De oprichting van de Verenigde Staten in het kort

Het ontstaan van de Verenigde Staten van Amerika is niet zonder slag of staat gebeurd. Met diverse strategische of fysieke conflicten kwam er steeds meer vorm in de natie dat nu tot één van de machtigste op aarde gerekend mag worden. Lees hieronder de geschiedenis over hoe de Verenigde Staten van Amerika zijn ontstaan.

De Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Op het eerste gezicht stonden de Britten er aanvankelijk sterk voor. Ze overtroffen de Amerikanen sterk in aantal en hadden de beschikking over veel meer middelen tot oorlogsvoering. Het enige nadeel was de lange communicatielijnen richting het thuisfront, want in die tijd duurde het voor een zeilschip 6 tot 8 weken om de Atlantische Oceaan over te steken. De Britten wonnen de slag van Long Island in augustus 1776 en in september 1776 veroverden ze New York. George Washington werd daar gedwongen om zich terug te trekken. Washington boekte vervolgens overwinningen op Trenton in december 1776 en op Princeton in januari 1777. De Amerikanen werden verslagen bij Brandywine in september 1777, maar boekte een beslissende overwinning in Saratoga in oktober van dat jaar. Een Britse troep, onder leiding van Burgoyne, marcheerde vanuit Canada naar het zuiden en werden omsingeld en gedwongen zich over te geven.

Saratoga overtuigde de Fransen dat de Amerikanen de oorlog konden winnen. Dit had als gevolg dat de Fransen de oorlog verklaarden aan Groot-Brittannië, dat in die tijd hun traditionele vijand was. De aanwezigheid van de Franse marine in de Atlantische Oceaan maakte het voor de Britten nog moeilijker om hun troepen aan land te zetten in Amerika. Spanje verklaarde in 1779 de oorlog aan Groot-Brittannië en Nederland deed hetzelfde in 1780. De Spaanse en Nederlandse troepen hielden de Britse troepen gebonden in Europa, waardoor de Amerikanen langzaam de overhand kon krijgen op het Noord-Amerikaanse continent.

De Amerikanen boekte klinkende overwinningen in Kings Mountain in oktober 1780 en bij Cowpens in januari 1781. De Britse commandant Cornwallis maakte een grove fout door zijn troepen te verzamelen aan de kust bij Yorktown in Virginia. De Franse marine wist hen daar te isoleren, terwijl de Amerikanen hem vanaf het land belegerden. De Britten werden gedwongen zich over te geven. Yorktown bleek een rampzalige nederlaag voor de Britten en verloren daar de hoop op winst van de oorlog. Desondanks duurde het nog twee jaar voordat het Verdrag van Parijs de oorlog definitief eindigde in september 1783.

De stichting van de Verenigde Staten van Amerika

In 1777 werden de ‘Articles of Confederation’ opgesteld, waarin de staten zich in een federatie verenigde. Deze regeling bleek in eerste instantie niet adequaat genoeg. In 1787 stuurde elke staat daarom afgevaardigden naar een conventie in Philadelphia om tot een oplossing te komen. Tussen mei en september van het jaar 1787 kwamen ze een nieuwe grondwet overeen. Het eerste congres kwam bijeen in 1789 en George Washington werd gekozen tot de eerste president van Verenigde Staten. In 1791 volgde tien wijzigingen aan de grondwet. die ook wel bekend staan als de ‘Bill of Rights’.

Aan het eind van 18de eeuw en het begin van de 19de eeuw groeide de bevolking van de Verenigde Staten snel. Immigranten uit Europa, waaronder velen uit Duitsland, stroomde het land binnen. Inmiddels breidde de VS zich steeds verder uit naar het westen. In 1791 werd Vermont als de 14e staat toegelaten tot de Verenigde Staten. Kentucky werd de 15de staat in 1792 en Tennessee de 16de in 1796. In 1803 werd Ohio de 17de staat.

