Eleanor Roosevelt (1884-1962) - First Lady

Anna Eleanor Roosevelt, ook wel Ellie of Little Nell genoemd, was de First Lady van de Verenigde Staten in de periode van 1933 tot 1945. Eleanor gaf een geheel nieuwe betekenis aan de rol van First Lady en ze heeft zich haar hele leven ingezet voor het welzijn van andere personen. Maar wie denkt dat het leven van deze First Lady een sprookje is, heeft het mis. Zoals veel vooruitstrevende vrouwen in Eleanors tijd ontving zij veel lof maar ook enorm veel kritiek. Alles wat zij deed werd onder een vergrootglas gelegd. Eleanor bleek later ook een goede diplomaat en schrijfster te zijn en was de langstzittende First Lady van de Verenigde Staten. Ontdek meer over het leven van Eleanor Roosevelt.

Inhoud

• Anna Eleanor Roosevelt
• Franklin D. Roosevelt & Eleanor
• Bedrog
• Franklin D. Roosevelt for president
• Amerika in oorlog
• Verder zonder Franklin

Anna Eleanor Roosevelt

Anna Eleanor Roosevelt werd geboren op 11 oktober 1884 in New York. Ze was de dochter, en het eerste kind, van Elliott Roosevelt Senior (een broer van president Theodore Roosevelt) en zijn vrouw Anna Hall. Anna Eleanor is een bijzonder kind want al op jonge leeftijd laat ze iedereen weten haar tweede naam Eleanor mooier te vinden dan haar eerste naam Anna. Vanaf dat moment gaat Anna dan ook als Eleanor door het leven. Naast dochter Eleanor kregen Elliott en zijn vrouw Anna ook nog twee zonen; Elliott Bulloch Roosevelt Jr. (1889-1893) en Gracie Hall Roosevelt (1891-1941). Zoals veel heren van stand nam ook Eleanors vader Elliott het niet zo nauw met de huwelijksgeloften. Hij maakt een dienster uit zijn huishouding het hof en verwekt, tot overmaat van ramp, een zoon bij haar. De naam van de dienster is Katy Mann. Deze halfbroer van Eleanor krijgt de naam Elliott Roosevelt Mann (1890-1941). Het gaat de familie Roosevelt financieel voor de wind en met de president van Amerika als oom, groeit Eleanor op in weelde en rijkdom en begeeft zich in de High Society van New York. Dat rijkdom alleen geen garantie is voor geluk blijkt later.

Eleanor groeit op
Vader Elliott was gek op zijn kinderen en vooral op zijn eerstgeborene, Eleanor. Maar door zijn drukke werkzaamheden is hij helaas niet veel thuis. Naast zijn veeleisende baan heeft Elliott ook nog te kampen met zware depressies die hij probeert te onderdrukken met alcohol. Helaas lukt het hem niet om greep te houden op zijn alcoholgebruik en hij raakt langzaam verslaaft. Volledig in de ban van de fles heeft vader Elliott geen tijd meer om naar zijn kinderen om te kijken. Helaas hoeft Eleanor ook niet op enige vorm van affectie van haar moeder te rekenen. Eleanor was niet één van de knapste kinderen en dat was een doorn in het oog van moeder Anna. Moeder Anna vindt het dan ook niet nodig om zich om Eleanor te bekommeren en Eleanors jeugd is erg eenzaam. Door de weinige aandacht die ze krijgt en de geringe liefde die ze ontvangt van haar ouders verandert ze langzaam in een onzeker en verlegen meisje.

Het leven gaat zijn gangetje maar in de winter van 1892 wordt moeder Anna plotseling ernstig ziek. Na een kort en hevig ziekbed komt ze te overlijden aan de gevolgen van difterie. Vader Elliott blijft achter met drie kleine kinderen. Als snel wordt duidelijk dat Elliott niet in staat is voor zijn kinderen te zorgen. Hij is vrijwel nooit thuis en op de tijden dat hij thuis is, is hij stomdronken. Oma Mary Livingstone Ludlow (1843-1919), die ook in New York woont, besluit om de zorg van haar kleinkinderen op zich te nemen. Eleanor en haar broertjes trekken bij hun oma in en ze pakken langzaam het gewone leven weer op. Net als iedereen zijn draai weer heeft gevonden wordt het gezin opgeschrikt door de volgende ramp. Zoon Elliott wordt in mei 1893 ernstig ziek. Ook hij blijkt getroffen te zijn door difterie en komt na een kort ziekbed te overlijden. Eleanor is net acht jaar oud en heeft al afscheid moeten nemen van haar moeder, broertje en ouderlijk huis. Niet alleen Eleanor heeft het moeilijk met alles wat er is gebeurd maar ook vader Elliott heeft het zwaar. Zijn alcoholisme is inmiddels volledig uit de hand gelopen en hij is al een aantal keer in een kliniek opgenomen. Op 14 augustus 1894 loopt het helemaal uit de hand. Elliott drinkt zo veel dat hij in een delirium raakt en springt uit het raam. Wonder boven wonder overleeft hij zijn sprong, maar tijdens zijn herstel krijgt hij een epileptische aanval. Dit wordt Elliott uiteindelijk fataal. Op een leeftijd van net 10 jaar oud is Eleanor wees geworden.

