Rare jongens die Romeinen

Elke cultuur heeft wel zijn eigen eigenaardigheden, die natuurlijk vooral raar worden gevonden door personen die niet uit die specifieke cultuur komen. Denk bijvoorbeeld eens aan China, waar het tot aan 1911 volkomen gewoon was om de voeten van meisjes strak in te wikkelen met stof, zodat de groei van de voeten gestopt zou worden. Kleine voeten werden namelijk als aantrekkelijk gezien. Of denk aan het Turkse kameelworstelen. De Romeinen waren geen uitzondering op de regel en hadden zo hun eigen bijzondere gebruiken.

Romeinse banketten

Iedereen kent het waarschijnlijk wel. Je zit in een restaurant, aan een buffet of gewoon op een feest waar erg veel en lekker eten is en dan opeens komt het onafwendbare moment. Je zit vol! Niks is verschrikkelijker dan al die lekkernijen aan de kant te moeten schuiven, omdat jou de beperking van een niet bodemloze maag is opgelegd. De Romeinse welgestelde families en in het bijzonder de keizers hielden ervan om grootse banketten te organiseren voor al hun vrienden en andere hooggeplaatste Romeinen. Het banket diende namelijk niet alleen voor het vullen van de maag, maar had ook een belangrijke politieke en sociale functie. Allereerst was het een teken van welvaart als je in staat was om een groot banket te organiseren en ten tweede: waar kon je nou beter contact leggen met invloedrijke Romeinen dan op een prachtig banket? Er was alleen een subtiel verschil in de normen en waarden over hoe iemand geacht wordt zich ze te gedragen tijdens het eten. Terwijl de mannen op ligbedden op hun zij het eten voorgeschoteld kregen, moesten de vrouwen zitten op stoelen. Maar dit was niet alles. Het was tijdens Romeinse banketten volkomen normaal om, als je vol zat, in een schaal over te geven, zodat je vervolgens weer kon deelnemen aan het banket. Dat is nog eens een oplossing voor een volle maag!

Vomitorium

Er gaan veel verhalen dat de Romeinen speciale kamers zouden hebben waar een slaaf klaar zou staan om de gast te helpen zijn maaginhoud op de vloer uit te spreiden. Deze kamers werden in die verhalen dan de zogenoemde "vomitoria" genoemd. Vomitorium is een Latijns woord dat afkomstig is van "vomere", dit betekent uitspuwen. (Denk aan het Engelse 'to vomit'). Omdat het gebruik van Romeinen om te braken tijdens het eten al bekend was, werd aangenomen dat, toen het woord "vomitoria" in Klassieke teksten naar voren kwam, daarmee de braakruimtes bedoeld werden. Echter, met het woord "vomitoria" werd destijds naar iets heel anders verwezen en dus niet naar zogenaamde 'overgeef' ruimten. Die bestonden namelijk helemaal niet. De Romeinen gaven gewoon dichtbij de tafel over in een schaal en als ze die misten dan stond er wel een slaaf klaar om het op te ruimen. Romeinen waren namelijk ook dol op de zogeheten Spelen, waar gladiatorengevechten, wagenrennen en atletiekwedstrijden in het middelpunt van de belangstelling stonden. Deze evenementen werden druk bezocht en soms moest een gebouw als het Circus Maximus wel 150.000 mensen herbergen. Je begrijpt dat het best wel een tijd kon duren voordat de mensen zaten. De Romeinen hadden om dit tegen te gaan speciale doorgangen gebouwd die mensen snel naar binnen en buiten konden laten gaan en ze dus als het ware "uitspuwden". Je voelt het al aankomen. Deze snelle doorgangen waren de originele betekenis van het woord "vomitoria".

Ongehoorzaam kind

Wellicht kun je het je nog herinneren van heel lang geleden. In de wintermaanden waar het altijd erg gezellig was en waar je als klein kind uit het raam zat te kijken, in de hoop een glimp van Sinterklaas op te vangen. Sinterklaas was natuurlijk erg leuk, maar ook wel ontzettend spannend. Zo'n oude man op een groot wit paard boezemt vele kinderen toch ook wel angst in. Ouders, in al hun goedheid, maken hier dankbaar misbruik van en proberen hun kinderen te laten gehoorzamen met het dreigement dat ze misschien anders wel mee in de zak naar Spanje moesten als straf. De Romeinen hadden zo hun eigen manier om hun kinderen te laten gehoorzamen. Het enige verschil is dat het bij hen geen loze dreigingen waren. Sommige Romeinen verkochten hun eigen kind namelijk als slaaf, als het kind hen niet beviel. Dit was natuurlijk bij wet verboden, maar desalniettemin kwam het regelmatig voor. Dat is nog eens een goede stimulans om te luisteren als kind!

Naar het toilet

Sommige mannen en vrouwen vinden het tegenwoordig moeilijk of ze schamen zich ervoor om naar openbare wc's te gaan, omdat ze zich dan zo bekeken voelen. Dit is een denkbeeld waar je in het Oude Rome geen last van moest hebben. Als je in Rome namelijk een openbare wc tegenkwam was dat niet zo een die we tegenwoordig hebben met luxe hokjes en voorraden wc-papier. Nee, in het Oude Rome zat je gewoon met zijn tienen naast elkaar op een platform met een gat erin je behoefte te doen. Er werd hierbij geen onderscheid gemaakt tussen een kleine of een grote boodschap. Iedereen deed zijn behoefte in hetzelfde gat. Dus als iemand niet goed mikte zat de volgende klant er middenin. Ook hadden ze geen wc-papier zoals wij dat nu hebben, maar hadden ze een stok met een natte spons eraan die ze gebruikten om af te vegen. En denk maar niet dat die spons daarna grondig werd schoongemaakt. Hij werd gewoon even in een emmer water gestopt en dan was hij weer klaar voor de volgende klant die zich met hoge nood naar de latrines snelde.

Een bijzonder wasmiddel

Als je op het strand wel eens bent gebeten door kwal, zul je er ongetwijfeld van gehoord hebben. Urine schijnt te helpen als ontsmettingsmiddel en schijnt ook de pijn te bestrijden. De Romeinen geloofden ook in de wonderbaarlijke werking van urine, maar zij gingen in het gebruik ervan nog een paar stapjes verder. Urine werkt namelijk ontsmettend en werd dan ook vaak gebruikt als wasmiddel om kleren mee te ontvetten. Sommigen wasten zelfs hun haar erin! Over de geur van de "gewassen" kleding moeten we het maar niet hebben. Voor het tandenpoetsen werd vaak ook een mengsel gebruikt van kalk en urine. Geen pepermuntje meer nodig!