Hitlers hypnose (had Hitler een psychische aandoening?)

Men zegt dat kleine daden grote gevolgen kunnen hebben in de toekomst. Zo ook wellicht de daden van één psychiater in 1918. Een controversieel onderwerp is namelijk of Hitler psychisch ziek was. In 1918 had hij volgens sommigen een hypnosebehandeling gekregen. Dit zou hebben geleid tot de megalomane misdaden en praktijken van het naziregime. Het probleem van deze bewering is echter dat de ooggetuigen zelfmoord hebben gepleegd. Daarnaast stellen critici dat Hitler gestoord verklaren hem een slachtoffer maakt van zijn eigen brein in plaats van een dictator en monster. Dit kan toch nooit een vergoelijking worden voor massamoord.

De Wereldoorlog (I)

Op 28 juni 1914 werden de Oostenrijk-Hongaarse aartshertog Frans Ferdinand en zijn vrouw in Sarajevo vermoord door de Servische nationalist Gavrilo Princip. Hoewel er al lange tijd spanningen en wapenwedlopen waren in Europa leidde dit incident tot een oorlogsverklaring tussen vele landen. Aangezien men nog niet wist dat er een tweede wereldoorlog zou komen werd dit conflict de Wereldoorlog genoemd. Miljoenen soldaten uit vele grote landen van Europa gingen elkaar te lijf. Aan één kant stonden Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Aan de andere kant stonden Frankrijk, België, Groot-Brittannië, Rusland en (later ook) de Verenigde Staten. Duitsland vocht de oorlog in het oosten uit met Rusland en in het westen met Groot-Brittannië, Frankrijk, België en de Verenigde Staten.

In het westfront verliep de oorlog voor Duitsland echter moeizaam. De legers verschansten zich in loopgraven beschermd door prikkeldraad. De oorlog veranderde zich in een slachtpartij van legers die zich te pletter liepen op stellingen van de vijand.

Hitlers Wereldoorlog

Niemand kon in 1914 vermoeden wat deze Wereldoorlog zou inhouden en wat een slachting dit zou aanrichten. Mensen uit de oorlogvoerende landen waren zelfs enthousiast en blij met deze oorlog in 1914. Zo ook een nog jonge Oostenrijker genaamd Adolf Hitler die zich direct als vrijwilliger meldde bij een Duits infanterieregiment. Adolf Hitler werd ordonnans (koerier) bij het Duitse leger. Deze functie was zeer gevaarlijk maar de jonge Adolf Hitler was zeer fanatiek en onbevreesd. Hij stond bekend als zeer rechtlijnig. Terwijl Duitse soldaten met de vijand liederen zongen tijdens kerst op het midden van het slagveld (niemandsland), bleef Adolf Hitler in de loopgraven zitten. Dit verhaal is echter onbevestigd.

Adolf Hitler raakte drie keer gewond aan het front. Hij kwam in het ziekenhuis terecht voor een schampschot langs zijn voorhoofd. Later zou hij het litteken bedekken met een lok van zijn haar. Op 7 oktober 1916 werd Adolf Hitler getroffen door een kogel in het been. De derde verwonding die Adolf Hitler opliep werd door hem als volgt beschreven in zijn boek: “Mein Kampf”:

“In den nacht van den 13den op den 14den Oktober begonnen de Engelschen op het Zuidelijk front voor Yperen met gasbommen te werpen; men gebruikte daarbij geelkruisgas, waarvan wij de uitwerking nog niet aan den lijve hadden ondervonden. Ik zou het nog dienzelfden nacht leeren kennen. Op een heuvel ten Zuiden van Wervik hadden wij reeds in den avond van den 13den October verscheidene uren achtereen, een trommelvuur van gasbommen te doorstaan…"

“Tegen den ochtend kreeg ook ik pijn, die van kwartier tot kwartier erger werd, en om zeven uur in den vroegen morgen verliet ik strompelend en wankelend, met brandende oogen het front, met mijn laatste rapport uit den oorlog nog bij me. Reeds een paar uren later waren mijn oogen tot gloeiende kolen geworden, en was het nacht om mij heen. “

Pasewalk

Hitler werd naar het ziekenhuis Pasewalk in Pommeren gebracht. Na behandeling verdween de blindheid bij Adolf Hitler niet. Hier is het verhaal ontstaan dat Hitlers blindheid veroorzaakt werd door psychische problemen. Met behulp van hypnose kreeg Hitler pas weer zijn zicht terug. Een medisch dossier over deze tijd is echter nooit gevonden.

Adolf Hitlers ziektebeeld

Een enorme controverse is ontstaan over de mentale gesteldheid, of beter gezegd mentale ziekte van Adolf Hitler. Hysterie, megalomanie en paranoïde schizofrenie zijn mentale ziekten die aan Adolf Hitler worden toegeschreven. Adolf Hitler is erg populair als studieobject en is aan bijna elke mentale aandoening gekoppeld. Hieronder een aantal uitsprekende:

Hysterie en PTSS

Hysterie is de meest genoemde oorzaak van Hitlers geestelijke gesteldheid. Dit zou bewezen zijn door de blindheid van Hitler die geen lichamelijke oorzaak had. De blindheid zou veroorzaakt worden door angst voor het onbekende. Angst voor de toekomst van Duitsland na het ineenstorten van het Duitse keizerrijk na de Eerste Wereldoorlog. Dit wordt ook onderbouwd door de starre fanatieke en onbevreesde houding van Hitler in de loopgraven. Duitsland was alles voor hem.

