Bush & Co: George Herbert Walker Bush

Op de ladder van de macht zal George Herbert Walker Bush zijn vader nog overtreffen. Met het presidentschap bereikt hij het ultieme symbool van succes. Het zal letterlijk bloed, zweet en tranen kosten. Het bloed en de tranen van veel onschuldige slachtoffers weliswaar. Een echte "Bonesman" waardig, zet hij zich als politicus onvermoeibaar in voor het programma van een Nieuwe Wereld Orde, waarin hij zichzelf uiteraard als één van de leiders ziet.

Indeling

• Rijk, rijker, nog rijker...
• De Farish connectie
• De Draper connectie
• George wordt oliebaron
• Bush for president
• Politieke verwezenlijkingen

Rijk, rijker, nog rijker...

Via Prescott was de familie Bush verweven met de machtigste mensen van de Amerikaanse, Britse en Duitse industrie en financiële sector. In 1945 trouwde George zelf binnen die wereld met Barbara Pierce, een afstammelinge van voormalig president Franklin Pierce. We zullen nooit exact weten over welk fortuin de Bush-familie beschikte tegen de tijd dat George sr. zijn studies in Yale aanving.

Om een idee te geven: Brown Brothers & Co bezat 50 % van alle goederen van Hapag-NDL, d.w.z. alle fondsen en de helft van alle schepen van de grootste rederij van de wereld. "Bert" Walker was tot 1931 voorzitter van W. A. Harriman & Co en had deze tijdens zijn voorzitterschap al gefusioneerd met zijn eigen bank, Morton & Co die nauwe banden had met de Guaranty Trust Company van J.P. Morgan. In 1922 richtten ze een filiaal op in Berlijn, waarlangs ze directe "handelsbetrekkingen" aanknoopten met Leon Trotsky en Felix Dzerzhinsky, de oprichter van de KGB. We hebben het raden naar de bedragen die omgingen om de Sovjet-industrialisatie mogelijk te maken. Een bijkomende lucratieve "hobby" van Georges grootvader waren de goktenten van New York tijdens de "Prohibition"; het lijkt maar een anekdote maar plaatst de man wel in dezelfde categorie maffiabazen als Al Capone. Prescott Bush verloor in de crash van 1929-1931 wel veel geld, maar de broers Harriman stopten hem alles toe wat hij had verloren. Een nog niet besproken partner was verder nog Samuel Pryor, de voorzitter van Remington Arms. Via de vrachtschepen van de Bush-Harriman-Walker clan had Remington een goede afzetmarkt in Duitsland voor zijn pistolen, revolvers en machinegeweren. Begin jaren 30 vermoordden Hitlers bruinhemden duizenden politieke tegenstanders, met wapens van Remington. De een zijn dood is de ander zijn brood.

De Farish connectie

William Farish I was in in 1937 door John D. Rockefeller jr. tot voorzitter van Standard Oil of New Jersey benoemd en een goede vriend van zowel Hermann Schmitz (één van de I.G. Farben directeurs) als Prescott Bush. De Farishes zouden nog lang beste maatjes blijven met de Harrimans en Bushes én het Britse koningshuis. Een dochter van Farish trouwde met een neef van W. A Harriman. Het zou de Farishes niet goed vergaan. William I stierf door een hartaanval in 1942, nog voor de onderzoeken naar zijn betrokkenheid bij de oorlogsfinanciering van de Duitsers afgerond waren. Zes maand later stierf zijn zoon bij een trainingsvlucht voor de luchtmacht. William III, op dat moment 4 jaar, zou zich zijn hele leven lang schuil houden voor de pers. De oorsprong van het fortuin van de jongen was bekend, maar wat hij er later mee zou doen bleef altijd een bron van speculatie. Als volwassene werd William III de persoonlijke beheerder van George's persoonlijke vermogen, iets waar hij ongetwijfeld beter in was dan zijn 'patron' zelf. Wat getuigt van zijn financiële expertise is dat het Brits koningshuis bij een officiële reis naar de VS maar één particulier adres een bezoek waardig acht: het adres van William Farish III. Farish had ook professioneel banden met het Brits koningshuis. In 2001 werd hij door Bush benoemd tot ambassadeur in Londen. (Ambassadeursposten zijn trouwens een manier om je vrienden een financieel cadeautje te doen. Onder Clinton was bijvoorbeeld Pamela Harriman ambassadrice in Parijs).