Naar school in Londen

Eleanor heeft het redelijk naar haar zin bij oma Mary. Ze heeft een dak boven haar hoofd, krijgt goed te eten en natuurlijk een goede opvoeding, maar een beetje genegenheid zit er nog steeds niet in. De onzekere Eleanor trekt zich nog verder terug en noemt zichzelf in haar dagboek het lelijke eendje. Zowel haar oma als haar tante, tante Anna “Bamie” Roosevelt, maken zich zorgen om Eleanor en haar toekomst. Hoe moest Eleanor op deze manier ooit aan de man komen? Tante Bamie komt met de oplossing. In het plaatsje Zuid-Fields, net buiten Londen is een zeer goede privéschool. De directrice, Marie Souvestre genaamd, is zeer feministisch ingesteld en bereid haar leerlingen wat te leren over de wereld. Zowel oma Mary als tante Bamie denken dat dit de aangewezen plek is voor Eleanor om wat te leren over de wereld en haar kansen op een goed huwelijk te vergroten. Op haar 15e zet Eleanor voor het eerst voet op de Allenswood Academy.

De Allenswood Academy was onder leiding van Marie Souvestre zeer vooruitstrevend. De directrice vond het erg belangrijk dat haar leerlingen zelfstandig leerden te denken en handelen. Ook was oog hebben voor de mensen om je heen (de maatschappij) een heel belangrijk item. Eleanor heeft het enorm naar haar zin op school en is een ijverige leerling. Ze kan het goed vinden met de directrice en van deze vrouw krijgt Eleanor eindelijk de aandacht waar ze zo naar hunkert. Onder leiding van Marie Souvestre ontpopt Eleanor zich als een zeer populaire leerling, met veel vrienden en vriendinnen en met een zeer brede interesse. Eleanor kan zich vooral goed vinden in de idealen van de school over het maatschappelijk handelen en Eleanor wil zich graag gaan inzetten voor andere personen in de maatschappij die het minder goed hebben getroffen.

Tot grote teleurstelling van Eleanor wordt ze op haar 17 alweer van school gehaald. Het was tijd voor Eleanors debuut. Eleanor had daar helemaal geen zin en was veel liever op school gebleven, maar klagen zat niet in haar aard. Op 14 december 1902 maakt Eleanor haar debuut in het schitterende Waldorf-Astoria hotel in New York. Helaas levert dit Eleanor (nog) geen echtgenoot op en ze besluit zich in de tussentijd nuttig te maken. Ze wil de dingen die ze op school heeft geleerd graag in de praktijk brengen. Zodra de New York Junior League is opgericht wordt Eleanor lid, ze gaat namens de league les geven aan kansarme jongeren in de sloppenwijken van de East Side.

Franklin D. Roosevelt & Eleanor

In de zomer van 1902 reist Eleanor met de trein naar Tivoli. Tijdens de reis raakt Eleanor aan de praat met een erg knappe man, waarvan ze meteen onderste boven is. Na enige tijd met elkaar gekletst te hebben komen ze tot de ontdekking dat ze familie van elkaar zijn. De knappe man tegenover haar is haar verre neef Franklin Delano Roosevelt. Ook Franklin is erg gecharmeerd van Eleanor en besluit haar het hof te maken. Ze beginnen in het geheim brieven aan elkaar te schrijven en leren elkaar steeds beter kennen. Dan, geheel onverwacht, maken Franklin en Eleanor hun verloving bekend. Niemand van de familie was van de romance op de hoogte en vooral de moeder van Franklin heeft grote bezwaren tegen de verloving. De moeder van Franklin, Sara Ann Delano, is totaal niet gecharmeerd van Eleanor en vindt haar absoluut niet geschikt als echtgenote voor haar zoon. Ze smeekt haar zoon om zijn verloving af te breken, maar als hij weigert neemt ze drastische maatregelen. Ze sleept hem mee op cruise door de Cariben in de hoop dat de afstand tot Eleanor hem tot inkeer brengt. Maar niks is minder waar. Zodra Franklin weer voet aan land zet gaat hij direct bij Theodore Roosevelt op bezoek, de oom van Eleanor. Omdat Eleanors vader is overleden vraagt hij Eleanors oom om haar hand. Oom Theodore Roosevelt is wel enthousiast over het huwelijk en stemt onmiddellijk toe. Daarnaast belooft hij om Eleanor te begeleiden naar het altaar en haar weg te geven. Op 17 maart 1905 (St. Patricks Day) geven ze elkaar het jawoord. Na hun trouwdag vertrekken ze meteen voor een korte "vakantie" naar Hyde Park, New York, waar ze toezicht houden op de verbouwing van hun woning. In de zomer van 1905, als ze het beide iets minder druk hebben, maken ze hun officiële huwelijksreis. Ze bezoeken drie maanden lang diversen landen in Europa.