De ‘Louisiana Purchase’

In 1803 nam het Amerikaans grondgebied sterk toe door de ‘Louisiana Purchase’. Frankrijk bezat een enorme hoeveelheid land in centraal Noord-Amerika, rond de Missouri rivier en de Arkansas rivier. In 1803 kwam Napoleon met de Amerikanen overeen om het grondgebied voor 15.000.000 dollar te verkopen. Het kopen van het Franse land betekende dat er geen barrière meer was voor de VS om zich over gehele continent, tot aan de Stille Oceaan, te verspreiden. Louisiana werd in 1812 de 18de staat van de unie.

De oorlog van 1812

Inmiddels vochten de Amerikanen en Britten oorlog na oorlog. Deze oorlog ontstond deels omdat de Britse marine na 1807 de Europese havens blokkeerden gedurende de oorlog met Napoleon. Daarmee wisten ze te voorkomen dat de Amerikaanse schepen hun ladingen aan het Europese vaste land konden leveren. Bovendien onderzochten de Britten, op zoek naar deserteurs, de Amerikaanse schepen. Een deel van de mannen die ze daarbij arresteerden waren helemaal geen deserteurs.

Toen enkele Amerikanen Canadese grondgebied wilden binnen vallen, werd de oorlog verklaard op 18 juni 1812. De senatoren stemden 19 tegen 13 ten gunste voor een oorlog, ondanks dat de Amerikanen niet achter de oorlog stonden. Deze verdeeldheid verzwakte de sterkte van de Amerikaanse krijgsmacht. Bovendien waren de Amerikaanse matrozen allemaal vrijwilligers. Terwijl de meeste van de Britse marine werden gedwongen om mee te doen. De spirit onder de vrijwillige deelnemers was daarom over het algemeen beter dan die bij de gedwongen zeelieden aan Britse zijde. Dit resulteerde erin dat de Amerikanen succesvoller waren in zeeslagen.

Een Amerikaanse poging om Canada binnen te vallen mislukte in 1812, maar de Amerikaanse marine had meer succes. Ze boekte in september 1813 een belangrijke overwinning op Lake Erie. Napoleon stond naar aanleiding van deze aanval de Britten toe om in april 1814 meer Britse troepen naar Noord-Amerika te sturen. In augustus 1814 landde een Britse expeditie en wisten Washington te veroveren. Na een aantal weken trokken ze zich terug. Een vredesverdrag werd getekend aan het einde van 1814. Na ondertekening volgde er echter nog een grote veldslag. De Britten werden zwaar verslagen tijdens deze ‘Slag van New Orleans’ op 8 januari 1815.

De groei van de VS

In 1804 vertrokken Meriwether Lewis en William Clark op ontdekkingstocht om de gebieden te ontdekken dat nu het noordwesten van de Verenigde Staten is. In 1805 volgden ze de rivier de Missouri stroomopwaarts en staken vervolgens de Rocky Mountains over om de Stille Oceaan te bereiken. Ze keerde terug in 1806.

Rond 1810 telde de bevolking van de VS meer dan 7,2 miljoen mensen en dit aantal bleef snel groeien. In 1820 telde het aantal zelfs meer dan 9,6 miljoen en in 1840 meer dan 17 miljoen. Steeds meer staten traden toe tot de unie. Indiana werd toegelaten in 1816. Mississippi volgde in 1817. Illinois werd een staat in 1818 en Alabama in 1819. Missouri werd een staat in 1821 en werd gevolgd door Arkansas in 1836 en Michigan in 1837.

De Amerikaanse economie groeide ook snel. In het zuiden kwam de katoenindustrie tot bloei toen Eli Whitney de ‘cotton gin’ bedacht. De cotton gin is een machine die katoenvezels van zaden scheidt. De economie groeide ook omdat Groot-Brittannië industrialiseerde. In het begin van de 19de eeuw ontstond een enorme katoenindustrie in Groot-Brittannië, die vrachten katoen vanuit Amerika verslond. In het noorden van Amerika groeide de handel en commercie snel. In 1860 kwam meer dan 60% van het wereldwijd geteelde katoen uit de Verenigde Staten. De decennia na de oorlog van 1812 begonnen de Noordelijke Staten te industrialiseren. Met name de mijnbouw en de massaproductie kwamen tot bloei. In 1817 besloot New York om een kanaal aan te leggen van de rivier de Hudson naar ‘Lake Erie’. Het kanaal werd in 1825 voltooid en verlaagden de kosten van vervoer van goederen. De eerste spoorlijn in de VS werd in 1828 gebouwd.

