Grazia Deledda, Nobelprijswinnares

Grazia Deledda was de eerste Italiaanse vrouw die de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Ze werd geboren op Sardinië en het eiland en haar bewoners spelen in vrijwel haar gehele oeuvre een grote rol.

Sardinië

Deledda werd geboren in Nuoro op Sardinië op 27 september 1871. Haar vader was een rijke boer en had een voorliefde voor literatuur. Hij had een pers waarmee hij een lokale krant en zijn eigen gedichten uitgaf. Deledda ging naar de lokale basisschool en kreeg daarna privé-lessen. Haar leraar stimuleerde haar om te schrijven en vond haar werk zo goed dat hij haar aanraadde het uit te geven. Ze had een voorliefde voor lezen en verdiepte zich ook in de lokale folklore en legendes. Deledda had een kleurrijke familie, die ze later ook in haar verhalen zou gebruiken, net als de lokale, Sardijnse gebruiken.

Oeuvre

Het eerste verhaal dat Deledda publiceerde was Sangue sardo (Sardijns Bloed). Ze stuurde het naar een modetijdschrift dat het onmiddelijk publiceerde. Daarna werden verhalen van haar gepubliceerd in tijdschriften in Rome en Milaan. Haar eerste boek was Fior di Sardegna (Bloem van Sardinië). Daarna schreef ze nog tal van boeken. Haar beste werk schreef Deledda nadat ze Sardinië verliet. De boeken weerspiegelden het leven en de mensen van Sardinië. Haar eerste echte grote succes was Elias Portolu, dat in diverse talen vertaald werd. In dit boek houdt ze zich bezig met de vrije wil en het lot. Ze gebruikte diverse mensen uit haar familie en directe omgeving voor het verhaal. In 1904 verscheen Cenere (Assen), over een moeder die haar kind ter adoptie afstaat. Het boek was een groot succes en werd later verfilmd. De film werd een klassieker in het genre stille film. Er is geen duidelijk grote invloed op haar werk aan te wijzen. Wat haar het meest beïnvloedde was Sardinië en het naturalisme uit die periode. Een schrijver die ze zelf noemt is Giovanni Verga, die ze zelf aanwees als een terechtere Nobelprijswinnaar dan zijzelf.

Nobelprijs voor Literatuur

In 1900 trouwde Deledda met Palmiro Mardiesani uit Cagliari, de Sardijnse hoofdstad. Het echtpaar kreeg twee zonen. Ze verhuisden later naar Rome. Deledda sprak vrij in haar werk, maar in het openbaar was ze een gesloten, verlegen vrouw. Haar toespraak tijdens de uitreiking van de Nobelprijs in 1926 was een van de kortste ooit. De reis naar Zweden was de enige keer dat Deledda haar vaderland verliet.

Borstkanker

Deledda stierf op 15 augustus 1936 aan borstkanker. Ze werd begraven bij Monte Ortobone, vlakbij haar geboorteplaats Nuoro. Posthuum werden er nog twee van haar werken uitgegeven, onder andere Cosima, een autobiografisch werk. Deledda schreef 30 romans, 400 korte verhalen en daarnaast nog gedichten, een opera-libretto, enkele artikelen en een toneelstuk. Haar boeken worden tot op de dag van vandaag gelezen in Italië.