Heilige of sacrale talen

Heilige talen of sacrale talen, worden wel eens genoemd in tegenstelling tot de profane of niet-heilige talen. Is er een reden voor deze dichotomie? Wat maakt een taal tot sacraal of profaan?

Sacraal of profaan?

Een aantal talen, of toch hun promotoren, maken er aanspraak op sacraler te zijn dan de andere. Vooral de talen van oude culturen worden in sommige kringen verondersteld spiritueler te zijn dan de moderne talen.

Wat is het onderscheid?

We kunnen verschillende criteria hanteren om een taal sacraal of profaan te noemen. Een indeling tussen beide categorieën kan gebeuren op basis van het gebruik van de taal, of in functie van intrinsieke sacrale kwaliteiten.

Indeling naar gebruik

Een taal die enkel dient om computerinstructies te formuleren, zoals Fortran, kan moeilijk sacraal worden genoemd. Een taal die alleen wordt gehanteerd om aan de toonbank van de winkel een bestelling te doen evenmin. Hier is het duidelijk dat het hier om profane talen gaat. Talen die in een ritualistisch kader worden gehanteerd, zoals kerklatijn of liturgisch Grieks hebben duidelijk een sacraal gebruik. Dit geldt evenzeer voor al dan niet formeel-bestaande talen die worden gebruikt in magische bezweringen, zoals Enochiaans en dergelijke. Ook talen waarin heilige boeken van de wereldreligies werden geschreven, zouden op deze manier sacrale talen kunnen worden genoemd.

Sacrale kwaliteiten van talen

In spirituele kringen wordt vaak aangenomen dat een taal niet enkel een toevallige en kunstmatige codering is van begrippen, maar dat de klanken zelf iets “zeggen”. Taalkundigen zijn het er over eens dat er op een of andere manier een verband is tussen een woord en de betekenis. Waarom zou anders het woord voor “moeder” in de verschillende talen zo op elkaar lijken, zelfs wanneer het gaat om talen die geen familie van elkaar zijn?

In het Sanskriet wordt gezegd: namah rupah asti, of: het woord IS de vorm. Met andere woorden: het vocaliseren van een woord roept automatisch het genoemde op! Het hindoeïsme en de yogaleer erkennen de werking van mantra’s, heilige klanken, woorden of zinnen, die een bepaalde werking hebben op geest en lichaam.

Welke talen kunnen we dan sacraal noemen?

Op basis van de inherente klankwaarde worden meestal als sacraal beschouwd het Sanskriet, het hebreeuws van de Thora en het faraonisch Egyptisch. Van deze laatste twee is jammer genoeg geen eensgezindheid over de juiste uitspraak. Een taal die we hier nog aan zouden kunnen toevoegen, is het Senzar. Het bestaan van deze taal wordt door linguïsten betwist. Het zou een hiëroglyfische taal zijn uit Midden-Azië, waarin de beroemde Stanza’s van Dzyan werden geschreven.

© 2008 - 2025 Salilus, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Vanaf 2021 is InfoNu gestopt met het publiceren van nieuwe artikelen. Het bestaande artikelbestand blijft beschikbaar, maar wordt niet meer geactualiseerd.

Reacties

Joan van Beijma, 10-07-2008
Het artikel is zeer informatief en daar ben ik erg blij mee. Het lijkt alsof een heilige taal erg oud moet zijn en daardoor heilig. Is dat echt waar? Maakt het uit of een heilige taal al of niet wordt gesproken? Ja, ik bedoel dan voor de heiligheid van de taal.

Het chinees is ook een oude taal. Kan men het Chinees ook een heilige taal noemen. En dan kom ik bij mijn stokpaardje: de I Tjing bestaande uit 64 hexagrammen die het hele universum beschrijven. Veel karakters in de I Tjing komen alleen in dit boek voor. Wie of wat kan mij hierover meer duidlijkheid geven?Reactie infoteur, 13-07-2008
Met heilige talen wordt bedoeld talen waarvan de woorden nog dicht bij hun betekenis staan. Jonge talen maken volgens die betekenis dus weinig kans omdat ze al ver van hun oorsprong geëvolueerd zijn. Persoonlijk heb ik nooit het Chinees vermeld gezien als heilige taal en ik durf daar ook geen uitspraak over doen. Wat de I Tjing betreft: de 64 hexagrammen zijn ontstaan uit combinaties van de 8 trigrammen, die worden toegeschreven aan Fo Hi, de erste monarch van China enkele millenia geleden. Maar deze trigrammen zijn zelf reeds een nuancering van de 4 veel oudere bigrammen, die voor de windrichtingen staan en zelf een nuancering zijn van de bipolaire logica. Yin en Yang, of Nee en Ja, worden in de bigrammen Nee Hoor, Nee Maar, Ja Hoor en Ja Maar. I Tjing is dus een steeds ingewikkelder geworden spel van alle nuances van ja en nee. Bovendien bestaat een variante die geen twee mogelijkheden geeft, maar drie!