Biografie André van Duin: carrière, films, tv en privé

André van Duin mag zeker tot de meest succesvolle Nederlandse artiesten van de naoorlogse periode worden gerekend. Het zet zijn bijzondere talent al decennia in als revueartiest, zanger, regisseur, tekstschrijver en programmamaker terwijl hij bij het grote publiek natuurlijk in het bijzonder als komiek bekend is. We kennen hem vooral van de tv maar ook als acteur in diverse films maar zeker ook van het serieuze theater. Kortom, een ras-entertainer en heel een bijzonder en daarbij ook aardig persoon, die om een nadere kennismaking vraagt.

Jeugd en beginnende carrière

André van Duin werd als Adrianus (Adri) Marinus Kyvon op 20 februari 1947 aan de Watergeusstraat in Rotterdam Delftshaven geboren, als enige kind van Adrianus Kyvon en Henriëtte Wielders. Op de personeelsavonden van het bedrijf waar zijn vader magazijnbediende was, de Rotterdamse Droogdokmaatschappij, kwam de jonge André in aanraking met artiesten als Rita Corita, Johnny Kraaykamp en Bueno de Mesquita; dat zette hem toen aan om deze en andere bekende Nederlandse artiesten te imiteren.

André van Duin op school

Al op de lagere school hield André, toen ook Dré genoemd, zich bezig met grappen en grollen in de klas en hij wist toen al hij artiest wilde worden. Toch is hij eerst naar de ambachtsschool gegaan om tot machinebankwerker te worden opgeleid, zoals de meeste jongens uit zijn klas. Zijn grote liefde bleef het artiestenvak en kwam voorlopig vooral tot uiting in de vele imitaties en parodieën van Nederlandse artiesten van die tijd, zoals Dorus.

Na de ambachtsschool heeft hij actief gesolliciteerd bij de diverse omroepen, waarvoor hij de artiestennaam André van Duin gebruikt. Helaas werd hij niet aangenomen en ging hij aan de slag bij een Rotterdams verzekeringsbedrijf. Intussen bleef hij aandringen op een kans in Hilversum en die kans werd hem in 1964 geboden, bij het radioprogramma Mignon. Met een geluidsband die hij zelf had gemonteerd deed hij dat jaar mee het talentenprogramma Nieuwe Oogst van AVRO, waar hij won en vervolgens mocht optreden in de televisieshow van Willy en Willeke Alberti. Dat veroorzaakte zijn echte doorbraak als "André van Duin".

Professionele carrière

Vanaf dat moment namen Theo Rekkers en Huug Kok het management in handen en met André richtten zij André van Duin Producties op en nam zijn loopbaan en grote vlucht. Zij eerste single uit 1965, Hé hé ik heet André, was meteen een grote hit, en hij trad steeds meer op in shows van artiesten als Rudy Carell, De Mounties, Oebele en Snip en Snap. In 1968 maakte hij een serie televisieshows voor de AVRO Een avondje tv met André, onder regie van Guus Verstraete jr.

Vanaf 1970

Alhoewel hij vanaf 1968 al actief was bij verschillende theaterproducties, stond hij pas echt in de schijnwerpers in 1970 toen Joop van den Ende Theaterproducties een eigen revue voor hem creëerde, de "Lach in de ruimte", met o.a. Frans van Dusschoten en Ria Valk. Daarna volgde show op show en in 1973 startte hij zijn radiocarrière bij Radio Noordzee, de NRC (van 1967 tot 1985) en uiteindelijk de TROS waar zijn genre het best tot zijn recht kwam. Erg populair was zijn bijdrage tot het programma Ter land, ter zee en in de lucht. Andere bekende televisieprogramma's uit zijn carrière zijn o.a.:

• Animal Crackers (voice-overs)
• Dik Voormekaar Show (vanaf 1973) met Ferry de Groot
• De Ep Oorklep Show (1978) met Frans van Dusschoten en Hans Otjes
• Wie ben Ik (vanaf 1990) met Ron Brandsteder
• Van Duin op z'n best (2010), als vervanger van Paul de Leeuw
• Heel Holland Bakt (vanaf 2016)
• Het geheime Dagboek van Hendrik Groen (2017)
• Wat een verhaal (2019)

In 2011 ging "Ja hoor... daar is ie weer!" in première, een show met Ron Brandsteder en Anne-Marie Jung.

Films

Zijn talent werd al gauw ook ingezet bij Nederlandse films, zoals in de rol van de onnozele Joep Meloen in Ik ben Joep Meloen en als rondreizende kiezentrekker in De Boezemvriend, losjes gebaseerd op het boek De Inspecteur-generaal van Gogol. Ook maakte hij enkele andere producties, waaronder een kerstshow bij de TROS in 1978 en in 1982 de musical Boem-Boem. Daarnaast speelde hij al vroeg in zijn carrière (1972) de rol van Toontje Bulthuis en de televisieserie Het meisje met de blauwe hoed.

Onderscheidingen

Gedurende zijn lange loopbaan werd André van Duin enkele malen onderscheiden:

• De Gouden Eeuw Award (2009) voor zijn gehele televisiecarrière.
• De 52ste plaats van de Grootste Nederlanders
• Officier in de Orde van Oranje-Nassau (2011)
• De Beeld en Geluid Oeuvre Award 2010 (2011)

Eigen straat

In februari 2012 werd hij verrast met zijn eigen straat, de André van Duinboulevard in Hilversum. Hij kreeg het straatnaambord met daarop zijn naam uitgereikt door Pieter Broertjes, burgemeester van Hilversum.

Muzikale carrière

André van Duin nam al vanaf het begin platen op, veelal als persiflages zoals Stoele stoele uit 1965, een persiflage op Wooly bully van Sam the Sham & the Pharaohs. Sommige van zijn persiflages werden uiteindelijk meer succesvol dan het origineel; dat was o.a. het geval met Doorgaan dat in de Nationale Hitparade een veel hogere ranking had dan het origineel. Bekend zijn natuurlijk ook zijn carnavalskrakers, zoals het legendarische Willempie (1976), 'k Heb hele grote bloemkoole (1979), Er staat een paard in de gang/Flip Fluitketel (1981), Joep Meloen (1982), Gatzdeladigee (1983), Wij zijn de vuilnisman (1984) en Mijn opoe heeft een zadel op d'r rug (1985) en meer recentelijk Ome Cor heb een drilboor (2010)

Ook in het meer serieuze genre was hij actief, zoals met de vijfdelige albumserie And're André en Recht uit het hart.

Privé

Door zijn drukke bestaan heeft hij weinig tijd voor een uitgebreid sociaal leven. Bovendien mengen zakelijke relaties en vriendschappen gemakkelijk met zijn privéleven. Met zijn ouders had André een prima relatie en in zijn vriendenkring staat hij bekend als sociaal, trouw in vriendschap en gemakkelijk in de omgang. Vanaf 1974 deelde hij zijn leven met zijn partner Wim van der Pluijm met wie een aantal jaren op Aruba woonde. Na het overlijden van Wim in 1995, verkocht hij het huis en keerde terug naar Nederland waar hij in het centrum van Amsterdam, aan de Keizersgracht is gaan wonen.

Op 23 december 2006 trouwde André met Martin Elferink die hij heel lang kende en met wie hij enkele jaren een relatie had. Op 13 januari 2020 overleed Elferink aan de gevolgen van kanker. Het huis in Amsterdam, waar hij naar eigen zeggen zo gelukkig is geweest met zijn overleden man, had hij meteen na zijn dood te koop gezet om het twee weken later weer van de markt af te halen.