Russisch schrijver Nicolai Gogol

Gogol is de grondlegger van het kritisch realisme in de Russische literatuur en werd vooral beroemd door zijn roman 'Dode Zielen'. Ook is hij de schrijver van een aantal van de beroemdste korte verhalen ooit.

Jeugd

Gogol werd geboren in 1809 in Sorochintsj in de Oekraïne. De eigenlijke naam van de familie was Ivanovitsch, maar zijn grootvader had de naam Gogol aangenomen om op die manier een edele kozakken-afkomst te claimen. Zijn vader was een begenadigd schrijver, die gedichten, toneelstukken en verhalen schreef in het Oekraïens. Toen hij tien was overleed de jongere broer van Gogol, iets wat een grote invloed op hem had. Hij bleef altijd zoeken naar een nieuwe beste vriend. Op de middelbare school schreef hij voor het literaire tijdschrift van de school en speelde in toneelstukken Na zijn studie verhuisde Gogol naar St. Petersburg, met een certificaat dat hij was ingedeeld in de veertiende klasse. Tussen 1831 en 1834 gaf Gogol les in geschiedenis. Op eigen initiatief gaf hij het epische verhaal 'Hans Kuchelgarten' uit, beï Ook ontmoette hij Alexander Poesjkin in 1831, die grote invloed op hem had, vooral zijn traditionele verhalen die gebaseerd waren op Oekraïense folklore. In 1832 had Gogol voor het eerst succes met zijn 'Avonden op een boerderij in de buurt van Dikinka', verhalen waarin hij het macabere vermengt met fantasie, een nieuwe stijl in de Russische literatuur.

Dode Zielen

Korte tijd werkte Gogol aan de universiteit van St. Petersburg, maar dat was geen succes en vervolgens legde hij zich volledig toe op schrijven. Net als zijn grootvader was Gogol een nationalist en bewonderaar van het eenvoudige leven van de kozakken. In 1835 verscheen de verhalenbundel 'Mirgorod'. Met zijn verhalen beïnvloedde Gogol grote schrijvers zoals Dostojevski en Kafka. Vervolgens verscheen het verhaal 'De neus', een surrealistisch verhaal over een neus die een eigen leven gaat leiden. De moraal van het verhaal is dat het niet de persoon is die belangrijk is, maar iemands rang in de maatschappij. Zijn korte verhalen 'De overjas' en 'Dagboek van een gek' worden wel gezien als de beste korte verhalen ooit geschreven. Een toneelstuk van Gogol wordt opgevoerd naar aanleiding van zijn verhaal 'De inspecteur generaal' in bijzijn van de tsaar, die het commentaar dat op hem gegeven wordt aanvoelt. Gogol ontvlucht Rusland en gaat naar West-Europa, waar hij Duitsland, Zwitserland en Frankrijk bezoekt, vervolgens vestigt hij zich in Rome. Afgezien van een paar korte bezoeken blijft hij twaalf jaar in Rome. Daar schrijft hij zijn bekendste werk 'Dode zielen' in 1842. Hij beweerde dat het idee voor dit verhaal van Poesjkin afkomstig was. Het boek wordt wel gezien als de eerste moderne, Russische roman en een oproep voor hervormingen en de bevrijding van lijfeigenen in Rusland. Dit alles tot de ontzetting van Gogol, die dat niet zo bedoeld had. Vervolgens schreef hij een verhaal waarin zijn achting voor de autocratische tsaar en het patriarchale Russische leven doorklinkt, tot afschuw van progressieve Russen, die meer sociale kritiek van hem verwachtten.

Religieus fanatisme

Gogol werd vaak verkeerd begrepen en religieuze en morele zaken hielden hem altijd in hun greep. In 1848 maakte hij een pelgrimstocht naar Palestina en bij terugkomst kwam hij onder de invloed van een fanatieke priester, vader Konstantinovski en hij verbrandde zijn latere schrijfsels. Op 4 maart 1852 overleed Gogol, hij was zeer streng gaan vasten en hij weigerde het eten dat hem werd aangeboden..