Legende: De Witte Dame van Het Gebroken Slot

Sinds het eind van de zestiende eeuw is kasteelruïne Het Gebroken Slot behekst. Er doolt een Witte Dame rond die was vervloekt door een edelman. Tot in de vorige eeuw joeg ze daar fietsers, bromfietsers en andere verkeersdeelnemers vooral rond middernacht de stuipen op het lijf.

Verwoest in 1511, 1586 en 1944

In het Limburgse Maasdorp Grubbenvorst ligt, op de weg richting Blerick, de kasteelruïne Het Gebroken Slot. Het oorspronkelijk kasteel Grubben dateert ongeveer uit 1300 en werd in 1511 en in 1586 verwoest. De laatste keer door de Hertog van Parma, tijdens de 80-jarige oorlog. Tot de Tweede Wereldoorlog stond nog redelijk wat overeind van de ruïne, na zware gevechten in 1944 bleef slechts een enkel half muurtje over. Hoe het kasteel er ooit uitzag, met een grote ronde toren rechts en een kleinere toren links, is sindsdien niet meer te zien.

Spookverhaal

Onlosmakelijk verbonden met Het Gebroken Slot is het spookverhaal van de Witte Dame. Een triest verhaal, met een gevaarlijk randje. Ergens aan het eind van de 16e eeuw vond een op de vlucht zijnde jonge edelman onderdak in een herberg in Grubbenvorst. Hij werd verliefd op de prachtige dochter van de waardin en ze brachten veel tijd met elkaar door.

Emotioneel gesprek

’s Nachts liep de ridder weleens in de omgeving van Het Gebroken Slot, als hij de slaap niet kon vatten. Zo ook die ene avond. Ergens verderop hoorde hij een roeibootje aanmeren bij de ruïne. Een man en een vrouw waren in een emotioneel gesprek. De stem van de jongedame herkende hij direct, het was zijn vriendin. De man verweet haar dat ze zich veel te vriendelijk gedroeg ten opzichte van de verliefde ridder. De vrouw antwoordde dat hij zich niet zo druk moest maken, want ze hield echt alleen van hem.

Vloek van de ridder

Bij de jaloerse ridder brak iets, hij voelde zich al die tijd door haar in de maling genomen. Daardoor vond hij dat zijn eer was aangetast, hij stapte op het stel af. Terwijl hij probeerde verhaal te halen, werd hij door de man op zijn achterhoofd geslagen. Versuft viel hij in een van de krochten van de ruïne. Met een van zijn laatste ademstoten vervloekte hij de herbergiersdochter: ‘Gij zult geen rust meer vinden op deze aarde, en ook na je dood zal je voor eeuwig en altijd aan deze verdoemde plek geketend zijn.’ Drie dagen later stierf de vrouw, na hevige koortsaanvallen. Sindsdien waart ze rond in de buurt van Het Gebroken Slot. De vloek van de edelman houdt tot in deze tijd stand.

Mysterieuze gebeurtenissen

De ‘Witte Dame’ van de ruïne is nog steeds een bekend griezelverhaal onder de Grubbenvorstenaren. Meerdere malen in de twintigste eeuw is er sprake van mysterieuze gebeurtenissen. Zo wordt een boer dood gevonden, die de avond tevoren nog had gebluft dat hij wel met die Witte Dame zou dansen, als ze zou verschijnen. In de oorlog wordt een Duitse tank op een vreemde manier vernield (door de Witte Dame? De edelman die haar vervloekte kwam immers waarschijnlijk uit Duitsland).

Fakkeltocht

Ook verkeersongelukken zijn een regelmatig terugkerend verschijnsel, waarbij de oorzaken (een koe die plotseling midden op de weg staat) soms erg vreemd lijken. Midden jaren zeventig van de vorige eeuw wordt er door de dorpsbevolking op een gegeven moment zelfs een fakkeltocht georganiseerd, in een ultieme poging om de geestesverschijning te verjagen. Fietsers trapten in die tijd, als ze rond middernacht op de Venloseweg langs de ruïne komen, altijd even wat harder om De Witte Dame minder kans te geven om toe te slaan.

Beschermvrouwe van het dorp

Tegenwoordig is het allemaal wat vriendelijker. De Witte Dame wordt nu als hoedster en beschermvrouwe van Grubbenvorst gezien. Elk oneven jaar vindt er een theatervoorstelling bij de kasteelruïne plaats, waar bovenstaande legende van de Witte Dame wordt nagespeeld. Vervolgens wordt de dame in kwestie in een fakkeltocht naar het dorp gebracht, waar ze het middelpunt van het feest mag zijn. Dit Witte Dame-feest dient overigens ook om Grubbenvorst als belangrijkste aspergedorp (het ‘witte goud’) van de regio op de kaart te zetten.