recensie

Astrid Holleeder - Dagboek van een getuige

Astrid Holleeder (ten tijde van het schrijven van het boek is ze 51) is de zuster van Willem Holleeder en ze was advocaat. Zij is getuige in zijn zaak, maar niet in zijn voordeel. Ze getuigt tegen hem. In haar tweede boek ‘Dagboek van een getuige’ laat ze zien hoe weinig medewerking ze krijgt van het Openbaar Ministerie daarin en hoe haar dagen zijn gevuld met angst. Astrid Holleeder gaat er van uit dat haar broer opdracht heeft gegeven haar te liquideren en woont dus ergens waar niemand eigenlijk mag weten wie ze is. Astrid Holleeder is verder de moeder van tv-kok Miljuschka Witzenhausen. Als Miljuschka bij haar intrekt, vreest ze ook voor het leven van haar dochter en diens kinderen.

Willem Holleeder

Het boek start in mei 2016. Maar eigenlijk begint het met een passage die ieders hart breekt. Kleinkind Storm, het kind van Miljuschka vraagt zijn oma hoe zijn oma heet. Dat ze Astrid heet wil ze hem wel vertellen. Maar dat haar achternaam Holleeder is, eigenlijk niet. Toch blijkt het kind van 7 jaar het al te weten. Dat haar therapeut haar al aangaf dat ze het beste eerlijk kan zijn tegen de kleintjes, heeft ze voor kennisgeving aan genomen: ze besloot toch zo lang mogelijk te wachten met die eerlijkheid schrijft ze in het boek. Dat de kinderen op dat moment graag mee willen met oma, blijkt problematisch. De kinderen begrijpen dat niet, zeker niet als ze zegt dat ze niet mee kunnen omdat ze met de politie een grote boef wil opsluiten en die boef haar eigen broer is, namelijk Willem Holleeder.

Opdracht tot liquidatie zus Willem Holleeder

In het boek schrijft Astrid dat haar broer volgens het OM vanuit de Extra Beveiligde Inrichting de opdracht heeft gegeven haar, haar zuster Sonja en Peter R. de Vries om te laten brengen, omdat ze tegen hem heeft getuigd en opnames van de gesprekken tussen hen heeft opgenomen. Daarvoor heeft hij medegedetineerden van een straatbende benaderd. Een van hen heeft tegenover de recherche bekend dat Wim heeft gevraagd zijn zussen te vermoorden. Wim ontkent dat. Maar dat gegeven speelt wel als een rode draad door het boek. Astrid is bang of eigenlijk meer overtuigd van het feit dat haar broer deze actie zeker zal uitvoeren als hij de kans krijgt. Dus is ze waakzaam, overal waar ze is. De beklemmende sfeer die het boek uitademt, komt door dat gegeven. Als ze haar moeder ophaalt en die veel te lang doet over het stukje tussen voordeur en auto, als ze ergens moet parkeren en ze mensen ziet die zich vreemd gedragen, als ze naar het strand gaat om met haar dochter af te spreken, maar daar journalisten staan en zij dus net doet of ze haar eigen dochter niet kent.

De gesprekken tussen haar en haar moeder zijn verder opvallend. Een moeder die hoopt dat haar eigen zoon blijft zitten waar hij zit. Astrid beschermt haar omdat ze niet wil dat Willem ook haar te grazen neemt. De brief die haar moeder vervolgens schrijft en waarvan ze wil dat Astrid die aan het OM geeft, geeft ze niet af.

De jeugd van Astrid en Willem Holleeder

Tussen de zaken die ze in het heden meemaakt, komt ook het verleden steeds opdoemen. De angst die ze voelde voor haar vader, de ruzies, het alcoholisme van haar vader. De mishandeling van haar moeder door haar vader, maar ook de jeugd van haar moeder. Best een gelukkige jeugd, maar ook eentje met een vreemd geheim. En haar moeder die altijd nog geloofde in het goede van haar zoon Wim totdat Wim zijn andere zuster Sonja laat tossen wie van haar kinderen hij als eerste dood zal schieten. Dan stemt ze ermee in dat de zussen tegen Wim verklaren. ‘En daarmee viel haar gezin uit elkaar, iets wat ze altijd had willen voorkomen,’ aldus het boek. Verderop wordt duidelijk dat ze is gedwongen een onmogelijke keuze te maken tussen haar dochters en haar oudste zoon en dit voor haar enorm moeilijk was. Gewoon omdat ze er altijd wilde zijn voor al haar kinderen. Over de kleine Wim en haar moeder schrijft Astrid vol liefde. Maar ook dat haar moeder lange tijd goedpraat wat fout aan haar zoon is, omdat ze hem nog altijd als kleine jongen ziet.