Een andere populaire diagnose is dat Hitler leed aan de ziekte waar veel soldaten uit de Eerste Wereldoorlog aan leden, namelijk posttraumatische stressstoornis (PTSS).

Paranoïde schizofrenie

Het geloof van Adolf Hitler dat het lot hem gekozen had om de Duitsers te verlossen van het gevaar van de Joden wijst volgens sommige psychiaters op klassieke symptomen van paranoïde schizofrenie. Deze paranoïde schizofrenie zou veroorzaakt kunnen zijn door de vergiftiging in de loopgraven, syfilis of Parkinsons. Van deze laatste oorzaak zien we mogelijk dat Hitlers handen extreem trillen (tremors) in de laatste maanden van de oorlog.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis en Asperger

Vanwege de inhumane misdaden die Hitlers regime pleegden wordt een persoonlijkheidsstoornis bij Hitler veel geopperd. Het gebrek aan empathie is zeer opvallend.

De obsessies die Hitler had met betrekking tot Joden en Lebensraum doen een aantal psychiaters denken aan autisme. Met name Asperger wordt hierbij genoemd.

Drugsgebruik

Niet een mentale ziekte maar wel een verklaring voor de misdaden en gedrag van Hitler is zijn veelvuldige en overmatige gebruik van drugs zoals: cocaïne, amfetamine, opiaten en barbituraten.

Hypnose

Een verklaring voor de genezing van hysterische blindheid in Pasewalk zou gelegen zijn in de toepassing van hypnose. Hitler zou gebroken zijn door de angst voor de toekomst van Duitsland en de roerige tijden. Door middel van hypnose werd zijn zelfvertrouwen opgestuwd waardoor Hitler begon te geloven in zichzelf. Hij besloot de politiek in te gaan omdat hij door de hypnose het idee had dat alleen hij Duitsland kon redden van zijn toekomst. Hij was de Messias voor het Duitse volk. Hitler zou in deze hypothese gemaakt zijn!

Getuigen

De inlichtingendienst van de Verenigde Staten heeft tijdens de oorlog onderzoek gedaan naar Adolf Hitler. Dit document kwam in 1973 vrij uit geheimhouding. Hierin werd psychiater Edmund Forster als de behandelend psychiater van Adolf Hitler in Pasewalk erkend. Edmund Forster zou Adolf Hitler gediagnosticeerd hebben met hysterie.

Het verhaal van Edmund Forster werd in het rapport bevestigd door de psychiater Karl Kroner. In 1933 zou Edmund Forster zelfmoord hebben gepleegd uit angst voor wraak van de Nazi’s. Vlak voor zijn dood zou hij echter het medisch dossier van Adolf Hitler aan Ernst Weiss hebben gegeven. Ernst Weiss schreef een boek genaamd Ich, der Augenzeuge (ik, de ooggetuige), waarin hij het fictionele autobiografische verhaal van Edmund Forster vertelt. In 1940 pleegde ook Ernst Weiss zelfmoord. Historisch gezien zijn er geen bewijzen die de ziektebeelden of het hypnoseverhaal kunnen bevestigen. Aan de ene kant is dit ook niet erg raar. Alle getuigen zijn namelijk dood. Men kan zich afvragen of dit toeval is of gestuurd is door de nazi’s. Dit is echter niet te bewijzen.

Kritiek

De logische kritiek op de beweringen dat Adolf Hitler psychische problemen had zijn driedelig. Ten eerste wordt door critici gezegd dat een verklaring zoeken voor de misdaden van Adolf Hitler in psychische problemen, een onacceptabele verontschuldiging is. Dat zou betekenen dat Adolf Hitler niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor de afschuwelijke misdaden tegen de menselijkheid. In feite betekent een verklaring dan dat hij er niets aan kon doen en er niet schuldig aan was. De verklaring van mentale problemen voor de misdaden is zo onacceptabel dat deze in maar weinig geschiedenisboekjes te vinden is.

Daarnaast bestaat er in de psychologie de Goldwaterregel. Deze regel zegt dat het onethisch is om een patiënt te diagnosticeren zonder hem of haar eerst te zien en te spreken. Er is geen psychiater die Hitler gesproken heeft en de psychiater die beweert dat wel te hebben gedaan is dood.

Ten derde wijzen critici op het gebrek aan bewijs. Is het misschien de wil om een verklaring te vinden omdat ons brein niet kan indenken en begrijpen dat er zulke boosaardige mensen bestaan? De bevooroordeeldheid van schrijvers maakt een objectieve en terechte diagnose onmogelijk. Een poging om de psychische gesteldheid van Adolf Hitler (en daarmee een excuus voor zijn daden) te geven wordt door sommige critici gelijkgesteld met het strafbare ontkennen van de holocaust. Daarmee is de discussie afgerond.

Oorzaak-gevolgen

Een kenmerk van historici is vaak het afvragen waarom iets gebeurt. Een mentale stoornis bij de nazileider zou een groot deel verklaren van de waaromvraag. Aan de andere kant is het ook een makkelijke uitweg om ondenkbare onmenselijke gruwelen te verklaren. Er is een vermoeden maar simpelweg niet voldoende bewijs.