Het gezin Roosevelt

Na terugkomst in New York betrekken ze hun woning in Hyde Park. Hun woning is onderdeel van het familielandgoed van Franklins moeder en is schitterend gelegen aan de Hudson River. Het landhuis was door middel van een deur in tweeën gedeeld, aan de ene kant woonde Sara Roosevelt en aan de andere kant woonden Franklin en Eleanor. Wat Eleanor alleen niet had kunnen voorzien was dat Sara dankbaar gebruik zou maken van deze toegangsdeur tussen de twee woningen. Ondanks dat het huwelijk tussen haar zoon en Eleanor een voldongen feit is, had ze zich er nog niet bij neergelegd. Ze had besloten Eleanor het leven zo moeilijk mogelijk te maken en liep dan ook te pas en te onpas hun huis binnen. Na enige tijd was Eleanor dit helemaal zat en deed ze haar beklag bij Franklin, helaas had dit geen effect want ook daarna gebruikte haar schoonmoeder hun huis als verlengde van haar eigen huis.

Toen het eerste kleinkind opkomst was hoopte Franklin dat de band tussen zijn moeder en vrouw zou verbeteren. Maar helaas, toen de kleine Anna geboren werd, wierp oma Sara zich op de verzorging van het kind. Waar ze kon nam ze Eleanor de zorg uit handen. Eleanor die in haar hart nog steeds een onzeker meisje was, achtte zichzelf totaal ongeschikt als moeder, de strijd met haar schoonmoeder Sara om de zorg van haar kinderen staakte zij dan ook al snel. In totaal kregen Franklin en Eleanor zes kinderen:

• Anna Eleanor Roosevelt (3 mei 1906 - 1 december 1975)
• James Roosevelt II (23 december 1907 - 13 Augustus 1991)
• Franklin Roosevelt (18 maart 1909 - 1 november 1909)
• Elliott Roosevelt (23 september 1910 - 27 oktober 1990)
• Franklin Delano Roosevelt Jr. (17 augustus 1914 - 17 augustus 1988)
• John Aspinwall Roosevelt II (13 maart 1916 - 27 april 1981)

Bedrog

Zoals elk gezin had ook de familie Roosevelt zijn problemen maar over het algemeen mag er gesproken worden van een gelukkig huwelijk. Wel biecht Eleanor haar dochter Anna ooit op dat ze seks een beproeving vond, ondanks dat ze zes kinderen had gekregen. Eleanor spendeerde, zoals de meeste vrouwen in haar tijd, vrijwel al haar tijd aan het huishouden, het verzorgen van de kinderen en het verzorgen van haar man. Toen Franklin in september 1918 terug kwam van een zakenreis pakte Eleanor, zoals altijd, zijn koffer uit. Daar bij stuitte ze op een grote stapel liefdesbrieven gericht aan Franklin, geschreven door zijn secretaresse Lucy Mercer. In één klap spat Eleanors illusie over een gelukkig huwelijk uit elkaar. Woedend confronteert ze haar man Franklin met zijn ontrouw en hij biecht op dat hij overweegt Eleanor te verlaten en verder te gaan met zijn secretaresse Lucy. Opeens komt er hulp uit onverwachte hoek. Zo fel als Sara tegen het huwelijk van haar zoon met Eleanor was zo fel is ze nu tegen een scheiding. Ook Franklins politiek adviseur raadt Franklin een scheiding af, niet om morele redenen, maar puur op basis dat het de politieke carrière van Franklin zou schaden. Uiteindelijk is het Sara die de scheiding volledig van tafel veegt, ze dreigt Franklin te onterven als hij zijn belachelijke plan doorzet. Franklin geeft zich gewonnen en blijft bij Eleanor, maar van liefde tussen de twee echtgenoten is geen sprake meer. Beroofd van haar illusie van een gelukkig huwelijk besluit Eleanor zich weer meer in het openbare leven te begeven en ze pakt haar oude werk als sociaal hulpverlener weer op. Als ze geen goede echtgenote kon zijn kon ze vast wel wat goeds doen voor de maatschappij.

Polio

Na de schok van het bedrog van Franklin keert de rust in huize Roosevelt langzaam weer terug. Zowel Franklin als Eleanor proberen de draad van hun gewone leven weer op te pakken. In augustus 1921 besluit het gezin er even tussen uit te gaan voor een korte vakantie naar Compbello Island, New Brunswick. Wat een leuke vakantie had moeten worden loopt uit op een drama. Franklin wordt op het eiland getroffen door de zeer besmettelijke ziekte polio. De ziekte loopt voor Franklin slecht af, hij raakt aan beide benen verlamd en krijgt te horen dat hij nooit meer zal kunnen lopen.

