiro dronk de vloeistof snel achterover, waarop hij naar adem snakte: 'Dit is de laatste keer dat ik zoute haring eet als ontbijt op Jom Kipoer.'

Kleine Rivka vraagt aan de rabbijn: "Waar waren de volwassenen toen Mozes de kinderen van Israël toesprak?"

Een Joodse man komt bij de Rebbe en zegt dat hij een probleem heeft. Er is een belangrijke voetbalwedstrijd op Jom Kippoer die hij per se wil zien. De Rebbe zegt: "Geen probleem, tegenwoordig wordt alles opgenomen en kan je het later terugzien." De man is heel blij en zegt tegen de Rebbe: "Bedankt dat de Jom Kippoer-dienst wordt opgenomen."

Een grootmoeder en haar geliefde kleinzoon zijn op het strand. Ze spelen vlakbij de kust. Plots komt er een gigantische golf en veegt de jongen de zee in. De grootmoeder is buiten zichzelf van verdriet. Ze valt op haar knieën. Ze huilt en snikt en smeekt G'd om haar kleintje terug te geven. Kijk, een andere gigantische golf komt en zet hem ongedeerd terug op de kust. De grootmoeder omhelst hem en, overweldigd door dankbaarheid, dankt G'd keer op keer. Dan pauzeert ze, kijkt op en zegt tegen G'd: "Maar waar is zijn keppeltje?"

Een Amerikaanse man vertelt een andere man dat zijn vrouw denkt dat hij G'd is. Ze geeft hem elke dag 'burnt offerings'.

Een man gaat naar een rabbijn en zegt tegen hem dat hij zwaar gezondigd heeft. De rabbijn vraagt wat voor zonde het was. De man zegt dat hij voedsel gegeten heeft zonder eerst een zegen uit te spreken. "Dat is vreselijk", zegt de rabbijn. "Waarom heb je dat gedaan?" Hij zegt omdat het voedsel niet kosher was. "Waarom nam je dan niet-kosher voedsel", vroeg de rabbijn verbaasd. Omdat alle kosher eetgelegenheden gesloten waren omdat het Jom Kippoer was.

Kleine Jaap Polak vraagt aan zijn vader waar de mens vandaan komt. Hij zegt tegen hem dat de mens afstamt van de apen. Vervolgens stelt Jaap dezelfde vraag aan zijn moeder. De moeder zegt tegen hem dat de mens afstamt van G'd. Jaap raakt in verwarring. "Papa zegt van de apen en jij zegt van G'd. Hoe kan dat nou?" De moeder antwoordt hem en zegt: "Papa spreekt over zijn familie en ik over mijn familie."

Een Joodse man komt 45 minuten te laat in de synagoge. De Rabbijn vraagt aan hem hoe dat komt. De man zegt tegen hem: "Ik heb een goede daad verricht. Ik heb een vrouw geholpen bij het oversteken van de weg." "Dat is fantastisch. Maar waarom duurde dat dan zo lang?" vraagt de Rabbijn verbaast. De man antwoordt: "Ze wilde niet oversteken."

Een Joodse man wordt aangesproken door een Rabbijn. Deze vraagt aan hem waarom hij nooit naar de synagoge gaat. "Bij dezen wil ik je uitnodigen een dienst in het leger van G'd bij te wonen", zegt de Rabbijn. De Joodse man antwoordt dat hij al in het leger van G'd zit. "Maar waarom zie ik je dan nooit?" vraagt de Rabbijn. "Ik zit bij de geheime dienst van het leger van G'd", antwoordt de man.

Twee Joodse vrienden houden erg veel van honkbal. De ene vraagt aan de andere: "Kan je me een gunst bewijzen? Als je komt te overlijden meldt me dan in een droom of er honkbal in de hemel is of niet." Wanneer zijn vriend sterft verschijnt hij in een droom van de nog levende vriend. Die vraagt of er honkbal is in de hemel. Zegt zijn overleden vriend: "Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat inderdaad honkbal in de hemel is. Het slechte nieuws is dat jij morgen pitcher bent."

Wat is de overeenkomst tussen Chanoeka, Poeriem en Pesach? De vijanden van de Joden proberen hen te vernietigen, ze falen, en daarna zeggen de Joden: "Laten we gaan eten."

Een rabbijn is op bezoek bij een priester. De priester stelt voor om te gaan dineren. Hij biedt de rabbijn vlees en wijn aan. Maar de rabbijn weigert dit omdat het niet kosher is. De priester begrijpt het niet want het vlees en de wijn zijn echt heerlijk. De rabbijn vraagt vervolgens aan de priester of hij een vrouw heeft. Nee, zegt de priester, priesters trouwen niet. De rabbijn begrijpt het niet want een vrouw is echt fantastisch.

Twee jongemannen zitten in een wachtkamer te wachten op een operatie. Vraagt de ene man tegen de ander: "Waarvoor moet jij geopereerd worden?". Zegt de ander: "Ik laat mijn amandelen knippen." "Oh, dat valt reuze mee", reageert de eerste man. "Het is een pijnloze operatie en het is zo klaar. Daarna krijg je ranja. No big deal." Vraagt de tweede man: "Waar kom jij voor?" "Ik kom voor een besnijdenis", zegt de eerste man. Antwoordt de tweede man: "Oh, dat heb ik ook gehad. Ik kon een jaar lang niet praten en lopen."

Een religieuze Jood die op Park Avenue woonde, bouwde een Sukkah (loofhut) op zijn balkon. Enkele van zijn 'high society' niet-Joodse buren sleepten hem voor de rechter. Ze beweerden dat de Sukkah op zijn balkon een doorn in het oog was en een negatieve invloed had op de waarde van hun huizen in deze chique buurt. In de rechtszaal maakte de Joodse man zich grote zorgen over de afloop. Het was de vooravond van de achtdaagse vakantie, waardoor hij geen tijd had om alternatieve regelingen te treffen, voor het geval de rechter hem zou bevelen de Sukkah neer te halen. Hij bad om hulp. En Hashem luisterde. Rechter Ginsburg, die zelf Joods was, had de reputatie een zeer wijs man te zijn. Nadat hij beide kanten had gehoord, draaide hij zich om naar de oplettende Jood en schold hem uit: "Besef je niet dat je op Park Avenue woont, en niet in Brooklyn? Er is een bepaald decorum dat wordt verwacht op Park Avenue. Je hebt geen recht om een ​​primitieve hut te bouwen in deze mooie straat zonder een bouwvergunning die het toelaat. Ik bepaal hierbij dat je ofwel de hut verwijdert, of ik je een boete van duizend dollar zal geven. “Je hebt precies acht dagen om dat te doen! Volgende zaak!"

De oude rabbijn Cohen gaat met pensioen in een verpleeghuis en een nieuwe jonge rabbijn wordt in dienst genomen door de gemeenschap. Op zijn eerste sjabbat in zijn nieuwe functie staan ze op het punt om uit de Tora te lezen wanneer er een enorme, verhitte discussie losbarst over de vraag of je moet staan of zitten tijdens het lezen van de Tien Geboden. De volgende dag gaat de getraumatiseerde jonge rabbijn naar zijn voorganger en vraagt hem: 'Rabbi Cohen, ik heb je advies nodig. Wat is de gewoonte van onze gemeenschap als we de Tien Geboden lezen?” Rabbi Cohen antwoordt: "Waarom vraag je dat?" “Nou, omdat we gisteren het Tora-gedeelte lazen dat dat belangrijke gedeelte bevat, en de helft van de gemeenschap zat, terwijl de helft van de gemeenschap stond, en degenen die zaten schreeuwden en schreeuwden naar degenen die stonden en degenen die stonden schreeuwden en schreeuwden naar degenen die zaten!” "Ah," antwoordde Rabbi Cohen, "nu is dat onze gewoonte."

Een rabbijn loopt op straat in Amsterdam als hij schrikt van een bord dat voor een gebouw hangt. Op het bord staat: "WIJ ZOUDEN LIEVER ZAKEN DOEN MET 1000 HAMAS-TERRORISTEN DAN MET ÉÉN ISRAËLIËR". Woedend loopt de rabbijn naar het gebouw om naar binnen te gaan en tegen de eigenaren te schreeuwen, maar hij wordt tegengehouden door een kleiner bord met de tekst "DE CHEVRA KADISHA (De Joodse begrafenisonderneming)."

Een zeer vrome Jood, Saul, is er altijd voor minyan (het quorum van tien dat nodig is voor gemeenschappelijk gebed), hij mist nooit de sjoel. Op een dag is hij in de synagoge en begint hij te bidden en zegt: "G'd, ik heb U nooit om iets gevraagd, maar ik zou graag de loterij willen winnen." En hij komt de volgende week terug en zegt: "Ik heb U nooit om niets gevraagd, ik heb geholpen bij het bouwen van deze synagoge. Ik doe alles voor het Joodse volk. ik begrijp het niet. Ik vroeg U om één ding, maar één ding, en U kon het niet laten gebeuren." Hij komt de volgende week terug en het is hetzelfde. “Wat voor G'd bent U? Ik vraag nooit iets. Eén keer wilde ik maar één ding van U krijgen, G'd." En de hemel gaat open, en er is donder en bliksem, en G'd spreekt en zegt: "Saul, help me, koop een lot."

Een priester, een dominee en een rabbijn zijn aan het golfen. Het is de langste negen holes vooraan die ze ooit hebben gespeeld. Misschien drie uur lang. Ze gaan naar de pro-shop om te klagen, en de pro zegt: "Oh, wist je dat niet? De foursome is voor jullie allemaal blind.” De priester zegt: "Vergeef me vader, want ik weet niet waarover ik spreek." De dominee zegt: "Vergeef me Vader, daar ga ik alleen voor de genade van G'd." En de rabbijn zegt: "Wat? Kunnen ze 's nachts niet spelen?"

Een mullah, een priester en een rabbijn gaan kamperen. Terwijl ze hun tenten opzetten, zien ze in de verte een grizzlybeer rondsluipen.
De mullah zegt: "Ik ga hem bekeren tot de islam." en loopt naar de beer toe. Na 15 minuten komt hij terug en zegt: "Ik heb hem voorgelezen uit de Koran. Niets."
Dus de priester loopt weg en zegt: "Ik ga hem bekeren tot het christendom." Hij komt een kwartier later terug en zegt: "Ik heb hem met water besprenkeld om hem te dopen. Geen reactie."
Dus de rabbijn zegt: "Ik ga hem bekeren tot het Jodendom" en loopt weg naar de beer. 4 uur later komt hij kruipend terug, bebloed, verscheurd en geslagen. De priester en Mullah vragen "Wat is er gebeurd?!"
De rabbijn antwoordde: "Achteraf gezien, had ik misschien niet met de besnijdenis moeten beginnen."

David en Sarah Emanuel gingen op bezoek bij een Rebbe die bekend stond om zijn krachtige zegeningen.
'Rebbe,' zei David. “We willen heel graag kinderen en de dokter heeft ons net verteld dat we er misschien geen zullen krijgen. Wat moeten we doen?"
De Rebbe gaf hen wat geld en zei dat ze een zekere arme weduwe moesten zoeken en het aan haar moesten geven. "In de verdienste van de mitswa van tzedakah, zal Hasjem je zegenen met kinderen"
Tien jaar later kwam David de Rebbe op straat tegen. David had ongeveer twaalf kinderen op sleeptouw.
"Baruch Hashem!" riep de Rebbe. 'Maar vertel me eens, waar is je vrouw?'
"Oh, ze probeert de weduwe te vinden. Ze wil het geld terugvragen."

Vraag: Is het toegestaan om op de sabbat in een vliegtuig te zitten?
Antwoord: Ja, zolang uw veiligheidsgordel omgegespt blijft. In dit geval wordt ervan uitgegaan dat u niet rijdt, maar het vliegtuig draagt.

Twee rabbijnen bespraken hun problemen met eekhoorns op de zolder van hun synagoge. De ene rabbijn zei: "We hebben gewoon een verdelger gebeld en we hebben de eekhoorns nooit meer gezien." De andere rabbijn zei: "We hebben de eekhoorns net een bar mitswa gegeven en we hebben ze nooit meer gezien."

