Serpent Mound: grootste heuvel-figuur in Noord-Amerika

Meer dan 100.000 door mensenhanden gemaakte aarden heuvels zijn verspreid over heel Noord-Amerika te vinden. Deze heuvels ondersteunen het idee dat hier voorafgaande aan de komst van de eerste kolonisten reeds sprake was van een hoogstaande cultuur. Bovendien is uit luchtfoto's komen vast te staan dat er rond 1.000 voor Christus reeds vernieuwende en visionaire volkeren woonden.

Geschiedenis

Toen in de 16de en 17de eeuw Europese pioniers zich voor het eerst in de grote woestenij van Noord-Amerika waagden, troffen ze daar alleen in Mexico sporen aan van een prehistorische cultuur. De semi-nomadische Indianenstammen die ze tegenkwamen, hadden zich (zo scheen het) nooit ergens blijvend gevestigd. Het gevolg daarvan was dat ze noch gebouwen noch voorwerpen hadden achtergelaten. Pas toen kolonisten in de 18de eeuw het dal van de Ohio en de Mississippi bereikten, stuitten ze op de onmiskenbare sporen van vroegere bewoners van dit gebied.

Aarden heuvels

Deze sporen bestonden uit aarden heuvels, die zijn aangelegd door een aantal verschillende volkeren in de loop van een lange periode. Tot op heden zijn 100.000 van deze heuvels gelokaliseerd. De meeste aarden heuvels liggen in het dal van de Ohio, langs de rivier. Maar ook aan de oevers van de Illinois en de Mississippi, vanaf de Grote Meren tot aan de Golf van Mexico. (Dit zou erop kunnen wijzen dat de eerste bewoners van Amerika via de rivieren handel dreven). Deze door mensenhanden gemaakte heuvels varieëren in grootte, in bouwmethode, in functie en in vorm. De vorm loopt uiteen van simpele heuvels tot lange muurachtige bouwsels met ingewikkelde konische en piramidevormige structuren.

De afmetingen

De kleinste heuvels beslaan minder dan 0,5 hectare, de grootste (Monk's Mound) in het tegenwoordige St Louis, heeft een vierkante basis van 6,4 hectare (groter dan de Grote Piramide van El Gizeh!) en is 30 meter hoog. Er zijn ook heuvelfiguren die mensen, vogels of dieren voorstellen en die uitsluitend in Noord-Amerika voorkomen.

Serpent Mound

Dit is de grootste heuvelfiguur in Noord-Amerika. De 405 meter lange figuur volgt de loop van een stroompje (Bush Creek) en verheft zich 50 meter boven het waterniveau en 90 cm boven grondniveau. Hij is opgebouwd uit stenen afgedekt met klei. Veel van deze heuvelfiguren hadden een symboolfunctie. Die van Serpent Mound is omstreden, maar volgens de nieuwste theorie stelt de slang een zonsverduistering voor. De losse ovale heuvel bij de kop (die meestal 'het ei' wordt genoemd) is de zon, die door de slang wordt aangevallen.

Doel van de heuvels

De mensen die de hevels gebouwd hebben gebruikten ze ook als fundering voor andere bouwwerken, zoals tempels en forten. De meeste waren echter grafheuvels. Soms bouwden de bewoners de heuvel simpelweg over een bestaande begraving heen om die te bedekken. Bij andere werd een heel nieuw graf gedolven. Men groef een kuil die groot genoeg was om één tot drie doden te bevatten. De wanden werden bekleed met houtblokken. De lichamen werden op houtblokken langs de wanden neergelegd. Soms plaatste men de lichamen op houtblokken op de bodem. Vervolgens werd er een afdekking van bast gemaakt, die op een constructie van tussen stokken gespannen draad rustte. Tenslotte hoopte men aarde of stenen op, waardoor de eigenlijke heuvel ontstond. Misschien is het eigenaardigste aspect van deze heuvelfiguren wel dat ze alleen vanuit de lucht goed te zien zijn.

Grafgiften

Sommige grafheuvels bevatten grafgiften die de doden in het hiernamaals nodig zouden kunnen hebben, zoals bijlen, speerpunten van obsidiaan (vulkanisch glas) en stenen knotsen. Maar ook sieraden en kostbaarheden zoals schelpenkralen, met koper bedekte maskers, mica spiegels en zoetwaterparels. Dagelijkse benodigdheden werden eveneens in de graven aangetroffen, zoals textiel, gesneden pijpen en bekers gemaakt van tritonschelpen.

Montroville Dickenson

De 18de eeuwse amateurarcheoloog Montroville Dickenson beweerde meer dan 1.000 Noordamerikaanse Indiaanse vindplaatsen te hebben onderzocht. Hij gaf de Iers-Amerikaanse schilder John Egan zelfs opdracht hem tijdens het werk te schilderen. John Egan schilderde hem toen hij de skeletten en voorwerpen in een heuvel aan het rangschikken was.

De volkeren die de heuvels maakten

De heuvels zijn door drie verschillende volkeren gemaakt:

De Adena

Dit was het oudste volk en aktief van ongeveer 1.000 tot 100 voor Christus. Het was bijna obsessief met de dood bezig. Hun heuvels bevatten verschillende lagen graven en grafgiften, waaronder koperen en stenen voorwerpen zoals pijpen en tabletten met siersnijwerk. De Adena waren goede steenbewerkers. Er is een 20 cm lange, 3.000 jaar geleden vervaardigde pijp gevonden in een aarden heuvel. Deze pijp stelt een menselijke figuur voor met oorringen en een lendedoek. Het mondstuk van de pijp zit op het hoofd en de kop tussen de voeten van deze figuur.

Het Hopewell-volk

De heuvels van dit volk dateren van na 100 voor Christus en hadden nog vele Adena-tradities. Het Hopewell-volk had een meer ontwikkelde cultuur. Bijna 4 eeuwen lang breidden zij hun invloed uit over een groot deel van het huidige Indiana, Michigan, Wisconsin, Iowa en Missouri. Het waren ondernemende handelaars. Het koper dat bestemd was voor hun siervoorwerpen en wapenuitrusting kwam uit de buurt van het Bovenmeer. De messen werden gemaakt van obsidiaan, dat afkomstig was uit het Yellowstone Park dat 1600 km verderop lag. De heuvels bevatten haaietanden die uit de Golf van Mexico moeten zijn gekomen. Ongeveer 1500 jaar geleden verplaatste het Hopewell-volk in Georgia tonnen keistenen voor het aanleggen van Rock Eagle Mound, een heuvel in de vorm van een enorme vogel met een spanwijdte van 36,5 meter.

Het Missisippi-volk

De traditie van heuvels bouwen werd na het verval van de Hopewell-maatschappij voortgezet door dit volk, dat zijn bloeitijd beleefde vanaf 700 na Christus. Hun heuvels leken op de piramidevormige heuvels van de Maya's en Azteken, maar ze werden minder als graf gebruikt. Men heeft hun 12de eeuwse stad Catholica wel de eerste Amerikaanse metropolis ten noorden van de Rio Grande genoemd. Van deze stad met haar 30.000 inwoners is nu alleen nog maar Monks 'Mound over. De bevolking woonde in huizen van paalwanden bestreken met leem. Men verbouwde mais, pompoenen en bonen en deed aan jacht en visserij. Catholica is het duidelijkste bewijs dat er minstens 300 jaar voor de 'ontdekking' van Noord-Amerika al een hoogstaande cultuur was.