Eleanor Roosevelt - First Lady

Eleanor Roosevelt was de echtgenote van Franklin Roosevelt, maar ook de eerste First Lady die zelf beroemd werd. Ze zette zich in voor talloze goede doelen en was werkzaam als diplomaat en auteur.

Eenzame Jeugd

Anna Eleanor Roosevelt werd geboren in New York, op 11 oktober 11, 1884. Eleanor had een eenzame jeugd. Haar vader Elliott Roosevelt, de broer van de vroegere president Theodore Roosevelt, leed aan depressies en was alcoholist. Haar moeder was vooral druk met het ophouden van de schijn en ze schaamde zich voor het uiterlijk van Eleanor die ze niet knap vond. Toen Eleanor acht was overleed haar moeder en ze ging samen met haar twee jongere broers bij haar grootmoeder van moederskant wonen. Haar vader was voornamelijk afwezig. Snel overleed ook een broer van Eleanor en nog voor ze tien werd overleed ook haar vader.

Verantwoordelijkheid ten opzichte van de Samenleving

Op haar vijftiende kreeg Eleanor pas echt contact met de buitenwereld doordat ze naar een school voor jongedames werd gestuurd: South Fields in Engeland. De directrice van de school was iemand die verantwoordelijkheid ten opzichte van de samenleving zeer belangrijk vond. Bij haar terugkeer in de Verenigde Staten begon Eleanor zich in te zetten voor anderen. In diezelfde periode kreeg ze verkering met haar neef Franklin Delano Roosevelt. In maart 1905 trouwden ze en Eleanor kreeg een totaal nieuw leven. Roosevelt was een man die graag in de buitenwereld zijn opwachting maakte en Eleanor was van nature een verlegen, teruggetrokken vrouw. Daarnaast was haar schoonmoeder een macht om rekening mee te houden. Eleanor kreeg in snel tempo zes kinderen, waarvan er een als baby overleed. Roosevelt was intussen druk met zijn carriere in de Democratische Partij. In 1913 werd hij aangewezen door president Wilson als assistent secretaris van de Marine. Eleanor was druk met vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis, maar dit kon ze in de luwte doen.

Polio

Een grote verandering voor het echtpaar kwam met het ziek worden van Roosevelt. Hij kreeg polio en raakte verlamd. Zijn moeder wilde dat hij zich bij zijn ziekte neerlegde en ophield met werken. Eleanor oefende echter druk op hem uit om te proberen weer actief te worden. Binnen enkele jaren had hij zijn krachten weer terug gevonden en was opnieuw actief in de politiek. En ook Eleanor was inmiddels zeer actief geworden in de publieke sfeer. Ze was lid van de League of Women Voters, National Consumers' League, the Women's Trade Union League en de vrouwenafdeling van de New York State Democratic Committee. In 1928 werd Roosevelt gouverneur van New York en Eleanor bezocht namens hem ziekenhuizen, gevangenissen en tehuizen.

De First Lady

In 1932 werd Franklin Roosevelt president van de Verenigde Staten en daarmee hield het persoonlijke leven van het echtpaar grotendeels op. Eleanor werd de eerste beroemde First Lady en wekte daarmee zowel zeer grote sympathie als grote afkeer op. Eleanor liet zich interviewen voor de radio, reisde door het land en was de spreekbuis voor degenen die hard hulp nodig hadden, zoals Afro-Americans, werkende vrouwen en jongeren. De Verenigde Staten leden hevig onder de Grote Depressie van de jaren dertig en vooral de zwakkeren van de maatschappij waren daar het slachtoffer van. Terwijl Roosevelt met behulp van zijn New Deal de Depressie te lijf ging, zette Eleanor zich op kleinere schaal in voor de slachtoffers en trad op als tussenpersoon tussen de getroffenen en de regering. Haar aandacht ging vooral uit naar de positie van vrouwen en ze had grote affiniteit met kunstenaars. Dit laatste uitte zich in een speciaal werkprogramma Works Progress Administration (WPA). Ze sprak zich uit tegen racisme en zette zich in voor de strijd voor burgerrechten voor Afro-Amerikanen.

Leven na de Dood van de President

Toen de Tweede Wereldoorlog naderde schaarde Eleanor zich volledig achter het beleid van haar man. Nadat de Verenigde Staten actief waren gaan deelnemen aan de Tweede Wereldoorlog ging Eleanor regelmatig naar het buitenland om de troepen te inspireren en ze bezocht afdelingen van het Rode Kruis. Roosevelt overleed in april 1945 en iedereen verwachtte dat Eleanor zich terug zou trekken uit het publieke leven, maar president Truman (de opvolger van Roosevelt) vroeg haar als de Amerikaanse afgevaardigde voor de United Nations Commission on Human Rights. Deze functie bleef ze vervullen tot in 1952. Ook daarna bleef ze actief als afgevaardigde van de American Association voor de Verenigde Naties. In de laatste jaren van haar leven reisde ze over de hele wereld en bezocht onder andere de Sovjet-Unie (op dat moment de grote vijand van de Verenigde Staten, het was het hoogtepunt van de Koude Oorlog). Uiteindelijk overleed Eleanor op 6 november 1962.