Het té korte leven van kunstschaatster Carley Allison

De 19-jarige Canadese Carley Allison was een talentvolle jonge dame. Ze was goed in kunstschaatsen en zong graag. Daarnaast componeerde ze haar eigen muziek. In februari 2013 - ze was toen 17 jaar oud - werd er bij haar een zeer zeldzame vorm van kanker geconstateerd. Wonder boven wonder genas ze daarvan. Met haar cover van More Than This van One Direction - vrij snel opgenomen na haar operatie - bereikte ze de hele wereld. Helaas sloeg het noodlot in 2014 toe. De kanker was terug en zat in haar longen. Op 31 maart 2015 is ze op 19-jarige leeftijd aan de gevolgen daarvan overleden. In de waargebeurde film Kiss and Cry is te zien hoe ze haar strijd streed, maar dat ze boven alles een motto had: Always smile!

• Carley Allison
• Wie was Carley Allison
• Kunstschaatsen
• Muziek
• Speciale optredens
• Diagnose kanker
• Tracheostomie
• Chemotherapie
• Verwijderen tumor en verder herstel
• Opnieuw kanker
• Carley’s Angels Foundation
• Waargebeurde film Kiss and Cry

Carley Allison

Carly Allison overleed op veel te jonge leeftijd aan de gevolgen van kanker. Ze was een veelbelovend kunstschaatstalent en kon daarnaast ook goed zingen. Ze raakte wereldberoemd nadat haar video - terwijl ze leed aan een zeer zeldzame vorm van kanker - waarop ze zingend te zien is, door diverse media werd opgepikt. Toen ze 17 jaar oud was, werd er voor de eerste keer kanker bij haar geconstateerd. Daarvan genas ze, maar het noodloot sloeg een tijd later toe. Ze kreeg weer kanker en die strijd heeft ze helaas niet gewonnen. Ze overleed op 31 maart 2015. Veel te vroeg, ze was nog maar 19 jaar oud.

Wie was Carley Allison

Carley Allison werd op 18 juli 1995 in het Canadese Toronto geboren. Haar volledige naam was Carley Elle Allison. Carley is de middelste dochter van vader Mark en moeder May. Haar oudste zus heet Riley en haar jongste zus heet Samantha. Tijdens haar té korte leven was ze fanatiek in kunstschaatsen en zong ze erg graag. Ook componeerde ze haar eigen muziek. Toen er de eerste keer kanker bij haar werd geconstateerd zat ze in het laatste jaar (Grade 12) van Bayview Glen Independent School in Toronto. Ondanks de diagnose kanker bleef ze een vechter. Ze slaagde en behaalde haar diploma. Ondanks haar strijd tegen de kanker bleef ze lachen: Always smile werd haar motto.

Kunstschaatsen

Voordat Carley ziek werd trainde ze intensief. Ze had als doel om deel te nemen aan de Olympische spelen in Sotchi. Ze was 6 jaar oud toen ze begon met kunstschaatsen en vanaf haar twaalfde trainde ze intensief. Dat trainen nam veel tijd in beslag, maar dat had ze er wel voor over. Ze trainde 6 dagen in de week en begon daar rond haar 12e mee. Het beoefenen van een topsport en kunstschaatsen was niet geheel onbekend binnen de familie Allison. Moeder May was langeafstandsloper. Ze deed in 1996 mee aan de Olympische Spelen in Atlanta. Riley is ook kunstschaatster en soms trainden de zussen ook samen. Ondanks dat Carley het erg druk had met kunstschaatsen, maakte ze ook tijd vrij om met haar vriendinnen af te spreken en leuke dingen te doen. Ze was een levensgenieter en geliefd bij iedereen.

