Evolutietheorie en de rassenleer van Adolf Hitler

Hitler gebruikte de ideeën van Darwin en andere evolutionisten en stelde daaruit een ‘eigen’ evolutietheorie samen die hij kon gebruiken om zijn eigen – gevaarlijke – ideologieën te onderbouwen. Door onderdelen uit algemeen geaccepteerde wetenschappelijke theorieën te gebruiken, lijken zijn ideeën wetenschappelijk onderbouwd te zijn. Wanneer men echter preciezer leest, blijkt hij kromme redeneringen te gebruiken en wetenschap naar zijn eigen hand te zetten. In 2017 is het negentig jaar geleden dat het boek Mein Kampf van Adolf Hitler in zijn geheel verscheen. Omdat het boek in Nederland niet gemakkelijk te verkrijgen is, weten veel mensen niets over het boek. Adolf Hitler was een populist en demagoog. Hij was zeker niet dom. Al tijdens en in de vele jaren na de oorlog is bewezen dat de theorieën van Adolf Hitler niets anders zijn dan slechte verzinsels, generalisaties en leugens. Maar door de link met wetenschappelijke theorieën zoals de evolutietheorie kan het boek een wetenschappelijke en waarheidsgetrouwe uitstraling hebben, zeker voor mensen die het boek lezen zonder kennis van deze theorieën en de latere doorwerking ervan.

Evolutietheorie

In 1859 schreef Charles Robert Darwin On the origin of species (‘De oorsprong der soorten’). Het boek bracht een wetenschappelijke, religieuze en filosofische revolutie op gang. In dit boek wordt niet zozeer de oorsprong van de mens uitgelegd. Charles Darwin geeft in zijn boek een theorie over het ontstaan van alle soorten, de zogenaamde evolutietheorie. De evolutietheorie zegt in het kort dat verschillende soorten uit toeval zijn ontstaan. Individuele exemplaren van de soort pasten zich aan op de omgeving. Langzaam veranderde de originele soort in een andere soort. Uiteindelijk hebben we allemaal dezelfde voorouder. Eén van de voorouders van de menselijke soort, is de Neanderthaler. De Neanderthaler is echter uitgestorven. Een aantal genen van de Neanderthaler leven echter voort in de in de huidige mens, oftewel de homo sapien. Een belangrijk element in de evolutietheorie is ‘survival off the fittest’. De soort die zich het beste kan aanpassen aan zijn omgeving en daarvoor de beste genen heeft, blijft voortbestaan, terwijl andere soorten die zich minder goed kunnen aanpassen, zullen uitsterven.

Hoewel de ideeën van Darwin controversieel waren en zeker niet gelijk geaccepteerd werden, werd er meer en meer onderzoek op het onderwerp gedaan en kreeg de evolutietheorie in het begin van de twintigste eeuw steeds meer wetenschappelijke krediet en aanhang. Door onderzoeken in de sociale wetenschappen en biologische wetenschappen werd de evolutietheorie een algemeen geaccepteerde waarheid.

Mein Kampf

Het boek Mein Kampf is geschreven door Adolf Hitler en uitgegeven in 1925 en 1927. In het boek geeft Adolf Hitler zijn visie op de toekomst van Duitsland en haar volk. Het boek is een argumentatie voor de grootsheid van het Duitse volk. Door de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog en pacifistische elementen is het Duitse volk haar plaats op het wereldtoneel ontzegd. Adolf Hitler gaat bij het ‘waarom het Duitse volk groots is’, uit van voornamelijk de evolutietheorie. Adolf Hitler argumenteert hoe de evolutietheorie in de praktijk uitgevoerd zou moeten worden en wat dit zou betekenen voor het Duitse volk.

In Mein Kampf is het elfde hoofdstuk geweid aan het onderwerp ‘volk en ras’. Hierin legt Adolf Hitler uit wat er zo speciaal is aan het Duitse volk en waarmee zij zich onderscheiden van andere volken en rassen. Hitler gebruikt daarbij observaties uit de natuur in combinatie met zijn eigen generaliserende observaties over rassen en volken. De boodschap uit dit hoofdstuk is dat Duitsers zich niet moeten mengen met andere rassen.

