Harriet Tubman, Abolitioniste

Harriet Tubman werd geboren in slavernij in het zuiden van de Verenigde Staten. Ze ontvluchtte het zuiden en ging zich vervolgens met gevaar voor eigen leven inzetten voor het bevrijden van andere slaven. Ze bevrijdde eigenhandig meer dan 300 slaven.

Een jeugd in slavernij

Harriet werd in slavernij geboren in Dorcherster County, Maryland in 1820. Ze was het kind van ouders die uit West-Afrika waren gehaald om als slaven op de Amerikaanse plantages te werken. Harriet was het elfde kind van haar ouders. Haar ouders werkten op de plantage van Edward Brodas. Harriet was geboren als Araminta en werd als kind vaak Minty genoemd, maar later nam ze de naam Harriet aan. Als vijfjarige al werd ze uitbesteed aan een andere plantage waar ze de vallen van muskusratten in een koude rivier moest zetten en legen. Het kleine meisje werd al snel ziek en werd teruggestuurd. Daarna werd ze op een andere plantage als kindermeisje ingezet. Op haar twaalfde moest ze op het land werken. Harriet stond bekend als een rebels meisje en op haar dertiende hielp ze een slaaf die wilde vluchten, maar ze werd betrapt en werd zo hard op haar hoofd geslagen dat ze in coma raakte. Het duurde lang voor ze weer beter was en de rest van haar leven werd ze geplaagd door black outs.

Vlucht uit het zuiden

Toen ze 25 was trouwde ze met John Tubman, een vrije man. Men stond haar toe om de nacht bij hem door te brengen, maar zoals alle slaven was ook Harriet bang dat ze elk moment verkocht en weggestuurd zou worden. Toen de plantage eigenaar overleed in 1849 werden de angsten van Harriet reëel. Ze besloot te vluchten, maar zonder haar man op de hoogte te brengen. Toen ze hem eerder had verteld dat ze droomde van vluchten en een vrij leven, had hij haar gezegd dat hij haar aan zou geven. Harriet bracht alleen een zus op de hoogte.

Abolitioniste

Het was een reis van 130 kilometer naar de Mason-Dixie linie en een reis vol gevaren voor een vluchtende slavin. Maar ze redde het, ze reisde alleen ’s nachts en kon nauwelijks geloven dat ze aangekomen was in een land waar ze vrij was. Ze vestigde zich in Philadelphia, een stad waar de antislavernij beweging groot was en het abolitionisme sterk leefde. Harriet ging werken als afwashulp en spaarde geld om haar familieleden te bevrijden. Een jaar later vertrok ze naar het zuiden en redde het gezin van haar zus. Daarna bevrijdde ze haar broers en ging op zoek naar haar man, maar John Tubman was al hertrouwd en wilde niet meekomen naar het noorden. In 1857 bracht ze ook haar ouders naar het noorden. Ze zorgde voor een huis voor hen in Auburn, New York, dat huis was haar geschonken door senator William H. Seward, die haar zeer bewonderde. Harriet werkte samen met bekende abolitionisten zoals William Still en John Brown.

Een prijs op haar hoofd

Harriet werd bekend als de ‘Mozes van haar volk', omdat ze net als Mozes haar volk uit slavernij redde. Ze maakte 19 trips naar het zuiden via de zogenaamde Underground Railroad en bevrijdde ruim 300 slaven. De plantagehouders in het zuiden waren woedend op deze zwarte vrouw die hen te slim af was en zette een prijs van $40.000 op haar hoofd, maar ze wist telkens weer te ontsnappen.

Burgeroorlog

In 1861 werkte ze voor de noordelijke troepen als spion, als kok, als verpleegster. In 1862 bracht ze tijd door in Beaufort, South Carolina (dat toen al bezet was door de noordelijke troepen) waar ze hielp met de opvang van slaven die moesten wennen aan hun nieuwe vrijheid. In 1865 werkte ze als verpleegster in het Colored Hospital bij Fortress Monroe, Virginia. Ook na de Burgeroorlog ging Harriet door met het helpen van mensen. Ze zamelde geld in voor het opzetten van scholen voor bevrijde slaven, voor arme kinderen en zorgde intussen voor haar ouders. Ze transformeerde het huis van haar familie in het Home for Aged and Indigent Colored People.

Autobiografie

Sarah Hopkins Bradford, een blanke onderwijzeres schreef de autobiografie van Harriet Tubman, met haar medewerking en het boek verscheen in 1868. Harriet was analfabeet, de slavenhouders stonden niet toe dat de slaven leerden lezen en schrijven. Het was dat boek wat haar door moeilijke tijden hielp toen ze financiëel aan de grond zat. Ook trouwde Harriet in 1868, met Nelson Davis, die ze had ontmoet toen voor de noorderlingen vocht in de Burgeroorlog. In 1888 overleed hij aan tuberculose.

Tehuis voor ouderen

Harriet bleef actief, ook na de afschaffing van de slavernij. Nu ging ze zich inzetten voor het stemrecht voor vrouwen. Ook kocht ze grond om daar een tehuis voor arme, zwarte ouderen te bouwen. Dat lukte haar niet, maar ze gaf de grond aan de African Methodist Episcopal Zion Church die het tehuis stichtten. In 1911 ging Harriet zelf in de tehuis wonen en daar stierf ze op 10 maart 1913. Ze werd begraven op het Fort Hill Cemetry, Auburn, New York.