De geschiedenis van Florence

Florence was een Romeinse colonia, gesticht door Caesar. Romeinse afkomst nog te zien in het ‘grit-pattern’ van het stratenplan (castra-model). De Italiaanse naam is Florentina, misschien vanwege de vele bloemenvelden in de buurt. In ieder geval is de lelie uiteindelijk in het stadswapen terechtgekomen.

Het begin

Keizer Karel de Grote stelde rond 800 Markgaafschappen in, oa Toscane. (Graafschappen aan de grenzen van zijn Rijk.)
Rond 1111 was er de Markgravin Mathilda van Canossa (‘La Gran Contessa’) die de scepter zwaaide. Zij gaf Florence de vrijheid, dwz: totale autonomie. Er werden vanuit de bevolking consuls aangewezer, er was een Raad (Consiglia) en 100 controlerende belangrijke mannen (Centi Buonuomini). Later kwamen de zeven hoofdmannen van de Gildes daar nog bij (de Priori, verenigd in het Prioraat, het feitelijke bestuursorgaan van de stad.). Tot op heden wordt Mathilda door de Florentijnen gezien als een halve heilige.

De verandering in bestuur kwam Florence zeer ten goede: de stad veroverde burcht op burcht, stadje op stadje. De verslagen ridders werden gedwongen in de stad te gaan wonen. Uiteindelijk bleek dit voor hen een blessing in disguise: juist in de stad hadden ze de gelegenheid middels de handel enorme rijkdommen te vergaren. Ze werden de Grandi enoemd. Ze mochten ook in de stad hoge torens bouwen (vgl San Gimingiano, maar dan nog erger).

De economische voorspoed resulteerde in een Europese economische toppositie, getuige ook het succes van de bijzonder stabiele en gewilde gouden florijn (fiorino d’oro, vgl. ƒ., het teken voor de gulden). Qua kunst was het nog niet zoveel, qua geld wel.

Dante Alighieri

Rond 1300 was er een relletje in de stad: een aantal Grandi had een processie van de Priori naar het Baptisterium met geweld verstoord. Eén van die Priori, Dante, stemde in de daaropvolgende vergadering van het prioraat voor verbanning van deze lieden. Dit gebeurde ook, maar.. de heren kwamen terug en zorgden ervoor dat de voorstemmers zelf verbannen werden. Dante heeft sindsdien nooit zijn vaderstad meer mogen betreden.

Hij schreef de Divina Comedia, onderverdeeld in Inferno, Purgatorio en Paradiso.
Het gedicht wordt beschouwd als oerknal van de Italiaanse cultuur. Het Italiaans is direct afgeleid van de taal van Dante.

Wat betreft de inhoud:

Het verdwaald zijn in het bos en de tocht door de hel, vagevuur en paradijs, waar hij Beatrice ontmoet is allemaal psychologisch te duiden, de taal is zeer symbolisch.