De geschiedenis van Colombia in een notendop

Anno 2015 is de situatie in Colombia stabiel. Hierdoor is het land redelijk toegankelijk geworden voor toerisme. Echter heeft Colombia een roerige geschiedenis en mede daarom is het erg interessant om door dit land heen te reizen. Overal zijn nog sporen te vinden van de verschillende periodes die het land heeft meegemaakt. Van de Amerindianen tot de FARC en van de Spaanse bezetting tot oorlog tegen drugs, overal zijn er sporen te vinden.

Precolombiaanse tijd

Colombia is een groot land met veel historie. Het land is al tienduizenden jaren bewoond en de eerste resten van een menselijk beschaving dateren terug tot zo een 12.500 jaar voor onze jaartelling. Met name de gebieden rond in het Andes-gebergte en de gebieden met rivieren zijn al lange tijd bewoond. Deze volkeren waren nomaden die leefden van de jacht en het verzamelen van vruchten. Zo’n 5000 jaar voor onze jaartelling ontstonden de eerste nederzettingen en werd er meer landbouw bedreven. Het politieke systeem ontwikkelde zich een kleine 4000 jaar later en verschillende groepen ontstonden. Grote beschavingen waren bijvoorbeeld de Muisca indianen, de Tyrona indianen en de Quimbaya indianen. Zij verbouwden onder andere mais, aardappelen, quinoa en katoen en handelden met goud, edelstenen, zout, of cacao.

Spaanse bezetting

In 1499 na Christus arriveerden de Spanjaarden in Colombia wat het begin inluidde van de Spaanse overheersing. Vanuit de steden Santa Marta (1525 n.Chr.) en Cartagena (1533 n.Chr.) werd Colombia verder ontdekt en met harde hand werden de inheemse culturen onder de duim gehouden. Steden werden geplunderd, de bevolking werd het christendom opgelegd en slavernij werd ingevoerd. Door de ziektes die de Spanjaarden meenamen, stierf een groot deel van de inheemse bevolking en Afrikaanse slaven werden gebruikt om in de mijnen te werken.

Onafhankelijk Colombia

Tot 1810 bleef de Spaanse overheersing aanhouden en was Colombia een belangrijke bron voor goud. Van 1810 tot 1819 bleef de strijd om onafhankelijkheid aanhouden, maar onder leiding van Simon Bolivar werd echte onafhankelijkheid bereikt. Simon Bolivar werd destijds de eerste president van Colombia. Echter vanaf het begin af aan was er al politieke onrust. De oorzaak hiervan was dat er eigenlijk maar twee partijen waren in Colombia: de liberalen en de conservatieven. Deze tweedeling was ook een afspiegeling van de bevolking met aan de kust de “costenos”, de afstammelingen van de slaven, en centraal in de hooglanden de “cachacos”, de afstammelingen van de Spanjaarden.

Door de grote tweedeling, verschillende staatsgrepen en gewelddadige conflicten kon een burgeroorlog tussen de conservatieven en liberalen niet uitblijven. Van 1899 tot 1902 vond de 1000-daagse oorlog plaats die uiteindelijk tussen de 60.000 en 130.000 slachtoffers zou eisen. Na deze oorlog ontstond een periode van relatieve politieke stabiliteit die tot begin jaren 50 aan zou houden. Wederom steeg de spanning tussen de twee politieke partijen en met de moord op de liberale presidentskandidaat Jorge Eliecer Gaitan ontstond een bloedige periode die ook wel “La Violencia” wordt genoemd. De rellen die begonnen in Bogota verspreidden zich langzaam door het land met 180.000 slachtoffers als gevolg.

Jaren 50

Van 1953 tot 1957 leidde Gustav Rojas de toenmalige militaire dictatuur. In een poging het geweld tussen de twee politieke partijen te stoppen, werd afgesproken om afwisselend het bestuur van het land te organiseren. Om de vier jaar zouden om en om de liberalen en de conservatieven het land regeren en zouden beide partijen invloed hebben in alle ambtsposities. Deze afspraken vielen onder de coalitie genaamd het nationale front. Echter waren er zoveel tegenstrijdigheden dat politieke problemen aanhielden en er verschillende groeperingen, zoals de linkse guerrilla-bewegingen FARC, ELN, EPL, en MAQL zich tegen de overheid keerden. Grootgrondbezitters richtten eigen legers op om hun land te beschermen waaruit de rechtse paramilitaire groepering AUC ontstond.

In het nieuwe millennium

Door de opkomst van deze militaire afscheidingen kon de Colombiaanse maffia groeien tot een grote organisatie. Met de grote hoeveelheden geld die voortkwamen uit de cocaïne-handel kon de maffia bescherming kopen van de guerrillabewegingen en zich zo wapenen tegen de overheid. Tot op de dag van vandaag voert de overheid nog een strijd tegen de drugshandel. Sinds Alvaro Uribe in 2002 president is geworden, lijkt de strijd tegen drugs en de linkse guerrillabewegingen effect te hebben. Met het demobiliseren van enkele paramilitaire groeperingen is het geweld significant afgenomen en hebben de guerrillabewegingen veel terrein verloren. De cocaïneproductie is sterk afgenomen en anno 2015 is Colombia ook niet meer de grootste producent van cocaïne. In 2008 zijn de onderhandelingen met de FARC begonnen wat leidde tot vrede. Colombia is sindsdien druk bezig met het verbeteren van de mensenrechten. Het land is zich op een positieve manier aan het ontwikkelen en er is een grote economische groei gaande wat leidt tot het aantrekken van nieuwe ondernemingen van zowel binnen- als buitenland.