Na 1814 waren er diverse gevechten tussen Seminole-indianen uit Florida en kolonisten uit Georgië. De Seminoles namen weggelopen slaven op in hun samenleving. Dit leidde tot ergernis bij de Amerikanen. Uiteindelijk resulteerde dit in 1818 tot een oorlog. Onder aanvoering van Andrew Jackson trok een leger Florida in en was de Eerste Seminole Oorlog een feit. Spanje stond Florida af aan de VS in 1821 en Florida werd een Amerikaanse staat in 1845.

Texas treedt toe bij de VS

In de jaren 1820 stimuleerde de Mexicaanse overheid Amerikanen om zich te vestigen in het dunbevolkte grondgebied van Texas. De Amerikaanse kolonisten kregen echter al snel ruzie met de Mexicaanse meesters en in 1835 begonnen ze een opstand. Op 1 maart 1836 volgde er een conventie en een dag later werd de Onafhankelijkheidsverklaring van Texas getekend.

In 1845 trad Texas toe tot de Verenigde Staten en werd daarmee de 28ste staat. De Mexicanen hadden echter nooit ingestemd met de onafhankelijkheid van Texas en waren woedend toen de Amerikanen het grondgebied zich toe-eigenden. De Amerikaanse annexatie van Texas leidde daarom direct tot een oorlog met Mexico.

De Mexicaanse oorlog

Uit angst dat de Mexicanen Texas zouden binnenvallen, stuurde President Polk troepen onder leiding van Zachary Taylor naar de Rio Grande. De Mexicanen lokte de Amerikaanse patrouille ten noorden van de rivier in een hinderlaag. De Amerikanen versloegen de Mexicanen in de veldslagen van Palo Alto op 8 mei 1846 en Reseca de la Palma op 9 mei 1846. Op 13 mei 1846 verklaarde het Congres de oorlog aan Mexico. Op 21 september viel Taylor Monterrey aan. Een wapenstilstand werd overeengekomen en de Mexicaanse troepen trokken zich terug.

Nadat Veracruz op 28 maart 1847 door Generaal Scott werd veroverd, volgde medio september van dat jaar ook Mexico-Stad. De Mexicaanse Oorlog werd beëindigd met het verdrag van ‘Guadalupe Hidalgo’ in februari 1848. Mexico stond daarmee New Mexico en Californië af aan de VS.

De Pacifische kust van de VS

De bevolking van Californië groeide sterk toen op 24 januari 1848 goud werd ontdekt op Sutters Mill. In het najaar van 1848 publiceerde de kranten in het oosten van Amerika dat er goud zou kunnen worden gevonden in Californië. Dit was het begin van de goudkoorts, of ook wel bekend als de ‘gold rush’. In het begin van 1849 trokken grote aantallen mannen richting Californië in de hoop hun fortuin te maken. Tegen 1852 bereikte de bevolking van Californië een aantal van 250.000. De enorme golf van migranten leidde tot een enorme vraag naar industriële producten, waardoor de Californische economie bloeide. Californië werd in 1850 als staat toegelaten tot de unie.

In de veertiger jaren van de 19de eeuw trokken veel kolonisten langs de ‘Oregon Trail’. Dit parcours werd in de vroege 19e eeuw veelvuldig gebruikt door stropers. Op 22 mei 1843 ging een groep van zo'n 800 pioniers op weg vanuit Elm Grove, een plaatsje vlakbij Independence, Missouri. De groep verplaatste zich in karren, getrokken door ezels of ossen, allereerst naar het huidige Topeka in Kansas. Daarna zetten zij de tocht voort naar het westen waar in de herfst van 1843 ruim 700 pioniers veilig aankwamen in Oregon. Oregon bloeide uit tot een staat en werd in 1859 toegelaten tot de unie.