Drie Joden die zich onlangs tot het christendom hadden bekeerd, zaten samen in een chic restaurant wat te drinken. Ze begonnen te praten over de redenen voor hun bekeringen.
"Ik bekeerde me uit liefde", zei de eerste Jood. “Niet voor het christendom, maar voor een christelijk meisje. Zoals jullie allebei weten, stond mijn vrouw erop dat ik me bekeerde.”
"En ik," zei de tweede Jood, "ik heb me bekeerd om in het rechtssysteem te kunnen stijgen. U weet waarschijnlijk dat mijn recente benoeming tot federale rechter mogelijk iets te maken heeft gehad met mijn nieuwe religie.”
De derde man zei: "Ik heb me bekeerd omdat ik denk dat de leringen van het christendom superieur zijn aan die van het Jodendom."
"Maak je een grap?" zei de eerste Jood, terwijl hij zijn drankje uitspuugde. "Waar zie je ons voor aan, een stel goyim (niet-Joden)?"

Een synagoge heeft een lopend geschil dat klein begon, maar nu volledig uit de hand loopt. Het gaat erom of je zit of staat tijdens het Shema. Het argument is ongelooflijk bitter. Er zijn mensen die niet met elkaar praten. Er zijn mensen die dreigen de synagoge te verlaten tenzij ze hun zin krijgen. Familierelaties zijn vernietigd.
De rabbijn weet niet wat hij moet doen, dus komt hij erachter dat een van de oprichters van de synagoge, de oude meneer Bernstein, nog in het Hebreeuwse Huis woont. Hij zit in een rolstoel op de veranda als de delegaties aanbellen.
Voordat de rabbijn zijn openingsverhaal kan voltooien, barst een van de partizanen los: “Meneer Bernstein, is het niet de traditie in onze synagoge dat u tijdens het Shema gebed staat om uw respect voor G'd te tonen?” Na een paar seconden schudt hij zijn hoofd een beetje en zegt "nee."
Dus een pleitbezorger van de andere kant zegt: "Dus, is het niet de traditie in onze synagoge dat we altijd zitten om onze nederigheid voor G'd te tonen?" Meneer Bernstein schudt zijn hoofd en zegt opnieuw “nee.”
De rabbijn en de rest van de delegatie kijken elkaar aan. Ten slotte zegt de rabbijn: "Mr. Bernstein, dat kan niet kloppen. Het moet het een of het ander zijn, want de synagoge scheurt zichzelf uit elkaar. Er zijn mensen die elkaar haten en families die niet met elkaar praten en we hebben praktisch vuistgevechten op de parkeerplaats. We vliegen elkaar gewoon constant naar de keel.” En de oude meneer Bernstein glimlacht, knikt en zegt: "Dat is de traditie!"

Moshe zit met een prangend dilemma. Hij wil een belangrijke voetbalwedstrijd zien op tv tijdens Jom Kippoer. Hij gaat naar de Rabbijn en vraagt om advies.
De Rabbijn zegt tegen Moshe: "Vroeger was dat een probleem, maar tegenwoordig kan je alles opnemen met de video."
Moshe: "Geweldig Rabbijn! Neemt u dan de Jom Kippoer dienst voor mij op?"

Abe gaat de kerk binnen, haalt de tallis tevoorschijn, haalt de keppeltje tevoorschijn en kleedt zich aan, en gaat verder met bidden. De priester komt binnen en wil de diensten beginnen. Hij staat op en zegt: "Willen alle niet-katholieken alstublieft vertrekken?" Kleine Abe gaat regelrecht door met davenen."
Volgende verzoek opnieuw: "Willen alle niet-katholieken alstublieft vertrekken?"
Niks.
Ten slotte staat de priester op en zegt: "Willen ALLE JODEN alsjeblieft vertrekken?"
Hierop staat Abe op, vouwt zijn tallis op en bergt hem op, haalt het keppeltje eraf en bergt het op. Dan gaat Abe naar het altaar en pakt een beeldje van het kindje Jezus en zegt: "Kom bubbela, ze willen ons hier niet meer."

Een Jood bekeert zich en wordt priester. Hij geeft zijn eerste mis voor een aantal hooggeplaatste priesters die voor de gelegenheid waren gekomen. Aan het einde van de preek van de nieuwe priester gaat een kardinaal hem feliciteren. "Pater Lewis," zei hij, "Dat was heel goed gedaan, je was gewoon perfect. Een klein dingetje. Begin de preek de volgende keer alsjeblieft niet met 'Mede goyim...'".

De kleine Moishie Epstein liep van school naar huis terwijl hij zijn Tenach (Hebreeuwse Bijbel) vasthield toen hij nadacht over de les van zijn dag, en riep luid "Baruch Hashem" (gezegend is G'd).
Er kwam een universiteitsstudent langs die onlangs een cursus godsdienstwetenschappen had afgerond. Hij vroeg de jongen waar hij zo opgewonden over was.
"Vandaag leerde mijn leraar me in de klas dat G'd de golven van de Rietzee opende en de hele natie Israël dwars door het midden leidde."
De universiteitsstudent lachte minnetjes, ging naast kleine Moishie zitten en begon te proberen zijn ogen te openen voor de "realiteit" van de wonderen van de Bijbel. "Dat kan allemaal heel gemakkelijk worden verklaard. Moderne wetenschap heeft aangetoond dat de Rietzee in dat gebied op dat moment slechts 25 cm diep was. Je ziet dus dat het geen probleem zou zijn geweest voor de Israëlieten om er doorheen te waden."
Kleine Moishie was stomverbaasd. De universiteitsstudent, tevreden dat hij een arme, naïeve jongeman tot in de finesses van wetenschappelijk inzicht had verlicht, draaide zich om om te gaan. Nauwelijks had hij twee stappen gezet of kleine Moishie zei: "Baruch Hashem!" Verward vroeg de universiteitsstudent om uitleg.
"Wauw!" riep kleine Moishie blij uit, "G'd is groter dan ik dacht! Hij leidde niet alleen het hele volk van Israël door de Rietzee, Hij maakte het helemaal af door het hele Egyptische leger te verdrinken in 25 cm water!"

Joodse humor: Chassidisme

Een Chassied die honger heeft maar geen geld bij zich heeft klopt bij een herberg aan in de hoop wat eten te krijgen. De herbergier is van nature niet zo gul, maar zegt tegen de Chassied dat hij eten krijgt als hij met zijn dochter wil trouwen. De Chassied, die getrouwd is en tien kinderen heeft, zegt dat hij beschikbaar is. De herbergier is enorm blij en biedt hem een koninklijke maaltijd aan. De Chassied smult enorm maar moet iets bedenken om zich uit de situatie te redden. Hij zegt tegen de herbergier dat hij een oom heeft die in de gevangenis zit. "Geeft niks", zegt de herbergier. "Maar ik heb ook een neef die een moordenaar is." Dat maakt de herbergier ook niets uit. "Ik heb een zwager die oneerlijk is." "Geen probleem." "Ik heb nog een neef die een dief is." Maar het maakt de herbergier allemaal niets uit. Uiteindelijk zegt de Chassied dat hij een vrouw heeft. De herbergier is woedend en gooit de man uit zijn zaak. Thuisgekomen zegt de Chassied tegen zijn vrouw: "Jij bent slechter dan al mijn andere slechte familieleden."

Drie chassidiem scheppen op over hun rebbes: "Mijn rebbe is erg machtig. Hij liep een keer en er was een groot meer op zijn pad. Hij zwaaide met zijn zakdoek en er was een meer aan de rechterkant, een meer aan de linkerkant, maar geen meer in het midden." Waarop de tweede antwoordde: "Dat is niets. Mijn rebbe is nog krachtiger. Hij liep een keer en er was een enorme berg op zijn pad. Hij zwaaide met zijn zakdoek en er was een berg aan de rechterkant, een berg aan de linkerkant, maar geen berg in het midden!" Zei de derde: "Ha! Dat is nog steeds niets! Mijn rebbe is de machtigste. Hij liep een keer op Sjabbat (zaterdag, de heilige dag in het jodendom, waarop het verboden is om met geld om te gaan), en er was een portemonnee vol met geld op zijn pad. Hij zwaaide met zijn zakdoek, en het was Sjabbat aan de rechterkant, Sjabbat aan de linkerkant, maar niet Sjabbat in het midden!"

Nog meer Joodse moppen

Kleine Moishe keek gefascineerd toe hoe zijn moeder zachtjes crème op haar gezicht wreef.
"Mama, waarom wrijf je dat op je gezicht?" vroeg hij.
'Om mezelf mooi te maken', zei zijn moeder.
Een paar minuten later begon ze de crème met een tissue te verwijderen.
"Wat is er?" vroeg Moishe. "Geef je het op?"

Yeshiva University (Joods religieuze hogeschool waar veel luidkeels wordt geleerd en gediscussieerd door de studenten) besloot een roeiteam op de been te brengen. Helaas verloren ze race na race. Ze oefenden elke dag urenlang, maar slaagden er nooit in om beter binnen te komen dan als laatste......
Het hoofd van de Yeshiva besloot uiteindelijk om Yankel te sturen om het Harvard-team te bespioneren. Dus schoof Yankel naar Cambridge en verstopte zich in de bullrushes bij de Charles River, vanwaar hij het Harvard-team nauwlettend in de gaten hield terwijl ze oefenden.
Yankel keerde uiteindelijk terug naar Yeshiva. 'Ik heb hun geheim ontdekt,' kondigde hij aan.
"Er roeien acht jongens en slechts één schreeuwt."

Jackie Mason: Geld is niet het belangrijkste in de wereld. Liefde is. Gelukkig hou ik enorm veel van geld..

Een jonge Joodse jongen, die een gehoorzame zoon is, gaat naar de bakkerij om een boodschap van zijn moeder te bezorgen bij een zeer drukke en overwerkte bakker. Terwijl de bakker aan het werk is, roept de jongen: "Mijn moeder zegt dat er een vlieg in het rozijnenbrood zat." De bakker gaat door met zijn taak zonder er iets van te merken. Dus de jongen roept weer: "Mijn moeder zegt dat er een vlieg in het rozijnenbrood zat." De bakker, die een einde wil maken aan de overlast, zegt: “Prima. Dus breng me de vlieg, ik geef je een rozijn.”

Een oude Joodse man en zijn oude Joodse vrouw liggen samen in bed. De vrouw zegt tegen de man: "Kun je opstaan en het raam sluiten? Het is koud buiten." En hij zegt: "Als ik het raam sluit, is het dan warm buiten?"

Een Joods jongetje vraagt aan zijn vader of G'd eruit ziet als een weegschaal. "Hoe kom je daar nou bij?" reageert zijn vader verbaasd. "Nou elke keer als mama op de weegschaal gaat staan zegt ze: 'Oh mijn G'd!'"

Een Israëlische man genaamd Itzik keerde naar huis terug van een visreis in het Meer van Galilea. Hij scheurde over de snelweg, veel te snel. Hij voelde zich veilig tussen een stel auto's, die allemaal met dezelfde snelheid reden. Het duurde echter niet lang voordat hij zwaailichten in zijn achteruitkijkspiegel zag en stopte. De agent overhandigde hem een bekeuring, ontving zijn handtekening en stond op het punt weg te lopen toen Itzik hem tegenhield. 'Agent, ik weet dat ik te hard reed,' begon hij, 'maar ik vind het niet eerlijk. Er waren genoeg andere auto's om me heen die net zo snel reden, dus waarom kreeg ik de bekeuring?' De agent hield zijn hoofd schuin en gebaarde naar het vistuig dat op de passagiersstoel was opgeborgen. 'Ik zie dat je van vissen houdt,' zei hij. "Ummm, ja dat doe ik... dus?" antwoordde Itzik verward. De agent grijnsde toen hij zich omdraaide om te vertrekken. "Ooit ALLE vissen gevangen?"

Een oudere Joods religieuze vrouw ontmoet een stelletje die shanah rishonah [eerste jaar] waren. Ze draait zich naar hen toe en vraagt: "Wauw, jullie zien er zo gelukkig uit, hoe lang zijn jullie al samen?" Het meisje wendt zich tot haar man en antwoordt verlegen: "Nou, het voelt als twee dagen." De oudere vrouw is 25 jaar getrouwd en zegt: "Ja, mijn huwelijk voelt ook als twee dagen, Yom Kippur en Tisha B'Av.

"Oei!" kreunde de oude Marvin Himmelfarb. 'Ik moet een blindedarmontsteking hebben,' zei hij terwijl hij zijn linkerzijde vasthield.
"Het kan geen blindedarmontsteking zijn", zei zijn vrouw Myra zelfverzekerd.
"Hoe weet je dat?" vroeg Marvin. "Ben je ineens dokter?"
"Ik ben geen dokter, maar ik weet wel dat je blindedarm aan de rechterkant van je lichaam zit."
"Aha!" zei Marvin. "Daarom doet het zo'n pijn. Mijn blindedarm zit aan de verkeerde kant!"