Terug gekomen in New York barst de strijd tussen Eleanor en haar schoonmoeder Sara weer in alle hevigheid los. Dit keer is het twistpunt de politieke carrière van Franklin. Sara vindt dat hij zich moet terugtrekken uit de politiek en lekker met pensioen moet gaan. Eleanor vindt dit onzin en is van mening dat hij zich niet moet laten tegenhouden door zijn verlamming. Uiteindelijk wint Eleanor deze strijd en Franklin blijft in de politiek. Dit maakt de situatie op het landgoed in Hyde Park wel onhoudbaar. Eleanor en Franklin besluiten zelf een huis te laten bouwen en verhuizen zo spoedig mogelijk naar dit nieuwe huis genaamd Val-Kill.

---

De relaties van de Roosevelts
Franklin zijn affaire kwam als eerste uit, maar ook over Eleanor doen genoeg verhalen de ronde. Ook zij zou het niet altijd even nauw genomen hebben met het nakomen van haar gelofte. Geen één van de verhalen is overigens ooit bewezen, maar zoals de historici zeggen: “Waar rook is, is vuur”. Eleanor haar relaties betrof zowel mannen als vrouwen, wat in die tijd behoorlijk choquerend was. In de jaren ’30 was Eleanor zeer goed bevriend met de legendarische vrouwelijke piloot Amelia Earhart. Volgens vele ging de vriendschap tussen de twee vrouwen alleen verder dan gewoon was in die tijd. De reden voor deze roddels was dat Eleanor een aantal keren stiekem het Witte Huis heeft verlaten om een feest van Amelia te kunnen bijwonen.

Zo onverwachts als de roddels over Eleanor en Amelia opkwamen, verdwenen deze ook weer. Na Amelia was Associated Press (AP) verslaggeefster Lorena Hickock aan de beurt. Volgens bronnen zou Lorena meteen smoorverliefd op Eleanor geworden zijn bij hun eerste ontmoeting. Lorena bedacht het plan om de biografie van Eleanor te schrijven en zo kwam ze vaak met Eleanor in contact. Dat de twee een goede vriendschap hadden is in ieder geval één ding wat zeker is. Tijdens de inauguratie van Franklin droeg Eleanor een ring met een enorme saffier. Deze ring was alleen geen cadeautje van haar man, maar van haar biografie schrijfster Lorena! Toen de geruchten over een romance tussen Eleanor en Lorena steeds sterker werden besloot Lorena ontslag te nemen bij het AP. Ze verdween in de luwte en nam een baan aan die haar goede vriendin Eleanor voor haar had geregeld. Na deze twee “romances” had Eleanor ook nog aansluitend relaties met Lilian Faderman en Hazal Rowley, twee geleerden. In dit geval kwam de informatie van hun kant en waren zij degene die op de proppen kwamen met het verhaal dat ze seksueel intiem zouden zijn geweest met Eleanor. Vele mensen trekken deze informatie dan ook in twijfel.

Als laatste was er nog een zeer hardnekkige roddel dat Eleanor een langdurige relatie met haar lijfwacht Earl Miler zou hebben. Earl was met zijn 32 jaar een stuk jonger dan de 44 jaar oude Eleanor. Doordat ze veel tijd met elkaar doorbrachten bouwden ze al snel een sterke band op. Eleanor deed met Earl dingen die ze nooit eerder had gedaan, ze gingen paardrijden, duiken en tennissen en hadden veel plezier samen. Eleanor bloeide volledig op door alle aandacht die ze van Earl kreeg en het is dan ook zeer aannemelijk dat zij ook smoorverliefd op hem was. Volgens de geruchten heeft deze relatie geduurd tot aan Eleanors dood in 1962.

In de periode dat de vriendschap tussen Eleanor en Earl zich ontwikkelde kwam ook haar man Franklin weer negatief in de schijnwerpers. Franklin is weer gevallen voor de charmes van zijn secretaresse, haar naam was Marguerite "Missy" LeHand. Het frustreerde zowel Eleanor als Franklin dat ze beide hun best deden om hun echtgenoot gelukkig te maken, maar ze moesten erkennen dat ze gewoon niet meer gelukkig konden zijn met elkaar.

---

Franklin D. Roosevelt for president

Met hulp van Eleanor timmert Franklin politiek gezien goed aan de weg. Sinds zijn polio-aanval in 1921 had Eleanor de taken overgenomen die Franklin zelf niet meer kon uitvoeren. Eleanor was lid van de Liga voor vrouwelijke kiezers en daarbij probeert ze de politieke standpunten van haar man zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen van de vrouwen. Daarnaast verricht Eleanor veel werk voor The National Consumers League (een organisatie gericht op het welzijn van consumenten en werknemers), de Women’s Trade Union League (een organisatie die betrokken is bij het verbeteren van arbeidsomstandigheden voor vrouwen) en diverse vrouwendivisies van het New York State Democratische Comité. Doordat ze zich zo veel tussen de mensen begeeft wordt Eleanor de oren en ogen van Franklin.