De Indiaanse oorlogen

De VS breidde zich uit naar het westen en er waren veel oorlogen met de indianen. In 1790 versloeg Chief Little Turtle van Miami een Amerikaanse troep onder leiding van Josiah Harmar. Het daarop volgende jaar werden de Amerikanen opnieuw verslagen. In 1794 revancheerde de Amerikaanse troepen zich door de inboorlingen definitief te verslaan tijdens de ‘Slag bij Fallen Timbers’. Met het verdrag van Greenville in 1795 werden de inboorlingen gedwongen om het grootste gedeelte van Ohio af te staan aan de Amerikanen.

Tijdens de oorlog van 1812 sloten een aantal inboorlingen een alliantie met de Britten. De ‘Creeks’ wonnen in 1812 de strijd tegen de Amerikanen in Fort Sims. Troepen onder leiding van Andrew Jackson versloegen in 1814 de Creeks bij Horseshoe Bend. Het Verdrag van Fort Jackson dwong de Creeks om meer dan de helft van hun land af te staan aan de Amerikanen. Dit land vormt nu de staat Alabama.

Andrew Jackson werd later president en in 1830 ondertekende hij het wetsvoorstel ‘Indian Removal’. Dit hield in dat alle Indianen ten oosten van de rivier de Mississippi gedwongen werden om naar Oklahoma te verhuizen.

De Choctaws werden in 1832 gedwongen te verhuizen. Zij werden gevolgd door de Creeks in 1835 en de Chickasaw in 1837. De Cherokees werden gedwongen te verhuizen in 1838 en 1839. Velen van hen stierven op de route dat de ' Trail of Tears ' werd genoemd. De Seminoles uit Florida verzette zich tegen deportatie. In de jaren 1835-1842 vochten ze een guerrillaoorlog tegen de Amerikanen. Dit was de Tweede Seminole Oorlog. In 1837 werd hun leider Osceola gevangen genomen en dit resulteerde erin dat de meeste van de Seminoles zich uiteindelijk overgaven en alsnog werden gedwongen om naar Oklahoma te verhuizen. Enkele honderden Seminolen wisten echter te ontsnappen en vochten een oorlog in 1855-1858. Dit was de Derde Seminole Oorlog.

In de jaren vijftig van de 19de eeuw vochten de Verenigde Staten ook diverse oorlogen met de inboorlingen van de Northwest. De inboorlingen werden verslagen tijdens de Rogue River Oorlog van 1855-1856 en de Yakima Oorlog van 1855-1858. Daarna werden ze gedwongen op reservaten gehuisvest.

De VS halverwege de 19de eeuw

De VS bleef snel groeien en tegen 1860 had het een bevolking was 31 miljoen. In rap tempo werden er nieuwe staten toegevoegd. Iowa werd in 1846 aan de vereniging toegevoegd. Wisconsin volgde in 1848 en Kansas werd toegelaten in 1861. De snel groeiende natie werd echter verscheurd door de kwestie van de slavernij. Toen de grondwet in 1787 werd geschreven hadden veel mensen de hoop dat de slavernij uit eigen beweging zou verdwijnen. Het was echter Eli Whitney 's uitvinding van de cotton gin in 1793, dat de slavernij in de zuidelijke staten een nieuwe betekenis gaf. In de noordelijke staten werd de slavernij geleidelijk afgeschaft hierdoor raakte de Verenigde Staten verdeeld in 'vrije staten' en 'slavenstaten'.

Het Compromis van Missouri

In 1803 kocht de Verenigde Staten grondgebied van Frankrijk, bekend als de Mississippi Purchase. In 1819 wilde men een deel van het grondgebied tot staat uit te roepen waarin slavernij werd toegestaan. Op dat moment waren de VS gelijkmatig verdeeld tussen vrije staten en slavenstaten. Een extra slavenstaat zou de balans verstoren. Daarnaast vreesden de noorderlingen dat dit in de toekomst zou leiden tot meer slavenstaten dan vrije staten.

