The Wall - Pink Floyd

De Britse rockband Pink Floyd bracht in 1979 het album The Wall uit. Het is, met een wereldwijde verkoop van 30 miljoen exemplaren, het best verkochte dubbelalbum aller tijden. De samenstelling van dit album, in de vorm van een conceptalbum, maakt het moeilijk afzonderlijke nummers te verklaren. Daarom hier de verklaring voor het album The Wall als geheel.

Geschiedenis

The Wall verscheen in 1979 en is een van de meest intrigerende en fantasierijke albums in de geschiedenis van de rockmuziek. David Gilmour schreef de muziek en Roger Waters de teksten. Het album is een rockopera en vertelt over rockzanger Pink. Zowel het album als de single "Another Brick in the Wall, Part Two" werden grote hits.

In 1980 en 1981 speelde Pink Floyd The Wall live. Dit waren groots opgezette concerten met opzichtige special effects. Tijdens de optredens werd op het podium een muur opgebouwd van grote stenen gemaakt van karton, waarbij de bandleden in aparte nissen in die muur hun ding deden. Ze konden elkaar dus niet zien en in het tweede helft van de show kon ook het publiek de band niet meer zien. Op de muur werden, animaties van tekenaar Gerald Scarfe vertoond. Aan het einde van het concert stortte de muur in.

In deze periode was de verstandhouding tussen de bandleden tot een dieptepunt gedaald. Toetsenist Richard Wright werd het slachtoffer van de interne ruzies en door toedoen van Roger Waters stapte hij uit de band. Hij speelde wel nog mee tijdens de live concerten maar maakte officieel geen deel meer uit van Pink Floyd. De interne machtsstrijd duurde voort en in juni 1981 verliet Roger Waters Pink Floyd.

In 1990, één jaar na de val van de Berlijnse muur, speelt Roger Waters, samen met een aantal door hem uitgenodigde gerenommeerde popmuzikanten en zijn vaste begeleidingsband The Bleeding Heart Band, The Wall live in Berlijn op de Potzdammer Platz. Dit spraakmakende concert werd bijgewoond door een menigte van rond de 350.000 mensen. Geen van de overige leden van Pink Floyd deed aan dit concert mee.

Verklaring

Er wordt verteld dat de titel The Wall is geïnspireerd door een incident dat zich voordeed tijdens een concert van Pink Floyd in 1977. Roger Waters spuugde hierbij in het gezicht van een te opdringerige fan. Bij het aanbieden van zijn excuses aan het publiek zei hij dat hij wenste dat er een muur tussen hem en het publiek stond.

In diverse interviews heeft Waters verklaard dat dat de teksten grotendeels autobiografisch zijn en dat het idee voor het album is ontstaan doordat hij, door de enorme populariteit van Pink Floyd en de omvang van de optredens, het gevoel had dat er een muur was ontstaan tussen band en publiek.

Het album draait om de rockzanger Pink die een mentale muur om zich heen bouwt om zich af te schermen van de buitenwereld. Pink wordt geboren in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog. Zijn vader is vertrokken om te vechten in die oorlog "Daddy's flown across the ocean" en komt daarbij om. Zijn moeder is overbezorgd en maakt zijn leven daarmee onmogelijk.

De muur staat symbolisch voor alle traumatische gebeurtenissen uit zijn jeugd zoals het opgroeien zonder vaderfiguur, de druk door de leraren op school, een moeder die hem klein wil houden, de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog en verbroken relaties. Elke ervaring die bij Pink pijn veroorzaakt, creëert een nieuwe baksteen in zijn steeds aangroeiende muur. Hij stoort zich aan het onderwijs dat van alle leerlingen modelburgers wil maken en aan een overheid die met zijn burgers omgaat als waren het schaakstukken. De hele maatschappij verwordt tot eenheidsworst Zo nadert zijn muur de voltooiing en met elke steen wordt hij verder van de buitenwereld afgesloten.

Pink raakt de binding met de werkelijkheid kwijt. Hij wordt steeds meer overspannen en krijgt waanbeelden waarbij hij zichzelf ziet als een onaantastbare dictator, die alle zwakkeren in de samenleving wil uitroeien. Hij ontwikkeld zichzelf steeds verder tot neonazi. Pinks manager laat hem injecteren met drugs, omdat hij denkt dat dit de enige manier om hem nog te kunnen laten optreden.Deze drugs versterker echter Pinks waanbeelden. Op het podium hallucineert Pink dat hij een nazi-dictator is en dat het concert een nazi-manifestatie is. Hij denkt dat de concertbezoekers zijn volgelingen zijn en roept hen op tot het aanvallen van etnische minderheden. Geschrokken van zijn daden, brengt Pink zichzelf voor het gerechtshof. Tijdens die rechtszaak getuigen zijn schoolmeester, zijn vrouw en zijn moeder tegen hem. Het oordeel van de rechter is dat de muur moet worden afgebroken.

Pink's verhaal eindigt met een boodschap die net zo cryptisch is als de rest van zijn leven. Als de muur uiteindelijk is neergehaald, kan dat inhouden dat hij genezen is van zijn psychose. Het kan echter ook zijn dat hij is overleden, of dat hij juist compleet gek is geworden. De een ziet het dan ook als een cynisch verhaal over de zinloosheid van het leven, terwijl anderen er een hoopvolle reis met metaforische dood en wedergeboorte in zien. Vast staat dat het album een combinatie van fantasie en de beleving van de auteur is.

Zuid-Afrika

In Zuid-Afrika kreeg de hitsingel Another Brick in the Wall, Part Two een heel speciale betekenis. Het werd de protestsong van het verzet tegen de apartheid. Het Afrikaans werd als vak op de zwarte scholen verplicht gesteld. Dit leidde tot enorme rellen onder de zwarte bevolking. De zinsnede "We don’t need no education" sprak dit deel van de bevolking dan ook enorm aan. De toenmalige, blanke, regering van Zuid-Afrika verbood het nummer. Pas na het opheffen van de apartheid werd het verbod opgeheven.