De schrijfster Anne Brontë

Anne Brontë was de jongste van de Brontë-zussen en is het minst bekend. Dit is niet het gevolg van een gebrek aan kwaliteit, maar vanwege het feit dat haar boeken totaal anders waren dan die van haar zussen Emily en Charlotte. Anne is de koele realiste van het drietal.

Jeugd

Anne Brontë is de jongste en minst bekende van de Brontë-zussen. Ze werd als jongste van zes kinderen geboren in Thornton 1820. Haar vader, dominee Patrick Brontë kreeg vervolgens werk in Haworth en daar vertrok het gezin naar toe. In 1821 overleed Maria Brontë, de moeder van Anne. De oudste vier meisjes werden vervolgens naar een meisjesschool gestuurd in 1824, maar toen de oudste twee meisjes daar ziek werden en overleden, kwamen de andere twee meisjes, Charlotte en Emily, terug naar huis. De vier kinderen creëerden hun eigen fantasiewereld, waarbij Anne en Emily samen speelden en Gondal bedachten, een wereld die altijd een belangrijke rol in haar leven zou blijven spelen. Een zus van moeder Elizabeth Branwell, deed het huishouden in het gezin en deze tante speelde een belangrijke rol in het leven van Anne. Anne sliep bij haar tante, niet bij haar zussen. De dood van haar moeder en zussen maakte op Anne minder indruk dan op haar zussen, omdat ze nog zo jong was. Ook haar band met Emily was sterk, toen Charlotte naar school ging in Roe Head bleven Emily en Anne samen thuis. Op haar vijftiende verliet ze voor het eerst haar huis en ging naar school in Roe Head, waar Charlotte les gaf. Ze maakte er weinig vrienden en voelde zich er niet thuis, maar was vastbesloten om een succes van haar opleiding te maken. Door ziekte werd ze gedwongen terug naar huis te gaan en in 1839 vond ze een baan als gouvernante bij de familie Ingham. Aan het einde van het jaar werd ze ontslagen en keerde terug naar Haworth.

Gondal

Al sinds Anne een meisje was, schreef ze poëzie. Die gedichten waren deels verbonden met de wereld van Gondal en andere gedichten stonden daar los van. Anne schijnt vooral Gondal-gerelateerde gedichten te hebben geschreven in perioden dat ze in nauw contact was met Emily, degene met wie ze die wereld had gecreëerd.

Gouvernante

Anne ging opnieuw op zoek naar een baan als gouvernante en vond een baan bij de familie Robinson, waar ze vier kinderen les zou geven. De vijf jaren die volgden zou ze het grootste deel van haar tijd bij dit gezin verblijven. Het verblijf bij de familie Robinson vergrootte haar horizon en Anne was relatief gelukkig in het gezin, waar men tevreden over haar was. Zelfs de dood van haar tante Elizabeth was niet genoeg om haar definitief terug naar Haworth te laten gaan. Ook Weightman, de jonge kostervan haar vader overleed in die tijd en Anne schreef verschillende gedichten in deze periode waaruit op te maken valt dat ze verliefd was op deze jongeman. In 1843 kwam Branwell, de broer van Anne, met haar mee naar de familie Robinson, om de zoon van het gezin les te geven. In 1845 besluit Anne haar werk op te geven en keert ze terug naar Haworth. Waarschijnlijk besloot ze haar baan op te geven omdat haar broer een relatie had met mevrouw Robinson en al snel nadat Anne vertrokken was, kwam dit uit en Branwell ontvluchtte de situatie.

Succes

Zo was het gezin Brontë in 1945 verenigd in Haworth en dit was het tijdstip waarop Charlotte de gedichten van Emily vond. Emily was woedend en Anne kwam tussenbeide met haar eigen gedichten en na veel heen en weer gepraat besloten de zussen hun gedichten uit te geven, maar onder een pseudoniem. Emily en Anne redigeerde hun werk en verwijderden referenties naar Gondal uit hun gedichten. Inmiddels waren de drie zussen begonnen romans te schrijven. Terwijl Emily en Charlotte voortborduurden op hun verhalen over Gondal en Angria en schreven in een romantische, gothische stijl, ging Anne op een meer realistische manier te werk. Nadat haar eerste roman 'Agnes Grey', over een jonge gouvernante, werd uitgegeven, begon ze aan een tweede boek 'The tenant of Wildfell Hall'.

Bradwell

Geruchten begonnen de ronde te doen dat de boeken allemaal door een persoon zouden zijn geschreven en om dat gerucht uit de wereld te helpen, besloten Charlotte en Anne uiteindelijk om in Londen hun identiteit te onthullen, tegen de wil van Emily. Inmiddels was Bradwell aan lager wal geraakt, hij was verslaafd aan alcohol en drugs en overleed in 1848. Zijn teloorgang is min of meer terug te vinden in een van de hoofdpersonen van 'The tenant of Wildfell Hall'.

De gezondheid van de familie Brontë was slecht. Iedereen was ziek en Emily weigerde om een dokter te zien of medicijnen te nemen. In 1848 overleed ze, niet lang na haar broer. De dood van Emily had grote invloed op Anne, hoewel ze als volwassenen niet meer zo'n sterke band hadden, waren ze als meisjes nauw met elkaar verbonden geweest. Anne werd zelf ook ziek en stierf in 1849 in Scarborough, waar ze samen met Charlotte naar toe was gegaan.

Jane Austen

Onterecht heeft Anne altijd in de schaduw van haar zussen gestaan. Anne beschrijft geen grote, vlammende passie, ze is een auteur die meer aan Jane Austen doet denken. Ze beschrijft op precieze wijze een periode en klasse en schuwt ook sociale kritiek niet. Ook is er in haar werk een religieuze tendens, die haar zussen niet deelden. Anne Brontë is niet de mindere van haar zussen, ze is gewoon een totaal andere schrijfster.