Er ontstond een geschil tussen noorderlingen - die geloofden dat het Congres de macht had om de slavernij in nieuwe staten uit te bannen - en zuiderlingen die geloofde dat de nieuwe staten het recht hadden om de slavernij toestaan als ze dat wilden. Uiteindelijk werd er een akkoord bereikt. Missouri werd toegelaten als slavenstaat, maar tegelijkertijd werd een deel van Massachusetts afgesplitst tot de staat Maine. Hierdoor werd de balans tussen de vrije staten en slavenstaten in stand werd gehouden. Er werd een lijn getrokken over het gehele continent. Staten ten noorden van de lijn waren vrije staten, ten zuiden ervan waren slavenstaten.

Het compromis van 1850

In 1850 werd een nieuw compromis bereikt. Het Compromis van 1850 verklaarde dat de grondgebied van New Mexico en Utah zelf mochten beslissen of ze slavernij wilden toestaan of niet. Er werd tevens een wet aangenomen dat stelde dat de slaven die naar het noorden waren gevlucht moesten worden teruggegeven aan hun meesters in het zuiden.

De Kansas-Nebraska Act van 1854 voorzag in de organisatie van het grondgebied van Kansas en Nebraska. Het beëindigde het Compromis van Missouri, want het compromis trok een lijn over het hele continent en verbood slavernij ten noorden van het. Kansas en Nebraska lagen ten noorden van de lijn en konden volgens de wet kiezen of slavernij toestaan of niet. In Kansas kwamen voor- en tegenstanders van de slavernij flink in botsing met gewelddadige incidenten genaamd 'Bleeding Kansas ' tot gevolg.

In de zaak Dred-Scott van 1857 besloot het zuidelijke gedomineerde hooggerechtshof dat slaven niet of nooit Amerikaanse burgers mogen of kunnen zijn. Het hooggerechtshof verklaarde ook de in 1820 aangenomen Missouri Compromise ongrondwettelijk. De zaak leidde tot woede bij de publieke opinie in het noorden.

De burgeroorlog werd niet alleen veroorzaakt door de kwestie van de slavernij. Het noorden en zuiden waren ook verdeeld over de douanerechten. De noordelijke staten begon in het begin van de 19de eeuw te industrialiseren. Halverwege de 19de eeuw werd het noorden steeds meer een industriële en stedelijke samenleving. Noorderlingen wilden douanerechten om hun industrie te beschermen. Het zuiden bleef daarentegen een agrarische samenleving. De economie was gebaseerd op de plantages, die bewerkt werden door slaven. Zuiderlingen hadden een bezwaar tegen de douanerechten omdat ze veel goederen uit het noorden of uit Europa kochten. De douanerechten maakte deze goederen aanzienlijk duurder. Het noorden en het zuiden waren op dat moment economisch en cultureel sterk verschillend.

De uitbraak van de burgeroorlog

De burgeroorlog werd uiteindelijk veroorzaakt door de verkiezing van Abraham Lincoln (1809-1865) tot president. Lincoln geloofde niet dat hij de macht had om de slavernij af te schaffen in staten waar het al bestond. Hij was wel sterk tegen de uitbreiding van de slavernij op het grondgebied van de Verenigde Staten. Dit had dus invloed voor grondgebieden die in de toekomst een staat wilden worden. Zijn beleid leidde ertoe dat in de toekomst de vrije staten de slavenstaten zouden overheersen. Als gevolg van zijn verkiezing trok South Carolina zich op 20 december 1860 terug uit de unie. Mississippi, Florida, Alabama, Georgia, Louisiana en Texas volgde begin 1861. Samen vormden zij op 4 februari 1861 de Confederate States (Verbonden Staten) van Amerika en verkozen Jefferson Davis (1808-1889) als hun president.

Het vechten begon op 12 april 1861 bij Fort Sumter. Fort Sumter was een unionistische bolwerk onder leiding van majoor Robert Anderson. Op 12 april beval de geconfedereerde Generaal Beauregard de unionisten het fort te ontruimen. De unionisten verwierpen zijn bevelen en die dag bestookte de zuidelijke artillerie het fort. Fort Sumter werd de volgende dag gedwongen om zich over te geven. maar stonden toe dat de unionistische soldaten zich terug te trekken naar het noorden.

