Louis Paul Boon - biografie

Louis Paul Boon (1912-1979) wordt algemeen beschouwd als één van de grootste Belgische schrijvers aller tijden. Hij werd op 15 maart 1912 geboren in de Oost-Vlaamse stad Aalst. Louis Paul Boon zou altijd in de omgeving van Aalst blijven wonen en deze stad speelt een grote rol in veel boeken van hem. Bij Louis Paul Boon Boon thuis had men het beslist niet breed. In zijn tienerjaren volgde hij enige tijd lessen aan de 'Aalsterse Academie voor Schone Kunsten', maar hij moest die opleiding beëindigen wegens geldgebrek. Louis Paul Boon werkte ondermeer als autospuiter bij een carosseriebedrijf en als huisschilder. Ondertussen droomde hij van glorieuze carrières als kunstschilder en romanschrijver.

Debuut van Boon

In 1943 debuteerde Louis Paul Boon als romanschrijver met 'De Voorstad Groeit. Dit boek won de Leo J. Krynprijs. Vervolgens verscheen in 1944 Abel Gholaerts en in 1946 Vergeten Straat. De eerste romans van Boon zijn sombere boeken, die duidelijk door het naturalisme beïnvloed zijn.

Mijn kleine oorlog

In 1947 verscheen Mijn Kleine Oorlog. In dit meesterlijke boekje verwerkte hij de verhalen die hij eerder in een Vlaams tijdschrift had gepubliceerd, over zijn oorlogservaringen. Net als zijn eerste drie romans, verkocht ook dit boek erg slecht.

Arbeiderspers

Zijn eerste boeken verschenen bij uitgeverij Manteau. Omdat zijn boeken commerciële flops waren, had die uitgeverij weinig interesse meer in hem. Daarom stapte Boon begin jaren vijftig over naar de Nederlandse uitgeverij De Arbeiderspers. Het eerste boek dat hij daar publiceerde was 'Boontjes twee spoken' in 1952.

De Kapellekensbaan

In 1953 verscheen De Kapellekensbaan. Dit zeer eigenzinnige en experimentele boek wordt beschouwd als Boons grootste meesterwerk. Het boek is qua thematiek erg zwartgallig: bijna alles in dit boek (persoonlijke ambities, idealen voor een betere wereld, enzovoort) is gedoemd om te mislukken. In 1956 verscheen er een tweede roman over de Kapellekensbaan, getiteld Zomer te Ter-Muren.

Productief schrijver

Boon was enorm productief in de jaren vijftig. Hij publiceerde in die tijd, behalve de twee vuistdikke romans over De Kapellekensbaan, ondermeer ook Niets gaat ten onder, De kleine Eva uit de Kromme Bijlstraat, De bende van Jan de Lichte, De Paradijsvogel en Menuet. Tussendoor publiceerde hij ook stapels artikelen voor kranten en tijdschriften.

Menuet

De novelle Menuet (die in 1955 verscheen) is een aanrader voor mensen die nog nooit iets van Boon gelezen hebben en toch graag eens een boek van deze literaire grootheid willen proberen. Menuet is een dun en toegankelijk geschreven boekje, dat toch zeer grote literaire kwaliteiten heeft, zowel qua stijl als qua structuur.

Louis Paul Boon in de jaren zestig: columnist en schilder

In de jaren zestig was Boon als romanschrijver duidelijk minder productief dan in de jaren vijftig. Hij schreef in die tijd echter wel een dagelijkse een column voor het socialistische dagblad Vooruit en er verschenen regelmatig boekjes waarin zulke columns gebundeld waren. Eind jaren zestig maakte Louis Paul Boon bekend dat hij van plan was om zich in de toekomst vooral op zijn carrière als schilder toe te leggen. Die carrière als kunstschilder werd geen erg groot succes. Boon had duidelijk meer talent als romanschrijver dan als kunstschilder.

Nobelprijs voor Louis Paul Boon?

In de jaren zeventig profileerde Boon zich weer meer als romanschrijver. Hij werd in die tijd ook regelmatig genoemd als een mogelijke winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur. Louis Paul Boon behoort tot de weinige schrijvers uit het Nederlandse taalgebied (Nederland, België en Suriname) die een zeer serieuze kanshebber is geweest om deze grootste literaire prijs ter wereld te winnen. De overige auteurs uit het Nederlandse taalgebied die in de loop der jaren tot de serieuze kanshebbers behoorden, waren onder meer Johan Huizinga, Simon Vestdijk en Stijn Streuvels.

Oeuvre van Boon in de jaren zeventig

Louis Paul Boon schreef in de jaren zeventig aan aantal beroemde historische romans, waaronder Het Geuzenboek, De Zwarte Hand en 'Pieter Daens of hoe in de negentiende eeuw de arbeiders van Aalst vochten tegen armoede en onrecht'. Maatschappelijk engagement is altijd een belangrijke rode draad geweest in het oeuvre van Boon. Ook schreef hij in de jaren zeventig een aantal erotische boeken, waaronder Mieke Maaike's obscene jeugd en Zomerdagdroom. Louis Paul Boon overleed op 10 november 1979.