Sophie van der Stap: schrijfster

Sophie van der Stap: haar leven en werk
KankerZe is 21 jaar. Midden in het leven. Midden in de wereld. Sophie van der Stap is derdejaars studente politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Haar stad. Met een veelbelovende toekomst in het vizier reist ze de wereld rond. Tot diezelfde toekomst met een abrupte trap ver weg van haar vandaan wordt geschopt. Sophie van der Stap heeft kanker. In haar rechterlong. Wat volgt is een vierenvijftig weken durende chemotherapie om te overleven. Deze strijd legt ze vast op haar weblog en in haar dagboek. Delen hiervan worden in het NRC gepubliceerd. In 2006, een jaar later, verschijnt haar verhaal in romanvorm getiteld ‘Meisje Met Negen Pruiken’.
Meisje Met Negen Pruiken
Vierenvijftig weken chemotherapie. 21 jaar. Sophie van der Stap beschrijft hoe dat is, hoe het voelt, wat er gebeurt, hoe ze zichzelf ziet als de eerste haren uitvallen. Als haar lichaam de ziekte zichtbaar maakt, koopt ze haar eerste pruik. Ze is weer mooi. Ze koopt nog meer pruiken. Negen. Allemaal krijgen ze een naam, een persoonlijkheid: Oema, Pam, Blondie, Daisy, Platina, Stella, Bebé, Lydia en Sue. Na vierenvijftig weken wordt Sophie van der Stap schoon verklaard. De tumorfamilie is weg.Debuut verfilmd
Het debuut van Sophie van der Stap’s ‘Meisje Met Negen Pruiken’ werd een internationale besteller. Zo zond de Duitse tv-zender ZDF een documentaire over Sophie van der Stap uit getiteld ‘Das Mädchen mit den neun Perücken’. In 2009 werd de roman ook uitgebracht als luisterboek. De schrijfster sprak zelf de luisterversie in. Zangeres Anouk brengt haar nummer ‘Lost’ in het luisterboek ten gehore.
Naast de Duitse documentaire is nu ook het boek ‘Meisje Met Negen Pruiken’ in Duitsland bewerkt tot een film. Oscar-winnaar Andreas Bareiss produceerde. Marc Rothemund is de regisseur. De film is Duitstalig opgenomen met als titel Heute bin ich blond.
Leven na kanker
Een Blauwe Vlinder Zegt GedagDe toekomst lijkt voorzichtig weer terug in het vizier te verschijnen. “Wat te doen als je je leven hebt teruggekregen?”. Dat is de vraag die Sophie van der Stap zichzelf stelt in haar tweede boek ‘Een Blauwe Vlinder Zegt Gedag’. Haar roman beschrijft hoe ze van overleven moest terugschakelen naar het leven van alledag. Ze besluit niet terug te gaan naar de collegebanken. Ze blijft schrijven. Sophie stelt een lijst met dromen en wensen op en besluit de wereld rond te reizen. Haar eerste reis voert haar naar Heidelberg waar haar vriendin Chantal op haar sterfbed ligt. In een interview met Lydia van der Weide vertelt Sophie van der Stap dat de titel naar Chantal verwijst: “Kort nadat ze was gestorven, werd ik bezocht door een blauwe vlinder. Die zag ik later overal in terug. Overal dook ze op, Chantal. Magisch.” Om de dood van Chantal te verwerken en haar eigen draai in het leven terug te vinden vertrekt Sophie van der Stap naar de idyllische plaatsen op haar wensenlijst, van Buenos Aires, Rio de Janeiro tot Hong Kong en Istanbul om uiteindelijk weer terug naar thuis te gaan.
Orange Ribbon
Walter Scheffrahn (oprichter van Pink Ribbon International), Sophie van der Stap en klinisch onderzoeker bij de oncologie afdeling van de Universiteit van Leiden, Jurriaan van Dam, zetten zich in om tezamen Orange Ribbon International op te richten, een liefdadigheidsinstelling ter bestrijding van alle vormen van kinderkanker. Toen op 4 januari 2008 Jurriaan van Dam aan de gevolgen van kanker overleed werd de oprichting van Orange Ribbon’s start in een stroomversnelling in gang gezet en aan Jurriaan van Dam opgedragen. Sophie van der Stap is de internationale ambassadeur voor Orange Ribbon International.En Wat Als Dit Liefde Is
Van autobiografisch naar fictie. Dat is de nieuwe stap die de jonge schrijfster met haar derde roman heeft gezet. En succesvol. Met behulp van tips van een schrijver en een maquette van een studente architectuur heeft ze haar derde roman ‘En Wat Als Dit Liefde Is’ geschreven.Rue du Désir: een maquette
De maquette is de straat Rue du Désir waarin zich het grootste deel van het verhaal plaatsvindt. Een maquette van een niet-bestaande straat dat Sophie van der Stap hielp in het visualiseren en beschrijven van de straat.
Het verhaal vertelt over twee bewoners van Rue du Désir, de 28-jarige Tara en de 63-jarige Mevrouw Marianne De Grenelle. Tara beleeft het ene avontuur na het andere, verslijt de ene na de andere minnaar en is vooral op zoek naar zichzelf. Marianne is alleen. Onzichtbaar en blind maakt Marianne een studie van het observeren van haar buren. Samen vormen Tara en Marianne een bijzondere vriendschap. Het verhaal speelt zich af in Parijs, waar Sophie nu samen met haar Franse liefde woont.