De Draper connectie

William H. Draper leerde de familie Bush kennen via zijn job bij Dillon Read &Co, waar hij de rekeningen van Fritz Thyssen beheerde. De Dillons hadden in 1926 de German Credit and Investment Corporation (GCI) opgericht, tegelijk met de Vereinigte Stahlwerke / German Steel Trust. Draper werd algauw voorzitter van de GCI. DE GCI werd in 1942 ook al onderzocht, maar ontsnapte dat jaar nog aan de inbeslagname. Draper had in 1932 een conferentie over eugenics georganiseerd om de nazi-leer inzake erfelijke superioriteit van bepaalde rassen te promoten. De visie die in de Duitse concentratiekampen werd omgezet in daden, was dezelfde die George Bush zijn hele leven zou blijven ondersteunen en promoten. Bush was een actief voorstander van de abortuswetgeving en hielp in heel de wereld mee om zoveel mogelijk "sociaal minderwaardige vrouwen" onvruchtbaar te maken.

De Rockefellers waren even grote enthousiaste financiers van de Duitse onderzoeken inzake eugenetica in de jaren 30.
De oorlog verwees al deze zaken naar het achterplan van de media-aandacht. In 1943 werd de GCI alsnog geconfisqueerd, maar tegen dan was William Draper jr. een generaal bij het leger. Men kon zo iemand moeilijk gaan vervolgen voor samenwerking met de vijand. Het wordt alleen maar beter: in 1945 wordt generaal Draper gevraagd zich bezig te houden met de ontmanteling van de Duitse bedrijven en de vervolging van industriëlen, op basis van zijn goede kennis van de financiële en bedrijfswereld. Eén van de collaborateurs van de Nazi's moest dus gaan beslissen welke Duitsers en Amerikanen zouden opgeofferd worden en welke de koek mochten verdelen. Er was alvast één bedrijf waar hij niet naar omzag: de Consolidated Silesian Steel Company van Bush & Co. Een agentschap onder auspiciën van Bush en Draper is het UN Population Fund. Een rapport van Draper jr. verklaarde in 1991 "dat 284 miljoen koppels in Latijns-Amerika zullen gesteriliseerd worden in de loop van de jaren '90 en dat tegen het eind daarvan 80 % van alle vrouwen in Puerto Rico en Panama door operatie onvruchtbaar gemaakt zullen zijn. George Bush, die Irak zou aanvallen "om de wereld te beschermen", was al jaren actief voorstander van genocide. Dat hij zelf 6 kinderen op de wereld zet draagt ongetwijfeld bij aan de inperking van de bevolkingsgroei.

George wordt oliebaron

Na zijn "land gediend" te hebben in de oorlog, vervolgde George in 1945 zijn studies aan Yale, waar hij uiteraard ook een Skull and Bones lid werd. Hij trouwde datzelfde jaar met Barbara Pierce, een afstammelinge van president Franklin Pierce. Rijke bankierszonen en kinderen van adel lijken vaak twee maal zo slim te zijn als "gewone mensen en ook George H.W. lijkt in dit patroon te vallen, want hij behaalt zijn volledig diploma al na twee jaar en zes maanden. Het hoeft echter niets te betekenen dat zijn schooldossier overgedragen werd aan de FBI en top geheim is. Papa was wel bestuurslid van Yale, maar zou zich vast en zeker ook niet met zoiets bemoeien. Wat zijn medestudenten wel weten, is dat hij zijn tijd vooral doorbracht met de Skull en Bones-leden.

Met de ruggensteun van vader Bush en grootvader Walker begon George met de Bush-Overbey Development Company aan zijn olie-avontuur. Zijn bedrijf was voornamelijk gebaseerd op het overtuigen van boeren de rechten op minerale vondsten zo goedkoop mogelijk te verkopen (door ze wijs te maken dat er weinig kans op een vondst was) en die dan zo duur mogelijk weer door te verkopen (door de klanten wijs te maken dat een olievondst waarschijnlijk was). Dat werkte soms wel, soms niet. De grootste slag zou Bush slaan in samenwerking met de Liedtke-broers, waarmee hij in 1953 Zapata Petroleum oprichtte. Toen ze op een olieveld stootten en 127 olieboren installeerden gingen de aandelen met 32.000% omhoog, waardoor alle betrokken partners op slag meervoudig miljonair werden, maar de onderneming zelf maakte na een paar jaar alleen nog maar verlies. George had één maal geluk gehad met zijn aandelen, maar alle spin-off ondernemingen die hij aanving moesten steeds door de "familie" in leven worden gehouden. Zijn oliezaken verliezen zich compleet in duistere zaken en ingewikkelde fiscale constructies. Bij controle voor de jaren 1960 - 1966 door de 'beurswaakhond' SEC bleken alle relevante documenten opgegaan te zijn in een brand. Het vermoeden dat zijn onderneming een witwasluik was en een contactpunt voor verschillende inlichtingendiensten wordt daardoor versterkt. In ieder geval brachten zijn bezigheden hem in contact met de koninklijke Al-Saoud en Bin-Laden families van Saoedi-Arabië. Een andere zakenpartner die hij jaren later naar eigen zeggen nog als vriend beschouwde was de Mexicaanse presidentskandidaat Jorge Serrano Diaz, die echter tot een gevangenisstraf werd veroordeeld voor fraude ten belope van 58 miljoen dollar. Georges duistere deals verbinden hem al voor 1960 met veel verdachte CIA-operaties en daarna ook met de Varkensbaai- en Cubacrisis, het Watergate-schandaal en het Iran-contra schandaal. Documenten betreffende de invasie van Cuba verwijzen naar "Mr. George Bush of the Central Intelligence Agency". We herinneren ons ook nog dat de broers Dulles daar nog steeds een vinger in de pap te brokken hadden, evenals zijn vader Prescott. De codenaam van de CIA voor de Cuba-invasie was, toeval of niet, operatie Zapata. Het is in deze context dat hij zich in de politiek engageert, als vertegenwoordiger van het algemeen belang.

