De orde van de Hospitaalridders of Maltezer Ridders
De orde van de Hospitaalridders gaat terug naar de tijd van de kruistochten. De orde is ook bekend als de Orde van St. Johannes, de Ridders van Rhodos en de Maltezer Ridders, waarmee de veranderingen waar de orde aan onderhevig was duidelijk blijken.Ziekenhuis
In het jaar 600 werd in Jeruzalem een ziekenhuis gebouwd door een abt, met toestemming van de paus. Later werd hier nog een bibliotheek aan toegevoegd. Rond 1305 echter verwoestte kalief Hakim het ziekenhuis. In 1320 kregen Italiaanse handelslieden toestemming op het ziekenhuis te herbouwen. Het werd gebouwd op het terrein van de St. Johannesklooster. In het ziekenhuis konden pelgrims terecht die de heilige plaatsen in de omgeving bezochten. Deze band met de Hospitaalridders is overigens niet zeker. In het ziekenhuis maakten Benedictijner monnikken de dienst uit, terwijl de Hospitaalridders de regel van St. Augustinus volgden.Stichting van de Orde der Hospitaalridders
Het stichten van de Orde van de Hospitaalridders vond pas plaats na de eerste kruistocht. In 1113 erkende een pauselijke encycliek de orde officiëel. De stichter staat bekend als Gerard of Gerald en wordt in de encycliek genoemd. De orde groeide snel en onder de opvolger van Gerard, Raymond du Puy kon men al snel naar een ruimere lokatie verhuizen, in de buurt van de Sepulcher Kerk. Aanvankelijk bestond het werk van de orde uit de opvang van pelgrims, maar dit groeide al snel uit tot het gewapend begeleiden van pelgrims. Du Puy wordt aangewezen als verantwoordelijke voor deze gewapende geleides. Rond 1200 legde de negende Grootmeester militaire plichten vast en maakte een verschil tussen ridders die zieken verzorgen en degenen die militair actief zijn. De Hospitaalridders hadden steun van de paus. Een aantal zeer belangrijke kastelen in de regio waren in handen van de ridders, onder andere Crac des Chevaliers en Margat. Frederick Barbarosso, de keizer van het Heilige Roomse Rijk steunde de orde en gaf hen privileges. De Hospitaalridders en de Tempelridders werden de belangrijkste christelijke groepen in de regio. De Hospitaalridders blonken uit op het slagveld.Vlucht naar Rhodos
Saladin en zijn legers kwamen echter opzetten en Jeruzalem ging verloren voor de kruisridders. De hospitaalridders trokken zich terug in het graafschap Tripoli. Nadat ook Akka was gevallen vluchtte de orde naar Cyprus. Op Cyprus besloten de ridders dat ze een eigen domein nodig hadden en kozen Rhodos daar voor uit. In 1309 gaf het eiland zich over aan de ridders, na twee jaar strijd. De taak van de Ridders veranderde volledig in deze periode, waarbij de nadruk kwam te liggen op het beperken van de toenemende Islamitische invloed.Val van de Orde der Tempelridders
Met de val van de Orde van de Tempelridders, kregen de Hospitaalridders plotseling een grote hoeveelheid land, geld en ook nieuwe ordeleden. Deze nieuwe situatie leidde tot een reorganisatie, waarbij het gebied in acht 'langues' werd verdeeld, die elk onder leiding stonden van een prior en wanneer er meer priorijen waren onder leiding van een Grootprior. Op Rhodes en later op Malta werd stond een 'Baili' aan het hoofd van elke 'langue'.De orde, die nu bekend stond als de Ridders van Rhodos, werd meer gemilitairiseerd. Regelmatig vonden er invasie plaats op Rhodes, door piraten, maar ook door Ottomaanse troepen. In 1522 viel Sultan Suleiman de Grote binnen met een leger van 200.000 mannen. Tegen deze overmacht waren de 7000 ridders niet opgewassen en na een beleg van zes maanden vonden de overlevenden hun toevlucht op Sicilië.