Naar aanleiding van de verovering van Fort Sumter besloot de staat Arkansas zich op 6 mei 1861 af te splitsen van de unie. De staten Tennessee en North Carolina volgden vlak daarna.

Het zuiden werd in getallen gemakkelijk overtroffen door het noorden. In het zuiden waren er namelijk slechts 5,5 miljoen blanken en meer dan 3,5 miljoen slaven. Het noorden had de beschikking over ruim vier maal het aantal mannen dat als militair kon worden ingezet. Bovendien had de noordelijke staten de beschikbaarheid over meer en beter materiaal. De zuidelijke staten hadden last van verdeeldheid. Dit kwam omdat zij stellig geloofden in eigen rechten en wetgeving van hun staat. Hierdoor bleek het niet mogelijk om een verenigde federatie te vormen. Ondanks deze ogenschijnlijke nadelen, boekte het zuiden in het begin van de oorlog diverse overwinningen.

De Amerikaanse Burgeroorlog

In juli 1861 had Generaal Beauregard de leiding over 22.000 Zuidelijke troepen bij het Manassas kruispunt van de Bull Run rivier. Generaal McDowell marcheerde met meer dan 30.000 unionistische soldaten naar het zuiden. Op 21 juli 1861 volgde de aanval op de geconfedereerden. De aanval werd onder leiding van Thomas ' Stonewall ' Jackson afgeslagen en de unionisten werden gedwongen om zich terug te trekken.

In het westen boekten de unionisten in Silo op 6-7 april 1862 een belangrijke overwinning. Op de eerste dag hadden de geconfedereerden enig succes, maar waren niet in staat om de unionisten volledig uit het veld te slaan. Die nacht kwamen er unionistische versterkingen en op 7 april werden de geconfedereerden gedwongen zich met zware verliezen terug te trekken. In Louisiana veroverden de unionisten New Orleans op 25 april en Baton Rouge op 12 mei.

In april 1862 begon het leger van Potomac, onder leiding van generaal McClellan, de Peninsular Campaign. Ze veroverde Yorktown op 4 mei 1862. Tegen het einde van mei bereikte McClellan de grens van Richmond. Eind juni 1862 viel Generaal Robert E. Lee de unionisten aan en werd er een reeks slagen uitgevochten, genaamd 'The Seven Days'. McClellan werd gedwongen zich terug te trekken.

In augustus 1862 verwikkelde de twee legers zich in een felle strijd die bekend staat als ‘Second Bull Run’ of ‘Second Manassas’. Het werd een beslissende overwinning voor de geconfedereerden en het unionistische leger trok zich terug. Generaal Lee viel het noorden binnen en de twee legers vochten in Antietam. Lee hield geen stand en werd gedwongen terug te trekken in Virginia. De unionisten werden op 13 december 1862 zwaar verslagen bij Fredericksburg. Generaal Lee boekte een andere briljante overwinning in Chancellorsville, mei 1863.

Lee viel in juni 1863 wederom het noorden binnen. Het keerpunt van de oorlog kwam een maand later in Gettysburg. De twee legers kwamen op 01-03 juli in botsing en aanvankelijk leken de geconfedereerden succes te gaan boeken. Uiteindelijk herpakte de unionisten zich en werden de geconfedereerden gedwongen zich met zware verliezen terug te trekken. Het zuiden leed vervolgens ook een nederlaag bij Vicksburg aan de Mississippi. Generaal Grant belegerde de stad dagenlang en veroverde het op 4 juli 1863. Halverwege 1863 nam het geluk geleidelijk af voor de zuidelijke staten. In november van dat jaar leden ze een gevoelige nederlaag bij Chattanooga.

Beide kanten leden zware verliezen in mei 1864 bij de Slag van de Wildernis in Virginia. De unionisten waren in staat om Petersburg of Richmond maanden lang te bezetten.