Muziek

Naast kunstschaatsen was muziek ook erg belangrijk voor haar. Ze zong eigenlijk al bijna haar hele leven en op haar twaalfde leerde ze gitaarspelen. Daarnaast kon ze ook pianospelen. Op haar opgenomen muziekvideo's - die ze opnam in die tijd dat ze tegen de kanker vocht - zie je dus dat ze zichzelf begeleidt met de piano of haar gitaar. Nadat er bij haar de eerste keer kanker was geconstateerd, gaf ze het zingen niet op! Vrij snel nadat ze een tracheotomie kreeg, zong ze weer. Haar eerste opname was het nummer More Than This van One Direction. In de video is duidelijk te zien dat ze een tracheacanule heeft om te kunnen ademen. Door die bewuste video werd ze dus wereldberoemd. Ze werd namelijk gespot door Selena Gomez, die een persoonlijk bericht naar haar stuurde. Al gauw kwam de opname bij de media terecht en werd er wereldwijd aandacht aan haar besteed. Later plaatste ze nog meer eigen songs op Youtube. Ook trad ze tijdens bepaalde evenementen op en zamelde ze geld in voor onderzoek naar en behandeling van kanker.

Speciale optredens

Het verhaal achter de muziek van Carley, raakte veel mensen en was in sommige gevallen juist de reden om haar uit te nodigen om te komen optreden. Zo mocht ze optreden in de studio bij CNN en zong ze het nationale volkslied bij de oefenwedstrijd van het ijshockeyteam Toronto Maple Leafs.

Diagnose kanker

Terwijl Carley nog volop trainde om een kans te maken om te mogen deelnemen aan de Olympische Spelen in Sotchi, kreeg ze steeds vaker last van ademhalingsproblemen. Eerst vooral tijdens het kunstschaatsen. Ze kreeg te horen dat ze leed aan astma - inspanningsastma. Ze kreeg medicijnen voorgeschreven, maar die hielpen niet. Al met al liep ze bijna een jaar rond met de gedachte dat ze astma had. Maar de ademhalingsproblemen werden steeds erger. Ze kreeg steeds vaker bijna geen adem en stikte zowat. Op een bepaald moment was haar ademnood zo erg, dat ze met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen. Uit de CT-scan die werd gemaakt kwam de diagnose keelkanker naar voren. Er zat een zeer zeldzame kwaadaardige melanoom (tumor) aan de rechterkant van haar luchtpijp. De tumor drukte haar luchtpijp bijna dicht en er was nog maar 2 millimeter ruimte over om te kunnen ademen.

Tracheostomie

Doordat de tumor haar luchtpijp bijna dichtdrukte, werd ze op 4 februari 2013 met spoed geopereerd en kreeg ze een tracheostomie. Tijdens zo'n operatie wordt er een kleine opening in de hals gemaakt en wordt er een buisje (canule) in de luchtpijp (trachea) ingebracht. Met behulp van de tracheacanule kon ze beter ademen. De tumor operatief verwijderen kon nog niet, omdat de tumor te groot was - ter grootte van een golfbal - en te dichtbij haar schildklier zat. Na de operatie (tracheostomie) kon ze eerst niet praten en het was eerst ook nog afwachten of ze ooit weer zou kunnen praten en laat staan zingen. Maar in Carley haar geval lukten beiden uiteindelijk weer. Ze ging het gevecht tegen kanker aan en bleef positief ingesteld en bekeek alles van de zonnige kant.

Chemotherapie

Een paar weken na de tracheostomie kreeg ze een tijdlang chemotherapie om de tumor te laten krimpen, zodat de tumor uiteindelijk verwijderd zou kunnen worden. Al voordat Carley zou starten met de chemotherapie, besloot ze om haar lange blonde haren te doneren. Volgens haar zeggen waren die haren nog gezond en konden ze goed worden gebruikt. In het bijzijn van haar vriendinnen gingen haar lange haren eraf. Ze kreeg zelfs meerdere mensen zover om hun haar af te laten knippen. Op die manier zamelde ze geld in voor kankeronderzoek.

