China: De Grote Sprong Voorwaarts 1958-1960

Hoewel de Grote Sprong Voorwaarts slechts een aantal jaren in beslag nam, was het een periode met een enorme invloed op het land. De politiek van de Grote Sprong veroorzaakte de grootste hongersnood ooit en werd vrijwel puur veroorzaakt door foute politieke beslissingen. Deze dramatische politiek leidde tot de dood van tussen de 20 en 40 miljoen mensen.

Productie

De Communisten waren aanvankelijk populair in China, de boerenbevolking, het grootste deel van het land, had het land van de grootgrondbezitters gekregen, waarop ze zelf werkten. Met de komst van de Grote Sprong Voorwaarts kwam daar verandering in. Mao Zedong had besloten dat China niet afhankelijk moest zijn van buitenlandse hulp en besloot dat de boerenbedrijven in communes moesten worden verdeeld om op die manier de productie te verhogen. Het idee van Mao was om van China een industrie-staat te maken, die gelijke tred hield met het Westen. En de Chinese boeren moesten genoeg voedsel produceren om de bevolking te voeden en daarnaast nog voldoende kunnen exporteren om de kosten van de industrialisatie te betalen. Deze ideeën leidden tot een totale ramp. De Grote Sprong Voorwaarts werd een totale mislukking met ernstige gevolgen voor de gehele Chinese bevolking.

Collectivisatie

De collectivisatie begon op kleine schaal. Aanvankelijk waren het dorpen, zo'n twintig tot veertig families, die samen een commune vormden. Al snel werd het idee uitgebreid en de communes begonnen uit te groeien tot enorme agrarische bedrijven met meer dan honderdduizend mensen. De communes zorgden voor alles wat de mensen nodig hadden en soldaten werkten mee met de boeren. De bevolking van de communes was onderverdeeld in kleinere onderdelen: twaalf families vormden een team en twaalf teams vormden een brigade. Elk onderdeel had specifieke taken. Er waren partijleden die er voor zorgden dat de communes de juiste partij-ideeën opvolgden.

IJzer

Daarnaast was Mao met het idee op de proppen gekomen om de boeren metale voorwerpen te laten maken. Elk dorp had zijn smelterij voor ijzer, waar al het ijzer gesmolten moest worden om nuttige voorwerpen te maken. Er waren echter quota vastgesteld en om die te bereiken gebeurde het omgekeerde, nuttige voorwerpen werden omgesmolten. Er waren ook andere projecten waar de boeren aan deelnamen, dit alles had tot gevolg dat ze minder tijd hadden voor het werk op het land, met als gevolg dat de landbouwproductie daalde.

Quota

Daarbij was alles gecentraliseerd en de mensen die de autoriteit hadden om dingen te veranderen hoorden alles te laat of vaak helemaal niet. De druk om de quota's te halen was zo groot dat men het niet vermeldde wanneer dingen fout gingen of quota niet gehaald werden. Men meldde wat de autoriteiten wilden horen. Bovendien gingen de autoriteiten uit van de zogenaamd behaalde cijfers en namen aan de hand daarvan een deel van de productie van de boeren. Hierdoor bleef er voor de boeren zelf nauwelijks genoeg over om van te leven. Ook werden foute methoden toegepast en zelfs gepromoot zoals het dicht bij elkaar planten van gewassen, hierdoor kregen die niet voldoende voedingsstoffen, waardoor de oogst kleiner werd dan normaal.

Hongersnood

Mensen die Mao op de hoogte brachten van mislukkingen of fouten werden daarvoor gestraft als zijnde verraders. Uiteindelijk liep de politiek van de Grote Sprong Voorwaarts uit op hongersnood, waarbij vooral sommige gebieden zwaar getroffen werden. Mensen werd echter verboden om hun gebied te verlaten en waren dus verplicht te verhongeren. Naar schatting zijn er tijdens de Grote Sprong Voorwaarts tussen de 20 en 40 miljoen mensen omgekomen door honger. Honger die niet nodig was geweest, maar het gevolg was van foute politiek, die daarbij ook nog genegeerd werd. Hiermee is deze hongersnood de ergste uit de geschiedenis geweest.

Einde van de Grote Sprong

Toen Mao eindelijk toegaf dat de Grote Sprong Voorwaarts was mislukt gaf hij Zhou Enlai, Deng Xiaoping en Liu Shaoqui de vrije hand om de economie opnieuw op poten te zetten.