Todhunters School

Naast de vele werkzaamheden die ze voor haar man verricht, weet Eleanor ook nog tijd te vinden om een eigen project op te starten. Samen met haar vriendinnen Marion Dickermann en Nancy Cook besluit Eleanor in 1927 een school aan te kopen. Het betreft Todhunters School for Girls. Eleanor staat zelf drie dagen van de week voor de klas om de kinderen te onderwijzen in Amerikaanse literatuur, - geschiedenis en ze legt graag de nadruk (zoals haar eigen lerares ook had gedaan) op het onafhankelijk leren denken en maatschappelijke handelen. In 1928 bereikt Franklin weer een hoogtepunt in zijn politieke carrière, hij wordt gekozen tot gouverneur van New York. Weer is het Eleanor die de taken verricht voor Franklin die hij zelf niet kan doen. Ze inspecteert ziekenhuizen, (kinder)tehuizen en gevangenissen, uiteraard allemaal uit naam van haar man. Eleanor zelf wordt een steeds bekender gezicht in New York en daarbuiten.

Eleanor had het razend druk maar haalt enorm veel voldoening uit het lesgeven. De aankomende vier jaar bestaan Eleanors dagen aan het helpen van haar man en het lesgeven op haar school. Maar in 1932 komt hier (helaas voor Eleanor) verandering in. Na hard werken is het Franklin eindelijk gelukt. Franklin Delano Roosevelt wordt in 1932 gekozen tot president van de Verenigde Staten.

Eleanor als First Lady
Op 4 maart 1933 verandert het leven van Eleanor en Franklin voorgoed. Na de inauguratie is Eleanor officieel First Lady van de Verenigde Staten van Amerika. Een rol waar Eleanor enorm tegen op zag. Net als haar vader was Eleanor gevoelig voor depressies en deze staken meteen de kop weer op. Eleanor had erg veel moeite met het feit dat er van haar verwacht werd dat ze thuis zou blijven, een goede gastvrouw zou zijn en het (Witte) Huis op orde houden. Maar Eleanor wilde veel meer! Ze had zoveel projecten lopen en was lid van zoveel comités, dat wilde ze helemaal niet opgeven.

Eleanor besloot om een andere invulling aan de rol van First Lady te geven. Ze overlegt haar plannen met haar man en hij is meteen enthousiast. Gesteund door Franklin bleef ze zich inzetten voor vele maatschappelijke projecten. Maar uit veiligheidsoverwegingen kon ze geen les meer geven. Eleanor bleek een goed schrijfster en schreef diverse columns die in kranten en tijdschriften werden gepubliceerd. Ze gaf veel interviews en was de eerste First Lady die wekelijks op de radio te horen was. Eleanor was altijd fel tegen ongelijkheid geweest en werkt ook hard aan de emancipatie van de vrouw en gelijke rechten voor de Afro-Amerikanen.

Door al haar werk stond ze vol op in de publieke belangstelling en zo als dat zo vaak gaat bij publieke personen had Eleanor een grote groep aanhangers die met haar wegliepen maar ook een grote groep die haar verafschuwden. Eleanor had het erg moeilijk met deze kritiek maar weigerde haar werk op te geven. Het geld wat Eleanor met deze werkzaamheden verdiende gaf ze voornamelijk weg aan goede doelen.

Project Arthurdale

Eén van de eerste grote projecten die Eleanor op zich nam als First Lady was project Arthurdale. Na de crash in 1929 had de crisis hard om zich heen geslagen. Vooral de mijnwerkers en hun gezinnen hadden het erg zwaar. Om hun een hart onder de riem te steken bezocht Eleanor in augustus 1933 het mijnwerkersstadje Morgantown in West Virginia. Eleanor schrikt van de enorme armoede en de omstandigheden waar deze mensen in leven. Ze had altijd al het idee gehad om een stad op te richten die alleen toegankelijk was voor minderheden en hun gezin. Na het zien van deze stad was Eleanor er van overtuigt dat ze haar ideeën tot uitvoering moest brengen.

Ze legt haar plan uit aan Franklin. De mensen in de stad kunnen werk vinden in de landbouw, lokale ambachten leren en uitvoeren of in een lokale fabriek. Iedereen zou een woning krijgen van de overheid voorzien van stromend water, centrale verwarming en elektriciteit. De kosten van de woning mochten de bewoners in 30 jaar tijd aan de overheid terug betalen. Deze stad zou niet alleen goed zijn voor de mensen die er gingen wonen maar zou tevens een voorbeeld voor Amerika zijn. Franklin ziet wel brood in het plan van zijn vrouw en besluit haar project financieel te steunen.

