Abolitionisme; afschaffing van de slavernij

Haïti was het eerste land dat officieel de slavernij afschafte, Groot-Brittanië het tweede en Nederland één van de laatste. Slavenhandel en slavernij waren gewoon in veel landen, toch ging dat eind achttiende eeuw veranderen. Er kwam een abolitionistische beweging op, namelijk de Engelse Quakers, mede hierdoor is de slavernij in Engeland, en later ook in veel andere landen, afgeschaft.

Abolitionisme

Slavenhandel en slavenarbeid werd tot eind achttiende eeuw normaal gevonden. Dit veranderde echter onder de verlichtingsdenkbeelden. Verlichtingsdenkbeelden waren bijvoorbeeld dat iedereen vrij en gelijk was. Hierdoor ontstond het abolitionisme, deze beweging wilde dat de slavernij werd afgeschaft. In Engeland ontstond een abolitionistische beweging: de Engelse Quakers. Dit was de eerste beweging die zich inzette voor de onafhankelijkheid van slaven in Engelse Kolonies. Toch vonden veel mensen uit die tijd dat vrijheid, gelijkheid en broederschap alleen gold voor blanke Europeanen en niet voor zwarte Afrikaanse slaven. De Engelse koloniën in Amerika zeiden dat elk mens gelijk geboren was. De Engelse deden dit vooral voor hun geloof. Dit beginsel werd echter niet op de plantages in het zuiden nageleefd, hier was de slavenhandel namelijk het grootst en het belangrijkst voor de winst van de plantage-eigenaren. Het abolitionisme werd begin negentiende eeuw meer erkend.

Afschaffing van de slavernij

Het Britse parlement besloot in 1807 tot wettelijke afschaffing van de slavenhandel tussen Engeland, Afrika en de Britse koloniën. Er werd zelfs gepatrouilleerd door de Britse marine om te voorkomen dat er toch slaven werden verhandeld, ze verhinderde ook dat andere landen slaven verhandelden. Ondanks de patrouilles en het verbod ging de illegale handel nog een lange tijd door. De slavenhandel bleef dus voortbestaan. Groot-Brittannië was niet het eerste land dat de volledige afschaffing van de slavernij erkende, dit was Haïti na de Haïtiaanse Revolutie. De zwarte slaven van Haïti vochten voor hun onafhankelijkheid op Frankrijk. De slavinnen die overgebracht waren naar Amerika voordat het verbod kwam, werden gedwongen om kinderen te krijgen, zodat ook die later als slaaf konden gaan werken op het land of verkocht konden worden aan andere plantage-eigenaars. De plantage-eigenaars hadden ook genoeg geld verdiend met de winst op de gewassen om parlementsleden om te kopen, zo werd ervoor gezorgd dat de afschaffing van slavernij geen wet werd in Amerika. Er werd namelijk tegengestemd door de parlementsleden die waren omgekocht. De afschaffing van de slavernij gebeurde pas in 1833 in Groot-Brittannië, nadat er veel strijd was geleverd door de abolitionisten. Het abolitionisme, dat in de negentiende eeuw ontstond in Amerika, was een belangrijke factor voor de Amerikaanse Burgeroorlog. Door de verschillen tussen het noorden en zuiden, in het noorden was slavernij verboden, ontstond er een conflict. Het zuiden wilde de slavernij behouden, terwijl het noorden juist wilde dat het daar ook afgeschaft werd. In Nederland werd het pas in 1863 afgeschaft. Nederland was hiermee één van de laatste landen wat betreft het afschaffen van slavernij.

Slavernij is afgeschaft

Nadat de slavernij afgeschaft was, ontstonden er nog steeds veel problemen met zwarte mensen. Veel blanke mensen zagen de zwarte mensen niet als gelijke. De blanke vonden dat zij boven hun stonden, de slaven werden hierdoor ook nog veel gediscrimineerd. Nadat de slavernij en slavenhandel was afgeschaft, kwamen de zwarte slaven gewoon op straat te staan. Vaak konden ze geen huis vinden of geld om een eigen leven op te bouwen. Ondanks dat de slavernij afgeschaft is, denkt men dat er nog steeds slavernij bestaat. Vooral in een continent als Afrika is het nog aanwezig, waarschijnlijk zijn er nu nog 100 miljoen slaven over de wereld.