Twee oude Joodse mannen praten. Zegt de een tegen de ander: "Elke ochtend, als een uurwerk, plas ik om 7.30 uur." De ander zegt: "Dat is geweldig!" De eerste antwoordt: "Nee, dat is het niet. Ik kom pas om 9 uur mijn bed uit!”

De zoon van Shmuel Gross, Chaim Yankel, woonde in het buitenland en als een geschenk stuurde Shmuel Chaim Yankel een zeldzame vogel. Omdat hij geen groot expert in ornithologie was, vond Chaim Yankel de vogel een delicatesse. Toen Shmuel belde om te zien hoe genoot van het geschenk dat hij stuurde, antwoordde Chaim Yankel: 'O, de vogel? Ik heb het gesnapt. Het was heerlijk!"
Ongelovig riep Shmuel uit: 'Je bedoelt dat je de vogel hebt opgegeten? Weet je hoe waardevol het was? Het kan zelfs twee talen spreken.”
'Waarom heeft hij dan niets gezegd?' vroeg Chaim Yankel.

Er is een Duitser, een Fransman en een Jood en ze zijn verdwaald in de woestijn. Ten slotte redt het Rode Kruis hen. En de Duitser zegt: "Ik ben moe, ik heb dorst, ik moet wat bier hebben." De Fransman zegt: "Ik ben moe, ik heb dorst, ik moet wat wijn hebben." En de Jood zegt: "Ik ben moe, ik heb dorst, ik moet diabetes hebben."

Schwartz zit in zijn kamer, alleen een hoge hoed op, als Steinberg binnenwandelt.
"Waarom zit je hier naakt?"
"Het is in orde", zegt Schwartz. “Niemand komt op bezoek.”
"Maar waarom die hoed?"
"Misschien komt er iemand."

Leah Epstein nodigt wat familie en vrienden uit voor een etentje en aan tafel wendt ze zich tot haar 6-jarige dochter Rivkah en zegt: "Schat, vergeet niet om een bracha (zegen) te maken."
"Maar mama, ik weet niet wat ik moet zeggen," antwoordt Rivkah.
'Het enige wat je hoeft te doen,' zegt Leah, 'is te herhalen wat je mama hebt horen zeggen.'
Rivkah denkt even na en zegt: "G'd, waarom heb ik in hemelsnaam al deze mensen uitgenodigd voor het eten?"

Een vrouw in een trein liep naar een man aan de overkant van de tafel. 'Neem me niet kwalijk,' zei ze, 'maar bent u Joods?'
"Nee", antwoordde de man.
Een paar minuten later kwam de vrouw terug. 'Neem me niet kwalijk,' zei ze weer, 'weet u zeker dat u niet Joods bent?'
"Ik weet het zeker", zei de man.
Maar de vrouw was niet overtuigd en een paar minuten later benaderde ze hem voor de derde keer. "Weet u absoluut zeker dat u niet Joods bent?" vroeg zij.
'Goed, goed,' zei de man. "Jij wint. Ik ben Joods."
“Dat is grappig,” zei de vrouw.” Je ziet er niet Joods uit.”

Ruben vraagt aan Judah: "Ik ben benieuwd hoe onze Verlosser gekleed zal gaan. Hoe zullen we hem herkennen? Wat voor soort jas zal hij bijvoorbeeld dragen, denk jij?"
Judah: "Hij is gekleed in een messias"

Shmuel zag zijn vriend Avrum onder een straatlantaarn, op zoek naar iets op de grond.
"Wat ben je aan het doen, Avrum?"
“Ik ben mijn sleutels kwijt. Help me alsjeblieft om ze te zoeken.”
Er ging een tijdje voorbij zonder succes.
“Avrum, waar ben je die sleutels precies kwijtgeraakt?”
'Ik ben ze kwijtgeraakt in dat steegje daar.'
Shmuel was stomverbaasd. "Dus waarom kijken we hier!?"
Avrum keek naar zijn vriend: "Omdat het licht hier beter is!"

De familie Goldberg had vrijdagavond een diner in het huis van hun grootmoeder - Bubbie Adella. Zittend rond de tafel begon de kleine Moishie Goldberg onmiddellijk te eten.
"Mois!" riep zijn moeder uit. "Je moet wachten tot we de zegen hebben uitgesproken."
"Nee, dat doe ik niet," antwoordde de kleine jongen.
"Natuurlijk wel," hield zijn moeder vol, "we zeggen altijd een zegen voordat we bij ons thuis eten."
"Dat is bij ons thuis," legde Moishe uit, 'maar dit is Bubbie's huis en ze weet hoe ze moet koken."

Twee bijen zijn op weg naar de synagoge, de ene bij kijkt naar de andere en zegt "zorg ervoor dat je je keppeltje hebt...
...we willen niet dat ze denken dat je een wesp bent!"

Een Joodse man zei tegen een andere Jood: "Ik zou oorspronkelijk geen hersentransplantatie ondergaan, maar toen veranderde ik van gedachten."

Een trotse jonge Joodse moeder neemt op zijn eerste schooldag afscheid van haar zoon.
'Wees een brave jongen, lieverd! Wees een brave jongen en denk aan mama, mijn zoon.”
'Kom maar met de bus naar huis, schat. Ik hou heel veel van je, schat!”
Aan het eind van de dag, als hij thuiskomt, neemt ze hem in haar armen. "En wat heb je geleerd op je eerste schooldag, mijn liefste?"
"Ik heb geleerd dat mijn naam Izaäk is!"

Een Joodse vrouw in een ziekenhuis zegt tegen de dokter dat ze wil worden overgeplaatst. De dokter zegt: "Wat is er, het eten?" Ze zegt: "Het eten is prima. Ik kan niet kvetchen (klagen).” "Is het de kamer?" vraagt hij. 'Nee', zegt ze, 'de kamer is prachtig. Ik kan niet kvetchen.” “Hoe zit het met het personeel? Is er een probleem met het personeel?” Ze zegt: "Nee. Het zijn mooie mensen. Ik kan niet kvetchen.” "Dus waarom wil je overgeplaatst worden?" vraagt hij. "Ik kan niet kvetchen", zegt ze.

In Israël hebben ze een museum gebouwd waarin wordt uitgebeeld hoe de wereld er zal uitzien in de Messiaanse tijd. De Bijbel zegt dat de wolf in die tijd zal neerliggen met het lam. Dus dat is ook te zien in het museum.
"Ongelooflijk", zegt een bezoeker tegen de museum curator. "Dat dat nu al mogelijk is."
"Jazeker", zegt de museum curator. "Elke dag zetten we weer een nieuw lam bij de wolf."

Een Joodse man en vrouw waren het grootste deel van de dag in een groot winkelcentrum toen de vrouw zich realiseerde dat ze haar man uit het oog was verloren... Nadat ze alles had doorzocht, belde ze eindelijk zijn mobiele telefoon en zei: 'Henry, ik heb gekeken overal!... Waar ben je?!”...
Waarop hij antwoordde: "Schat, herinner je je die juwelier waar je de bijpassende diamanten oorbellen zag en er helemaal emotioneel over werd, maar ik kon ze toen niet betalen, dus ik beloofde dat ik ze ooit voor je zou halen?" ...
De vrouw, die ongelooflijk vreugdevolle bewondering voelde voor haar attente echtgenoot, zei: "O, dat herinner ik me wel, schat."
"Nou, ik ben in de kroeg recht tegenover die winkel!"

Een pessimist zit naast een optimist. De pessimist zucht luid. "Het kan niet erger worden", zegt de pessimist. "Natuurlijk kan dat!" zegt de optimist.

David Epstein kwam thuis van zijn werk om zijn vrouw en jonge dochter Rivkah te zien, het Hebreeuwse huiswerk van het meisje doornemend.
"Wat leer je schat?" vroeg David.
"Nou, we leren Bereishit (Genesis) en mama vertelde me hoe Hashem de eerste man en de eerste vrouw maakte. Hij maakte de man eerst. Maar de man was erg eenzaam met niemand om met hem te praten. Dus Hashem bracht de man in slaap. En terwijl de man sliep, haalde Hashem zijn hersens eruit en maakte er een vrouw van."

Een man zag een vriend aan de andere kant van de weg. Hij rende naar hem toe en zei: "Meneer Cohen! Ik ben zo blij je te zien!"
Toen zei hij: „Wat een verandering! Vroeger had je veel haar en nu ben je kaal! Vroeger was je vrij dun, en nu ben je dik! Vroeger had je goede ogen, nu draag je een bril! Wat een verandering!”
De andere man antwoordde: “Maar ik ben meneer Cohen niet.”
De eerste man keek verbaasd en zei: "Wel, je hebt zelfs je naam veranderd!"

Een religieuze Joodse man gaat voor het eerst in zijn leven ijsvissen. Opeens hoort hij een stem. “Er zijn geen vissen onder het ijs!”
Hij negeert het en gaat naar een ander gebied, snijdt een gat en gooit zijn lijn erin. Opnieuw hoort hij de dreunende stem: "Er zijn geen vissen onder het ijs!"
Hij kijkt zenuwachtig op en vraagt: “G'd, bent u dat?”
“Nee, dit is de ijsbaanmanager!”

Aaron sprak met zijn vriend Shlomo. "Mijn zoon is net afgestudeerd aan de universiteit met diploma's in filosofie, sociologie en psychologie."
'Je moet zo trots zijn,' zei Shlomo.
'Ja, dat ben ik,' antwoordde Aaron. "Hij kan geen baan krijgen, maar hij weet tenminste waarom."

Twee Joden lopen op een avond door een wijk als ze merken dat ze gevolgd worden door een stel gangsters.
'David,' zegt zijn vriend, 'we kunnen maar beter hier weggaan. Het zijn er twee en wij zijn alleen!”

In een klein dorpje in Polen verspreidde zich een angstaanjagend gerucht: er was een christelijk meisje vermoord gevonden.
Uit angst voor represailles kwam de Joodse gemeenschap bijeen om alle defensieve acties te plannen die onder de omstandigheden mogelijk waren.
Net toen de spoedvergadering tot de orde werd geroepen, kwam de voorzitter van de synagoge aangelopen, buiten adem en opgewonden. 'Broeders,' riep hij uit, 'ik heb geweldig nieuws! Het vermoorde meisje is Joods!”

Sam was altijd te laat voor de lessen. De drie telefoons en twee wekkers die hij bij zijn bed had, hielpen niet; hij kon 's ochtends gewoon zijn ogen niet openen.
Op een dag had zijn professor er genoeg van. 'De volgende keer dat je laat wakker wordt,' waarschuwde hij Sam, 'kun je gewoon thuis blijven. Ik heb de e-mail al opgesteld om je te informeren dat je deze cursus voor dit semester uit je transcripties laat vallen "".
Bezorgd ging Sam naar Watkins en kreeg een sterke slaappil. Dit zorgt voor een goede nachtrust. Je wordt vroeg wakker en voelt je verfrist als altijd,' beloofde de dokter.
Voor het slapengaan slikte Sam de pil volgens de instructies en viel in een diepe slaap. En ja hoor, hij werd helder en vroeg wakker. Voor het eerst in maanden kwam hij op tijd in de klas en vertelde trots aan zijn professor het goede nieuws dat hij die ochtend om half zes wakker was geworden.
"Dat is uitstekend", antwoordde zijn leraar. "Maar waar was je gisteren de hele dag?"

Als je een boer een mop vertelt, lacht hij drie keer: een keer als je hem vertelt, een keer als je hem uitlegt en een keer als hij het begrijpt. Als je een Poolse edelman een mop vertelt, lacht hij twee keer: één keer als je het vertelt, en één keer als je het uitlegt; maar hij begrijpt het eigenlijk nooit. Als je een Russische officier een mop vertelt, lacht hij maar één keer. Hij zal het nooit begrijpen, en als je het hem probeert uit te leggen, kan hij je in de gevangenis zetten. Als je een Jood een mop vertelt, onderbreekt hij je om te zeggen dat hij het al heeft gehoord, en trouwens, je vertelt het verkeerd.

Chaim Yankel was aan het solliciteren voor een baan. De interviewer zei: "In deze baan hebben we iemand nodig die verantwoordelijk is."
"Ik ben degene die je wilt," antwoordde Chaim Yankel. "Bij mijn laatste baan zeiden ze elke keer dat er iets mis ging, dat ik verantwoordelijk was."

