De Oorlog van 1812 tussen de Britten en Amerikanen

In de oorlog van 1812 namen de Verenigde Staten het op tegen de grootste zeemacht ter wereld, Groot-Brittannië, een conflict dat een enorme impact zou hebben op de toekomst van het jonge land. De Verenigde Staten leden in de loop van de oorlog van 1812 veel nederlagen door Britse, Canadese en Indiaanse troepen, waaronder verbranding van het Witte Huis in Washington DC. Desalniettemin waren Amerikaanse troepen in staat om Britse invasies in verschillende steden af te slaan. Hierbij ontstond er een gezamenlijke Amerikaanse identiteit. De oorlog eindigde in 1815 met de Vrede van Gent.

Aanleidingen van de oorlog

Economische strijd

Aan het begin van de 19e eeuw zat Groot-Brittannië vast in een lang conflict met Napoleon van Frankrijk. In een poging om de bevoorrading af te sluiten om de vijand economisch te treffen, probeerden beide partijen de Verenigde Staten de handel met de andere te verhinderen. Groot-Brittannië nam een wet aan, waarbij neutrale landen, die geen alliantie hadden met of Frankrijk of Groot-Brittannië, verplicht werden toestemming te krijgen van de Britten, voordat ze handel mochten drijven met de Fransen. De Royal Navy, de Britse marine, maakte de Amerikanen woedend door zeelieden van Amerikaanse koopvaardijschepen te dwingen om de Britten te dienen.

In de Verenigde Staten legde president Thomas Jefferson embargo's op aan de Fransen en Britten, waarmee hij poogde de eigen economie te beschermen. Dit werkte echter averechts en de nieuwe president James Madison was bereid deze embargo's terug te draaien, mits beide Europese mogendheden als eerst hun embargo's ophieven. Napoleon liet weten de handelsbeperkingen te willen opheffen. Vervolgens verbood president Madison alle handel met de Britse kooplieden. De Britten bleven het werk van Amerikaanse handelaren dwarsbomen en Amerikaanse havens blokkeren.

Territoriale uitbreidingen

De Amerikanen hadden met de aankoop van Louisiana in 1803 hun grondgebied ten westen van de Mississippi verdubbeld. Ze kochten dit van Napoleon Bonaparte, die hoopte dat een grote en machtige VS de Britten kon tegenwerken. De Amerikanen wilden hun grondgebied verder uitbreiden naar het westen en richting Canada. De Britten waren geïnteresseerd in het handhaven van hun huidige grondgebied. Ook poogden ze een Indiaanse bufferzone te creëren ten noorden van de VS, waardoor de VS niet zou kunnen uitbreiden naar de Britse koloniën in Canada. De Britten zetten de indianen aan tot geweld jegens de Amerikanen, nadat de Britten de Indianen met wapens hadden voorzien.

Oorlogsverklaring

President Madison verklaarde in 1812 de oorlog aan het Britse Rijk, na toezegging van het Congres. Henry Clay en John C. Calhoun, twee invloedrijke politici uit het Congres, riepen het sterkst op tot een oorlog. Zij voelden zich gekrenkt in hun (Amerikaanse) eer, vanwege de acties die Groot-Brittannië uitvoerde tegen de VS en haar bevolking. De Verenigde Staten voelden zich bedreigd door de Britten, op zowel economisch als politiek-militair vlak.

Verloop van de oorlog

Amerikanen in het nadeel

De Amerikanen probeerden de Brits-Indiaanse samenwerking te stoppen door Canada binnen te vallen. De Verenigde Staten waren echter inferieur aan Groot-Brittannië. De Britten domineerden op zee en op land. Hoewel de Britten minder man hadden gestationeerd in Noord-Amerika, was hun leger meer gedisciplineerd en beter getraind dan het leger van de Verenigde Staten. Toch wisten ze twee grote overwinningen te behalen. Bij de Slag bij de Thames werden de Britten en Indianen verpletterd door het Amerikaanse leger. De Britten hebben hierna niet meer gepoogd een Indiaanse bufferzone te creëren.

