Liefde is... Kim Casali

Ken jij ze nog, de plaatjes die we allemaal wel uit de krant knipte en onze agenda's ermee vol plakte. "Liefde is..." Kim Casali was de bedenkster van de kleine cartoons en ze sloegen in als een bom, tot op de dag vandaag kom je ze nog steeds overal tegen. Lees hier het verhaal over hoe de tekeningetjes ontstaan zijn en hoe mooi de liefde eigenlijk wel niet kan zijn...

Het Verhaal

Haar naam: Kim Grove en de zijne Roberto Casali, twee twintigers in 1967, zo begint het verhaal, zij komt uit Nieuw-Zeeland en ging op 19 jarige leeftijd de wereld rond om te reizen. Hij komt uit Italie maar wonen allebei in Los Angeles alleen is er alleen iets niet helemaal in orde met hun verblijfsvergunningen. Ze ontmoeten elkaar in een Ski Club in Los Angles en tijdens de Apres Ski maakte ze allemaal kleine tekeningetjes van haar grappige taverelen op de helingen. Roberto die haar wel erg leuk vond gaf aan hij ze wel zag zitten en haar ook. Hij bekeek haar kleine tekeningetjes en moedigde haar aan om daar mee door te gaan. Dat deed ze natuurlijk en toonde haar liefde in die kleine grappige tekeningetjes.

De tekeningetjes werden bekend gemaakt

Roberto bewaarde de tekeningetjes en toonde ze aan vrienden en familie en aan de Los Angeles Times vanaf dat moment is het balletje gaan rollen en werd "Liefde is..." het syndicaat cartoon op 5 Januari 1970. Eenmaal gepubliceerd werd het opgepikt door kranten uit 50 landen en 25 verschillende talen. De tekeningetjes werden op van alles en nog wat gedrukt, shirts, mokken, kalenders en nog heel veel meer.

Kim voelde zich niet als een artiest of een cartoon tekenaar. in 1981 zegt Kim in de september editie van Cartoonist Profiles Magazine: "Als ik mocht kiezen en de kans kreeg dan had ik schrijfster geworden van liefdes nummers, nummer over de liefde raakte me diep, toen werd ik dus geen songwriter en moest ik mijn expressie op een ander manier uiten en als je ziet is dat gelukt".

Liefde is... in de jaren '70

6 manden nadat ze getrouwd waren in 1971 vertrokken de Casalises naar Engeland. Daag bevalt Kim van 2 Zoontjes, Stefano en Dario. Haar cartoon groeide en Roberto werd haar business manager. Er waren tijden dan Kim haar cartoon moest verdedigen omdat sommige vonden dat ze het vrouwelijke karaktertje tekende als kinderachtig, makkelijk, denkend en afhankelijke om de man op handen te dragen.

Het verlies van haar Man.

In 1975 word haar man Robert gediagnosticeerd met een ongeneeslijke vorm van kanker. Hij onderging operaties en behandelingen in de hoop dat hij zijn levensduur wat zou kunnen verlengen. Datzelfde jaar hebben Robert en Kim de Britse cartoon tekenaar Bill Asprey ingehuurd zodat Kim zich zou bezig houden met het schrijven.

Tijdens Roberto's slechte gezondheid probeerde ze samen nog een derde kindje erbij te krijgen alleen hadden ze geen succes. In plaats daarvan hebben ze uiteindelijk de zaadcellen van Roberto laten invriezen voor later gebruik. Dan een paar maanden later komt Roberto te overlijden en na maanden van het proberen met inseminatie wat niet lukte om toch nog zwanger te raken werd ze dan uiteindelijk dan toch zwanger en beviel ze van Robert's derde zoon Milo op 10 Juli 1977 toen was Kim 31 jaar.

De cartoon gaat verder na de dood van Kim Casali.

In de eind jaren 80 en 90 neemt de populariteit van het cartoon af en helaas in 1997 op 55jarige leeftijd stierf Kim Casali na een korte ziekte in haar huis in Surrey, England.
Na de dood van Kim neemt de oudste zoon Stefano het cartoon "Liefde is..." over om de zaken weer n goede banen te leiden.
En tot op de dag van vandaag maken we altijd nog iemand blij met een cartoon van Kim Casali en denken we erdoor terug aan onze eerste liefdes en meer.