De man van de volkstelling komt naar het huis van Goldman.
"Woont Louis Goldman hier?" vraagt de man.
“Nee”, antwoordt Goldman.
"Nou, wat is uw naam dan?"
"Louis Goldman."
"Wacht even - heb je me niet net verteld dat Goldman hier niet woont?"
"Aha", zegt Goldman. "Noem je dit wonen?"

Waarom is de Messias nog niet gekomen?
Omdat zijn ezel nog in de file staat.

Als Adam en Eva Chinezen waren geweest dan had de Zondeval nooit plaatsgevonden omdat ze de slang hadden opgegeten.

Esther Rothman zag halverwege de middag een onweersbui ontstaan, dus begon ze zich zorgen te maken over haar achtjarige dochter Rachel die de drie blokken van school naar huis zou lopen. Esther besloot haar tegemoet te komen en zag Rachel nonchalant langslopen en stopte om te glimlachen wanneer de bliksem flitste.
Toen ze haar moeder zag, rende kleine Rachel naar haar toe en legde enthousiast uit: "De hele weg naar huis heeft Hashem een foto van mij gemaakt!"

Een katholiek meisje is verliefd op een Joodse jongen. Ze wil met hem trouwen. Maar haar familie is daar helemaal niet blij mee. Ze willen dat de Joodse jongen zich bekeerd tot het katholieke geloof. Op een dag komt het meisje in tranen thuis. Haar familie vraagt of de Joodse jongen zich niet wilde bekeren. Ja, zegt het meisje, maar hij wil nu in celibaat gaan.

Het was de eerste dag van basketbaltraining op de Wingate High School in Brooklyn, New York. Coach Jim Johnson gaf elke speler een bal. 'Jongens,' zei hij, 'ik wil dat je oefent met schieten vanaf de plekken die je tijdens de wedstrijd zou verwachten.'
Kleine Moishe Goldberg ging onmiddellijk op de bank zitten en begon de bal in de richting van de basket te schieten.

Baruch is een taxichauffeur in Amsterdam. Af en toe rijdt hij een limousine als hij een belangrijke gast moet vervoeren. Op een dag blijkt zijn gast de Paus te zijn. Na vijf minuten rijden vraagt de Paus aan Baruch of hij even mag rijden. De Paus wordt altijd gereden en wil zelf wel weer eens rijden.
Baruch: “Dat kan ik echt niet toestaan. Dan raak ik mijn baan kwijt.”
Maar de Paus dringt aan en zegt dat hij wel een goed woordje voor hem zou doen mocht het tot problemen leiden. Baruch stemt uiteindelijk toe.
De Paus gaat voorin zitten achter het stuur en Baruch gaat achterin zitten. Na een minuut wordt duidelijk dat de Paus niet alleen wil rijden maar zelfs wil racen. Hij scheurt over de snelweg. Al snel komt de politie achter de limousine aan en dwingt de bestuurder te stoppen. De Paus opent het raampje. De politieagent die hem wil bekeuren valt bijna flauw als hij ziet wie er in de wagen zit. Hij snelt naar zijn commandant en zegt: “Je raadt nooit wie er in de limousine zit.”
De commandant doet een gok: “De burgemeester van Amsterdam?”
“Nee,” zegt de agent.
“Premier Rutte?”
De agent schudt zijn hoofd.
“Koning Willem Alexander?”
“Ook niet. Ik weet niet wie het is, maar de Paus is zijn chauffeur.”

Verontrust over het begaan van een zonde, gaat Moshe naar zijn rabbijn, "Rabbi, vorige week heb ik mijn handen niet gewassen voordat ik at, en ik ben er erg van streek."
"Nou, dat is niet de meest ernstige zonde in de wereld, maar waarom zei je niet de zegen?" vraagt de rabbi.
"Nou, het eten zelf was niet koosjer."
"Je hebt niet-koosjer eten gegeten? Dit is veel ernstiger. Waarom zou je zoiets doen?"
"Wel Rabbi, ze hadden geen koosjer eten in een niet koosjer restaurant."
"Je kon geen Kosher-restaurant vinden om naar toe te gaan?" vraagt de rabbi ongelooflijk.
"Wat? Op Jom Kippoer?”

'Ken je dat schilderij van Chagall dat in mijn woonkamer hangt?' vroeg Betty. "Mijn zoon Arnold heeft dat gekocht voor mijn 75e verjaardag. Wat een brave jongen, hij houdt echt van zijn moeder."
"Noem je dat liefde?" spotte Dorothy. "Ken je die BMW die ik net voor Moederdag heb gekregen? Die is van mijn zoon Bernie. Wat een schat!"
Waarop Shirley antwoordde: "Dat is niets! Ken je mijn zoon Stanley? Hij betaalt elke week tonnen voor een sessie met een psycholoog. En waar praat hij over? Over mij!"

Een toekomstige bruidegom wordt door de shadchan (koppelaar) naar het huis van een potentiële bruid gebracht. De bruidegom werpt een blik op haar en fluistert tegen de shadchan: 'Waarom heb je me hierheen gebracht? Ze is oud, ze is lelijk, ze heeft een slecht gebit, ze tuurt en ze lijkt mank te lopen.” En de shadchan antwoordt: "Je hoeft niet zachtjes te praten, ze is ook doof."

Rabbi Goldstein en twee van zijn gemeenteleden, Dr. Jacobson en meneer Rosenberg, gingen op een ochtend een rondje golf spelen. Helaas stonden de drie mannen te wachten op een bijzonder trage groep golfers.
De heer Rosenberg: Wat is er met deze jongens? We moeten al 15 minuten wachten!
Dokter Jacobson: Ik weet het niet, maar ik heb nog nooit zulke vreselijke golfers gezien!
Rabbi Goldstein: Hier komt de greenkeeper. Laten we eens met hem praten.
Hallo George. Zeg, wat is er met die groep voor ons? Ze zijn nogal traag, niet?
George: Oh ja, dat is een groep blinde brandweerlieden. Ze verloren hun gezichtsvermogen door vorig jaar ons clubhuis te redden van een brand, dus we laten ze altijd gratis spelen.
De groep zweeg even.
Rabbi Goldstein: Dat is zo triest. Ik denk dat ik vanavond speciaal voor hen zal bidden.
Dokter Jacobson: Goed idee. En ik ga contact opnemen met mijn oogartsmaatje en kijken of hij iets voor hen kan doen.
De heer Rosenberg: Waarom kunnen deze jongens niet 's nachts spelen?

Op een dag lopen twee rabbijnen van sjoel van verschillende joodse gemeenschappen naar elkaar toe. Terwijl ze dichterbij komen, roept rabbijn Levy, met een brutale glimlach op zijn gezicht, naar rabbijn Isaacs: "De stoep is te smal om elkaar te passeren zonder dat een van ons er overheen gaat. En aangezien ik nooit plaats maak voor dwazen, alstublieft schuif aan zodat ik kan passeren."
Rabbi Isaacs, eveneens glimlachend, stapt opzij en roept terug: "Oké, geen probleem. Ik maak altijd plaats voor dwazen."

De kleinzoon van Sadie Weinstein en zijn vrouw komen haar voor het eerst bezoeken. Dus geeft ze hem de routebeschrijving naar haar appartement.
"Kom naar de voordeur op 980 West Broadway. Ik ben appartement nummer 450. Bij de voordeur zie je een groot paneel met knoppen. Druk met je elleboog op knop 32 om me te bellen. Ik zal je zoemen. Kom binnen, de lift is aan de rechterkant. Stap in en druk met je elleboog op 4 voor de vierde verdieping. Als je uitstapt, ben ik aan de linkerkant. Druk met je elleboog op mijn deurbel".
"Bubbie", zegt Sadie's kleinzoon David, "Waarom druk ik met mijn elleboog op al deze knoppen"?
"Je komt met lege handen"?

Kleine Rivka Harari sprak met haar biologieleraar over walvissen. De leraar zei dat het fysiek onmogelijk was voor een walvis om een mens in te slikken, want ook al was het een heel groot zoogdier, zijn keel was heel klein. Rivka verklaarde dat Jona werd opgeslokt door een walvis (ook al staat er in de Tenach een grote vis).
Geïrriteerd herhaalde de leraar dat een walvis een mens niet kan inslikken; het was fysiek onmogelijk. Rivka zei: "Als ik in de hemel ben, zal ik het Jona vragen."
Toen de leraar vroeg: "Wat als Jona naar de hel ging?", antwoordde Rivka: "Dan kan jij het hem vragen."

Kleine Moishie Rosenberg is op de bruiloft van zijn nicht Hadassah en vraagt aan zijn moeder: "Mama, waarom draagt de bruid wit op haar trouwdag?"
Moishie's moeder antwoordt: "De bruid is in het wit omdat ze gelukkig is en dit is de gelukkigste dag van haar leven."
Moishie denkt hierover na en zegt dan: "Waarom draagt de bruidegom dan zwart?"

Joshua is megarijk en schenkt altijd dure cadeaus aan zijn vrouw, Naomi. Maar vandaag zit Joshua in grote problemen. Hij is vergeten dat het hun trouwdag is. Oei Veh!
Naomi kijkt hem in de ogen en zegt op een zeer serieuze manier: "Morgen, Joshua, kan er maar beter iets voor me zijn buiten onze garage dat in een mum van tijd van 0 naar 200 gaat, of anders.... ."
Naomi staat de volgende ochtend vroeg op, opent haar voordeur en vindt een klein pakketje buiten de garage. Ze opent het en vindt vooral een gloednieuwe weegschaal voor haar badkamer.

Moishe Kaplan ging naar zijn dokter, die hem vertelde dat hij een ernstige ziekte had en nog maar een jaar te leven had. Bedroefd door het nieuws besloot Moishe naar zijn rabbijn, rabbijn Feldman, te gaan om te praten. Nadat Moishe zijn situatie had uitgelegd, vroeg hij de rabbijn of hij iets kon doen.
"Wat je moet doen, is trouwen met de gemeenste vrouw die je kunt vinden," zei rabbijn Feldman, "verhuis dan naar een appartement boven een kippenslachthuis en begin geld in te zamelen voor onze sjoel."
Moishe vroeg: "Zal dit me helpen langer te leven?"
"Nee," zei de rabbijn, "maar het zal ervoor zorgen dat de tijd die je hebt voor eeuwig lijkt."

Zalman en Kalman lopen elke ochtend op weg naar hun werk langs een kerk. Op een dag wijst Zalman naar een enorm bord aan de ingang van de kerk waarop staat: "Een half miljoen dollar voor elke jood die zich tot het christendom bekeert."
Zalman zegt: "Best een goede deal... maar het is gewoon niets voor ons." Kalman zegt niets.
Ze lopen wekenlang elke dag langs het bord. Hetzelfde, elke ochtend. Zalman zegt: "Goede deal... maar het is gewoon niet voor ons" en Kalman zegt niets.
Op een vrijdagochtend zegt Kalman: 'Ik heb erover nagedacht.
De volgende maandagochtend, terwijl ze naar hun werk lopen, zegt Zalman tegen Kalman: "Dus nu? Heb je het half miljoen dollar gekregen?"
Kalman kijkt naar Zalman en zegt: "Jullie mensen! Het enige waar jullie aan denken is geld!"

David heeft net zijn boekhoudkundige aanwijzing gekregen en hij was op zoek naar een baan. Hij werd geïnterviewd door Alan Goldfarb, een partner bij het driemansbedrijf Goldfarb, Applebaum en Goldman. Alan kwam over als een erg nerveuze man.
'Ik heb iemand nodig met een boekhouddiploma', zei Goldfarb. "Maar ik zoek vooral iemand die voor mij kan zorgen."
"Pardon?" zei de jonge accountant.
"Ik maak me zorgen over veel dingen," zei Goldfarb. 'Maar ik wil me geen zorgen hoeven te maken over geld. Jouw taak zal zijn om alle geldzorgen van mijn rug te nemen.'
'Ik begrijp het,' zei David. "En hoeveel betaalt de baan?"
'Ik begin voor je bij vijfentachtigduizend euro.'
"Vijfentachtigduizend euro!" riep David uit. 'Hoe kan zo'n klein bedrijf zich zo'n bedrag veroorloven?'
'Dat,' zei Goldfarb, 'is je eerste zorg.'

“Een meneer komt een lunchroom binnen en bestelt een taartje. Als hem dit gebracht wordt bedenkt hij zich en vraagt of hij in plaats daarvan een glaasje likeur kan krijgen. Dat glaasje drinkt hij leeg en wil de zaak verlaten zonder te betalen. Als hij wordt teruggeroepen vraagt hij verbaasd: ‘Wat wilt u van mij?’- ‘U moet de likeur nog betalen.’ – ‘Daarvoor in de plaats heb ik het taartje gegeven.’ – ‘Maar die heeft u ook niet betaald!’ – Ja, maar die heb ik ook niet opgegeten.’”

