De beschaving der Akkadiërs

De Akkadiërs kwamen plotseling opzetten als nieuwe beschaving. In korte tijd bouwden ze de stad Akkad, die vervolgens als Babylonië bekend zou worden. Net zo snel als ze waren verschenen verdwenen ze weer plotseling van het wereld-toneel.

Opkomst en ondergang van de Akkadiërs

De Akkadiërs waren een Semitisch volk dat gedurende de periode van de Sumerische stadsstaten op het Arabisch schiereiland leefde. Ze waren semi-nomadisch, trekkend van plek naar plek, afhankelijk van de seizoenen. Over de vroege cultuur en geschiedenis van de Akkadiërs is weinig bekend. Het volk migreerde naar het noorden waar het in conflict kwam met de Sumeriërs. In 2340 v.Chr. veroverde de beroemdste Akkadiër, Sargon, het Sumerische rijk en bouwde zijn eigen staat, die zich uitstrekte tot aan Libanon en Oman en de meeste Sumerische stadsstaten binnen haar grenzen had. Aanvankelijk werd gedacht dat Sargon de eerste Akkadische koning was, maar vandaag de dag wordt aangenomen dat er al eerdere koningen zijn geweest. Er werd handel gedreven met zeer diverse producten en uit zeer diverse regio's. De verbouw van tarwe was de basis van het rijk, en de vruchtbare bodems en voldoende regenval zorgde voor een grote opbrengst. Er werden forten gebouwd om de tarwe-oogst veilig te stellen.

Babylon

De hoofdstad van het rijk was Akkad, waar vervolgens de naam van het volk van werd afgeleid. Deze stad, die de grootste was die de wereld tot dat moment had gekend, werd later bekend onder de naam Babylon, het centrum van het Midden-Oosten voor bijna 2000 jaar.

De Akkadische taal

Het Akkadisch is een Semitische taal, zoals ook het hedendaagse Hebreeuws en Arabisch. Ook het Assyrisch en Babylonisch behoren tot deze taalgroep. De Akkadiërs gebruikten het spijkerschrift, afgeleid van het spijkerschrift van de Sumeriërs. Een van de vroegste literaire werken ter wereld, Het epos van Gilgamesh, is afkomstig van de Akkadiërs, alsook het Epos Atrahasis. Langzaam begon het Akkadisch de plaats in te nemen van het Sumerisch, totdat het die taal tenslotte volledig had overgenomen. Akkadische teksten werden later gevonden tot in Egypte en Perzië.

Sargon en zijn opvolgers

In 2125 v.Chr. kwam de Sumerische stad Ur in opstand tegen de Akkadische overheersing en het Akkadische rijk kwam ten val. De Sumerische stadsstaten kwamen opnieuw tot bloei. Aan het einde van Sargon zijn leven begon de onrust te groeien in het rijk en onder zijn zonen nam die onrust alleen maar toe. De zoons die hem opvolgden, Rimush en Manishtushu werden waarschijnlijk allebei vermoord. Naram-Sin, de kleinzoon van Sargon, begon zijn regeerperiode ook met problemen, maar hij bracht een groot leger op de been en met behulp daarvan en vanwege grote landbouw-opbrengsten werd het Akkadische rijk zeer welvarend. De landbouw werd strak gepland en belasting werd betaald in de vorm van producten maar ook van arbeid in publieke werken aan bijvoorbeeld tempels en irrigatie-werken, wat tot een nog hogere productie leidde.

Ondergang

Zo snel als het rijk was opgekomen, zo snel stortte het ook weer ineen. Aan het einde van de regeer-periode van Shar-Kali-Sharri, de zoon van Naram-Sin, stortte het rijk ineen door de invasie van de Gutiërs. Tegenwoordig wordt er van uitgegaan dat de ineenstorting van het rijk ook samenhing met een plotseling toenemende droogte in het gebied en een gebrek aan regen. Sommige wetenschappers zien hierin ook de aanleiding voor het verbod op het eten van varkensvlees wat zich vanaf deze tijd snel over de regio verspreidde. Over de periode na de Gutische inval is weinig bekend, vanaf de val van het rijk tot 2100 v.Chr. wordt tot op de dag van vandaag grotendeels in duisternis getast.