Middeleeuwse marteltuigen

De middeleeuwse maatschappij was erg theocentrisch. Al het slechte dat gebeurde was ofwel het werk van de Duivel, ofwel Gods straf. Velen werden gestraft voor onbenullige dingen, maar het was vooral de Inquisitie die veel doden heeft geëist. Men gebruikte de wreedste manieren om informatie uit iemand te verkrijgen. Mensen die beschuldigd werden van hekserij, ketterij, overspel, homoseksualiteit en prostitutie, werden onderworpen aan verschrikkelijke martelingen.

De Judaswieg

De Judaswieg is een gruwelijke manier van martelen en vertoont gelijkenissen met het spietsen. Het is een piramidevormig object op poten waarboven het slachtoffer door middel van touwen wordt gehangen. Het punt van de piramide wordt in de anus of de vagina gestoken waarna de gemartelde snel of langzaam naar beneden wordt gelaten. Om de pijn te vergroten, kon de beul olie op de punt van de piramide smeren of gewichten aan de benen van het slachtoffer hangen.
Afhankelijk van het misdrijf, kon de marteling uren, soms zelfs dagen duren. Bovendien werd de Judaswieg nooit schoongemaakt, waardoor het slachtoffer gemakkelijk een dodelijke infectie kon oplopen.

De Judasstoel

De Judasstoel lijkt op een doodgewone stoel die de woonkamer van een middeleeuws kasteel zou kunnen versieren, maar niet alles is wat het lijkt. Tientallen en soms wel duizenden spijkers op de arm- en rugleuning, het zitvlak en de poten maken van de Judasstoel een gruwelijk marteltuig. Het slachtoffer werd erop gezet en aan de armen en benen vastgebonden. De roestige spijkers boorden zich in het lichaam van de gemartelde. Zolang hij bleef zitten, voelde hij enkel de ondraaglijke pijn. Zodra het slachtoffer van de Judasstoel werd afgehaald, begonnen de gaten hevig te bloeden. Dit leidde vaak tot de dood.

De lood sprenkelaar

Dit werktuig lijkt erg op een wijwaterkwast die in de kerk wordt gebruikt. Het enig verschil is dat er uit dit marteltuig geen wijwater uitkwam, maar vloeibaar en gloeiend heet metaal. Meestal gebruikte men lood en waren de ogen van het slachtoffer het doelwit. Dit is een zeer pijnlijke ervaring die de dood als gevolg had.

De messingen stier

De koperen stier werd ontworpen in het Oude Griekenland en werd ook daar voor het eerst toegepast. Dit verschrikkelijk marteltuig, in de vorm van een stier, werd gemaakt van messingen en had een luik op de rug. Eerst werd het slachtoffer in de stier gepropt en opgesloten. Daarna werd er vanonder de stier een vuur aangemaakt, waardoor de hele constructie langzaamaan gloeiend heet werd. Het slachtoffer werd als het ware levend gekookt.
In de kop van de stier was een speciale buis gemonteerd waardoor het slachtoffer kon ademen en zelfs om hulp schreeuwen. Echter, zijn getier werd aan de buitenkant waargenomen als een eng gebrul van de stier.

De peer

De peer van angst werd toegepast op homoseksuelen, godslasteraars, leugenaars en overspelige vrouwen. Bij de vrouwen werd het in de vagina gestoken, bij homoseksuelen in de anus en bij godslasteraars in de mond. De beul draaide de schroef aan de bovenkant en het peergedeelte, dat uit vier segmenten bestond, open. Op die manier werden inwendige organen opengescheurd. Dit leidde tot ernstige verminking en soms zelfs tot de dood.

De Spaanse kietel

De Spaanse kietel of de kattenklauw werd het meest gebruikt tijdens de Spaanse Inquisitie. Het slachtoffer werd publiekelijk 'gekieteld' door een scherpe, ijzeren klauw die het vlees openscheurde en de botten raakte. De veroordeelde werd ernstig verminkt en stierf vaak na de marteling.

De Garotte

De Garotte of de nekklem was een officiële Spaanse executiemethode die tot 1975 werd toegepast. De bedoeling was dat de veroordeelde op een plank ging zitten, waarna er een metalen kraag rond zijn nek werd vastgemaakt. De beul draaide aan de schroef dat in de balk was gemonteerd en het scherpe punt boorde zich in de nek van het slachtoffer. Ofwel stierf hij door verstikking, ofwel doordat zijn nek brak.

De hoofdklem

De hoofdklem is een ijzeren klem waarin men het hoofd van de gemartelde plaatste. Vervolgens draaide de beul aan de schroef en verhoogde op die manier de druk op de schedel . De tanden begaven het als eerste, gevolgd door de ogen die uit de oogkassen sprongen. Het laatste wat brak, was de schedel. Dit betekende de dood.

De rektafel

De rektafel leidde niet noodzakelijk tot de dood van de gemartelde. Het hing er vanaf hoe snel hij bekende. Als hij alles bleef ontkennen, dan bleef de beul hem uitrekken tot de wervelkolom van het slachtoffer brak.

De ijzeren maagd

De ijzeren maagd is een heel speciaal en angstaanjagend marteltuig. Het beroemdste exemplaar werd gevonden in Neurenberg en dateert uit 1802. In 1944 werd het echter verwoest tijdens de bombardementen en vervangen door een replica. Er zijn tot nog toe geen bewijzen gevonden dat de ijzeren maagd daadwerkelijk dienst deed als marteltuig.

De maagd is een ijzeren sarcofaag in de vorm van een mens, een vrouw om precies te zijn. Deze sarcofaag bevatte inwendige pinnen waarvan de lengte kon variëren. Wanneer het slachtoffer in de ijzeren maagd werd opgesloten, boorden tientallen pinnen zich een weg door het vlees en veroorzaakten een ondraaglijke pijn. Bovendien waren de pinnen zodanig geplaatst, dat ze de vitale organen niet raakten. Hierdoor werd de duur van de marteling, en dus ook de pijn, verlengd.