In de Hof van Eden dwaalde Adam vaak tot laat in de avond door de velden. Op een ochtend werd Eve achterdochtig. 'Waarom ben je altijd zo laat weg? Ga je met een andere vrouw om?' vroeg zij.
"Onzin," antwoordde Adam. "Jij bent de enige vrouw voor mij. Sterker nog, je bent de enige vrouw op aarde."
De ruzie ging door totdat Adam in slaap viel, maar werd gewekt door iemand die hem in de borst porde.
Het was Eva.
"Wat denk je dat je aan het doen bent?" vroeg Adam.
'Je ribben tellen,' zei Eva.

Pasgetrouwde David en Sarah verhuisden naar een wijk in Jeruzalem, pittoresk, maar zeker anders dan wat ze in Nederland gewend waren. De volgende ochtend terwijl ze aan het ontbijt zaten, zag Sarah haar buurvrouw de was buiten ophangen.
'Die was is niet erg schoon,' zei ze. 'Ze weet niet hoe ze zich goed moet wassen. Misschien heeft ze betere waszeep nodig. Misschien moet ik iets tegen haar zeggen.'
David bleef stil.
Elke keer dat haar buurvrouw haar was te drogen hing, maakte Sarah dezelfde opmerkingen.
Ongeveer een maand later was Sarah verrast toen ze een mooie, schone wasbeurt aan de lijn zag en ze zei tegen David: "Kijk, ze heeft geleerd hoe ze correct moet wassen. Ik vraag me af wie haar dit heeft geleerd?"
David zei: "Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan en heb onze ramen gepoetst."

Altijd zelfbewust van zijn gebrek aan oren, vroeg Bob Smith elke keer dat hij een toekomstige werknemer zou interviewen hem: "Wat merk je anders aan mij?" Als de werknemer zijn gebrek aan oren zou noemen (wat ze vaak deden), zou dat zeker een "nee" zijn voor de baan. Als de werknemer echter iets anders zou noemen, zou hij de man aannemen.
Een jaar lang, op het jaarlijkse Holiday-bedrijfsfeest, benaderde Bob Chaim Yankel, zijn meest recente werknemer, en vroeg hem of hij zich de laatste vraag herinnerde die hij hem had gesteld toen hij hem interviewde voor de baan. "Natuurlijk doe ik dat", antwoordde Chaim Yankel. "Je vroeg me wat er anders aan je was en ik zei dat je contactlenzen droeg."
"Van alle dingen om te beantwoorden," vroeg Bob nieuwsgierig, "waarom viel je dat op?"
"Nou, om eerlijk te zijn, het was vrij eenvoudig", zei Chaim Yankel. "Hoe kun je in hemelsnaam een bril dragen als je geen oren hebt?!"

De kleine Moishie Rubin werd door zijn lerares, mevrouw Goldenberg, betrapt op het gebruik van een slecht woord.
'Moishie,' zei mevrouw Goldenberg, 'je moet dat soort taal niet gebruiken. Waar heb je dat gehoord?'
"Mijn Abba zei het," antwoordde Moishie.
"Nou, het maakt niet uit," legde de lerares uit, "je weet niet eens wat het betekent."
"Ik wel, dus!" Moishie corrigeerde. "Het betekent dat de auto niet start."

Een Joodse man nam zijn Pesach-lunch mee om buiten in het park te eten. Hij ging op een bank zitten en begon zijn matze te eten, compleet met perforaties en zo.
Even later kwam er een blinde man langs die naast hem ging zitten. Met een goed gevoel voor buren gaf de joodse man een matses aan de blinde man.
De blinde man betastte de matza een paar minuten geconcentreerd, en riep ten slotte uit: "Wie heeft dit geschreven? Het is geniaal!"

Saskia Polak haast zich naar haar dokter, ze ziet er erg bezorgd en uitgeput uit.
Saskia ratelt: "Dr. Cohen, kijk eens naar mij. Toen ik vanmorgen wakker werd, bekeek ik mezelf in de spiegel en zag mijn haar helemaal pezig en uitgeput, mijn huid was helemaal gerimpeld en plakkerig, mijn ogen waren bloeddoorlopen, en ik had deze lijkachtige uitdrukking op mijn gezicht! Wat is er met mij aan de hand, dokter?'
Dr. Cohen bekijkt haar een paar minuten en zegt dan rustig: "Nou Saskia, ik kan je één ding vertellen... er is niets mis met je gezichtsvermogen."

Een kat en een muis stierven op dezelfde dag en gingen naar de hemel. Op de top ontmoetten ze G'd en hij vroeg hen 'Hoe vind je het tot nu toe?'
De muis antwoordde: 'Het is geweldig, maar kan ik een paar rolschaatsen krijgen?' G'd zei 'Zeker' en hij gaf hem een paar rolschaatsen.
De volgende dag zag G'd de kat en vroeg hem: 'Hoe vind je het hier tot nu toe?' en de kat antwoordde: 'Geweldig, ik wist niet dat je hier maaltijden op wielen had!'

Wat is uniek aan Adam waar alle mannen jaloers op zijn?
Hij bezat alles en had geen schoonmoeder.

De kleine Yaakov Epstein opende gefascineerd de grote, oude Epstein-familiebijbel. Hij keek naar de oude bladzijden terwijl hij ze omsloeg. De bijbel was van zijn overgrootvader geweest. Toen viel er iets uit de Bijbel. Hij raapte het op en bekeek het aandachtig. Het was een oud blad van een boom dat tussen de pagina's was geperst.
"Grootmoeder, kijk eens wat ik heb gevonden!" riep Yaakov.
"Wat heb je daar, schat?" antwoordde zijn grootmoeder.
Met verbazing in de stem van de jonge jongen antwoordde Yaakov, "Ik denk dat het Adams kledingstuk is!!"

De heer Mok gaat naar de psychiater omdat hij depressief is. De psychiater vraagt hoe dat komt.
"Nou", zegt de heer Mok, "twee weken geleden kreeg ik 30.000 euro uit een erfenis van een familielid die was overleden."
De psychiater zegt: "Daar is toch niks mis mee?"
"Nee. Maar vorige week kreeg ik 45.000 euro uit een erfenis van iemand die was overleden", zegt Mok.
"Mooi toch?", antwoordt de psychiater. "Maar waarom bent u dan depressief?"
"Omdat ik deze week niks heb ontvangen."

Uiteindelijk moest de goedgehumeurde baas, meneer Anderson, Chaim Yankel naar zijn kantoor roepen. "Het is me niet ontgaan," merkte Anderson op, "dat je elke keer dat er een thuiswedstrijd van Ajax is, je tante naar de dokter moet brengen."
'U heeft gelijk meneer,' riep Chaim Yankel uit. 'Ik besefte het niet. U denkt toch niet dat ze doet alsof?'

De kleine Moishe Epstein was gewend om in het middelpunt van de belangstelling te staan, dus begrijpelijkerwijs was hij een beetje meer dan jaloers op zijn nieuwe kleine zusje Rivka. Moishe's ouders zetten hem neer en zeiden dat nu Rivkah ouder werd, het huis te klein was en dat ze moesten verhuizen.
'Het heeft geen zin,' zei Moishe. "Ze kruipt nu. Ze zal ons waarschijnlijk gewoon volgen."

Op de 50e huwelijksverjaardag van haar oma en opa bladerde Rachel Weinstein door hun trouwalbum. "Oma," zei Rachel, "zoveel van deze stijlen zijn in de loop der jaren teruggekomen."
Oma aarzelde niet. 'Daarom heb ik opa al die tijd gehouden,' zei ze. 'Ik weet dat hij een dezer dagen weer helemaal in stijl zal zijn.'

Moishe Greenberg is op zakenreis met twee van zijn collega's van over de hele wereld en ze reizen door de Amazone. Moishe is met een Duitser en een Mexicaan, en ze worden gevangen genomen door enkele Amazones. Het hoofd van de stam zegt tegen de Duitser: "We gaan je tien zweepslagen geven wegens overtreding. Wat wil je op je rug terwijl we je zwepen?"
De Duitser antwoordt: "Ik neem olie!" Dus smeerden ze olie op zijn rug, en een grote Amazone gaf hem tien zweepslagen. Als hij klaar is, heeft de Duitser enorme striemen op zijn rug en kan hij zich nauwelijks bewegen.
De Amazones slepen de Duitser weg en zeggen tegen de Mexicaan: "Wat wil je op je rug?"
"Ik neem niets aan!" zegt de Mexicaan, en hij blijft rechtop staan en neemt zijn tien sjorringen zonder een enkele spier terug.
"Wat neem je mee op je rug?" vragen de Amazones aan Moishe.
Hij antwoordt: "Ik neem de Mexicaan."

Benny is op vakantie in Israël en verblijft in het 5 sterren Ritz Hotel. Op zijn tweede ochtend gaat zijn slaapkamertelefoon. Benny neemt op en de hotelexploitant zegt tegen hem: 'Meneer Levy, ik heb ene Melvyn Elstein aan de lijn die zegt dat hij uw zwager is. Hij wil u dringend spreken.'
'Dus heb hem al doorverbonden', zegt Benny.
"Benny, ik heb je hulp nodig", roept Melvyn. "Ik heb problemen met de belastingdienst. Ze zeggen dat ik ze 25.000 dollar schuldig ben en als ik ze aan het eind van de dag niet betaal, zullen ze me aanklagen. Maar ik heb niet genoeg geld op mijn bank. Kun je stuur ze alsjeblieft meteen $ 25.000 namens mij?"
"Ik kan je niet horen Melvyn," zegt Benny, "ik denk dat er iets mis is met de hoteltelefoon."
"Benny," roept Melvyn, "ik heb je dringend nodig om me meteen 25.000 dollar te sturen."
"Het spijt me Melvyn," zegt Benny, "ik kan je nog steeds niet horen."
"Maar meneer Levy," onderbreekt de hotelexploitant, "ik kan meneer Elstein heel duidelijk horen."
'Waarom helpt u meneer Elstein dan niet en stuurt u hem de 25.000 dollar?'

Vier Joodse broers verlieten het huis om te gaan studeren, en uiteindelijk werden ze succesvolle artsen en advocaten en gingen ze voorspoedig. Enkele jaren later praatten ze na samen te hebben gegeten. Ze bespraken de geschenken die ze konden geven aan hun bejaarde moeder, die ver weg in een andere stad woonde.
De eerste zei: 'Ik heb een groot huis voor mama laten bouwen.'
De tweede zei: "Ik heb een theater van honderdduizend dollar in huis laten bouwen."
De derde zei: "Ik heb mijn Mercedes-dealer haar een SL 600 met chauffeur laten bezorgen."
De vierde zei: "Luister hiernaar. Je weet hoe mama graag de Thora las en je weet dat ze dat niet meer kan omdat ze niet zo goed kan zien. Ik ontmoette een rabbijn die me vertelde over een papegaai die de hele Thora kan reciteren. "Het kostte twintig rabbijnen 12 jaar om hem les te geven. Ik moest beloven twintig jaar lang $ 100.000 per jaar bij te dragen aan de sjoel, maar het was het waard. Mama hoeft alleen maar het hoofdstuk en het vers te noemen en de papegaai zal het voordragen."
De andere broers waren onder de indruk.
Na de vakantie stuurde mama haar bedankbriefjes.
Milton – Bubbeleh, het huis dat je hebt gebouwd is zo enorm, ik woon maar in één kamer, maar ik moet het hele huis schoonmaken. Toch bedankt.
Marvin – Mijn Shayne Kindeleh. Ik ben te oud om te reizen. Ik blijf thuis. Ik laat mijn boodschappen bezorgen, dus ik gebruik nooit de Mercedes en de chauffeur die je hebt ingehuurd is een shmendrik. De gedachte was goed. Bedankt.
Menachem – Tataleh, je geeft me een duur theater met Dolby-geluid, er kunnen 50 mensen in, maar al mijn vrienden zijn dood. Ik heb mijn gehoor verloren en ik ben bijna blind. Ik zal het nooit gebruiken. Toch bedankt voor het gebaar.
Liefste Melvin – Je was de enige zoon die zo verstandig was om een beetje na te denken over je geschenk. Die kip was heerlijk.

