Dave Pelzer, een biografie over het leven met mishandelingen

Dave Pelzer is de naam van een man die als kind ernstig mishandeld werd. Hij heeft verschillende boeken geschreven over zijn jeugd en het effect van deze mishandelingen op zijn latere leven. Verder heeft hij ook een aantal zelfhulpboeken geschreven. Naast Dave heeft ook zijn broer Richard een autobiografisch verhaal geschreven over de afschuwelijke mishandelingen die hij moest ondergaan.

Jeugd Dave Pelzer

Dave werd geboren op 29 december 1960 in San Francisco. Hij was het op één na oudste kind in een gezin met vijf jongens. De moeder van Dave was emotioneel instabiel en verslaafd aan alcohol. Vanaf zijn vierde tot en met zijn twaalfde jaar werd Dave door zijn moeder zwaar mishandeld. Ze hongerde hem uit, dwong hem ammoniak te drinken en zijn eigen braaksel op te eten. Ze verbrande zijn arm, liet hem slapen in de kelder en stak hem met een mes in zijn maag. Zijn vader was op de hoogte van de mishandelingen, maar greep hierbij niet in. Op zijn twaalfde werd er eindelijk ingegrepen door de kinderbescherming nadat de school herhaaldelijk aan de bel had getrokken. Bij onderzoek in het ziekenhuis worden oude botbreuken, zware kneuzingen en ondervoeding geconstateerd. Dave werd uit huis gehaald en naar een pleeggezin gebracht. Hierna volgde een tocht van pleeggezin naar pleeggezin. Vijf pleeggezinnen in totaal.

Dave Pelzer als volwassene

Wanneer Dave 18 jaar is meld hij zich aan bij de US Air Force. Hij diende in de Golfoorlog en speelde een belangrijke rol in Operations Just Cause, Desert Shield en Desert Storm. In 1980 trouwt hij met zijn eerste vrouw. Ze krijgen samen een zoon, Stephen. Dit huwelijk houdt helaas geen stand en later trouwt hij met zijn tweede vrouw Marsha. Ook dit huwelijk houdt uiteindelijk geen stand. Hij zegt hier zelf over dat hij moeite blijft houden met vertrouwen en intimiteit en dat dit hem zijn huwelijken heeft gekost. Mensen die Pelzer kennen beschrijven hem als een gewonde man. Een man die zich nooit kan ontspannen en zichzelf verschuilt achter vele grappen.

Naast het schrijven wil hij zoveel mogelijk mensen een hart onder de riem steken en daarom bezoekt hij iedere ramp, waarbij hij mensen vertelt over veerkracht en nooit de moed verliezen en opgeven. Als hij verder kon, kunnen zij dit ook. Met deze boodschap heeft hij groepen in Irak bezocht en daklozen na de orkaan Katrina. Hij zet zich in als vrijwilliger voor jongeren en tegen kindermishandeling, verder is hij adviseur bij een jeugdgevangenis.Hij heeft een goede relatie met zijn inmiddels volwassen zoon, wat hij zijn grootste prestatie noemt.

Interviews geeft Dave Pelzer nauwelijks meer nadat The New York Times hem ervan beschuldigde een professioneel slachtoffer te zijn en hem confronteerde met een jongere broer en een oma die beweerden dat hij dan wel mishandeld is, maar nooit zo erg als dat hij zelf zegt. Van zijn broer Richard beweerden oma en de jongere broer dat hij nooit mishandeld zou zijn. De ouders van Dave zijn overleden voordat de boeken uitkwamen. Zijn vader Stephen Pelzer overleed in 1980 en zijn moeder Roerva in 1992. De familie is uit elkaar gevallen en de broers hebben onderling nauwelijks nog contact.

Ondersteuning van zijn verhaal kreeg Dave Pelzer van een vroegere lerares Athena Konstan. Zij schreef dat Dave Pelzer het zwaarst mishandelde kind was wat ze ooit was tegen gekomen in de 38 jaar dat ze les had gegeven. Deze onderwijzeres in in 2013 overleden. Zij was niet de enige die aan de bel trok bij de autoriteiten om te zorgen dat er een einde kwam aan de mishandelingen van Dave Pelzer. Zowel Athene Konstan als haar collega's Peter Hansen, Steven E. Ziegler, Joyce Woolworth, Janice Woods en Betty Howell van de Thomas Edison Elementary School hebben zich ingezet voor de uit huis plaatsing van Dave.

Bibliografie

• 1995 A Child called “It”
• 1997 The Lost Boy
• 2000 A Man Named Dave
• 2001 Help Yourself
• 2005 Help Yourself for Teens
• 2009 Moving Forward
• 2015 Too Close to Me

Onderscheidingen

• 1990 JC Pen Golden Rule Award
• 1991 California Volunteer of the Year
• 1993 Ten Outstanding Young Americans
• 1994 Ten Outstanding Young Persons of the World
• 2005 National Jefferson Award