Adolf Hitler was een briljant redenaar waardoor de tekst van dit hoofdstuk erg logisch klinkt. Het is daarom niet verwonderlijk dat veel Duitsers en anderen deze gevaarlijke nationaalsocialistische ideologie en dictator aanhingen. Hieronder worden de basisbeginselen van Hitlers evolutietheorie verder uitgewerkt.

Basisbeginselen van de evolutietheorie volgens Adolf Hitler

De theorie van Adolf Hitler bestaat uit vier componenten. Deze vier componenten van zijn evolutietheorie verbindt hij aan rassen en subrassen.

Soort zoekt soort

Het eerste component is het argument: ‘soorten vermenigvuldigen zich niet met andere soorten’. Een kat zal niet paren met een hond of een kip. Als paring tussen soortgelijke dieren (bijvoorbeeld leeuw en tijger) onder dwang van de mens wel gebeurt, zorgt de natuur er automatisch voor dat het nageslacht onvruchtbaar is of niet lang zal overleven. Misvorming en erfelijke ziektes zijn dan ook volgens Adolf Hitler het gevolg van correcties die de wonderlijke natuur zelf maakt. Dit voorkomt dat het zwakke onnatuurlijke nageslacht zich voortplant. Hier komen ook de latere experimenten in het Derde Rijk ook uit voort, waarbij kinderen met een aandoening vermoord werden. Hierbij gaat Hitler voorbij aan het feit dat mensen allen tot dezelfde soort behoren, homo sapiens, waardoor dit argument geen enkele waarde heeft.

Strijd hoort erbij

Adolf Hitler gaat nog een stapje verder in het principe ‘soort zoekt soort’. Hij redeneert ook dat het in de natuur onmogelijk is om een vos te vinden die van nature humane gevoelens koestert ten aanzien van het geslacht der ganzen. Strijd om overleving en drang om te eten, hoort er in de natuur bij. De één zijn dood is de ander zijn brood. Intussen is deze eenzijdige observatie over de natuur al lang weerlegd. Strijd heeft een functie en is niet bedoeld om een andere soort uit te roeien.

Pacifisten zijn in de ogen van Adolf Hitler dan ook gedoemd om te sterven. Het principe uit de evolutietheorie waarbij de sterkste zullen overleven (‘survival off the fittest’) ligt hieraan ten grondslag. Adolf Hitler romantiseert deze strijdbaarheid zelfs. Hij zegt dat de kracht en intelligentie van de jongste pas naar boven komt en heldhaftig wordt als er sprake is van strijd. Zonder strijd zouden de jongeren een middelmatig leven van eenvoud hebben. De vooruitgang van het gehele ras of volk komt tot stilstand zonder strijd.

Intelligente ouders krijgen intelligente kinderen

Ouders die zelf intelligent en sterk zijn zullen sterke intelligente kinderen krijgen volgens Adolf Hitler. Een kind is het gemiddelde aan intelligentie en kracht van beide ouders. Indien een intelligent persoon kinderen krijgt met een niet-intelligent persoon zal het kind sterker en intelligenter zijn dan de zwakke ouder, maar niet intelligenter en sterker dan de intelligente ouder. Het krijgen van kinderen is dus van belang voor het gehele volk. Als te veel niet-intelligente, zwakke mensen kinderen krijgen met intelligente en sterke mensen, zal een neerwaartse spiraal ontstaan waarin het volk steeds dommer en zwakker wordt.

Ook voor deze observatie van Adolf Hitler geldt dat dit al lang achterhaald is. Op het gebied van genetica weten we nu veel meer dan in de tijd van Adolf Hitler. Het simpele ‘sterk en zwak’ zijn combinaties van elkaar. Dit zijn ingewikkelde constructies die niet één op één aan de ouders te koppelen valt. Omgeving, ervaring en opvoeding spelen een even belangrijke rol.

