Robert Maclaurin - The Way Home

'The Way Home' is een schilderij door Robert Maclaurin. Hij is geboren in 1961 en hoort thuis in het impressionisme, waar ook dit kunstwerk onder valt. Op het schilderij staat een berglandschap met veel bomen. Wat staat erop? Dit zijn voornamelijk heel veel bomen, maar hoe zit dit schilderij precies in elkaar en wat was de bedoeling van de kunstenaar ermee?

Schilder

Robert Maclaurin is geboren op 12 juni 1961 en woont in Edinburgh. Hij is afgestudeerd aan het Edinburgh College of Art, waar hij gestudeerd heeft van 1979 tot 1984. Daarna ging hij schilderen in Turkije van 1984 tot 1985. Van 1995 tot 1996 werkte hij in Australië. Robert Maclaurin heeft meerdere prijzen gewonnen, waaronder de NOble Gossart Scotish painting prijs.

Voorstelling

Links bovenaan op het schilderij is de voet van een berg te zien, die bruin, geel en oranje gekleurd is. Rechts daarvan zie je iets erachter drie kleine heuvels die geel, oranje en groen gekleurd zijn. Daarachter zie je een iets donkerder groen gedeelte. Helemaal rechts bovenaan is een dun strookje lichtblauw te zien, dat de lucht voorstelt. Vanaf rechtsboven tot iets linksonder het midden van het schilderij loopt een lichtgeel gekleurde weg. Bij het midden van de weg zie je een klein dorpje. Overal over de vlakte zijn kleine groene boompjes of struikjes te zien. Vooral bij de voet van de berg zijn er veel boompjes. Langs de weg zijn iets langere bomen te zien en helemaal op de achtergrond geen enkele boom meer. In het midden van de rechterkant van het schilderij is een klein heuveltje te zien dat groen gekleurd is door de boompjes die erop staan, en daaronder drie grotere heuvels, oranje en geel. Hier staan maar weinig bomen. Op de voorgrond is een oranjegele hoogvlakte te zien, wederom met veel bomen. Helemaal vooraan zie je zes bomen van heel dichtbij. Deze zijn iets donkerder van kleur, doordat ze zo dichtbij zijn, en je kunst de bladeren onderscheiden. Kortom, er zijn veel bomen te zien op dit doek.

Vormgeving

Kleurgebruik

Er is een duidelijk kleur-tegen-kleur contrast tussen de kleuren groen en oranje. Eigenlijk zijn bijna alleen de kleuren oranje, geel en groen gebruikt. Er is een licht-donkercontrast, de bomen vooraan zijn veel donkerder dan de kleuren vlakbij de horizon. Dat betekent dat er dus ook een atmosferisch perspectief is. Er zijn bijna-complementaire kleuren gebruikt: oranje en groen. Bijna-complementaire kleuren zijn, zoals de naam zegt, kleuren die bijna complementair zijn, bijna tegenover elkaar in de kleurencirkel staan. Door deze bijna-complementaire kleuren ontstaat een complementair contrast. Er worden harde sterke kleuren gebruikt, die aangeven dat er opgelet moet worden, maar ook zijn de gebruikte kleuren warme kleuren, waardoor het lijkt alsof het warm is in het landschap.

Lichtval

Je ziet duidelijk dat het licht van links komt, dus is er sprake van zijlicht. Alle bomen hebben een schaduw aan de rechterkant, zelfs die die bijna bij de horizon staan. Ook zie je het goed aan de heuvels, die allemaal aan de rechterkant donkerder zijn. Er is vooral sprake van eigen schaduw en slagschaduw. Dat betekent dat de heuvels zelf donkerder zijn aan de rechterkant en dat de boompjes ook een schaduw werpen op de grond.

Ruimtesuggestie

Het schilderij is vrij realistisch qua ruimtesuggestie, want hoe verder op de achtergrond, hoe lichter de kleuren zijn. Ook zijn de figuren op de achtergrond kleiner en hebben ze minder details. Maar vooraan op het schilderij is wel iets vreemds aan de hand. Hier staan grotere bomen, die dus op de voorgrond staan, vlakbij boompjes die veel kleiner geschilderd zijn. Ze staan dus iets te dicht bij elkaar lijkt het. De meest voorkomende manier van ruimtesuggestie is hier ook gebruikt: stapeling. Veel boompjes zijn boven elkaar geplaatst. Er wordt ook overlapping gebruikt, vooral bij de bomen op de voorgrond en de bergen op de achtergrond. De voorste bomen zijn veel donkerder dan de anderen, dat heet repoussoir, en drie van de zes bomen zijn afgesneden. Als laatste worden er ook koude kleuren achteraan geplaatst en warme kleuren vooraan, wat ook zorgt voor atmosferisch perspectief.

