Hitlers kopstukken: Heinrich Himmler

Zijn naam is verbonden met dood en verderf. Bij het noemen van zijn naam liepen de rillingen bij mensen al over de rug. Hij was de baas van de meest beruchte eenheden in Duitsland: de SS en de Gestapo. Deze voormalige kippenboer was verantwoordelijk voor de miljoenen doden in de concentratiekampen.

Zijn leven tot aan de Tweede Wereldoorlog

Heinrich Himmler werd geboren op 7 oktober 1900 in München. Hij groeide op in een katholiek milieu. Zijn vader was leraar van de Beierse prins Heinrich von Wittelbach. Zijn moeder stierf toen Heinrich nog een klein jongetje was. Aan het einde van 1917 ging hij naar de offieciersopleiding van de Beierse 11e regiment. Hij nam echter nooit deel aan de Eerste Wereldoorlog. In oktober 1919 schreef hij zich in als landbouwkundige student aan de Technische Hogeschool in München. Hier kwam hij in aanraking met Ernst Röhm, een naaste van Hitler in de begintijd van de NSDAP. Hij bracht heem in contact met Hitler. Hij raakte zo onder de indruk van Hitler dat hij lid werd van de NSDAP. In 1922 studeerde hij met succes af en werd hij assistent-bouwkundige bij een bedrijf in Schleissheim: Stickstoff-Land. In 1923 nam hij deel aan de putsch van Hitler, die jammerlijk mislukte. Na de putsch werd hij secretaris van Gregor Strasser, een naaste medewerker van Hitler. In 1928 trouwde hij met Margarethe Boden, dochter van een grootgrondbezitter in West-Pruisen.

Hij verdiende niet genoeg bij de NSDAP en daarom kocht hij samen met zijn vrouw een stuk grond in de buurt van München. Hij liet er een klein huisje op bouwen en bouwde zelf het kippenhok. Hij droomde van een grote kippenfokkerij, maar door geldgebrek en slechte opbrengsten kwam dit echter nooit van de grond. In deze zware tijden werd ook nog eens vader van zijn enige dochter.

Op 6 januari 1929 werd Himmler benoemd tot hoofd van de SS (Schutz Staffeln). Dit was een select groepje mannen, die als lijfwachten van Hitler moesten fungeren. In het begin van de SS bestond het aantal leden van de SS uit 280. Himmler ging hard aan het werk en hij maakte van deze ongeorganiseerde groep mensen, een geoliede eenheid. Met zijn geduld en inzet groeide het aantal snel. In 1933 bestond de SS uit 5000 leden.

De grote ommekeer in zijn carrière kwam toen Ernst Röhm in 1934 werd vermoord. Er ontstond een strijd tussen de verschillende eenheden en de SS kwam als winnaar uit de strijd. Binnen de kortste keren was de SS de invloedrijkste organisatie van het Derde Rijk. In 1936 werd hij benoemd tot Reichsführer der SS en werd hij hoofd van de gehele Duitse politie. Hierdoor werd hij eveneens de baas over de later zo gevreesde Gestapo.

In het kabinet van Hitler werd hij minister van Binnenlandse Zaken, waardoor zijn macht nog groter werd.

De Tweede Wereldoorlog

Doordat SS’ers de concentratiekampen bewaakten, kreeg Himmler het gezag over alle concentratiekampen. De gevolgen van de concentratiekampen zijn bekend. 4 á 5 miljoen joden waren omgebracht, tweeëneenhalf Polen werd gedood, 520.000 zigeuners, 430.000 Russische krijgsgevangenen en 100.000 ongeneselijk zieken werden vergast en geliquideerd. Je zou verwachten dat Himmler een duivelse persoon was met weinig menselijke trekken, maar dit beeld bleek echter niet te kloppen. Hij had het uiterlijk van een plattelandsonderwijzer. Hij was schuw man en meed zoveel mogelijk de openbaarheid. Hij handelde het liefs zaken af vanachter zijn bureau en was graag bezig met zijn geliefde dossiers. Hij was eigenlijk een typische klerk.
Maar hij was wel de ontwerper van een racistische moraal, de opdrachtgever van massale executies en hij was degene die persoonlijk het beval gaf tot het medisch experimenteren op mensen.

Daarnaast was hij de bedenker van een document waarin vermeld wordt dat Duits op den duur de voertaal van alle veroverde gebieden moest worden en dat het Engels en Russisch moeste verdwijnen. Ook bedacht hij voorstel waarin stond dat SS’ers een tweede vrouw te nemen om maar genoeg blonde, blauwogige kinderen te verwekken. De andere volkeren moesten geboortebeperkingen worden opgelegd, met alle mogelijke middelen.

Hij leefde zeer sober in vergelijking met de rest van de grote leiders en had het laagste salaris van allemaal, zodat hij elke maand weer de eindjes aan elkaar moest knoppen. Naast zijn werk als SS’er, stak hij veel tijd in zijn twee hobby’s: het laten onderzoeken naar de oorsprong van de Ariërs en het ontcijferen van het runenschrift.

Hij was als een van de weinige, zeer trouw aan de Führer. Hij geloofde blind in Hitler en het nationaal-socialisme. Elke keer als hij met Hitler had gesproken of bij hem op bezoek was geweest, was hij zo blij als een klein kind. Hij ondernam ook geen actie, zolang Hitler hem geen bevel gaf iets te doen.

In de loop van de oorlog werd hij ook nog bevelhebber van de Waffen-SS en aan het einde van de oorlog was hij bevelvoerder van het thuisfront.

Aan het einde van de oorlog probeerde hij bij de westerse geallieerden in een goed daglicht te komen, door in het geheim te onderhandelen over vrijlating van joden uit de concentratiekampen. Hij was ervan overtuigd dat hij als opvolger van Hitler mocht optreden na diens dood. Het werd echter grootadmiraal Dönitz. Dönitz liet Himmler op 6 mei 1945 uit al zijn ambten ontheven. Tot 21 mei wist hij onder te duiken, maar op die dag werd hij aangehouden bij een Britse controlepost. Hij had een andere identiteit aangenomen en had zijn uiterlijk veranderd. Hij viel echter door de mand, doordat hij zijn gloednieuwe identiteitsbewijs liet zien. In die tijd hadden weinig mensen een identiteitsbewijs, laat staan een gloednieuwe. Hij gaf zich over en werd naar een gevangenkamp in Lünenberg gebracht. Hier wist hij zelfmoord te plegen doormiddel van een gifcapsule, dat hij had verstopt in zijn mondholte. Op 26 mei werd hij op een geheime locatie begraven in de bossen in de omgeving van Lünenberg