Pearl Buck, Nobelprijswinnares

Pearl Buck won in 1938 de Nobelprijs voor Literatuur. Buck bracht een groot deel van haar leven in China door en dat beïnvloedde haar kijk op interraciale relaties. Door haar boeken had ze een grote invloed op de Westerse kijk op China.

Jeugd in China

Buck werd geboren in 1892 in Hillsboro, West Virginia als Pearl Sydenstricker, als kind van een Zuid Presbyteriaanse missionarissen. Toen ze drie maanden oud was vertrok het gezin naar China, waar Buck haar jeugd door zou brengen. Buck zou uiteindelijk zo’n veertig jaar in China doorbrengen. Het gezin Sydenstricker woonde in Chinkiang en toen Buck vier was sprak ze zowel Engels als Chinees. Ze had een Chinese amah (kindermeisje) dat haar ook Chinees leerde lezen en schrijven. Ze speelde met de Chinese kinderen in haar omgeving en had dus al jong een goed inzicht in de Chinese samenleving.

Chinese Slavinnen

In 1900 brak de Bokseropstand uit en vluchtte moeder en dochters Sydenstricker naar Sjanghai. In 1901 keerde het gezin terug naar de Verenigde Staten, maar al snel besloten ze weer naar China te gaan. In 1909 ging Buck naar de Miss Jewell's School in Shanghai. Ook ging ze vrijwilligerswerk doen bij de Golden Door, een opvanghuis voor Chinese slavinnen en prostituées. Dit maakte een grote indruk op Buck, die haar haar hele leven bij zou blijven.

Voor haar opleiding ging ze terug naar de Verenigde Staten in 1910 waar ze aan het Randolph-Macon Women's College in Lynchburg,Virginia studeerde. Na haar afstuderen ging ze direct terug naar China, omdat haar moeder inmiddels ziek was en Buck haar bij wilde staan. In China ontmoette ze John Lossing Buck, met wie ze in 1917 trouwde. Samen met hem bracht ze de volgende jaren door in de provincie Nanhsuchou, deze omgeving inspireerde haar tot veel waar ze later over schreef.

Gehandicapte Dochter

John Buck ging lesgeven aan de universiteit in Nanking en daar kreeg Buck haar dochter Carol. Buck had altijd gedroomd van een groot gezin, maar door problemen na de bevalling werd dat onmogelijk. Bovendien bleek Carol geestelijk gehandicapt te zijn, wat een grote schok was voor Buck. De winter van 1924-25 bracht het gezin Buck door aan de Cornell University en Buck behaalde in die periode haar MA in Engels. In diezelfde tijd ontmoette ze Eleanor Roosevelt, de vrouw van de president en adopteerde ze een babymeisje. Het gezin Buck keerde terug naar China, waar de burgeroorlog nu in volle gang was. Toen de burgeroorlog Nanking bereikte vluchtte het gezin naar Japan, waar het een jaar verbleef. Terug in de Verenigde Staten was Buck gedwongen om Carol in een tehuis te plaatsen omdat de zorg voor haar te zwaar werd.

Schrijven

Buck begon nu actief te schrijven, onder andere om in het onderhoud van haar dochter te voorzien. In 1930 verscheen het eerste boek van Buck, East Wind, West Wind. Meteen daarna kwam The Good Earth uit, wat onmiddelijk een groot succes werd en haar de Pulitzerprijs opleverde. Buck was op het moment van verschijnen nog in China, ze keerde terug naar de Verenigde Staten in 1934. In 1935 scheidde ze van John Buck en trouwde met haar uitgever Richard Walsh.

Nobelprijs voor Literatuur

In 1938 kreeg Buck als eerste Amerikaanse vrouw de Nobelprijs voor de Literatuur uitgereikt (Toni Morisson zou de tweede zijn in 1993). Toen ze door Europa reisde om de prijsuitreiking bij te wonen weigerde ze Nazi-Duitsland te bezoeken.

Rechten voor Vrouwen en Minderheden

Terug in de Verenigde Staten begon Buck zich meteen in te zetten voor de rechten van vrouwen en minderheden. Ze werd lid van de NAACP. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sprak ze zich uit tegen het interneren van Japanners in de Verenigde Staten. In 1949 richtte ze Welcome House op, het eerste internationale, interracial adoptie-agentschap ter wereld. In 1950 verscheen haar boek The child who never grew up, over haar dochter Carol. In 1973 overleed Buck aan longkanker. Ze had meer dan honderd boeken geschreven, maar wat vooral zou bijblijven was haar inzet voor interraciale relaties.