Trekkermeisje – Manon Ossevoort en haar trekkertocht

Theatermaakster Manon Ossevoort vertrok op 19 juni 2005 vanaf het Oerolfestival op Terschelling voor een tocht op een trekker naar de Zuidpool. Ze strandde in Zuid-Afrika, maar vervolgde haar reis tot op de Zuidpool een paar jaar later. Het trekkermeisje bedacht een fantastische manier om sponsorgeld te werven en ging haar droom alsnog realiseren. In 2014 trok ze verder en haalde ze de Zuidpool.

Manon Ossevoort

Manon Ossevoort (1976) is theatermaakster en ze reed afgelopen jaren 38.000 kilometer op een trekker, van het Waddeneiland naar het zuidpuntje van Zuid-Afrika. Het werd een monsterexpeditie van een vrouw die dromen ging verzamelen. Ze begon op Oerol, op Terschelling, met een theatervoorstelling over een meisje dat naar het einde van de wereld wil reizen. Aan het einde van de voorstelling bedacht Manon dat ze die reis in het echt maar eens moest maken. En dat ging ze doen. Ze werd in België van de weg gehaald, maar tufte daarna verder, dwars door Europa en Afrika met haar trekker en hond. Het geld haalde ze bijeen via haar website waar ze T-shirts met een trekker erop verkocht. Dat liep als een trein.

Kaap de Goede Hoop

In Kaap de Goede Hoop strandde ze, na een tocht van 38.000 kilometer; haar lift naar de Zuidpool was al vertrokken. Door omstandigheden kwam Manon zes weken te laat op de kade aan. Ze had een paar keer gigantisch omgereden en de trekker was minder snel dan ze dacht. Een kapitein van een ijsbreker had aangeboden haar en de trekker over te zetten. Na een reis van vier jaar had ze de Zuidpool in het vizier. Een reis als dit kan niet slagen zonder doorzettingsvermogen, inspiratie, moed en daarnaast wat geluk en geld. Op Kaap de Goede Hoop miste ze een beetje geluk en zag dat de boot die haar naar de Zuidpool zou brengen al was uitgevaren. Toch wil ze haar droom waarmaken en op de Zuidpool een sneeuwpop maken met dromen van heel veel mensen in zijn buik. Manon verzamelde onderweg prachtige verhalen van lokale gemeenschappen. Het zijn de dromen van kinderen en de idealen van de mensen die ze tegenkwam.

Trekkermeisje

Manon wordt ook wel het trekkermeisje genoemd. Om de laatste etappe van haar reis te kunnen maken, had ze een trekker en een reserve trekker nodig. Ze vond een sponsor in tractorfabrikant Massey Ferguson, die voor haar drie trekkers klaar zette. In 2014 begon ze aan de laatste etappe. Het halen van het eindpunt zag ze als de kroon op haar werk. Ze dankte de sponsor eigenlijk aan Edmund Hillary, de beroemde avonturier die in 1958 de Zuidpool bereikte. Hij deed dat op een Ferguson trekker en het bedrijf, inmiddels Massey Ferguson, zag daar een mooie symboliek in. Het leverde Manon een goede sponsor op.

Dromen verzaming

De verhalen en dromen van de mensen die Manon verzamelde wilde ze inmetselen in de buik van een sneeuwpop op de Zuidpool. Dat zal nog niet eens meevallen, want op de koude Zuidpool maak je niet zo gemakkelijk een sneeuwpop. Het sneeuw is er hard als ijs en ze zal een kettingzaag nodig hebben om blokken te zagen. Daar ging ze dan een sneeuwpop van bouwen. De dromen en wensen stonden op papiertjes die de hele reis achterop de trekker zijn meegegaan. Die stopte ze in de buik van de sneeuwpop, dronk daarna een kop koffie en ging naar huis.

IJs op de Zuidpool

De reis was niet zonder gevaren. Het is er zo verschrikkelijk koud op de Zuidpool, dat ze moest oppassen voor bevriezing van ledematen. Daarbij zijn er verraderlijke gletsjerspleten waar Manon met haar trekker omheen moest manoeuvreren. Ze kreeg een gids die haar op ski’s voorging om een veilige route uit te stippelen.

Training

Voor het zover was ging Manon eerst nog trainen op IJsland, samen met haar poolgids en haar team. Alleen zou zo’n expeditie nooit kunnen. Op IJsland trainde Manon haar trekkervaardigheden op sneeuw en werden de trekkers getest. Die moeten bij een temperatuur van minus veertig graden blijven tuffen. De trekkers krijgen daarvoor speciale brandstof, omdat ook die de kou moet kunnen doorstaan. Gewone brandstof wordt als teer zo dik bij Zuidpoolse temperaturen. Om de motor niet te laten afkoelen wordt constant doorgereden. Manon reed twaalf uur achterelkaar. Daarna weerd ze afgelost voor twaalf uur door een maat die als tweede rijder mee ging.

Boek Op de Tractor naar de Zuidpool

Er is een boek, een website, een Facebookpagina en een Twitteraccount, allemaal over de expeditie per trekker naar de Zuidpool. Het boek kwam in 2007 uit.
Het boek dat Manon Ossevoort schreef heet:

Op de Tractor naar de Zuidpool

• 416 pagina's
• Uitgeverij De Geus
• augustus 2007
• prijs € 19,90

Deel een

Het boek verhaalt over het eerste deel van een reis waaraan nooit eerder iemand zich had gewaagd. Al op de theaterschool in Amsterdam weet Manon Ossevoort dat ze een theatervoorstelling gaat maken over het realiseren van dromen. De voorstelling die ze bedenkt is het begin van een monsterexpeditie, een reis naar het einde van de wereld. Manon wil naar de Zuidpool. Als vervoermiddel kiest ze de tractor, die symbool staat voor kracht. De trekker is ook een vervoermiddel vol humor en eentje met doorzettingsvermogen. Het past helemaal bij de expeditie.

Na haar vertrek van Terschelling trekt ze door oorlogsgebieden, woestijnen, langs de piramides, door verlaten streken, rijke steden en sloppenwijken. Ze ontmoet veel mensen en luistert naar hun verhalen. Het boek is een reisverslag en meer dan dat. Het gaat bovenal om doorzettingsvermogen en leert dat het mogelijk is om bij voor- en tegenspoed te blijven geloven in de schoonheid van de wereld en de mensen. Manon Ossevoort benadrukt de positieve belevenissen. De uitgave laat de reis ook in foto’s zien. Het boek stopt ruim voor Kaap de Goede Hoop. Voor de rest van de reis zal Manon Ossevoort een tweede deel moeten schrijven.

Stichting Trektor

Stichting Trektor beheert de financiën voor het project en de donaties aan goede doelen. Wie bij wil dragen kan contact opnemen via sponsor@tractortractor.org

Laatste etappe

In september 2014 was Manon klaar voor de laatste etappe, die vanaf Zuid-Afrika naar de Zuidpool. Ze hoopte 18 november 2014 voet op Antarctica te kunnen zetten. Daarna volgde nog een barre tocht van 2500 kilometer naar de Zuidpool, voor Manon 'het einde van de wereld.' Manon heeft heel veel mensen ontmoet en verhalen verzameld. Die gaat ze na haar reis uitwerken tot nog een boek en ze gaat een documentaire maken over haar trekker-avontuur. "Op de trekker ben ik een blij mens," zegt Manon over haar reis. Je gaat niet sneller dan 15 kilometer per uur en hebt alle tijd om diep na te denken over het leven en de wereld.