Bloedvergiftiging

Op merkwaardige wijze verwerkt Adolf Hitler zijn theorie over 'intelligente ouders zullen intelligente kinderen krijgen' in de wereldgeschiedenis. Adolf Hitler beredeneert dat vele grote rijken in de wereldgeschiedenis vanuit één sterk en intelligent volk opkwamen en de macht grepen. De uiteindelijke teloorgang van deze Rijken werd veroorzaakt door een neerwaartse spiraal van bloedvergiftiging. Het oorspronkelijke volk werd langzaam maar zeker vervangen door een mix van sterke en zwakke volkeren die het niveau van het oorspronkelijke volk niet meer konden bereiken.

Ook dit component is niet waar. Er zijn vele verschillende oorzaken voor een implosie van een machtig Rijk in de wereldgeschiedenis. Deze oorzaken zijn vaak een combinatie van verschillende factoren van loodvergiftiging tot imperial overstretch en externe bedreigingen. Hitler noemt echter niet specifiek welke wereldrijken hij bedoelt waardoor er een vlaag van onduidelijkheid blijft bestaan.

Rassenleer van Hitler

Rassen

In het verleden is de menselijke soort vaak geprobeerd onder te verdelen in groepen met dezelfde afstamming en kenmerken. Er werden door Luigi Luca Cavalli-Sforza (1922) acht rassen onderscheiden: Zwart-Afrika, Kaukasisch (blank), Noordoost-Azië, Arctica (Noordpoolgebied), Amerika, Zuidoost-Azië, Stille Oceaan en Australië. Tegenwoordig is dit ouderwets en onlogisch. Vele problemen ontstaan bij het onderverdelen van de mens omdat het onderverdelen van de mens zeer onnauwkeurig is. Van sommige rassen weten we zelfs niets van hun komaf. Ook zijn in der loop der eeuwen de zogenaamde ‘rassen’ sterk met elkaar vermengd.

Als we binnen de rassen kijken en de uiterlijke kenmerken van het ras buiten beschouwing laten, zien we dat individuen binnen hetzelfde ras sterk met elkaar verschillen op het gebied van DNA. Als we de uiterlijke kenmerken buiten beschouwing laten bestaat er geen ras, slechts individuen. Hoogstens bestaan er verschillende kleine groepen binnen de rassen.

Subrassen

Hoewel de theorie over rassen oorspronkelijk over hooguit acht verschillende menselijke groepen ging, maakte Adolf Hitler hierin nog een extra scheidslijn aan. De zogenoemde volkeren of subrassen binnen een ras. Deze pseudowetenschap (nepwetenschap) maakte binnen het blanke (Kaukasische) ras een onderscheid tussen bijvoorbeeld Ariërs en Joden. Adolf Hitler verbond daarnaast ook eigenschappen als cultuur, intelligentie en kracht aan een geheel subras, in plaats van aan individuen.

Cultuurscheppende, cultuurdragende en cultuurvernietigende rassen

Adolf Hitler gooit in zijn boek het verschil tussen ras en subras door elkaar. Het meest schokkende van Adolf Hitler en zijn naziregime is wel de Holocaust. Maar waarom waren de Joden het mikpunt van de nazi's? Adolf Hitler had immer zelf ook Joodse vrienden.

Het Arische subras was volgens Adolf Hitler een sterk en intelligent subras. Dit subras is verantwoordelijk voor bijna alle moderne vooruitgang in die tijd op zowel technisch vlak als kunstzinnig vlak. Zij zijn het sterke en cultuurscheppende subras. Binnen de groep van het Kaukasische ras is het subras van de Ariërs het sterkst en meest intelligent. Dit subras zou volgens Hitler dan ook het leidende volk moeten zijn in de wereld.

