Geschiedenis van La Réunion

La Réunion kent sinds zijn ontdekking een boeiende geschiedenis. Het is een eiland dat lange tijd onbewoond bleef. De eerste ontdekkers waren Arabieren maar de eerste echte bewoners van La Réunion waren ingevoerde slaven. Het is een eiland dat in de loop van de jaren veel verschillende benamingen heeft gekregen om uiteindelijk de naam La Réunion de behouden. Het eiland heeft sedert zijn ontdekking een grote evolutie gekend. Het oorspronkelijk koloniaal eiland waarvan plantages aan de basis de belangrijkste activiteit was, heeft zich ontwikkeld tot een modern welvarend eiland. La Réunion is vandaag een departement van Frankrijk geworden die onder andere jaarlijks veel toeristen aantrekt.

• De eerste ontdekkers en oprichting Santa-Apollonia
• Weergave op landskaart van Mascarenhas Islas
• Vestiging door de Fransen
• Invoering slaven en verbouwing van koffie
• Naamsverandering en slavenopstand
• Introductie suikerriet door Britten
• Bloei vanille-industrie
• Afschaffing slavernij en invoering contractarbeiders
• Volledige integratie met Frankrijk
• Groei en invoering van de Euro

De eerste ontdekkers en oprichting Santa-Apollonia

De eerste ontdekkers van La Réunion waren Arabieren, hoewel ze deze niet in hun bezit namen. Voor de 16de eeuw waren enkel de Arabieren en Maleisiërs explorateurs van de Indische Oceaan. De eerste naam die het eiland kreeg voor 1450 werd gegeven door de Arabieren. Ze noemden het Dina Morgabin en heeft de betekenis van 'eiland van het westen'. Oorspronkelijk waren er veel Europese zeevaarders die het eiland op hun weg kruisden en er even pauze namen, ook al was het door de oneffenheden moeilijk aan te meren. Deze Europeanen waren Portugezen, Engelsen en Nederlanders. Het eiland wekte oorspronkelijk weinig interesse op. Maar in eerste instantie was het vooral de Portugese zeevaarders die geïnteresseerd waren in het eiland. Als we de geschiedenis van het eiland bestuderen varieert de ontdekking van het eiland van historicus tot historicus. We weten enkel dat het huidige La Réunion, de dag van het Saint Apollonia opgericht werd en de naam Santa-Apollonia kreeg door de Portugees, Diego Lopes Sequeira. Dit moet gebeurd zijn tussen 1905 en 1509.

Weergave op landskaart van Mascarenhas Islas

Het eiland werd voor de eerste keer in 1516 op de kaarten weergegeven door Diego Ferandes Pereira Pedro Mascarenhas. Hij ontdekte dat het eiland deel uitmaakte van een archipel. Dit archipel bestond uit drie eilanden namelijk, La Réunion, Maritius en Rodrigues.Om die reden kreeg het eiland in 1520 de naam Mascarenhas Islas door zijn confrater Rodriques ter ere van Mascarenas. Rodrigues gaf zijn naam aan een ander eiland gekend als Rodrigues.

Vestiging door de Fransen

Tussen 1638 en 1642 vocht Frankrijk om de Mascarena-eilanden in hun bezit te krijgen. Hieronder viel het huidige 'La Réunion'. De Fransen komen aan land in 1642. Het eiland werd op dat moment Mascarin genoemd. Hoewel de Fransen het eiland nu in hun bezit hadden, bleven ze er niet en het eiland bleef nog steeds onbewoond. Het was pas 4 jaar later dat het eiland echt bewoond werd, toen 12 muiters van Madagascar op het eiland verbannen werden. De muiters leefden er 3 jaar in een grot van 1646 tot 1649. Toen de muiters terug naar het vaste land mochten komen, waren ze niet echt tevreden. Ze hadden het eiland in kaart gebracht en deden een positief rapport over het eiland. Hierdoor werd het eiland in 1649 officieel door de Franse koning ingenomen.Hij gaf het de naam Ile de Bourbon. Vanaf 1663 kwamen de eerste kolonisten en Malagasiërs het eiland bewonen. Het eiland telde toen ongeveer 113 slaven en 212 mensen. Ondanks dit werd nog niet op grote schaal gekoloniseerd. Als gevolg hiervan namen piraten het eiland als handelsplaats in en verloor Frankrijk een beetje de controle over het eiland.

Invoering slaven en verbouwing van koffie

Aan het begin van de 18de eeuw nam de Franse regering en de Frans Oost-Indische Companie de controle weer over. De Frans Oos-Indische Companie was een maritieme commerciële onderneming als tegenhanger van de Britse en Nederlandse Oost-Indische Companieën. Er werd toen ook een verbod uitgevoerd tot gemengde huwelijken. Dit zou het eerste teken van echte slavernij geweest zijn. De Frans Oost-Indische Companie voerden koffieplanten in en verplichtte de bewoners om deze te cultiveren. Koffie bleef het belangrijkste gewas tot 1715 en ze gebruikten het eiland uitsluiten voor eigen gebruik en handel met voorbijvarende schepenen. De economische en sociale situatie veranderde toen totaal. Er werden slaven uit Afrika en Malagasië overgebracht ondanks het verbod. De handel breidde zich uit met de verbouwing van graan, kruiden en katoen.