Er was eens een kleine jongen genaamd Johnny die de hele dag op een trommel sloeg en van elk moment genoot. Hij zou niet stil zijn, ongeacht wat iemand anders zei of deed. Er werden verschillende pogingen ondernomen om iets aan het kind te doen.
Een persoon vertelde Johnny dat hij, als hij zoveel lawaai zou blijven maken, zijn trommelvliezen zou perforeren. Deze redenering was te geavanceerd voor het kind, dat geen wetenschapper of geleerde was.
Een tweede persoon vertelde Johnny dat trommelen een speciale bezigheid was en alleen bij zeldzame gelegenheden zou moeten worden uitgevoerd. De derde persoon bood de buren oordopjes aan; een vierde gaf Johnny een boek; een vijfde persoon gaf Johnny meditatie-oefeningen om hem kalm en volgzaam te maken. Geen van deze pogingen werkte.
Uiteindelijk liep de oude Moishe Tennenbaum langs en vroeg zich af waar al het rumoer over ging. Hij overzag de situatie, gaf het kind een hamer en een beitel en vroeg: 'Ik weet niet wat er in de trommel zit?'

Moishe en Miriam waren aan het winkelen en Moishe wilde alleen wat batterijen, maar geen van de bedienden in de elektronicawinkel leek hem te willen helpen.
'Ik heb een idee,' zei Miriam en ze haalde een meetlint uit haar tas. Ze liep naar een van de gigantische plasma-tv's en begon het op te meten.
Sneller dan je high definition kunt zeggen, kwam er een jonge man aanrennen. "Kan ik jou helpen?" vroeg hij ademloos.
"Ja," zei Mirjam. "We willen deze batterijen graag kopen."

De BBC Gaza-correspondent zit in haar hotel met airconditioning in de Gazastrook ijsthee te drinken als haar mobiele telefoon begint te rinkelen. Ze neemt de telefoon op en hoort een mysterieuze stem zeggen: "Dit is de regerende raad van de militaire vleugel van Hamas en ik wil u meedelen dat de zionisten zojuist honderden Palestijnse vrouwen en kinderen hebben afgeslacht."
De BBC-correspondent vraagt vervolgens aan de mysterieuze vreemdeling aan de telefoon waar en wanneer dit was gebeurd, maar kreeg zojuist het adres van het kleine ziekenhuis net binnen de Israëlische grens waar hij beweerde dat honderden overlevende slachtoffers waren opgenomen.
Gewapend met deze informatie realiseert de correspondent zich dat ze eindelijk kan blootleggen hoe kwaadaardig deze zionistische, door de Amerikaans-joodse lobby gesteunde misdadigers werkelijk zijn. Dus gaat ze zo snel mogelijk de grens over naar Israël en naar het ziekenhuis.
Bij aankomst in het ziekenhuis loopt ze de hoofdreceptie binnen waar ze een Israëlische arts ziet staan met een klembord in zijn hand. Ze loopt naar de dokter toe en zegt: "Waar zijn de Palestijnse slachtoffers die vandaag zijn binnengebracht na het bloedbad?"
De dokter, die enigszins verrast en verbluft is, antwoordt: "Het spijt me, maar ik weet niet waar je het over hebt."
De correspondent begint haar geduld te verliezen en zegt: "Oké, vertel me hoeveel Arabische patiënten je hier vandaag hebt?"
Waarop de dokter antwoordt: "Nou, ik denk een paar honderd."
"Ah ha!" antwoordt de correspondent, "Dus je ontkent het nu niet!"
Ze stormt langs de dokter en loopt naar de deur met het bordje 'spoedeisende opnames'. Ze stormt door de deur en ziet alleen lege bedden, behalve een paar bejaarden.
Ze draait zich om en verlaat de kamer en gaat terug naar de dokter en zegt: "Dus waar heb je ze verstopt?!"
De verbijsterd kijkende dokter antwoordt: "Als je me de kans had gegeven, stond ik op het punt je aan hen te laten zien in onze nieuwe ultramoderne kraamafdeling verderop in de gang."

Sol, Sam en Abe, drie gepensioneerde vrienden, kwamen elke woensdagavond bij elkaar, regen of zonneschijn, om te kaarten. Het was een leuke tijdverdrijf en de mannen genoten ervan.
De vrouw van Sol was niet zo dol op het kaartspel van haar man. Ze vond het tijdverspilling, maar ze had zich al lang geleden neergelegd bij zijn slechte gewoonte.
Op een woensdagavond gebeurde er na een paar saaie spelletjes iets spannends. Sam keek geamuseerd toe hoe Sol en Abe, elk ervan overtuigd dat ze de betere hand hadden, langzaam hun spaargeld in de pot stopten. Het begon echt intens te worden toen Sol, die bijna geen contant geld meer had, zijn auto en huis aan de pot toevoegde.
Toen er geen geld meer was om op in te zetten, lieten ze allemaal hun kaarten zien. Zodra Sol de kaarten van Abe zag en besefte dat hij had verloren, kreeg hij een hartaanval en stierf.
'Sam,' vroeg Abe, 'hoe gaan we het zijn vrouw vertellen?'
"Maak je geen zorgen, ik regel het wel", antwoordde Abe.
Abe klopte op Sols deur. 'Sol heeft zojuist al je spaargeld verloren in een kaartspel,' zei Sam toen de deur werd geopend. "Hij is bang om naar huis te komen."
Sol's vrouw was woedend "HIJ HEEFT WAT?!" Ze schreeuwde. “ZEG HEM DAT IK ZIJN GEZICHT NOOIT MEER WIL ZIEN! ZEG HEM GEWOON DOOD TE VALLEN!
"Ok," zei Sam terwijl hij met zijn hoofd knikte, "Ik zal hem precies dat vertellen!"

De kleine Chris Schult was net voor de zoveelste keer naar bed gebracht en het geduld van zijn moeder raakte op. 'Als ik je nog één keer 'mama' hoor roepen, word je gestraft,' waarschuwde ze hem streng.
Een tijdje was het stil en toen hoorde ze een zacht stemmetje boven aan de trap: 'Mevrouw Schult? Mag ik wat water?'

Joe's droombaan was eindelijk binnen handbereik. Het interview stond op het punt te beginnen, maar hij was nog steeds verwoed op zoek naar een parkeerplaats. Wanhopig riep hij: "G'd, help me een plek te vinden om mijn auto te parkeren." Plots vertrok er een busje van een parkeerplek. Opgetogen verklaarde Joe enthousiast: "Laat maar, G’d, ik heb een plekje voor mezelf gevonden."

Een Jood heeft pech in het oude Rome. Hij beantwoordt een "Hulp gezocht" -advertentie van het Romeinse Colosseum - de grizzlybeer stierf en op het programma staat een gevecht op leven en dood tussen een grizzlybeer en een leeuw. Ze hebben de berenhuid en het is de taak om zich te verkleden als de beer en de leeuw te bevechten. Welnu, de Jood is niet bepaald enthousiast over de baan, maar hij krijgt 1.000 gouden drachmen aangeboden die zijn familie hard nodig heeft. Dus stemt hij toe, krijgt het geld, geeft het aan zijn vrouw en gaat aan het werk.
Ze kleden hem tot in de puntjes aan en de gameproducent geeft hem last-minute instructies. "Dieren rennen niet uit hun hokken. Ze snuffelen rond en zetten dan een paar stappen en bewegen zich langzaam naar het midden van de ring, kijken naar hun tegenstander en springen dan grommend op elkaar. Om u te helpen, zullen we langzaam hardop tellen 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - bij drie zou je in het midden van de ring moeten zijn. Bij één val je aan."
Ze maken de kooi open. Hij gaat naar buiten, snuffelt rond. 9 – 8 – hij slentert rond. 7 – 6 – 5 – 4 – 3 hij staat in de middenring. Hij ziet de leeuw vlak voor zich. Hij is er zeker van dat hij zal sterven en hij roept: "SHEMA YISRAEL!"
De leeuw antwoordt: "Hashem Elokeinu, Hashem Echad!"

Ruth was net bevallen van haar tiende kind in het Mount Sinai Hospital. "Gefeliciteerd," zei de verpleegster, "dit moet gewoon de laatste baby zijn, nietwaar?"
Ruth antwoordde: "Maak je een grapje" Dit is de enige keer dat ik elk jaar op vakantie kan.

Shira Stern was bang dat haar driejarige zoon Benny ongewoon vroegrijp was en nam hem mee naar een psychiater.
'Goed,' zei de psychiater, 'we zullen gewoon een paar simpele tests proberen.' Tegen Benny zei hij: "Zeg een paar woorden - alles wat in je opkomt."
Benny wendde zich tot zijn moeder en vroeg: 'Wil hij logisch opgebouwde zinnen of gewoon een paar willekeurige en puur geïsoleerde woorden?'

Helaas overlijdt Shmuels vrouw Hetty 's nachts. Zoals de Joodse gewoonte is voor snelle begrafenissen, belde Shmuel onmiddellijk Yankel, een lid van de chevrah kedushah (uitvaartvereniging).
Yankel wordt enigszins gedesoriënteerd wakker. "Hallo!!! Hoe laat is het? Oy gevalt, het is 3 uur 's nachts."
"Yankel," zegt Shmuel, "dit is Shmuel Rosen. Mijn vrouw is net overleden en ik heb de chevrah kedushah nodig om met haar lichaam om te gaan."
"Shmuel," zegt Yankel, "je hebt een nare droom. We hebben je vrouw 3 jaar geleden begraven."
"Je begrijpt het niet," zegt Shmuel, "ik ben vorig jaar hertrouwd."
"Ben je weer getrouwd?" zegt Yankel. 'Ik wist dit niet. Mazel Tov!'

Hoe kun je God aan het lachen maken?
Vertel Hem je plannen voor de toekomst.

Wie was de grootste financier in de Bijbel?
Noach - hij liet zijn aandelen drijven terwijl alle anderen in liquidatie waren.

Wie was de grootste vrouwelijke financier in de Bijbel?
Farao's dochter - ze ging naar de oever van de Nijl en haalde een kleine profeet tevoorschijn.

Wie was de grootste komiek in de Bijbel?
Samson - hij haalde het huis naar beneden.

Welk excuus gaf Adam aan zijn kinderen waarom hij niet langer in Eden leefde?
Je moeder at ons uit huis.

Hoe voelden Adam en Eva zich toen ze uit de Hof van Eden werden verdreven?
Ze waren echt buitengesloten.

Waarom ging Noach niet vissen?
Hij had maar twee wormen!

Als Goliath wordt opgewekt, zou je hem dan de grap over David en Goliath willen vertellen?
Nee, hij is er al een keer in getrapt.

Wie was de meest flagrante wetsovertreder in de Bijbel?
Mozes, omdat hij alle 10 geboden tegelijk overtrad.

Drie mensen hadden ruzie over welk beroep als eerste in de bijbel werd gebruikt.
De Chirurg zegt: "Het medische beroep werd voor het eerst gebruikt toen God een rib van Adam nam en Eva schiep."
De ingenieur zegt: "Nee, eerst werd engineering gebruikt. Denk maar aan de technische klus die nodig was om de wereld uit chaos te creëren."
De politicus zegt: "Je zou niets hebben als we in het begin geen chaos creëerden?"

Er was een Amerikaanse basketballer die een toernooi had in Belfast, Ierland. Na een van zijn spelletjes stapte hij naar buiten om een frisse neus te halen toen hij een pistool in zijn rug voelde. "Wat is jouw religie?" hij hoorde de man grommen.
Bobby (de speler) had geen echte religie, maar hij wist dat als hij zei dat hij katholiek was en deze man protestant was, hij hem zou vermoorden en als hij zei dat hij protestant was en de man katholiek was, zou hij hem vermoorden.
Snel nadenkend zei hij: "Ik ben Joods." en de man antwoordde: "Oh Allah, ik moet de gelukkigste Jihadist van heel Ierland zijn."

Mevrouw Adler, de nieuwe bibliothecaris van de Talmoed Tora, besloot dat ze in plaats van kinderboeken zelf uit te checken door de namen van leners op de boekkaarten te schrijven, de kinderen hun eigen naam zou laten ondertekenen. Ze zou hen dan vertellen dat ze een "contract" tekenden voor het op tijd terugbrengen van de boeken.
Haar eerste klant was Moishie Cohen, tweedeklasser, die verrast leek een nieuwe bibliothecaris te zien. Hij bracht vier boeken naar het bureau en schoof ze naar de bibliothecaris, terwijl hij haar zijn naam noemde.
Mevrouw Adler schoof de boeken terug en zei hem ze uit te schrijven. Moishie drukte moeizaam zijn naam op elke boekkaart en overhandigde ze haar vervolgens met een blik vol walging.
Voordat mevrouw Adler zelfs maar met haar toespraak kon beginnen, zei Moishie minachtend: 'Die andere bibliothecaris die we hadden, kon schrijven.'

