De koloniale conferentie van Berlijn

Van 15 november 1884 tot 26 februari 1885 vond in Berlijn de koloniale conferentie plaats. De conferentie was bijeengeroepen door Duitsland. De bedoeling van de conferentie van Berlijn was om Afrika eerlijk te verdelen onder de Europese landen. Bijna heel Afrika werd opgedeeld, slechts een paar gebieden werden niet opgedeeld.

Landen bijeenroepen

In 1884 riep de Duitse kanselier Otto von Bismarck op verzoek van Portugal alle grote westerse mogendheden tezamen om te praten over de verdeling van Afrika. Bismarck wou graag het nieuwe Duitsland groter maken door middel van het vestigen van koloniën in Afrika. Duitsland had deze koloniën nodig voor grondstoffen maar ook als afzetmarkt voor de grote hoeveelheden in Duitsland geproduceerde producten. Verders zouden koloniën Duitsland meer aanzien geven in de wereld. Zijn doel was ook om ervoor te zorgen dat Engeland en Frankrijk ruzie met elkaar zouden krijgen om een stuk gebied in Afrika. Hij wou dat omdat deze twee landen de meeste landen in Afrika in bezit hadden. Als zij ruzie zouden krijgen, kon Duitsland meer grond gaan bezitten in Afrika.

Grenzen trekken

Ten tijde van de conferentie van Berlijn stond 80% van Afrika onder traditionele en lokale besturing.Toen men Afrika ging verdelen, resulteerde dit er in dat Afrika werd verdeeld in veertig onregelmatige landen, met liniaal getrokken grenzen. Veel inheemse stammen die bij elkaar woonden, woonden nu ineens in een ander land. Er werden ook groepen mensen die niet met elkaar konden opschieten in hetzelfde land geplaatst, dit leidde tot veel problemen. Deze verdeling heeft tegenwoordig nog steeds veel gevolgen.

Regels

Op de conferentie van Berlijn werden ook afspraken gemaakt om de verdeling van Afrika in goede banen te leiden. De belangrijkste regel die werd afgesproken was, dat een gebied pas kon worden opgeëist nadat er een bestuur was gevestigd. Het aparte van deze conferentie was dat er geen enkele Afrikaan aanwezig mocht zijn.

De landen op de conferentie

Veertien landen werden vertegenwoordigd op de conferentie van Berlijn op 15 november 1884. De landen die vertegenwoordigd waren zijn Oostenrijk, Hongarije, België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Italië, Nederland, Portugal, Rusland, Spanje, Zweden, Noorwegen, Turkije en de Verenigde Staten. Van deze veertien landen waren Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en Portugal de belangrijkste landen, zij bezaten namelijk op dit moment het grootste gebied in Afrika.

De verdeling

Congo werden toegewezen aan België, de Belgische koning heeft erg veel misbruik gemaakt van deze kolonie. België was niet het enige land dat misbruik maakte van zijn koloniën, bijna alle Europese landen deden dit. Door deze conferentie werden bijna alle landen in Afrika toegewezen aan Europese landen, alleen Liberia, de Zuid-Afrikaanse republiek, Ethiopië en Oranje vrijstaat hadden geen Europese overheerser.

Belangen koloniën bezitters

De Europese landen wouden zoveel mogelijk koloniën bezitten omdat dit aanzien gaf. In deze tijd was er veel sprake van nationalisme, elk land wou de beste zijn. De koloniën werden ook gebruikt voor het verkrijgen van goedkope grondstoffen. De meeste Europese landen hadden namelijk een grote industrialisatie doorgemaakt, zij hadden daarom grondstoffen nodig. De gebieden werden daarnaast ook gebruikt als afzetmarkt voor producten van de eigen industrie, omdat men niet altijd alle producten kwijt kon in Europa. Dit kon niet altijd omdat veel landen hun eigen markt beschermden met importheffingen. Het bezitten van zoveel mogelijk koloniën werd dus ook gedaan om economische redenen.