Biografie: Peter Handke

Biografie
Peter Handke, geboren op 6 december 1942 in Griffen, is een Oostenrijke schrijver. Zijn moeder was een kokkin en zijn vader een bankbediende die tijdens de Tweede Wereldoorlog soldaat was. Handke’s moeder trouwde met een trambestuurder uit Berlijn. Zodoende heeft hij daar gewoond tussen zijn tweede en zesde levensjaar.Hoewel Peter Handke woonde in Berlijn, ging hij naar school in Griffen. Vervolgens ging hij naar een internaat om priester te worden. Handke veranderde echter nogmaals van school. Tussen 1961 en 1965 studeerde hij recht in Graz. Toen zijn eerste roman, Hornissen, werd gepubliceerd, stopte hij met zijn opleiding. Hij leefde verder als vertaler en zelfstandig schrijver. Handke woonde enige tijd in Salzburg (Oostenrijk) en Chaville (Frankrijk), maar verbleef langere tijd in Alaska en Japan.
In 1966 viel Handke op tijdens een vergadering van de Gruppe 47, een groep Duitstalige schrijvers, waar hij tierde tegen de beschrijvingsdwang van de literatuur. Zijn bekendste toneelstuk, Publikumsbeschimpfung, keert de rollen van het theater om en scheldt het publiek uit. In veel van zijn, vooral vroegere werken, experimenteerde Handke met taal. In 1973 won hij de Georg-Büchner-Preis.
In zijn latere werk probeert hij de kloof tussen fictie en werkelijkheid weg te halen. Hij schrijft een biografie over zijn moeder die zelfmoord pleegt (Wunschloses Unglück) en een roman over de scheiding met zijn vrouw (Der kurze Brief zum langen Abschied). In 1976 schrijft hij Die linkshändige Frau, een roman over een vrouw die zonder reden haar man verlaat. Daar het ontbreken van een waarom de roman enigszins verzwakte, besloot Handke het werk zelf te verfilmen. Later krijgt hij veel kritiek op zijn essays omdat ze narcistisch overkomen. Zijn verslag van z’n reis door Servië, in de jaren negentig, wordt onder vuur genomen omdat hij “zogenaamd” zonder enige kennis van zaken de Joegoslavische Burgeroorlog beschrijft.