Cor van Hout en andere criminelen

In het boek ook veel informatie over Cor van Hout en andere kompanen van Willem Holleeder. Hun werkwijze, de manier waarop ze andere mensen behandelden, de vrouwen van, de minnaressen van en het gemeenschappelijk doel van geld verdienen. Maar ook de houding van het gezin tegenover criminelen – ‘daar wilden we niets mee te maken hebben.’ Totdat ze zelf zo’n crimineel in hun geledingen hebben. Astrid schrijft daar over dat ze in het begin na de ontvoering van Heineken (Willem Holleeder ontvoerde Heineken) nog gewoon wel iets te maken wilde hebben met haar broer en zijn maat Cor van Houten. Omdat ze niet hun slachtoffers waren. Dat verandert als haar broer het op Cor van Hout, Astrids zuster Sonja en haar kinderen voorzien heeft. ‘Pas toen kwamen we in actie. Uit eigen belang. Maar we dienden ook het publieke belang.’ Eerlijk en rauw. Vanaf dan vallen de zussen onder toezicht van justitie.

Geen of slechte beveiliging

Uit het boek spreekt bladzijde na bladzijde dat de zussen vervolgens geen of een hele slechte beveiliging hebben gekregen. Zo kan er geen andere woning worden geregeld, terwijl de dames in huizen wonen die hun broer van top tot teen kent. Ook een ander kenteken op de wagen blijkt niet mogelijk. De angst die gepaard geeft met een leven met voortdurend omkijken, maar ook een leven dat nooit meer zal zijn wat het geweest is omdat verbanden noodgedwongen wegvallen, werk niet meer mogelijk is (omdat collega’s ook in gevaar lopen in dat geval) en zomaar een avondje weg of even naar de kapper onmogelijkheden zijn, is bijna tastbaar in het boek. Zaken die wel worden aangeboden werken niet of werken slecht, waardoor in ieder geval Astrid dan maar zelf een aantal zaken aanschaft als een kogelwerend vest en een pistool. Kosten die ze zelf moet betalen, terwijl een kroongetuige die ook tegen Holleeder getuigt 1,4 miljoen krijgt voor zijn veiligheid en een nieuwe toekomst.

Miljuschka Witzenhausen, de dochter van Astrid Holleeder

Als je dochter in een huwelijkscrisis zit en onderdak zoekt voor zichzelf en haar kinderen, zullen de meeste moeders daar niet over aarzelen en direct ja zeggen. Astrid is doodsbang en schrijft over haar dochter Miljuschka. Als ze schrijft over het werk van haar dochter is al snel duidelijk dat deze Miljuschka de Miljuschka is die zovelen kennen van kookprogramma’s op 24 kitchen. Hoe ze haar dochter toch onderdak biedt, is in detail te lezen. Ook over de huisvesting van zuster Sonja en haar zoon is te lezen dat die in geen geval veiligheid biedt. Astrid schrijft dat ze zich in de steek gelaten voelt en frustratie en wantrouwen nemen toe. Ze is zelfs bang dat Willem Holleeder die ze overigens consequent Wim blijft noemen ook daar invloed heeft. Uiteindelijk worden er dan toch een aantal maatregelen genomen, maar dat zijn hobbels waar Astrid zich voor tot het uiterste heeft moeten inspannen. Maar ook heeft ze financiële aderlatingen moeten doen, omdat werken gewoonweg niet meer mogelijk was.

Tekortkomingen OM

Het boek legt een wereld bloot die veel mensen niet zullen kennen, maar ook de tekortkomingen van het juridisch apparaat in Nederland en de (on)mogelijkheid om iemand daadwerkelijk te beschermen. Het is een aanklacht tegen het OM in combinatie met een persoonlijke geschiedenis waar heden en verleden door elkaar heen lopen. Het leest als een spannend boek, maar de realisatie dat het voor de zussen van Willem Holleeder echt geen spannend boek is, maar een nare dagelijkse realiteit maakt het ook een wrang boek. De persoonlijke geschiedenis maakt het plaatje compleet. Op de vraag waarom de een uit zo’n gezin zich zo anders ontwikkelt dan de ander, geeft het boek niet echt een antwoord. Maar daarop is wellicht ook geen antwoord te geven.

Informatie over Dagboek van een getuige

• Dagboek van een getuige - auteur Astrid Holleeder
• Verschijningsdatum oktober 2017
• ISBN109048843510
• ISBN139789048843510