Eleanor is in de zevende hemel en in januari 1934 wordt gestart met de bouw van de eerste huizen in Arthurdale. Al in juni zijn de eerste huizen klaar en nemen de eerste 50 gezinnen hun intrek. De eerste gezinnen die worden toegelaten zijn allemaal christelijke mijnwerkersgezinnen. Ondanks dat Eleanor duidelijk voor ogen had dat de stad voor iedereen moest zijn, waren het de mijnwerkers die al snel de beslissingen namen. Zij wilden dat “hun” stad alleen toegankelijk zou zijn voor blanke christenen en na een lange strijd trokken de mijnwerkers aan het langste eind. Eleanor beseft dat het project langzaam uit haar handen glipt. Ze vat het plan op om meer van zulke steden op te richten maar dan bijvoorbeeld alleen Afro-Amerikanen of Joden toe te laten. Maar Eleanor krijgt de tijd niet meer om deze plannen te verwezenlijken.

De politiek heeft zich inmiddels ook op project Arthurdale gestort. De kosten per inwoner zijn in Arthurdale vele malen hoger dan elders in Amerika en dit geeft de oppositie een goed wapen in handen tegen president Roosevelt. Franklin bezwijkt onder de politieke druk en trekt de stekker uit het project. Project Arthurdale wordt afgedaan als een grote flop. Eleanor was het hier helemaal niet mee eens, op papier waren de cijfers misschien niet zo florissant maar zij bezocht de stad regelmatig en zag de vooruitgang van de inwoners. Ook de inwoners van Arthurdale zelf waren razend enthousiast over het project, hun leefomstandigheden waren aanzienlijk verbeterd.

Eleanor en haar strijd voor de mensenrechten

Zoals hiervoor beschreven maakt Eleanor zich ook sterk voor de rechten van de Afro-Amerikaanse bevolking. Haar man Franklin durft zich over dit onderwerp niet duidelijk uit te spreken. Het item ligt in deze periode politiek gezien nog te gevoelig. Maar Eleanor daar in tegen nam geen blad voor de mond. Door de vele bezoeken die ze namens haar man had afgelegd was ze er van overtuigd dat de blanke Amerikanen werden voorgetrokken. Eleanor besloot de stem van de Afro-Amerikaanse bevolking te worden in het Witte Huis. Ze choqueerde Amerika door te breken met de heersende protocollen dat er geen Afro-Amerikanen werden uitgenodigd op het Witte Huis. Eleanor nodigde rond de 100 Afro-Amerikanen uit en bood ze een feest aan in het Witte Huis. Ook liet ze de zwarte zangeres Marian Anderson optreden in de Constitution Hall tijdens een bijeenkomst van de Dochters van de Amerikaanse Revolutie. Helemaal bont maakt Eleanor het toen ze het “lef” had om Marian Anderson voor te stellen aan de koning en koningin van Engeland. Eleanor onderhield ook een zeer nauwe vriendschap met de donkere dame Mary McLeod Berhune. Ze nodigt haar vriendin vaak bij haar thuis in het Witte Huis uit. Om het personeel niet al te veel te choqueren maakten ze samen vaak lange wandelingen door de tuin, gezellig kletsend. Uiteindelijk regelde Eleanor een belangrijke functie voor Mary bij de afdeling Negro Zaken van de National Youth Adminisration.

Eleanors “leger”

Doordat Eleanor zo openlijk voor haar mening over de rechten van de Afro-Amerikaanse bevolking uit komt, maakt zichzelf niet populair bij de blanke bevolking in het zuiden van de VS. Uit deze hoek komen dan ook al snel de wildste geruchten over Eleanor. Zo zou ze veel ambtenaren omkopen om haar zin te krijgen en er zouden Eleanor Tuesdays plaats vinden. Op een Eleanor Tuesday zouden Afro-Amerikanen de straten opgaan om blanke vrouwen in elkaar te slaan. De geruchten waren helaas voor Eleanor zeer hardnekkig, maar er zijn nooit enige bewijzen gevonden dat één van bovenstaande voorvallen daadwerkelijk heeft plaats gevonden.

Amerika in oorlog

Op 10 mei 1940 valt Duitsland, België, Luxemburg en Nederland binnen en start daarmee de Tweede Wereldoorlog. Eleanor krijgt door alle zorgen die ze zich maakt weer last van een depressie. Net als de vorige keer lijkt ze ook nu weer sterker uit de strijd te komen. Ze kijkt waarmee ze de landen die in oorlog zijn kan helpen. Ze besluit met het Rode Kruis mee te reizen om zo de slachtoffers bij te kunnen staan. Helaas wordt deze reis haar ten strengste afgeraden door iedereen om haar heen. Vooral de politiek adviseurs van Franklin weten Eleanor uiteindelijk van haar plan af te brengen, zij schetsen Eleanor het beeld voor wat er gebeurt als ze krijgsgevangen wordt gemaakt. Eleanor ziet zelf ook in dat ze een andere manier moet zoeken om de oorlogsslachtoffers te helpen. Ze biedt haar hulp uiteindelijk aan door een vereniging op te zetten die het Europese kinderen mogelijk maakt te emigreren. Ook zet ze Franklin continu onder druk om zijn immigratiebeleid te versoepelen zodat oorlogslachtoffers, met name de Joden, makkelijker naar Amerika kunnen vluchten.