Naamsverandering en slavenopstand

Toen de Frans Oost-Indische Companie failliet ging gedurende de 18de eeuw kwam de regering van het eiland in 1764 rechtstreeks onder de Franse kroon. Na de Franse revolutie veranderde de naam van het eiland in La Réunion. Deze naam moest blijven herinneren aan de stad Marseille en enkele batajons van de Nationale Garde tijdens de bestorming van de Tuilerieën tijdens de Franse revolutie. Kort daarna veranderde de naam opnieuw in Ile Bonaparte als eerbetoon aan de Franse keizer Napoleon Bonaparte.

Eind de 18de eeuw braken veel slavenopstanden uit en deze vluchtten het binnenland in. Deze slaven werden de 'Marrons' genoemd. Dit is een creoolse naam die 'vluchteling' of 'wilde' betekende. Deze Marron-slaven werden de eerste echte bewoners van het binnenland van het eiland, hoewel ze nog een tijd opgejaagd werden door de slavenjagers.

Introductie suikerriet door Britten

Tijdens de Napoleontische oorlogen in 1810 krijgen de Britten, La Réunion weer in hun bezit. Ze bezetten het eiland gedurende 5 jaar. Na het verdrag van Parijs in 1815, werd het opnieuw terug gegeven aan Frankrijk onder de oude benaming île de Bourbon. Het is het enige eiland dat de Britten op dat moment terug afstaan.Tijdens de Britse bezetting werd suikerriet geïntroduceerd op het eiland. Dit werd toen ook het belangrijkste gewas (monocultuur) op het eiland.

Bloei vanille-industrie

In de 17de eeuw was de invoer van vanillestokjes in Europa en dus ook in Frankrijk een groot succes. Het werd onder andere gebruikt in chocolade en tabak. Maar het kweken van de vanille in Frankrijk was moeilijk. De vanilleplanten die vruchten gaven was zeldzaam.

Wetenschappers kwamen erop uit dat het voordeliger zou zijn om de planten te kweken in een gebied dicht bij zijn oorsprong. Een tropisch klimaat was daarvoor ideaal. Als gevolg daarvan besloten ze om deze te laten bewerken op het île de Bourbon. Deze had hiervoor het geschikte klimaat en de juiste bijensoorten. Vanaf 1819 werd dan ook de vanille-industrie op het eiland veel belangrijker. Toen op 12 jarige leeftijd de marronslaaf Edmond Albius een techniek uitvond voor het efficiënter verstuiven van de vanille-orchidee, stegen de winsten van de vanille enorm. Het eiland werd de eerste exporteur van vanille over de hele wereld.

Afschaffing slavernij en invoering contractarbeiders

De tweede Republiek werd in Frankrijk in 1848 uitgeroepen waardoor ook de slavernij afgeschaft werd. Ile de Bourbon werd opnieuw La Réunion. Sedert dien veranderde het niet meer van naam. La Réunion telde toen 100.000 inwoners waarvan ongeveer 60% hoofdzakelijk bevrijde slaven waren. Er ontstond meteen een arbeiderstekort. Als gevolg hiervan werden contractarbeiders uit Indïa gehaald en in 1865 kwamen nog 75.000 Hindoe-immigranten gevolgd door moslims aan het begin van de 20ste eeuw. Met de groei en exploitatie van de koffie verrijkten sommige eigenaars hen terwijl anderen die niet genoeg contractarbeiders hadden kunnen bereiken, hun eigendommen moesten achterlaten. Ze werden geruïneerd door de daling van de koffieprijzen. Deze eigenaren zochten hun toevlucht in de heuvels van het eiland. Ze leefden van de voedingsgewassen van het eiland. Zo werden ook de centrale gebieden van het eiland bevolkt namelijk: Salazi, Cilaos, Plateau des Plaines des Palmistes en Plaines des Cafres.

Volledige integratie met Frankrijk

'In 1936 werd op het eiland de politieke partij 'Comité d'Action Démocratique et social' opgericht met als uitgangspunt volledige integratie met Franrijk.' La Réunion werd officieel een Frans overzees departement in 1946. Het eiland beschikte toen over een vorm van zelfbestuur met financiële ondersteuning door Frankrijk.

Groei en invoering van de Euro

Van 1946 tot heden is de bevolking op La Réunion verviervoudigd (van 227.000 inwoners naar 840.974 inwoners op heden). Van 1957 tot nu heeft het eiland een enorme groei gekend, zowel op sociaal, economisch als politiek vlak. De tijd van plantages heeft plaats gemaakt voor een consumptiemaatschappij maar toch blijft de economie van het eiland kwetsbaar. De economische groei is niet voldoende om werk te geven aan de hele bevolking en dus is er een redelijke werkloosheidsgraad.

In 1996 werd het minimumloon hetzelfde als in Frankrijk. 'La Réunion valt nu onder de minister van Departement d'Outre Mer en Territoires d'Outre -Mer. Door de bijzondere ligging van La Réunion was het de eerste plaats waar op 1 januari 2002 de Euro werd ingevoerd.'