Verwijderen tumor en verder herstel

In juli 2013 was de tumor door de chemotherapie zodanig gekrompen, zodat hij eindelijk verwijderd kon worden. De operatie duurde 5 uur lang en tijdens de operatie werd naast de tumor ook een stukje van haar luchtpijp verwijderd. Na onderzoek van de tumor bleek de tumor geen melanoom te zijn, maar een clear-cell sarcoom (weke delen tumor) en zo'n tumor vlakbij de luchtpijp komt maar eens op de 3,5 miljard keer voor. Carley was het zevende bekende geval ter wereld. Carley lag al met al een dag of 10 in het ziekenhuis. De arts was na de operatie behoorlijk positief ingesteld en gaf aan dat hij eerst 4 keer een schone CT-scan wilde zien en dan pas durfde te zeggen dat ze helemaal genezen was.

Opnieuw kanker

Het leek allemaal erg goed met Carley te gaan. De uitslagen van de CT-scans waren goed, ze zong weer en pakte het kunstschaatsen weer op. En ze was vooral erg gelukkig met haar vriend John, die haar tijdens het proces door dik en dun steunde. Ze deed mee aan de Olympics Dreams Ice Show en schaatste daar de sterren van de hemel op het nummer The Power of the Dream van Celine Dion. Helaas sloeg het noodlot in 2014 toe. Een paar dagen voordat ze naar de Queen’s University zou gaan was de uitslag van haar CT-scan niet goed. De kanker was weer terug en zat in haar longen. Ondanks die diagnose ging ze, zolang haar lichaam het toestond, nog gewoon naar de universiteit. Op 1 november 2014 zong ze in het Air Canada Centre nog een keer het volkslied. Dat was vlak voor de wedstrijd tussen de Toronto Maple Leafs en de Chicago Blackhawks tijdens het Hockey Fights Cancer van de NHL. In de maanden die volgden ging het steeds slechter met haar. Uiteindelijk overleed ze op 31 maart 2015. Ze was toen 19 jaar oud. Haar vriend John week niet van haar zijde.

Carley’s Angels Foundation

Na het overlijden van Carley werd in 2015 door Riley Allison (de oudste zus van Carley), haar ouders, zus Samantha en Carley haar vriend John de Carley's Angels Foundation opgericht. De foundation is een Canadees fonds dat is opgericht om volwassen en kinderen (en hun ouders) die aan kanker lijden en in Canada wonen, te helpen bij de vaak dure en complexe gezondheidsproblemen (anno 2020). De foundation zamelt geld in door het verkopen van diverse producten. Die producten bestaan grotendeels uit kleding en sieraden. Iedereen over de hele wereld kan die producten kopen. Ze worden namelijk wereldwijd verzonden. Ook is het boek Always Smile te koop. Het boek gaat over de moeilijke tijd die Carley doormaakte toen ze tot twee keer toe met kanker werd geconfronteerd. Tijdens die periode schreef ze een blog van ongeveer 200 pagina's. Naast tekst staan er ook foto's van Carley in. Het is ook mogelijk om geld te doneren aan de foundation.

Waargebeurde film Kiss and Cry

In de waargebeurde film Kiss and Cry - de film zorgt voor een lach, maar zeker ook voor tranen - zijn de laatste paar jaren van het leven van Carley Allison te volgen. De film is gemaakt door Sean Cisterna van Mythic Productions uit Canada. Sarah Fisher - de beste vriendin van Carley - speelt de rol van Carley. De film kwam in 2017 uit en is anno 2020 op Netflix te zien. De naam Kiss and Cry is niet zomaar een titel voor deze film. De term Kiss and Cry heeft namelijk te maken met kunstschaatsen. De plek waar je de scores krijgt, wordt namelijk Kiss (zoenen bij een hoge score) and Cry (huilen bij een lage score) genoemd.

Lees verder

• Film Kiss and Cry: over het leven van Carley Allison