Franklin was helaas niet zo dapper als zijn vrouw en voelt de hete adem van de Russische communisten in zijn nek. Een grote migratie van minderheden durft hij niet aan. In zijn angst voor de communisten versoepelt hij het immigratiebeleid allerminst, hij beperkt de mogelijkheden tot immigratie alleen maar. Eleanor zou tot op de dag van haar dood spijt houden dat ze haar man niet heeft gedwongen meer vluchtelingen op te nemen.

Pearl Harbor

Op 7 december 1941 schokt Japan Amerika met zijn totaal onverwachte aanval op de haven van Pearl Harbor, Hawaï. De haat tegen de Japanners laait in alle hevigheid op en Eleanor steekt haar nek uit om de gemoederen tot bedaren te brengen. Ze maant de bevolking tot rust en benadrukt dat niet alle Japanners (Japanse Amerikanen) hetzelfde zijn. Toen vervolgens vele Japanners, ook Japanners met de Amerikaanse nationaliteit, werden opgesloten in interneringskampen, was het Eleanor die hier openlijk kritiek op gaf. Ze was zich er absoluut van bewust dat ze hierdoor ook indirect kritiek gaf op het huidige politieke beleid van haar man. Half Amerika viel over Eleanor heen. Ze liep al weg met de Afro-Amerikanen en nu ook nog met die spleetogen! De Los Angles Times riep in een open betoog zelfs op om Eleanor uit het openbare leven te verwijderen en haar te dwingen om thuis te blijven. Daar hoort een First Lady ten slotte ook…

Lof voor Eleanor

Eleanors wens om met mensen in contact te komen die direct met de oorlog te maken hebben blijft. Uiteindelijk vertrekt ze in oktober 1942 naar Engeland, ze brengt daar een bezoek aan de Britse en Amerikaanse troepen en houdt een toespraak om de mannen een hart onder de riem te steken. De pers in Engeland en Amerika zijn lyrisch over dit bezoek van de dappere First Lady aan de troepen. Eindelijk ontvangt Eleanor wat lof voor al haar harde werken. Gesterkt door alle positieve reacties reist ze in augustus 1943 naar de Amerikaanse troepen die gelegerd zijn in de Stille Zuidzee. Het verloop van het bezoek gaat hetzelfde als in Engeland, ze houdt een toespraak en spreekt iedereen moed in. Ook maakt ze contact met de soldaten om hun persoonlijke verhalen te horen. Wederom ontvangt ze veel lof, maar Eleanor raakt in een depressie door alle afschuwelijke verhalen die ze van de soldaten te horen krijgt.

Republikeinen dwarsbomen Eleanor

Weer zijn het de Republikeinen, de politieke tegenstanders van haar man, die roet in het eten gooien. Nu vinden ze in het reizen van Eleanor een goed wapen om de president te lijf te gaan. Hun reden is dat het belachelijk is dat de First Lady zo veel (dure) buitenlandse reizen aflegt in een periode dat de middelen schaars zijn. Franklin weet dat zijn tegenstanders een punt hebben en kan niet anders dan hun eisen inwilligen. Hij stelt Eleanor voor een korte pauze te houden en voorlopig niet meer te reizen. Eleanor had dit al zien aankomen en legde zich bij de beslissing neer. Na even rustig thuis te hebben gezeten heeft Eleanor plannen gemaakt om alle vrouwen, dus ook de Afro-Amerikaanse vrouwen, een rol te geven in de oorlog. Omdat er vele mannen aan het front verbleven waren er veel vacatures in fabrieken. En waarom zouden de vrouwen deze vacatures niet kunnen vervullen? De beweegredenen en feiten die Eleanor heeft zijn goed en ze wint de strijd stukje bij beetje. Ruim een jaar voordat het vrouwen officieel is toegestaan fabrieksarbeid te verrichten, heeft Eleanor dit in grote delen van Amerika al bewerkstelligd. Vrouwen met kinderen worden door Eleanor ook niet vergeten. Ze begrijpt het probleem van deze vrouwen, ze willen wel werken, maar kunnen het niet omdat ze voor hun kinderen moeten zorgen. Mede door de grote steun van Eleanor wordt er dagopvang voor kinderen mogelijk gemaakt.

