Franciscus van Assisi, zijn broederschap

Na een leven vol ontberingen sterft Franciscus van Assis op bijna 45 jarige leeftijd in gezelschap van zijn mede broeders. Hij wordt begraven in de kapel van San Giorgio, maar ook hier is hem niet lang rust gegund. Twee jaar na zijn dood wordt hij heilig verklaard en 4 jaar na zijn dood is de naar hem vernoemde kathedraal klaar. Dan wordt Franciscus herbegraven in zijn kathedraal de San Francesco, alwaar hij nog steeds rust.

Algemeen

De in een rijke familie geboren Giovanni Battista Bernardone, oftewel Franciscus van Assisi, heeft door middel van een droom Gods zijn bestemming gevonden. “ Ga en herstel mijn kerk, want je ziet dat hij op instorten staat”. Blootsvoets en gekleed in een oude pij gaat Franciscus de wereld in om Gods boodschap aan de mensen te verkondigen.

Zijn eerste metgezellen

Bernardus van Quintavalle (een rijk en geleerd man) en Petrus Cantani (een rechtsgeleerde) sluiten zich op 16 april 1208 aan bij Franciscus en zijn leefwijze. Zij voeren de naam “De boetelingen van Assisi”. Binnen een week volgt Egidius en velen anderen uit de omgeving volgen zeer snel.

Franciscus en zijn volgelingen, de Orde van Minnebroeders, hebben zich buiten de stadsmuren van Assisi gevestigd en leefden in eenvoud en armoede. In 1210 bevestigt paus Innocentius III de orderegel die Francisus geschreven heeft.

De hernieuwde regel van Franciscus

Omdat men nog steeds niet tevreden is over de regel die Franciscus geschreven heeft, trekt hij zich in 1223 terug in Fonte Colombo om zich te kunnen wijden aan een nieuwe versie van de regel. Op 29 november 1223 krijgt deze de pauselijke goedkeuring. Deze regel, de proto regula of oerregel, waarin alle broeders zich konden vinden geldt heden ten dagen nog steeds voor alle minnebroeders:

• Gaan jullie nu op weg, brengt de mensen de vredesgroet en roept allen op om boete te doen tot vergeving van hun zonden. Bewaart in moeilijkheden je geduld, bidt zonder te verslappen, laat je door inspannende en zware arbeid niet afschrikken, weest bescheiden in je spreken, gedraagt je waardig in je optreden en weest dankbaar wanneer men jullie weldaden bewijst. In ruil voor dat alles wordt jullie immers een plaats in de hemel bereid”.

De drie ordes van Franciscus

De Orde van Minnebroeders is niet de enige orde die Franciscus gesticht heeft. Samen met Clara, ook uit Assisi afkomstig, stichtte hij de orde van slotzusters; “De Clarissen”. Een derde orde, een gemeenschap van lekengelovigen” heeft hij ook gesticht. Deze orde wilden het armoede-ideaal in de wereld beleven.

Franciscus en de stigmata

De gezondheid van Franciscus was na zijn ervaringen in zijn gevechten in de oorlog van Assisi tegen Perugia al slecht vanwege zijn verblijf in de gevangenis. Zijn gezondheid gaat echter steeds verder achteruit, tijdens een reis naar het Midden-Oosten rond 1219, heeft hij naast malaria ook een oogkwaal opgelopen. Hij ondergaat dit alles heel geduldig.

Dan reist hij in 1224 af naar een berg ten noorden van Umbrië, La Verna, met enkele van zijn medebroeders. Hier verzinkt hij in diep gebed en krijgt Franciscus visioenen. Een broeder van Franciscus spreekt van levitaties van hem, dezelfde broeder zag Franciscus verheven tot boven de toppen van de bomen.

Op 14 september, de kruisverheffing, ziet Franciscus de lijdende Jezus Christus genageld op het kruis. Tijdens zijn diepe gebed ´s nachts, daalt er een serafijn (een engel met dubbele vleugels) neer op Franciscus. Vlak hierna beginnen de vijf wonden die Jezus tijdens zijn kruisiging zijn toegebracht (op iedere hand en voet een wond en een wonde in de zij), zich bij Franciscus te openbaren. Hij heeft de wonden de rest van zijn leven verborgen gehouden voor anderen.

De dood van Franciscus

Na de ervaringen die Franciscus heeft opgedaan tijdens zijn gebeden in La Verna, is Franciscus danig verzwakt. Hij is bijna blind, heeft wonden in handen, voeten en zij. Hij voelt dat zijn tijd bijna gekomen is, maar voordat hij sterft schrijft hij nog het “Zonnelied van Franciscus”, dat officieel “de lofzang der schepselen” heet. Het is geschreven als een lied, maar er is geen muziek bij bekend:

Op 3 oktober 1226 sterft Franciscus zoals bij geboren is, volledig naakt. Hij sterft bijgestaan door zijn medebroeders in Portinucula. Voordat hij wordt begraven in Assisi, maar eerst gaat het lichaam naar San Damiano waar zuster Clara Franciscus haar medebroeder nog één maal kan zien. Franciscus wordt begraven in de San Giorgio.

Heiligverklaring

Nog geen twee jaar na zijn dood wordt Franciscus op 16 juli 1228 heilig verklaard door paus Gregorius IX. Gelijk na zijn heiligverklaring wordt in zijn geboortestad begonnen met een kathedraal, de San Francesco, te zijner ere, waar hij dan ook wordt herbegraven op 25 mei 1230.

Omdat Franciscus zo erg veel hield van de natuur en de dieren (alwaar hij volgens de legenden zelfs mee kon spreken) is hij onder andere ook hun patroonheilige geworden. Dit wordt in de dierenwereld gevierd middels dierendag, welke jaarlijks op 4 oktober, een dag na de stervensdag van Franciscus.

Lees verder

• Franciscus van Assisi, zijn bestemming