Een politieagent in een kleine stad in Israël hield een automobilist aan die met hoge snelheid door de hoofdstraat reed. 'Maar officier,' begon Itzik, 'ik kan het uitleggen.'
"Wees maar stil", snauwde de officier. 'Ik laat je je hakken in de gevangenis afkoelen tot de chef terugkomt.'
"Maar agent, ik wilde alleen maar zeggen..."
'Ik zei, hou je mond! Je gaat naar de gevangenis!'
Een paar uur later keek de officier naar zijn gevangene en zei: 'Gelukkig voor jou dat de chef vanavond op de bruiloft van zijn dochter is. Hij zal in een goed humeur zijn als hij terugkomt.'
"Reken er maar niet op," antwoordde Itzik vanuit zijn cel. "Ik ben de bruidegom."

Terwijl hij op zijn fiets de Amerikaans-Mexicaanse grens overstak, werd een Mexicaanse Jood met de naam Jose Cohen tegengehouden door een bewaker die wees naar twee zakken die Cohen op zijn schouders had.
"Wat zit er in de tassen?" vroeg de bewaker.
‘Zand,’ zei Cohen.
'Haal ze eraf, we gaan even kijken,' zei de bewaker.
Cohen deed wat hem werd opgedragen, leegde de zakken en bewees dat ze alleen maar zand bevatten, laadde de zakken opnieuw, zette ze op zijn schouders en vervolgde de grens over. Twee weken later gebeurde hetzelfde. Opnieuw eiste de bewaker dat hij de twee zakken mocht zien, die opnieuw niets anders dan zand bevatten. Dit ging zes maanden lang elke week door, totdat Cohen op een dag niet verscheen.
Een paar dagen later ontmoette de bewaker toevallig de Cohen in de binnenstad.
'Zeg vriend, je hebt ons echt gek gemaakt,' zei de bewaker. 'We wisten dat je iets de grens over smokkelde. Ik zal geen woord zeggen, maar wat smokkelde je eigenlijk?'
Cohen antwoordde grijnzend: 'Fietsen!'

De leraar van Shmuli Rubinstein gaf zijn klas een project over de bevalling, dus Shmuli vroeg zijn moeder: "Ima, hoe ben ik geboren?"
'Nou lieverd,' zei zijn moeder zenuwachtig, 'de ooievaar heeft je bij ons gebracht.'
‘O,’ zei de jongen. 'En hoe zijn jij en Abba geboren?'
'O, de ooievaar heeft ons ook gebracht.'
'Nou, hoe zijn Bubbie en Zadie geboren?' Shmuli hield vol.
"Nou lieverd, de ooievaar heeft ze ook meegenomen!" zei mevrouw Rubinstein, terwijl ze een beetje begon te kronkelen.
Enkele dagen later overhandigde Shmuli zijn project aan de leraar, die met verwarring de openingszin las: "Dit rapport was erg moeilijk om te schrijven omdat er in mijn familie al drie generaties lang geen natuurlijke bevalling heeft plaatsgevonden."

Kleine Moishie Goldberg had zich opnieuw misdragen en werd naar zijn kamer gestuurd. Na een tijdje kwam hij naar buiten en vertelde zijn moeder dat hij had nagedacht over wat hij deed en vervolgens tot G-d bad.
"Prima", zei de tevreden moeder. 'Als je G-d vraagt om je te helpen je niet te misdragen, weet ik zeker dat Hij je zal helpen.'
'O, ik heb Hem niet gevraagd mij te helpen mij niet te misdragen,' zei Moishie. 'Ik heb Hem gevraagd je te helpen mij te verdragen.'

De kleine Rachel Rosenberg was zich aan het voorbereiden op haar eerste schooldag, maar ze vertrouwde haar moeder toe dat ze zich zorgen maakte over de gevolgen van het gedrag van haar neef Shloime in de klas voor haar. "Hij boert en schreeuwt, hij luistert niet en hij blijft niet stil zitten", klaagde ze. “Ik ga me zo schamen!”
"Nou, hoe ging het op school?" vroeg haar moeder toen ze Rachel aan het eind van de dag ophaalde. 'Heeft Shloime iets gedaan waardoor je in verlegenheid werd gebracht?'
'O nee,' antwoordde Rachel. "Alle jongens zijn zo!"

Betty wordt wakker als er op haar deur wordt geklopt. Het is 7.00 uur en het is Moederdag. Dan lopen Betty's twee tienerkinderen, Suzy en Paul, haar kamer binnen met een glimlach op hun gezicht en zeggen tegen haar: "Fijne Moederdag, mama. Sta alsjeblieft niet op. Als traktatie voor jou willen we dat je thuis in bed blijft en wij maken ontbijt."
Al snel zweeft de geur van gebakken eieren en salami haar kamer binnen en Betty kijkt nu enorm uit naar haar ontbijt op bed. Maar nadat er 15 minuten zijn verstreken en er nog steeds geen ontbijt is, staat Betty op en gaat naar beneden om het te onderzoeken. En daar zitten Suzy en Paul aan de keukentafel terwijl ze hun ontbijt afmaken. En er wordt niets gekookt. Betty kijkt ze allebei aan en zegt: "Nu? Hoe zit het met het ontbijt?"
“Dat hebben we je al verteld”, antwoordt Suzy. "Het is onze verrassing voor Moederdag. We hebben vanochtend besloten om ons eigen ontbijt te maken."

Een dame zat in een Egged-bus in Jeruzalem een krantenartikel te lezen over statistieken over leven en dood. Gefascineerd wendde ze zich tot de man naast haar en zei: 'Wist je dat elke keer dat als ik ademhaal er iemand sterft?'
"Echt!?" zei hij. "Heb je mondwater geprobeerd?"

Moishe bezit een groot stuk grond in Brooklyn en is op zoek naar een geschikte ontwikkelaar om op het land een hoogwaardig appartementencomplex te bouwen. Na maanden onderhandelen krijgt Shmuley officieel van Moishe te horen dat zijn bedrijf het contract heeft gewonnen. Shmuley is absoluut opgewonden.
"Bedankt dat je vertrouwen in mij stelt", zegt Shmuley. "Je zult niet teleurgesteld worden."
"Ik weet zeker dat ik dat niet zal zijn", zegt Moishe.
"En om je te bedanken voor de zeer professionele manier waarop je met mij hebt onderhandeld", zegt Shmuley, "ga ik een roestvrijstalen koelkast van topklasse voor je kopen."
'Dat is aardig van je, Shmuley,' zegt Moishe, 'maar ik kan de koelkast niet aannemen. Het lijkt misschien alsof ik steekpenningen aanneem.'
'Ik begrijp je zorgen,' zegt Shmuley, 'dus wat dacht je ervan als ik je een koelkast voor tien dollar verkoop?'
Moishe denkt een tijdje over dit aanbod na en antwoordt dan: 'In dat geval neem ik er twee.'

Sadie was pannenkoeken aan het bakken als traktatie voor haar twee zoontjes, Simon en Nicky. Maar de jongens begonnen te discussiëren over wie de eerste pannenkoek zou krijgen die ze maakte.
'Schaam je jongens,' zei Sadie. "Als de wijze koning Salomon hier vandaag zou zijn, zou hij zeggen: 'Laat mijn broer de eerste pannenkoek eten'."
Nicky keek naar Simon en zei: 'Oké Simon, jij bent vandaag koning Salomon.'

Kleine Bubbie Bayla Bernstein ging vlak achter de buschauffeur zitten. Elke tien minuten vroeg ze: 'Hebben we de Niagarawatervallen al bereikt?'
'Nee dame, nog niet. Ik zal het u laten weten,' antwoordde hij keer op keer.
De uren gingen voorbij, Bubbie Bayla bleef maar vragen naar de Niagarawatervallen, en uiteindelijk kwam de stad in zicht. De chauffeur zuchtte van opluchting, trapte op de rem, stopte en riep: 'Hier stapt u uit, dame.'
"Is dit de Niagarawatervallen?"
"JA!" brulde hij. "Eruit!"
'O, ik ga helemaal naar Toronto,' legde ze liefjes uit. 'Mijn dochter heeft me alleen verteld dat ik, als we zo ver zijn gekomen, mijn medicijnen moet innemen.'

Bubbie Bornstein was beroemd om haar appeltaarten. Op een dag was Shani, haar nieuwe kleindochter, klaar voor de Shabbat-lunch en ze trok Bubbie Bornstein terzijde en zei: "Hoe maak je zulke mooie taarten met de plooien aan de rand zo gelijkmatig?"
'Nou, het is een familiegeheim,' zei Bubbie Bornstein. 'Maar als je belooft het niet te vertellen, laat ik het je weten.'
‘Oké,’ zei Shani. "Zeg eens!"
"Nou, eerst rol ik het deeg uit en zorg ervoor dat het plat en gelijkmatig is. Daarna knip ik de onderste laag uit en plaats ik voorzichtig de taartvorm en zorg ervoor dat deze stevig tegen de zijkanten van de plaat ligt.
"Dan giet ik langzaam de vulling erbij, zorg ervoor dat deze niet te vol is.
"Vervolgens heb ik de bovenste laag uitgesneden en voorzichtig over de vulling gelegd.
"Uiteindelijk haal ik mijn tanden eruit en ga ermee langs de rand van de taartbodem, en ze maken de mooiste, gelijkmatige afdrukken die je ooit hebt gezien!"

Bubbie Finkel belde het Mount Sinai-ziekenhuis. Ze vroeg verlegen: 'Kan ik iemand spreken die mij kan vertellen hoe het met een patiënt gaat?'
De telefoniste zei: "Ik help je graag, lieverd. Wat is de naam en het kamernummer?"
Bubbie zei met haar zwakke, trillende stem: 'Raizie Finkel in kamer 302.'
De telefoniste antwoordde: "Laat me eens kijken. Oh, goed nieuws. Uit haar gegevens blijkt dat het heel goed gaat met Raizie. Haar bloeddruk is prima; haar bloedwaarden zijn net weer normaal en haar arts, Dr. Cohen, heeft aangegeven dat ze dinsdag uit het ziekenhuis wordt ontslagen."
Bubbie Finkel zei: 'Bedankt. Dat is geweldig! Ik was zo bezorgd! G-d zegene je voor het goede nieuws.'
De telefoniste antwoordde: 'Graag gedaan. Is Raizie uw dochter?' Bubbie Finkel zei: "Nee, ik ben Raizie Finkel in kamer 302. Dr. Cohen vertelt me niets!"

Er verscheen een stofzuigerverkoper aan de deur van het appartement van Ethel Goldstein en zonder de oude vrouw iets te laten zeggen, stormde hij de woonkamer binnen en gooide een grote zak vuil over haar schone tapijt. Hij zei: "Als deze nieuwe stofzuiger niet al het vuil opzuigt, eet ik al het vuil op."
Onbewogen zei Ethel: ‘Veel succes Sonny, ik heb mijn elektriciteitsrekening al maanden niet betaald. Wat wil je hebben, een lepel of een vork?"

Maarten van Overbeek was een gerespecteerde politieagent in Amsterdam, maar hij had een vreemde fobie. Na een tijdje voelde hij zich genoodzaakt een psychiater te bezoeken: "Ik weet het niet dokter, elke keer als ik naar bed ga, denk ik dat er iemand onder zit."
‘Kom een paar jaar lang drie keer per week naar mij toe, en ik zal je angsten genezen’, zegt de psychiater.
"Hoeveel vraagt u?" vraagt de agent.
"Mijn kortingstarief is slechts 100 euro per bezoek."
De politieagent zegt dat hij erover zal nadenken.
Zes maanden later komt de politieagent de psychiater tegen, die vraagt waarom hij nooit meer terugkwam.
‘Ken je die Joodse slager in Amstelveen?’ zegt de agent. ‘Hij genas me voor tien euro.’
"Is dat zo! Hoe dan?" vraagt de psychiater.
“Hij zei dat ik de poten van het bed moest afzagen.”

Chaim Yankel was voor de eerste keer op bezoek in Washington, DC. Omdat hij het Capitool niet kon lokaliseren, vroeg hij een politieagent om de weg: 'Neem me niet kwalijk, agent, hoe kom ik bij het Capitool?'
De agent antwoordde: 'Wacht hier bij deze bushalte op bus nummer 54. Die brengt je daarheen.'
Drie uur later keerde de politieagent terug naar hetzelfde gebied en ja hoor, Chaim Yankel stond nog steeds bij dezelfde bushalte te wachten.
De agent stapte uit zijn auto en zei: 'Neem me niet kwalijk, maar om bij het Capitool te komen, zei ik dat ik hier moest wachten op bus nummer 54, en dat was drie uur geleden! Waarom wacht je nog steeds?'
Chaim Yankel antwoordde: 'Maak je geen zorgen, agent, het zal niet lang meer duren. De 45e bus is net voorbijgereden!'