Verder zonder Franklin

Op 12 april 1945 komt Franklin onverwachts te overlijden aan de gevolgen van een hersenbloeding. Franklin en Eleanor zijn op dat moment niet bij elkaar omdat Franklin voor zijn werk in Warm Springs, Georgia is. Eleanor krijgt via haar oudste dochter Anna te horen dat haar man niet alleen was toen hij stierf, zijn secretaresse en voormalig minnares Lucy Mercer, was bij hem toen hij stierf. Eleanor wist niet wat ze schokkender vond het feit dat haar man weer bij zijn minnares was of het feit dat haar dochter Anna wel op de hoogte is van de “goede vriendschap” tussen haar man en zijn secretaresse en zij niet. Na de begrafenis van Franklin moet Eleanor volgens het protocol het Witte Huis verlaten. Franklin vraagt Eleanor in zijn testament om het landgoed in Hyde Park om te vormen tot een museum. Eleanor gaat hard aan de slag om de laatste wens van haar man te vervullen en trekt daarna zelf weer in haar huis Val-Kill.

Vicepresident Harry S. Truman

In december 1945 wordt Harry S. Truman aangesteld als vicepresident van de VS. Hij heeft het werk van Eleanor altijd enorm gewaardeerd en hij had begrepen dat Eleanor zich graag voor verschillende doeleinden wilde blijven inzetten. Hij vraagt haar om als afgevaardigde van Amerika op te treden en de bijeenkomst van de Verenigde Naties in Londen bij te wonen. Een enorme eer die Eleanor dankbaar accepteert. Zodra bekend wordt dan Eleanor naar de VN top in Londen zal reizen, verkeert Amerika in shock. De voormalige First Lady ging gewoon door met haar “werk” en in plaats van zich terug te trekken uit de openbaarheid, zoals iedereen had verwacht, stapt ze er juist weer midden in! Eleanor heeft lak aan de kritiek en haalt veel voldoening uit het werk wat ze verricht voor de VN en een jaar later, in 1946, wordt Eleanor gevraagd mee te helpen een commissie voor de Rechten van de Mens te vormen. Zodra deze commissie is opgericht wordt Eleanor gevraagd de eerste voorzitter te worden. Na een proefperiode van één jaar wordt de commissie in 1947 permanent verklaard en Eleanor mag aanblijven als voorzitter.

Veranderingen

Eleanor verlaat de woning Val-Kill en verhuist naar een suite in het Sheraton Park Hotel. De commissie krijgt de zware taak om een Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens (UVRM) op te stellen. Eleanor heeft samen met Rene Cassin en John Peters Humphrey een grote rol in het opstellen van deze verklaring. In totaal blijft Eleanor vier jaar (1947-1951) voorzitter van de commissie voor de Rechten van de Mens en verricht vele diverse werkzaamheden. Ze blijft afgevaardigde voor de VN tot 1953. Toen ze aftrad als afgevaardigde vond ze het weer tijd voor een verhuizing, dit keer betrok ze een woning op 211East 62nd Street. Naast haar drukke werkzaamheden voor de VN vindt Eleanor ook nog de tijd om diverse boeken over haar eigen leven te schrijven. Did I Remember (1949, On My Own (1958) en Autiobiography (1961) zijn hier enkele voorbeelden van.

In de tussentijd heeft President Eisenhower vicepresident Truman opgevolgd en komt aan het einde van zijn eerste termijn. Tijdens de verkiezingsstrijd die losbarst gaat de race tussen John F. Kennedy en Richard Nixon. Eleanor steunt het kandidaatschap van John F. Kennedy fanatiek. Kennedy wint de strijd en wordt gekozen tot President van de Verenigde Staten. Hij vraagt Eleanor, op basis van haar ervaring en als dank voor haar steun, om weer aan te treden als afgevaardigde voor de VN. Eleanor is blij met deze taak en wordt weer lid, dit keer voor de periode van één jaar (1961-1962). De VN draagt de eerste Human Right prijs in 1968 postuum op aan Eleanor. Dit als erkenning voor het vele werk wat ze voor de VN maar ook voor diverse minderheden in de samenleving heeft gedaan.

Eleanors laatste jaren

Tijdens haar lidmaatschap voor de VN in 1960 krijgt Eleanor te horen dat ze lijdt aan een zeldzame vorm van kanker; aplastische anemie (AA). Deze vorm van beenmergkanker komt maar zeer weinig voor. In 1962 krijgt Eleanor hier nog acute beenmerg tuberculose bij en haar gezondheid gaat met sprongen achteruit. Gedurende haar hele leven had ze veel geschreven en in haar laatste levensjaren schrijft ze haar eigen biografie, waar ze ook al haar vorige werken in opneemt. Op 7 november 1962 verliest Eleanor de strijd tegen haar ziekte en blaast haar laatste adem uit in de vertrouwde omgeving van haar eigen woning.