Italiaanse huwelijkstradities

In Italië zijn in de loop der jaren enorm veel verschillende tradities ontstaan. Maar welke huwelijkstradities er zijn, verschilt per gebied.

De voorbereidingen

Iets groens dragen de nacht voor de bruiloft brengt geluk en rijkdom voor het bruidspaar. Op sommige plaatsen is het gebruikelijk, dat de bruidegom naar het huis van de bruid loopt en dan lopen ze samen met een gezelschap naar de kerk. Onderweg moet de bruid allerlei "opdrachten" doen. Een gevallen bezem oprapen (dat betekent dat ze een goede huisvrouw wordt), een huilend kind troosten tot het weer lacht (het paar zal later goede ouders worden), ze moeten geld geven aan een bdelaar, wat betekent dat ze een goed hart heeft, enz.

De ceremonie

De bruidegom heeft meestal een klein stukje ijzer in zijn zak tijdens de ceremonie. Het zou de kwade geesten afwijzen en een gelukkige toekomst voor het paar verzekeren (il maloccio het boze oog).
Alle poorten en deuren waar het bruidspaar doorheen loopt zijn versierd met aan elkaar gebonden linten. Dit symboliseert de eenheid van het paar. Na de ceremonie kan het bruidspaar witte duiven vrijgeven. De duiven symboliseren de liede en affectie van het paar. De bruid mag, voordat ze de ringen uitgewisseld worden, geen goud dragen, dat zou ongeluk brengen.

Het feest

Na de huwelijksceremonie zorgen de gasten ervoor dat ze al op de feestlocatie aanwezig zijn voordat het bruidspaar arriveert. Alle gasten moeten al voorzien zijn van drank. Traditioneel zijn de zoete alcoholische dranken voor de vrouwen en de mannen krijgen de sterkere dranken. Als het paar op de feestlocatie verschijnt wordt er uitgebreid geproost. Er wordt volop gedanst. Er zijn een paar traditionele dansen, bijvoorbeeld de Tarantella, deze dans werd vroeger uitgevoerd om de reactie van het vergif van de spin te beheersen. Tegenwoordig wordt de dans uitgevoerd om het paar geluk te wensen. Het is gebruikelijk om aan de gasten een klein geschenkje te geven in de vorm van bomboniera, een doosje of zakje met confetti (bruidssuikers). Het moet 5 confetti bevatten, een oneven getal, niet deelbaar, net als het bruidspaar onafscheidelijk. Voor een bruiloft gebruikt men altijd witte confetti.

Huwelijkstradities van vroeger

Vroeger ging de broer of een ander familielid van de bruidegom naar de vader van de bruid om haar hand te vragen. Soms werd er zelfs gebruik gemaakt van een messaggio (een koppelaar), die een boodschap stuurde naar de familie van de aanstaande bruid. Met de toestemming van de ouders mocht het paar trouwen. Als de bruidegom zijn aanstaande bruid direcht ten huwelijk wilde vragen, zong hij voor haar een serenade en speelde daarbij vaak een instrument.

Er werd vroeger door kerkelijke tradities verboden om te trouwen tijdens het veertig dagen vasten, van Aswoensdag tot de Paasnacht. Ook niet in de maanden mei en augustus. In mei was de verering van de heilige maagd Maria en augustus zou voor ongeluk en ziekte zorgen. Voorheen droeg de bruid een satijnen borsa, een tas waarin de gasten enveloppen met geld konden stoppen. Ook wanneer mannen met de bruid dansten, stopten ze geld in de tas. Aan het eind van de trouwdag liet het paar een vaas of glas in scherven vallen. Het aantal scherven stond voor het aantal jaren dat het paar gelukkig getrouwd zou zijn.