Britse overwinningen

Nadat Napoleon (voorlopig) was verslagen in Europa, fixeerde Groot-Brittannië haar aandacht op de oorlog in Noord-Amerika. De eisen van president Madison, zoals het terugdraaien van de embargo's van de Britten op de VS, werden tegen het eind van de oorlog ingewisseld, doordat de Britten niet meer in oorlog waren met de Fransen. Ondertussen wisten de Britten de Amerikanen in hun gevoelige snaar te raken. In augustus 1814 werd het Witte Huis verbrand, de nationale trots van de VS. De Britten trokken verder naar het noorden, richting de stad Baltimore. Hier wisten de Amerikanen weerstand te bieden aan de Britten. Tijdens deze slag werd het beginsel van het Amerikaanse Volkslied geschreven, Star-Spangled Banner, geschreven door Frencis Scott Key.

Slag om New Orleans

Éen van de laatste, grote veldslagen van de oorlog was de Slag om New Orleans, een stad in het zuiden van de VS, liggend aan de mond van de Mississippi. Deze slag vond plaats tussen december 1814 en januari 1815, ten tijde van het schrijven van het Verdrag van Gent, het vredesverdrag tussen de VS en Groot-Brittannië, dat het eind van de oorlog inluidde. In deze slag werden de Britten verslagen door de Amerikanen. De Britten hadden een sterker en meer gedisciplineerd leger, maar zij waren slecht georganiseerd. Onder leiding van de latere president Andrew Jackson wisten de Amerikanen de stad te verdedigen tegen de Britten. Ondanks dat er al een vredesverdrag was getekend door beide partijen, werd er tot in het voorjaar doorgevochten door de Amerikanen, doordat de regering het verdrag pas laat ratificeerde en de berichten over het vredesverdrag pas laat zowel de Britten als de Amerikanen bereikten. Zo werd er in mei 1815 nog gestreden tegen verscheidende groepen indianen.

Nasleep van de oorlog van 1812

Verdrag van Gent

Met het Verdrag van Gent, opgesteld in december 1914, werd de oorlog officieel beëindigd. Het verdrag was een strategische overwinning voor Groot-Brittannië, omdat zij de vooroorlogse situatie wilden handhaven. De oorlog was vooral van symbolisch belang voor de Britten. Zij wilden namelijk de wereld laten zien dat het Britse rijk onoverwinnelijk was. Ingenomen gebieden werden teruggeven aan de opponent. De Amerikanen faalden in hun poging ''Canada te bevrijden''. Dit bleef namelijk een Britse kolonie. De eisen van president Madison, de reden waarom hij de oorlog begonnen was, waren al eerder in acht genomen door de Britten, omdat de Napoleontische oorlogen (voorlopig) voorbij waren.

Nationalisme

In de nasleep van de oorlog van 1812 begon het Amerikaanse volk de Verenigde Staten te beschouwen als een trots en groots land. Om deze reden wordt de oorlog ook wel de "Tweede Onafhankelijkheidsoorlog" genoemd. Er ontstond een gezamenlijke Amerikaanse identiteit. Hierin zitten de ideeën van het Manifest Destiny en de monroedoctrine verwikkeld. In de ideeën van het Manifest Destiny zagen de Amerikanen het als hun taak het westen van het Noord-Amerikaanse continent te ontdekken en te koloniseren. Onder het mom van monroedoctrine, vernoemd naar president James Monroe, ging Amerika zich tot het eind van de 19e eeuw niet meer bemoeien met Europese mogendheden.

In Canada ontstond er voor het eerst een collectieve, nationale identiteit. De Canadezen waren voor het eerst verenigd geweest te strijden tegen een vreemde vijand, de Amerikanen. Sommige historici gaan zover dat ze beweren dat er zonder de oorlog van 1812 geen Canadese natie zou zijn ontstaan.

Lot van de indianen

Tijdens de oorlog vielen er vele indiaanse slachtoffers te betreuren. Na de Vrede van Gent stopten de Britten met het ondersteunen van de verschillende indiaanse stammen. Deze waren nu zeer kwetsbaar, doordat er een grote splitsing is tussen de stammen en er geen sprake is van samenwerking. Onder de latere president Andrew Jackson, die een nationale held werd na de Slag om New Orleans, werden de indianen verder verwijderd van hun oorspronkelijke grondgebied, werd hun cultuur uitgewist en werden ze vernederd door de Amerikanen.