Naast de cultuurscheppende subrassen zoals de Ariërs bestaan er ook de cultuurdragende rassen en subrassen. De Japanners bijvoorbeeld zijn in de ogen van Adolf Hitler een cultuurdragend ras. De Japanners hebben de technologie en cultuur van de blanken overgenomen en het zichzelf eigen gemaakt.

De Joden hebben echter, volgens Adolf Hitler, het karakter van een eenling. Hitler vergelijkt ze met een groep ratten die alleen samen vechten als er een gemeenschappelijk doel of buit te behalen valt. Het feit dat de Joden niet uitgestorven zijn is het grootste bewijs voor Adolf Hitler dat zij een sterke wil hebben tot overleven. Dat terwijl het volk vaak catastrofe en strijd hebben gevoeld.

Dit is volgens Adolf Hitler het grote verschil tussen de cultuurscheppende subrassen (de Ariërs) en de Joden. Het arbeidsethos en de levenshouding zijn zijns inziens wezenlijk anders bij de Joden dan bij de Ariërs. Hierdoor kunnen volgens hem de Duitsers (Ariërs) gezamenlijk wel een staat opbouwen en de Joden niet.

Volgens Hitler zijn de Joden niet veranderd en hebben ze niets bijgedragen aan de cultuur van vele andere volken; ze zijn parasieten in de pels van de cultuur scheppende rassen. Of Adolf Hitler bij het schrijven van Mein Kampf de moord op miljoenen Joden al in gedachten had is niet zeker. Zeker is wel dat Hitler menging der rassen en subrassen (van de Ariërs en de Jood) zag als een ondergang en individualisering van het Duitse volk. Kortom: bloedvergiftiging.

De kracht van evolutietheorie als basis van Hitlers rassenleer

Door de evolutietheorie te gebruiken als basis voor zijn rassenleer combineert Hitler een algemeen geaccepteerde waarheid met onderbuikgevoelens. Hij speelt hierbij in op angst voor het onbekende. De wereld van Adolf Hitler was geen wereld van globalisatie en integratie. Onbekende volkeren waren vreemd en bedreigden het gevoel van eigenwaarde en trots van het volk. In een tijd van crisis en onzekerheid bezorgde deze boodschap Hitler het Kanselierschap van het Duitse Rijk. De gevolgen waren zeker voor de Joden maar ook voor de gehele wereldbevolking verschrikkelijk.

Verkopers zullen om te slagen in hun verkoopgesprek eerst vragen stellen die je gegarandeerd met 'ja' zal beantwoorden. Ook Adolf Hitlers redeneringen beginnen eerst met stellingen die je niet kan ontkennen en positief zou beantwoorden. Dit is een psychologische verkooptechniek. Als iemand twee of drie vragen met ‘ja’ beantwoordt, zal hij of zij geneigd zijn om op het volgende antwoord ook positief te reageren. Door te beginnen met positieve, niet te ontkennen redenaties, verleidt Adolf Hitler de lezer om ook de daaropvolgende redenatie te accepteren. Een goede redenaar zal deze principes volgen, ook als ze een negatieve vraag beantwoorden. Neem als duidelijk voorbeeld Geert Wilders en de ‘minder Marokkanen’-speech. Geert Wilders (ook een begenadigd redenaar) begint met twee vragen waarop het logische antwoord van de PVV-aanhang ‘minder’ zal zijn, namelijk ‘Willen jullie meer of minder Europese Unie?’ en ‘Willen jullie meer of minder PvdA?’. De derde vraag (‘meer of minder Marokkanen?’) zal automatisch enthousiast gevolgd worden met het scanderen van minder, minder.

Adolf Hitler schreef zijn boek niet vanuit de gedachte om een verhaaltje of roman te vertellen. Er zitten in het boek zeer doordachte stellingen. Veel van deze stellingen komen voort uit een pseudowetenschap (nepwetenschap) over rassen en subrassen, maar zijn in de basis gegrond op de evolutietheorie van Charles Darwin. Dat is wat het boek juist zo geloofwaardig, pseudowetenschappelijk en gevaarlijk maakt.