Franciscus van Assisi, zijn bestemming
Hij heeft heel veel moeten meemaken in zijn leven. Geboren worden in een rijk gezin en zich dus nooit zorgen hoeven maken over geld. Na een veldslag gevangen genomen worden en pas na een jaar vrijkomen. Werken met melaatsen, een oogkwaal oplopen waardoor hij bijna blind werd, en dan als diep gelovig man ook nog de stigmata van Christus ontvangen. Toch bleef Franciscus van Assisi een geduldig, tevreden en gelukkig mens.
Algemeen
Misschien wel de bekendst heilig verklaarde persoon binnen de katholieke kerk (en ook wel daar buiten) is Franciscus van Assisi. Doordat hij een visioen kreeg wist hij waarom hij nooit enige interesse had om de zaak van zijn vader over te nemen. De boodschap hem ontvangen via het visioen was: “De mens heeft in het leven slechts Gods liefde nodig en om deze te ontvangen moet men nederig, kuis en in eenvoud leven”. Zelf leefde hij blootsvoets en bezat één pij.
Jeugd
In een stadje in de provincie Umbrië in het Midden van Italië, Asissi, wordt in 1181 of 1182 een jongetje geboren. Zijn vader, Pietro di Bernardone, een lakenkoopman is op dat moment op zakenreis en zijn moeder Pica laat de kleine baby dopen. Hij krijgt de namen Giovanni Battista Bernardone.
Wanneer Pietro terug is van zijn reis is hij woedend, niet omdat zijn eerste zoon geboren is, maar omdat het kind de naam Giovanni heeft gekregen en niet Franciscus. Franciscus betekent namelijk “Fransoos” en de ouders van het jonge kind hebben de Franse nationaliteit. Pietro noemt het kind toch Franciscus, ondanks het feit dat zijn doopnamen iets anders aangeven.
Zijn ouders hebben het erg druk met hun lakenhandel, op veertienjarige leeftijd gaat Franciscus meehelpen in de zaak. Om geld heeft hij zich nooit zorgen hoeven maken, hij had een redelijk onbezorgde jeugd. Hij was vaak de aanvoerder in feesten met vrienden. Hij groeit op tot een jongeman met een indringende, zachte stem die zowel bij de mannen als bij de vrouwen indruk maakt. Het is bekend dat hij altijd en eeuwig een goed humeur had.
Ridder ideeën
De droom van iedere (rijke) jongen uit de tijd van Franciscus was toch wel ridder worden, zo ook Franciscus. Hij voelde er weinig voor om de opvolger van zijn vader te worden. In 1202 vecht hij mee in de slag bij Collestrada, de oorlog tussen Assisi en Perugia. Na de nederlaag van Assisi komt Franciscus in de gevangenis terecht.
Een jaar lang zal hij daar verblijven voordat zijn vrijheid gekocht wordt door zijn vader, en hij naar huis mag. Gedurende zijn gevangenschap is hij ziek geworden en het zal lang duren voordat hij weer de oude is. Al denkt Franciscus diep na over zijn leven en over God, hij kiest toch nog een keer voor het leger en het ridderschap. In 1205 wil hij zich aansluiten bij een expeditie tegen Apulië.
Onderweg naar Apulië heeft Franciscus behoeft aan was rust, die hij vindt in de buurt van Spoleto. Hij valt in slaap en krijgt een droom. Iemand, een stem, draagt hem op terug te keren naar zijn geboorte stad, alwaar hem zijn uiteindelijke bestemming duidelijk zal worden. Franciscus geeft zijn (dure) wapenuitrusting weg en keert zijn paard.
Zijn eerste ervaring met Gods werk
Vlak na zijn droom rijdt hij in de buurt van Assisi wanneer hij een melaatse zag aankomen. Franciscus stapt van zijn paard af, omhelst de melaatse en kust zijn handen. Dit gaf de rijke koopmanszoon zo een gelukkig gevoel dat hij besloot de melaatsen te gaan verzorgen. Hij zal vanaf dat moment altijd partij kiezen voor de zwakken en verdrukten van de maatschappij.
In zijn testament schrijft Franciscus:
- “ De Heer heeft mij, broeder Franciscus op de volgende manier het begin gegeven van een boetvaardig leven: toen ik in zonden leefde, leek het me te bitter om melaatsen te zien en de Heer zelf heeft mij tussen hen gebracht en ik heb hun barmhartigheid bewezen. En toen ik bij hen wegging, was wat me bitter leek voor mij veranderd in zoetheid naar ziel en lichaam; en ik was er daarna nog een tijdje vol van en heb de wereld verlaten”.
Het kruis van San Damiano
Na de ervaring die Franciscus had met het verzorgen van de melaatsen is hij regelmatig te vinden in de kerk van San Damiano om te bidden. Bij het kruis is hij vaak biddend te vinden. Eén van de gebeden die hij vaak tot God gericht heeft is :
Hoogste, roemrijke God,
verlicht de duisternis van mijn hart
en geef mij het ware geloof,
de gegronde hoop en de onverdeelde liefde,
het aanvoelen en de kennis,
Heer, om uw heilige en waarachtige opdracht
te kunnen uitvoeren.
Amen.
Tijdens één van deze bid uren in de kerk hoort hij een stem die hem opdraagt: “Ga Franciscus, repareer mijn huis, want je ziet dat het op instorten staat”.
Vlak daarna woont hij in een kerk de mis bij en hij hoort, samen met zijn vrienden, het evangelie van Jezus waarin Hij Zijn apostelen de hele wereld instuurt om de mensen van Gods liefde te gaan vertellen. Jezus draagt zijn apostelen op:
- “Je hebt alles wat je bent en wat je hebt voor niets ontvangen, je moet het ook voor niets weggeven. Weersta de neiging om je portemonnee te vullen. Wees tevreden met één rugzak, met één stel kleren. Doe geen schoenen aan je voeten en neem geen stok mee om op te steunen. Vertrouw erop dat de mensen voor je zorgen. Als boodschapper van het Evangelie ben je dat waard”.
Aan het eind van dit Evangelie heeft Franciscus zijn bestemming gevonden. Hij trekt zijn schoenen uit, zorgt dat hij nog maar één stel kleren heeft en gaat de wereld in als boodschapper van het Evangelie. Het is inmiddels 1208.
Lees verder