Compositie

Er is duidelijk gekozen voor een hoog gezichtspunt, een soort uitkijkpunt, waardoor je een geweldig gevoel krijgt van ruimte. Het lijkt alsof je een herder bent die uitkijkt op een kudde bomen. Door het hoge gezichtspunt krijg je ook het gevoel dat je naar een nieuwe wereld kijkt en dat je die kunt zien, zonder zelf gezien te worden. De compositie is asymmetrisch doordat er veel verschillende soorten vormen in het schilderij zijn gebruikt. Ook is er sprake van een centrale compositie. Dat betekent dat er een centraal punt is, waar alle andere delen van het schilderij naar toe lijken te wijzen. Het centrale punt is het dorp. De weg leidt naar het dorp en op het plateau kijk je uit op het dorp. Ook de voeten van de bergen linksboven lijken allemaal te wijzen naar het dorp. Tenslotte is er nog gedeeltelijk sprake van een over-all compositie. Dat betekent dat alle dingen in het beeld steeds herhaald worden en allemaal hetzelfde zijn. Dit is het geval met veel bomen. Ook lijkt het of het schilderij tot in het oneindige kan doorgaan. De boompjes lijken erg op elkaar en het lijkt alsof er eeuwige velden met deze boompjes zijn, zelfs achter de horizon.

Vorm

Er zijn veel cirkels te zien, want alle bomen hebben een ronde vorm. De heuvels hebben juist halve cirkels of afgeronde driehoeken als vorm. Er zijn eigenlijk bijna geen vierkante vormen gebruikt, behalve in het dorpje. Daar zijn kleine vierkantjes gebruikt als huizen. Er zijn weinig hoeken en veel ronde lijnen. De vormen van de bomen op de voorgrond zijn organisch, maar de boompjes op de achtergrond zijn meer geometrisch, omdat die minder precies zijn geschilderd. Ook zijn veel vormen symmetrisch, de bomen, maar ook de heuvels. Zelfs de vierkanten van de huisjes zijn symmetrisch. De vormen zijn erg ruimtelijk, door het grote gebruik van schaduw. Verder is er een verschil tussen de vormen van de bomen en van de heuvels. De bomen zijn erg grillig en de heuvels juist strak.

Inhoud

Dit kunstwerk gaat over een herder en zijn kudde. Dit zegt de schilder erover:
Tijdens één van mijn omzwervingen, ergens diep in het oosten van Turkije, ontmoette ik een jonge herder. Ik bleef twee dagen en nachten bij hem, zijn kudde en zijn grote, witte hond die zich tussen de schapen verstopte om ze te beschermen tegen wolven. 's Nachts hoorden we ze huilen in deze geïsoleerde bergweiden. 'De weg naar huis' gaat over deze herder. Het is een portret van de herder in zijn landschap, waar hij zijn hele leven heeft doorgebracht.

Er zit dus een interessant verhaal achter dit kunstwerk. De schilder wil ermee laten zien wat hij heeft meegemaakt en wat hij te weten is gekomen. De titel gaat erover dat de herder naar zijn huis gaat, in het dorp. Dat is te zien in het schilderij. De kunststroming is het impressionisme. Dit komt duidelijk naar voren. Er is geen precies schilderij gemaakt van hoe een plaats eruit ziet, maar het gaat meer om de vormen en het kleurgebruik. Je kunt heel goed zien dat de dingen niet precies zijn nageschilderd zoals ze eruit zien. De kleuren zijn ook een beetje aangesterkt en gemengd met andere kleuren. Licht is ook een belangrijke factor van het impressionisme die ook in het schilderij te zien is. De bedoeling van het schilderij was ook niet meer om het precieze beeld weer te geven, maar meer een verhaal te schilderen. Dat geeft de schilder ook aan: "Mijn schilderijen zijn heel persoonlijke reacties, vaak gerelateerd aan een specifieke persoon, plaats of serie gebeurtenissen in mijn leven." De functie van het kunstwerk is dus anekdotisch.