Prinsen van Oranje, de Duitse prins van Oranje

In 1702 overleed stadhouder Willem III, tevens koning Willem III van Engeland. Omdat hij geen kinderen had ging de erfenis naar zijn achterneef Johan Willem Friso, stadhouder van Friesland. Deze zou ook de titel 'prins van Oranje' erven. Maar het oude testament van Frederik Hendrik dreigde roet in het eten te gooien. Er waren in Duitsland andere pretendenten voor de titel.

Het testament van Frederik Hendrik

Frederik Hendrik had in zijn testament zijn bezittingen en de titel prins van Oranje vermaakt aan zijn zoon, Willem II. Er was echter een bepaling in het testament opgenomen, indien de mannelijke lijn via Willem II zou uitsterven, dan zouden bezittingen en titel overgaan op de nakomelingen van zijn oudste dochter, Louise. Zij was getrouwd met keurvorst Frederik Willem I van Brandenburg. Het leek een louter theoretische bepaling. Willem II had een zoon, die als stadhouder Willem III de touwtjes in de Republiek in handen kreeg en bovendien ook als Willem III koning werd van Engeland. Tot het theoretische geval zich toch aandeed en Willem III in 1702 kinderloos overleed.

Prins van Oranje

Het prinsdom zelf was na het overlijden van Willem III definitief in Franse handen gekomen. De titel prins van Oranje mocht, aangezien dit een overerfde titel was, nog worden gevoerd. Na het overlijden van stadhouder Willem III kwam diens toen vijftienjarige erfgenaam Johan Willem Friso, stadhouder in Friesland, voor de titel in aanmerking. Maar ook de afstammeling van Frederik I van Brandenburg en Louise Henriëtte roerden zich en maakten op grond van het testament van Frederik Hendrik aanspraak op de titel. In 1711 vertrok Johan Willem Friso voor overleg met de Duitse pretendent Frederik van Pruisen naar Den Haag. Hij zou er echter nooit aankomen, bij de oversteek over het Hollands Diep kwam hij door een noodlottig ongeluk te water en verdronk.

Wie wordt de nieuwe prins?

Het overleg over de erfenis duurde voort en werd pas onder Frederiks opvolger Frederik Willem I van Pruisen geregeld. Uiteindelijk werd de oplossing van het geschil in 1732 in een verdrag vastgelegd. De oplossing was eenvoudig: beide familietakken mochten de titel prins van Oranje voeren. Dat betekende dat zowel de nazaten van Frederik III als de nazaten van de op dat moment heersende stadhouder Willem IV zich prins van Oranje mochten noemen.

De Duitse prinsen van Oranje

De nieuwe regeling betekende dat naast de in Nederland bekende tak van stadhouders die zich prins van Oranje mochten noemen er ook in Duitsland tot op de dag van vandaag een prins van Oranje bestaat. Hieronder een lijstje van de Duitse prinsen van Oranje.