Na de overwinning in Chattanooga stootte General Sherman via Georgia door richting de zee. Zijn leger trad op 3 september 1864 Atalanta binnen. Op 21 december 1861 veroverden Sherman's troepen het aan de kust gelegen Savannah. In februari 1865 trok Sherman naar het noorden, richting South Carolina. Hij veroverde Columbia op 19 februari 1865 en rukte vervolgens verder op naar North Carolina.

Verder in het noorden werd Generaal Lee in Virginia geconfronteerd met een toenemende druk van Grant's troepen. Op 2 april 1864 verlieten de geconfedereerden Petersburg en Richmond. Uiteindelijk gaf Lee zich op 9 april 1865 bij Appotomax Court House over aan Grant. Dit betekende het begin van het einde van de burgeroorlog, want de rest van de geconfedereerde strijdkrachten gaven zich spoedig daarna over. Johnston gaf zich op 18 april over aan Sherman en het laatst overgebleven deel van het geconfedereerde leger volgde zijn voorbeeld op 26 mei 1865.

Lincoln leefde niet lang genoeg om het einde van de oorlog mee te maken. Op 15 april schoot John Wilkes Booth hem in de hoofd tijdens een toneelstuk in het Ford’s Theater. Andrew Johnson werd zijn opvolger.

Het einde van de slavernij

Lincoln was in het begin terughoudend om de slavernij af te schaffen in het zuiden. Uiteindelijk veranderde hij van gedachten en maakte op 23 september 1862 de Emancipation Proclamation. Alle slaven zouden worden bevrijd in de staten die op 1 januari 1863 nog in opstand waren. De proclamatie werd gevolgd door het 13de amendement, dat slavernij verbood. Dit amendement werd in december 1865 geratificeerd.

Heropbouw van het zuiden

Johnson benoemde de provinciale gouverneurs voor de voormalige geconfedereerde staten. In elk van deze staten werd een constitutionele conventie verkozen om een nieuwe grondwet op te stellen. Hoewel de zuidelijke staten werden gedwongen om het einde van de slavernij te aanvaarden, stelde de zuidelijke regeringen 'black codes' in die zwarte volkeren rechten, zoals het stemrecht en juryrecht, beperkten. De zuidelijke blanken waren niet bereid om de voormalige slaven te accepteren als hun gelijken.

Johnson wilde het zuiden niet dwingen om te veranderen. Het Congres nam in 1866 de Civil Rights Act aan. Deze wet verklaarde dat alle mensen geboren in de Verenigde Staten echte Amerikaanse burgers waren, ongeacht ras, huidskleur of een verleden als slaag. Johnson weigerde dit wetsvoorstel, maar het congres overschreef zijn presidentiële veto.

De weigering van Johnson om het wetsvoorstel te tekenen, zette kwaad bloed bij het Congres. Ze namen de eerste Reconstruction Act aan in 1867. Hierdoor werden de zuidelijke regeringen uit hun macht verwijderd en de geconfedereerden staten weer onder militair bestuur geplaatst. Zij werden vervolgens gedwongen om zwarte mensen hun stemrecht te geven.

In 1875 keurde het Congres de Civil Rights Act goed. Hierdoor hadden alle mensen, ongeacht ras, kleur of verleden als slaaf, het recht op een volledige en gelijke behandeling. Dit gold ook voor pensioensregelingen, openbare vervoermiddelen, theaters en andere plaatsen van volksvermaak. Het Supreme Court besloot in 1883 dat de wet ongrondwettig was.

Toen Rutherford Hayes in 1877 werd ingehuldigd als president verwijderde hij de troepen uit het zuiden. De voormalige geconfedereerde staten waren vervolgens vrij om, zonder enige inmenging van het noorden, hun eigen gang te gaan. In het zuiden grepen de blanken opnieuw hun heerschappij en zwarte mensen werden gedwongen tot onderdanigheid. Tussen 1890 en 1908 werden zwarte mensen in alle voormalige geconfedereerde staten wederom beroofd van hun stemrecht.

De Ku Klux Klan werd in 1866 opgericht om zwarte mensen te terroriseren. Zij speelden een belangrijke rol in het herstel van de blanke overheersing doordat ze zwarte mensen afschrikte om niet te stemmen.