Bush for president

George Herbert Walkers politieke loopbaan moest hard bevochten worden. Net zoals dat in zijn zakelijke carrière het geval was, hing hij in heel grote mate van zijn achterban af. Het was ook maar mogelijk met een achterban als de zijne, want puur op populariteit, redeneervermogen tijdens debatten of politieke vaardigheid moest hij het vaak afleggen tegenover zijn tegenstanders. Je zou het niet vermoeden als je de lijst van ambten bekijkt die hij bekleed heeft:

• Congreslid in het Huis van Vertegenwoordigers, 1967 - 1971
• Ambassadeur bij de UNO, 1971 - 1973
• Voorzitter van het Republikeins Nationaal Comité, 1973 - 1974
• Verbindingsofficier in China, 1974 - 1975
• Directeur van de CIA, 1976 - 1977
• Vice-President, 1981 - 1989
• President, 1989 - 1993

Moest de staatsgreep van 1981 gelukt zijn, zou hij dat jaar al president geworden zijn. Het maakte niet veel verschil: tijdens Reagans incapaciteit beschouwde hij zichzelf als de hoogste autoriteit van het land.

Politieke verwezenlijkingen

In al zijn politieke handelingen en doelstellingen kwam telkens één principe duidelijk tot uiting. Zowel door zijn omgeving tijdens zijn hele jeugd, als door eigen psyche draaide alles om één ideaal: een puur blank ras als enige waardige soort om de andere inferieure rassen te regeren; die dan op hun beurt moest buigen voor de elitaire kringen waartoe hijzelf behoorde. Hij bleef fervent voorstander van depopulatie-programma's en via UNO-"wetgeving" wist hij geboortebeperking tot beleid te maken. Waar dat via beleid niet lukte, bombardeerde hij de bevolking dan maar. Zelfs de Amerikanen zelf zijn ondertussen de jarenlange oorlogen beu waar de eerste Bush-president hun land heeft in gestort. De leugens waarop elke politicus zich moet beroepen om aan de macht te komen, waren bij hem soms wel wat opvallend. Eén van zijn meest poignante slogans "Read my lips: NO new taxes" bleken al snel een holle frase. Hij verhoogde de belastingen op verschillende vlakken en verschillende keren. Hij probeerde zich te laten herverkiezen op de snelle overwinning in de Golfoorlog, maar de economische situatie van de VS, waar hij totaal geen aandacht aan schonk deden hem de das om. Een andere ongure praktijk was de wapenverkoop aan Iran, waarmee de Sandinistische revolutie in Nicaragua werd gefinancierd. Voor die periode werd nog Saddam Hoessein als bondgenoot tégen Iran gebruikt, een paar jaar later werd hij de nieuwe boeman. Iran is een waarschijnlijke kandidaat voor toekomstige invasie. Om zijn oorlogspalmares niet helemaal aan het Midden-Oosten toe te schrijven: In 1983 bracht de CIA generaal Noriega, een voormalig CIA-informant, aan de macht in Panama. Die probeerde echter de drugshandel in eigen handen te nemen, dus stuurde Bush met operatie "Just Cause" in 1990 soldaten naar Panama om Noriega te arresteren en de Amerikaanse burgers te beschermen. Buiten de tweehonderd Panamese burgers vielen er geen doden. George H.W. Bush probeerde het pingpong-spelletje van zijn vader mee te spelen, maar was daar duidelijk niet even bedreven in. Hij kon in ieder geval geen master mind genoemd worden, zoveel wordt beaamd door zijn naaste medewerkers. Niettemin mag hij zich tot het eind zijner dagen koesteren aan de herinnering dat hij de hoogstgeplaatste marionet van de wereld was. Een paar jaar later zou zijn zoon George het allemaal nog eens dunnetjes overdoen.