Belle van Zuylen
Isabelle de Charrière, beter bekend als Belle van Zuylen (1740 – 1805), was een vrouw die haar tijd in sommige opzichten ver vooruit was. Met haar Verlichte opvattingen over bijvoorbeeld het huwelijk (“Men moet niet uit berekening trouwen, alleen uit liefde”), kon ze sommige mensen nogal eens verbaasd doen staan. Hoe kan het dat juist zij al zover haar tijd voor was met haar ideeën? En welke invloed had dat eigenlijk op haar eigen leven? En op het leven van haar omgeving? Kortom, wat heeft Belle van Zuylen betekend voor de mensen van vroeger en wat betekent ze nu nog voor de mensen van nu?Leven
Belle van Zuylen is geboren in een goede familie, een adellijke familie, in Nederland.Ze had het goed thuis en kreeg alle mogelijkheid om haar horizon te verbreden. Op haar tiende levensjaar ging ze bijvoorbeeld een jaar naar Frankrijk om Franse lessen te volgen. Maar ook volgde ze privélessen Engels, Italiaans, Latijn, Duits, muziek, natuurkunde, wiskunde en ze kreeg godsdienstles. Ze had hierdoor een grote voorsprong op leeftijdsgenoten, omdat echt studeren voor vrouwen nog niet mocht. Ze kon zich hierdoor al snel een goed en intelligent beeld van de wereld vormen en ze vond het heerlijk om daar in haar vrije tijd op los te filosoferen. Ze hield ervan om te schrijven, in alle opzichten, zo schreef ze brieven, (zelf)portretten, fabels, novelles, pamfletten, toneelstukken, opera’s en muziekstukken.Liefdesleven
Belle van Zuylen heeft een nogal turbulent liefdesleven gehad, ze was populair bij de adellijke jongens maar was zelf nogal kieskeurig, waardoor ze aardig wat mannen langs heeft zien komen en gaan. Bijvoorbeeld David-Louis de Constant d’Hermenches (1722 – 1785), hij was een getrouwde Zwitserse man die in dienst van de Staten-Generaal was. Nadat ze deze man had ontmoet ontstond een vijftien jaar lange brievencorrespondentie. Deze brieven zijn bewaard gebleven en hieruit is later gebleken dat tijdens deze vijftien jaar veel van Belle’s Verlichte ideeën zijn ontstaan. Constant heeft in zijn brieven ook een paar keer opgemerkt hoe hij haar bewonderde om haar gedachtegang en heeft zelfs een keer geschreven dat hij haar brieven beter vond dan de brieven van de grote filosoof Voltaire. Deze correspondentie werd natuurlijk niet goed gekeurd door haar omgeving, ze vonden het raar dat Belle zich zo afzette tegen de adellijke tradities, een vrouw hoorde in die tijd onderdanig en deugdzaam te zijn, maar dat was alles wat Belle juist niet wilde, ze wilde onafhankelijk zijn.Deze onafhankelijkheidsdrang is ook een van de hoofdredenen dat ze een tijd later een huwelijksaanzoek van James Boswell (1740 – 1795) afwijst. Het is een goede man, maar hij stelde eisen aan hun huwelijk, zo stond hij Belle niet meer toe te corresponderen met andere mannen zonder zijn toestemming. Belle heeft hem daarom afgewezen en later in een brief aan hem geschreven: “Ik zou niet deugen je vrouw te zijn, ik heb namelijk geen talent voor ondergeschiktheid”. Ze besloot uiteindelijk om dan maar te kiezen voor een leven zonder man, ze weet niet waar ze haar prins op het witte paard zou moeten zoeken en ze dacht dat haar perfecte kandidaat er wel nooit zou komen. Haar vader accepteerde dit niet, dus uiteindelijk koos Belle voor een verstandshuwelijk met de oude huisleraar van haar broers, Charles-Emmanuel de Charrière, deze man had veel kennis en stond voor de Verlichting, ze zou hier dus geen ondergeschikte rol in het huwelijk krijgen en daar kon ze wel mee leven. Wel gaan de geruchten dat Belle Charles een eed heeft laten zweren dat hij haar vrij moest laten in haar doen en laten.
Werk
Veel van het werk dat gepubliceerd is van Belle zijn brieven, brieven naar bijvoorbeeld de eerder genoemde Constant d’Hermenches of een paar jaar later, brieven naar de neef van deze Constant, Benjamin Constant (1767 – 1830) waar Belle een verhouding mee heeft gekregen. Een van haar eerste werken dat is gepubliceerd is Le Noble. Belle was 22 jaar toen ze deze novelle anoniem uitbracht. Het was namelijk een satire over alle vastgeroeste tradities binnen de adel. Al snel ontdekte haar ouders dat het Belle was die dit had geschreven, haar vader was woest en heeft gezorgd dat alle uitgaven zo snel mogelijk uit de handel werden genomen. Weer een punt waarop Belle liet zien anders te zijn dan de andere adellijke meisjes. Men zegt dat ze zelfs op dat punt nog heeft gezegd “Ik vraag geen vrijheid van mening, die heb ik gewoon!”. Ze schreef haar boeken in het Frans, omdat Frankrijk in deze tijd hoog in cultureel aanzien stond. Bovendien paste de nieuwe intellectuele stroming, de Verlichting, perfect bij Belle en haar gedachten.In 1787 publiceerde ze een van haar meest succesvolle romans, Caliste, het was een briefroman die zich afspeelde in Engeland en waarin Belle beschreef hoe moeilijk het was om je te onttrekken aan de wil van je ouders. Er zijn mensen die beweren dat ze deze briefroman deels autobiografisch heeft geschreven, ook zij had moeite om zich te onttrekken aan de wil van haar ouders. Die hadden immers liever gezien dat Belle was getrouwd met één van de partners die haar vader voor haar had uitgekozen, maar waar ze misschien niet helemaal vrij bij kon zijn en die ze dus heeft afgewezen.