Het is de tijd van de Franse Revolutie.
Yossi woonde in een klein dorp en op een dag kwam zijn vriend Roberto hem opzoeken nadat hij terugkwam van een reis naar Parijs. Yossi vroeg Roberto wat er in Parijs gebeurde, omdat hij had gehoord dat ze regelmatig de guillotine gebruikten.
"Ja, je hebt het goed gehoord", zei Roberto. "De omstandigheden zijn daar zo slecht als maar kan. Ze hakken van duizenden mensen de hoofden af."
‘Oja,’ kreunde Yossi, ‘wat zal er met mijn hoedenwinkel gebeuren?’

Twee wespen zoemen rond wat er nog over is van een rozenstruik. "Hoe was jouw zomer?" vraagt wesp nummer één. "Niet zo goed", zegt wesp twee. 'Veel regen, veel kou. Niet genoeg bloemen, niet genoeg stuifmeel.'
De eerste wesp heeft een idee. 'Hé, waarom ga je niet de hoek om en sla je linksaf? Er is een bar mitswa aan de gang. Er zijn veel bloemen en fruit.' Wesp zoemt twee keer: "Bedankt!" en vertrekt.
Een uur later komen de wespen elkaar weer tegen. 'Hoe was de bar mitswa?' vraagt de info-wesp. "Geweldig!" zegt vriend-wesp.
De eerste wesp tuurt naar zijn vriend en vraagt zich af: "Wat is dat op je hoofd?" "Een keppeltje", is het antwoord. 'Ik wilde niet dat ze zagen dat ik een wesp was.'

Shlomo Klein was tegelijkertijd opgewonden en nerveus. Zijn eerste zomer in een zomerkamp – Camp Kol Israel. De eerste dag arriveerde Shlomo en zijn nieuwe adviseur Chaim begon hem te helpen zijn spullen op te bergen. Chaim was verrast toen hij zoveel truien en zelfs een paraplu in de tassen van Shlomo zag. Chaim vroeg: 'Je weet dat het hier erg warm is, toch? Waarom heb je zoveel truien meegenomen naar het kamp?'
Shlomo antwoordde: 'Heb je nog nooit van een Joodse moeder gehoord?'

Rivkah stond net op het punt een kop koffie voor zichzelf te zetten toen haar voordeurbel ging. Ze deed de deur open en daar stond een keurig geklede man.
‘Goedemorgen mevrouw,’ zei hij, ‘ik ben een Jehova-getuige en…’
Maar voordat hij verder kon gaan, zei Rivkah tegen hem: 'Ik ga net koffie zetten. Waarom kom je niet binnen en kom je bij me zitten?'
Zeer verrast, beaamde hij.
Na de koffie zei Rivkah: 'Ik moet nu wat lunch voor mezelf klaarmaken, dus ik heb op dit moment niet echt veel tijd om met je te praten. Maar als je met mij mee wilt eten, eet, we kunnen later praten."
Hij was geschokt door dit vriendelijke aanbod. Maar opnieuw was hij het ermee eens.
Toen ze klaar waren met eten, zei Rivkah: 'Oké, ik ben een en al oor. Waarom begin je niet bij het begin en vertel je me alles over de Jehova's Getuigen-beweging?'
Hij was hierdoor totaal verrast en antwoordde: "Ik kan je niets vertellen, ik ben nog nooit zo ver gekomen."

Een man liep het kantoor binnen van Dr. Seymour Epstein, een bekende psychiater, en ging zitten om zijn probleem uit te leggen.
‘Dokter Epstein, ik heb een probleem’, zei de man. "Ik denk steeds dat ik een hond ben. Het is gek. Ik weet niet wat ik moet doen!"
‘Een veelvoorkomend hondencomplex,’ zei Dr. Epstein sussend. 'Ontspan. Kom hier en ga op de bank liggen.'
'Sorry dokter,' zei de man zenuwachtig, 'ik mag niet op het meubilair komen.'

Verslaggevers CNN-journalist Christianne Amanpour en voormalig CBS-journalist Dan Rather en een Israëlische sergeant werden allemaal gevangengenomen door terroristen in Irak. De leider van de terroristen vertelde hen dat hij ieder van hen een laatste verzoek zou inwilligen voordat ze werden onthoofd.
Dan Rather zei: "Nou, ik ben een Texaan, dus ik wil graag nog een laatste kom hete, pittige chili." De leider knikte naar een ondergeschikte die vertrok en terugkwam met de chili. Rather at het allemaal op en zei: "Nu kan ik tevreden sterven."
Christianne Amanpour zei: "Ik ben een verslaggever tot het einde. Ik wil mijn bandrecorder pakken en de scène hier beschrijven en wat er gaat gebeuren. Misschien zal iemand het op een dag horen en weten dat ik tot het einde aan het werk was." De leider gaf een assistent opdracht de bandrecorder te overhandigen en Amanpour dicteerde enkele opmerkingen. Ze zei toen: "Nu kan ik gelukkig sterven."
De leider draaide zich om en zei: 'En nu, meneer de Israëlische stoere kerel, wat is uw laatste wens?'
'Schop me,' zei de soldaat.
"Wat?" vroeg de leider? 'Wil je ons in je laatste uur bespotten?'
"Nee, ik maak geen grapje. Ik wil dat je me schopt", hield de Israëliër vol.
Dus duwde de leider hem naar buiten en schopte hem.
De soldaat ging languit liggen, maar rolde op zijn knieën, trok een 9 mm-pistool onder zijn slappe jasje vandaan en schoot de leider dood. In de daaruit voortvloeiende verwarring pakte hij zijn rugzak, haalde zijn karabijn tevoorschijn en bestookte de terroristen met geweervuur. In een flits waren alle terroristen dood of op de vlucht voor hun leven.
Terwijl de soldaat Rather en Amanpour losmaakte, vroegen ze hem: 'Waarom heb je ze in het begin niet gewoon neergeschoten? Waarom heb je ze gevraagd je eerst te schoppen?'
"Wat?" antwoordde de Israëliër: "En hebben jullie gemeld dat ik de agressor was?!"

Sol Greenwood trekt zich terug uit de kledingindustrie en laat dit over aan zijn zoon Stuart.
'Het is nu allemaal van jou, zoon,' zegt Sol. "Ik heb een goed inkomen verdiend. Weet je waarom? Vanwege twee principes waar ik altijd naar heb geleefd: eerlijkheid en wijsheid. Eerlijkheid is heel belangrijk. Als je de goederen vóór 1 april belooft, wat er ook gebeurt in de winkel moet je ze vóór 1 april afleveren.'
'Tuurlijk, pap,' zegt Stuart. 'En hoe zit het met de wijsheid?'
'Het verstandigste wat je kunt doen: doe geen beloftes.'

Rivkah Epstein besloot haar computervaardigheden te verbeteren om haar kinderen in de hi-tech industrie in Israël bij te houden. Ze stortte zich vol enthousiasme op de taak en leende elke week twee of drie instructieboeken uit de bibliotheek van Tel Aviv.
Na ongeveer een maand zei de bibliothecaresse: "Wauw! Je zult vast heel goed op de hoogte zijn van dit soort dingen."
'Bedankt. Waarom zeg je dat?' vroeg Rivka.
"Nou", zei de bibliothecaresse, "slechts één van de boeken die je deze week uitpakt heeft "Voor Dummies" in de titel.

De Epsteins rouwden om het overlijden van hun geliefde Bubbie Bayla. Bubbie Bayla had altijd een zwak voor Chaim Yankel, een voortdurend mislukte zakenman in hun gemeenschap die onlangs een uitvaartcentrum had geopend, dus besloten de Epsteins hem het bedrijf te geven.
Toen het tijd was om de rekening te vereffenen, marcheerde David Epstein woedend het kantoor van Chaim Yankel binnen.
“Rustig meneer Epstein”, zei Chaim Yankel. 'Je hoeft niet boos te worden!'
"Ik niet?" antwoordde David Epstein. "Zou u boos zijn als u een rekening van het uitvaartcentrum zou ontvangen, waarop onderaan de bon staat: 'Bedankt. Kom alstublieft nog een keer'"?

Chaim Yankel zat een half uur aan de bar alleen maar naar zijn drankje te staren toen deze grote motorrijder naast hem kwam zitten, zijn drankje pakte en het in één slok naar binnen dronk. Arme Chaim Yankel begint te huilen.
"Kom op man. Ik maakte het je gewoon moeilijk", zegt de motorrijder. "Ik kan er niet tegen om een man te zien huilen."
'Dit is de ergste dag van mijn leven', zegt Chaim Yankel tussen het snikken door. "Ik kan niets goed doen. Ik heb me verslapen en was te laat bij een belangrijke vergadering, dus mijn baas heeft me ontslagen. Toen ik naar de parkeerplaats ging, ontdekte ik dat mijn auto was gestolen en dat ik geen enkele verzekering had. Ik nam een taxi naar huis, maar nadat de taxi was vertrokken, ontdekte ik dat mijn portemonnee nog in de taxi lag. Dus kwam ik naar deze bar om de moed te verzamelen om een einde aan mijn leven te maken, en dan kom jij opdagen en drink je het gif! "

Een christen probeert een Jood te bekeren door hem 1000 euro aan te bieden. Het enige wat de Jood hoeft te doen is zijn hoofd drie keer onder het water te dompelen en dan te zeggen dat hij geen Jood meer is.
"Prima", zegt de Joodse man.
De christen: "Maar je kan ons niet voor de gek houden en je toch als Jood blijven gedragen door bijvoorbeeld elke vrijdag gefilte fish te eten. We bespioneren je met detectives en houden je in de gaten. Mochten we ontdekken dat je je toch als Jood gedraagt, dan moet je de 1000 euro terugbetalen.
"Prima", zegt de Joodse man.
Hij neemt de 1000 euro in ontvangst en gaat naar huis. Vrijdag koopt hij gefilte fish en eet deze thuis op.
Hij krijgt vervolgens bezoek van de christen die tegen hem zegt dat hij zich niet aan zijn woord heeft gehouden en toch gefilte fish heeft gegeten.
"Nee hoor", zegt de Joodse man. "Dat is vlees".
"Kom op", zegt de christen. "Ik zie toch dat het gefilte fish is."
"Nee het is vlees", herhaalt de Joodse man. "Ik heb weiliswaar gefilte fish gekocht, maar ik heb de vis eerst drie keer in het badwater ondergedompeld en toen bleek het vlees te zijn."

Moshe wil zijn vrouw op haar verjaardag verrassen met een mooi cadeau.
"Je krijgt een mooi cadeau van me voor je verjaardag", zegt hij tegen zijn vrouw wanneer ze op straat lopen.
"Dat moet ik eerst nog eens zien", reageert zijn vrouw sceptisch op Moshe die van nature nogal gierig is.
"Jazeker, je krijgt een heel mooi cadeau. Zie je die gloednieuwe rode Mercedes daar?"
Zijn vrouw reageert meteen laaiend enthousiast wanneer ze de nieuwe auto ziet: "Dat meen je niet!"
"Jawel", zegt Moshe. "Je krijgt van mij een bos bloemen in dezelfde kleur."

Chaim Yankel had overgewicht en zijn arts stuurde hem naar een afslankprogramma. Tijdens een van hun wekelijkse lessen legde de groepsleider, Susan genaamd, uit hoe voedsel zowel voedzaam als smakelijk kan zijn.
Ze was opgetogen over de voordelen van fruit en groenten, amandelen, magere kwark en yoghurt en dergelijke.
Chaim Yankel kwam naar voren en zei: 'Ik heb al dat voedsel gegeten, mevrouw Susan! Ze zijn heel lekker, maar nog lekkerder met cholent en kishke!”

Hoe vaak lacht een Amerikaan om een mop?
Eén keer, wanneer hij de mop hoort.
Hoe vaak lacht een Engelsman om een mop?
Twee keer. Eén keer uit beleefdheid en één keer wanneer hij de mop snapt.
Hoe vaak lacht een Jood om een mop?
Niet één keer omdat hij de verteller onderbreekt en zegt dat de mop anders verteld moet worden.

Lees verder

• Hebreeuws - Ivriet: woorden en zinnen - uitspraak